Barst
7th April 2010, 12:19
Co-ouderschap sterk in opkomst
Eén op de vijf kinderen woont na een echtscheiding de helft van de tijd bij hun vader en de helft bij hun moeder. Tien jaar geleden was dat nog één op de twintig. Dat blijkt uit onderzoek van scheidingsexpert Ed Spruijt, onderzoeker aan de Universiteit Utrecht.
Spruijt ondervroeg voor het ’Handboek scheiden en de kinderen’, dat in september verschijnt, gedurende vier jaar zo’n 4400 kinderen van meer dan zestig scholen. Het aantal ex-partners dat voor co-ouderschap kiest, stijgt in rap tempo, concludeert hij. In 2006 woonde 16 procent van de scheidingskinderen beurtelings bij vader en moeder, vorig jaar 21 procent.
Co-ouderschap na een echtscheiding betekent dat kinderen hun tijd ongeveer gelijk over twee huizen verdelen. Ze wonen drie dagen bij de ene en vier dagen bij de andere ouder, of zijn de ene week bij vader en de andere bij moeder. Nog altijd blijven de meeste kinderen (72 procent) na een scheiding bij hun moeder. 7 procent woont bij vader.
Volgens Spruijt is een wetswijziging uit 1998 de belangrijkste oorzaak van de toenemende populariteit van het co-ouderschap. Sindsdien blijft het ouderlijk gezag van beide ouders na een echtscheiding bestaan. „Daardoor zijn vaders zich actief gaan opstellen.” Advocaat Anke Mulder, voorzitter van de Vereniging van familierechtadvocaten en scheidingsmediators, heeft nog een verklaring: „Mannen en vrouwen zijn gelijkwaardiger geworden op het gebied van werk. Gedurende het huwelijk delen zij de zorg voor de kinderen. Dan is het logisch dat zich dat na de scheiding voortzet.”
Met ’co-ouderkinderen’ gaat het volgens Spruijt ongeveer even goed als met kinderen die bij hun moeder wonen. Ex’en die voor co-ouderschap kiezen, maakten relatief weinig ruzie voor de scheiding en hebben daarna een goede verstandhouding. Dat is gunstig voor kinderen, zegt Spruijt: „Geruzie na de scheiding is voor hen schadelijk.”
Nadeel van de goede relatie tussen ex-partners is wel dat veel kinderen een ’herenigingswens’ blijven koesteren. Spruijt: „Kinderen gaan denken: kunnen ze voor míj dan niet weer samen gaan wonen?”
© Trouw, 07-04-2010
Eén op de vijf kinderen woont na een echtscheiding de helft van de tijd bij hun vader en de helft bij hun moeder. Tien jaar geleden was dat nog één op de twintig. Dat blijkt uit onderzoek van scheidingsexpert Ed Spruijt, onderzoeker aan de Universiteit Utrecht.
Spruijt ondervroeg voor het ’Handboek scheiden en de kinderen’, dat in september verschijnt, gedurende vier jaar zo’n 4400 kinderen van meer dan zestig scholen. Het aantal ex-partners dat voor co-ouderschap kiest, stijgt in rap tempo, concludeert hij. In 2006 woonde 16 procent van de scheidingskinderen beurtelings bij vader en moeder, vorig jaar 21 procent.
Co-ouderschap na een echtscheiding betekent dat kinderen hun tijd ongeveer gelijk over twee huizen verdelen. Ze wonen drie dagen bij de ene en vier dagen bij de andere ouder, of zijn de ene week bij vader en de andere bij moeder. Nog altijd blijven de meeste kinderen (72 procent) na een scheiding bij hun moeder. 7 procent woont bij vader.
Volgens Spruijt is een wetswijziging uit 1998 de belangrijkste oorzaak van de toenemende populariteit van het co-ouderschap. Sindsdien blijft het ouderlijk gezag van beide ouders na een echtscheiding bestaan. „Daardoor zijn vaders zich actief gaan opstellen.” Advocaat Anke Mulder, voorzitter van de Vereniging van familierechtadvocaten en scheidingsmediators, heeft nog een verklaring: „Mannen en vrouwen zijn gelijkwaardiger geworden op het gebied van werk. Gedurende het huwelijk delen zij de zorg voor de kinderen. Dan is het logisch dat zich dat na de scheiding voortzet.”
Met ’co-ouderkinderen’ gaat het volgens Spruijt ongeveer even goed als met kinderen die bij hun moeder wonen. Ex’en die voor co-ouderschap kiezen, maakten relatief weinig ruzie voor de scheiding en hebben daarna een goede verstandhouding. Dat is gunstig voor kinderen, zegt Spruijt: „Geruzie na de scheiding is voor hen schadelijk.”
Nadeel van de goede relatie tussen ex-partners is wel dat veel kinderen een ’herenigingswens’ blijven koesteren. Spruijt: „Kinderen gaan denken: kunnen ze voor míj dan niet weer samen gaan wonen?”
© Trouw, 07-04-2010