Barst
17th March 2010, 15:08
En nu ga ik u boos maken
Beeld je een winkel in waar je moet afrekenen voordat je binnengaat. Stel je voor dat je aan de deur bijvoorbeeld een kilo appels betaalt maar dat er binnen helemaal geen appels blijken te zijn. Als je dan je geld niet terug kunt krijgen, dan werd je toch bestolen? Welnu. De NMBS is zo'n winkel die zijn klanten besteelt.
Ik pendel per trein. Als beroepsjournalist heb ik een gratis abonnement tweede klas. Ik reis echter liever eerste klas. Daarvoor betaal ik graag een toeslag. Ik doe dat met een tienrittenkaart die ik per rit moet invullen voordat ik de trein binnenstap.
Dikwijls echter blijkt die eerste klas afgeschaft te zijn, meestal omdat er een klas joelende kinderen in geladen werden, soms omdat er niet genoeg treinstellen voorradig waren. Dan betaal ik dus voor een dienst die niet geleverd wordt. Welnu, de NMBS weigert die som terug te betalen of te compenseren.
Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat de meeste conducteurs zo vriendelijk zijn mij op eenvoudig verzoek een briefje te geven dat ik bij de volgende rit kan voorleggen, zodat ik voor die rit mijn rittenkaart niet hoef in te vullen. Dat schijnt zuivere goodwill en geen toegelaten procedure te zijn. Het komt echter ook voor dat de conducteur om het even welke retributie weigert, of dat er geen conducteur langskomt.
Omdat ik op die manier intussen te dikwijls vooraf betaald heb voor iets wat er niet bleek te zijn, gebruik ik nu een ander systeem. Ik vul mijn rittenkaart in de trein onmiddellijk in, maar wel pas als ik er zeker van ben dat er inderdaad een eerste klas ìs.
Begin deze week vul ik zo mijn rittenkaart mooi in, de trein is het station nog niet uit, wanneer de conducteur bij me komt staan en opent met de onsterfelijke zin 'En nu ga ik u boos maken'.
Mijn rittenkaart moest ik buiten de trein invullen. Regel is regel. Ik krijg een boete van 25,80 euro bovenop de 4,20 euro toeslag die ik reeds heb ingevuld. Ik bied de conducteur aan dat ik best naar tweede klasse wil verhuizen. Dat vervoersdocument - mijn abonnement - had ik immers bij het opstappen op zak. De conducteur houdt echter voet bij stuk. Boete. Nu betalen. Dat noem ik pestgedrag, het wegjagen van je trouwe klanten.
Als ik de conducteur - die nota bene de hele tijd met open mond op een kauwgum smakt - erop wijs dat ik toch niet op voorhand kan betalen voor een dienst die er om de haverklap niet blijkt te zijn, zegt hij 'Dat is nu eenmaal een risico dat je neemt'.
Sorry, maar ik vind niet dat ik het risico moet nemen om keer op keer 4,20 euro te vergokken. Want de regel is: de klant heeft geen recht op terugbetaling of compensatie.
Mocht de NMBS een soepel retributiesysteem invoeren, zal ik met plezier mijn rittenkaart op het perron invullen. Op voorwaarde dus dat ik gemakkelijk mijn geld terugkrijg als de vooraf betaalde eerste klas afgeschaft werd.
Met het huidige systeem pleegt de NMBS georganiseerde diefstal: aan de deur appels verkopen die niet in de winkel liggen.
Ik vraag daarom aan de NMBS terugbetaling van mijn boete. En ik neem me de vrijheid af te sluiten met een zin die ik op hun boetedocumentje lees: 'Respect voor elkaar, da's klasse'.
Thomas Siffer, hoofdredacteur Story
DS, 17-03-2010
Beeld je een winkel in waar je moet afrekenen voordat je binnengaat. Stel je voor dat je aan de deur bijvoorbeeld een kilo appels betaalt maar dat er binnen helemaal geen appels blijken te zijn. Als je dan je geld niet terug kunt krijgen, dan werd je toch bestolen? Welnu. De NMBS is zo'n winkel die zijn klanten besteelt.
Ik pendel per trein. Als beroepsjournalist heb ik een gratis abonnement tweede klas. Ik reis echter liever eerste klas. Daarvoor betaal ik graag een toeslag. Ik doe dat met een tienrittenkaart die ik per rit moet invullen voordat ik de trein binnenstap.
Dikwijls echter blijkt die eerste klas afgeschaft te zijn, meestal omdat er een klas joelende kinderen in geladen werden, soms omdat er niet genoeg treinstellen voorradig waren. Dan betaal ik dus voor een dienst die niet geleverd wordt. Welnu, de NMBS weigert die som terug te betalen of te compenseren.
Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat de meeste conducteurs zo vriendelijk zijn mij op eenvoudig verzoek een briefje te geven dat ik bij de volgende rit kan voorleggen, zodat ik voor die rit mijn rittenkaart niet hoef in te vullen. Dat schijnt zuivere goodwill en geen toegelaten procedure te zijn. Het komt echter ook voor dat de conducteur om het even welke retributie weigert, of dat er geen conducteur langskomt.
Omdat ik op die manier intussen te dikwijls vooraf betaald heb voor iets wat er niet bleek te zijn, gebruik ik nu een ander systeem. Ik vul mijn rittenkaart in de trein onmiddellijk in, maar wel pas als ik er zeker van ben dat er inderdaad een eerste klas ìs.
Begin deze week vul ik zo mijn rittenkaart mooi in, de trein is het station nog niet uit, wanneer de conducteur bij me komt staan en opent met de onsterfelijke zin 'En nu ga ik u boos maken'.
Mijn rittenkaart moest ik buiten de trein invullen. Regel is regel. Ik krijg een boete van 25,80 euro bovenop de 4,20 euro toeslag die ik reeds heb ingevuld. Ik bied de conducteur aan dat ik best naar tweede klasse wil verhuizen. Dat vervoersdocument - mijn abonnement - had ik immers bij het opstappen op zak. De conducteur houdt echter voet bij stuk. Boete. Nu betalen. Dat noem ik pestgedrag, het wegjagen van je trouwe klanten.
Als ik de conducteur - die nota bene de hele tijd met open mond op een kauwgum smakt - erop wijs dat ik toch niet op voorhand kan betalen voor een dienst die er om de haverklap niet blijkt te zijn, zegt hij 'Dat is nu eenmaal een risico dat je neemt'.
Sorry, maar ik vind niet dat ik het risico moet nemen om keer op keer 4,20 euro te vergokken. Want de regel is: de klant heeft geen recht op terugbetaling of compensatie.
Mocht de NMBS een soepel retributiesysteem invoeren, zal ik met plezier mijn rittenkaart op het perron invullen. Op voorwaarde dus dat ik gemakkelijk mijn geld terugkrijg als de vooraf betaalde eerste klas afgeschaft werd.
Met het huidige systeem pleegt de NMBS georganiseerde diefstal: aan de deur appels verkopen die niet in de winkel liggen.
Ik vraag daarom aan de NMBS terugbetaling van mijn boete. En ik neem me de vrijheid af te sluiten met een zin die ik op hun boetedocumentje lees: 'Respect voor elkaar, da's klasse'.
Thomas Siffer, hoofdredacteur Story
DS, 17-03-2010