het conflict Israël - Palestina duidelijk uitgelegd

[liesanne.adriaenssens]

Eindelijk! :clap:
Na al die tijd staat er eens in de krant (De Morgen) een artikel dat het conflict Israël-Palestina goed uitlegt. De geschiedenis wordt zeer beknopt aangehaald, als hoe het verloopt en de mogelijke oplossing. Er bestaan zoveel 'valse artikels' over heel het conflict. Het hele conflict wordt altijd uit westerse ogen bekeken, of moet ik zeggen 'ogen die voornamelijk zien waar het geld zit'.
Hier dus, voor de vele die nog durven beweren dat Israël de goede kant is, het conflict in duidelijke woorden uitgelegd.
(De Morgen - zaterdag 13 maart 2010 - De gedachte - pag.18)

[Ik heb het ingescand maar weet niet of het voldoende leesbaar is => je leest het best in de krant zelf :) .]

[Eva Thijs]

Goed idee om dit ingewikkeld conflict een helder verhaal te geven.

[Steven Willemsens]

Palestijnen kunnen maar beter onafhankelijkheid uitroepen

door Johann Hari


Johann Hari vindt dat Israëlisch premier Netanyahu de Amerikaanse vredesoproep beantwoordt met een kaakslag van beton. Johann Hari is columnist van de Britse krant The Independent.


De Israëlische overheid heeft deze week nog maar eens aangetoond dat ze niet van plan is het Beloofde Land te delen met de andere inwoners. "Voor de Palestijnen is het moment gekomen om de onafhankelijkheid uit te roepen."
Deze week heeft de regering-Obama, die Israël jaarlijks 3 miljard dollar (goed 2 miljard euro) toeschuift, de Israëli"s vriendelijk verzocht de uitbreiding van hun land stop te zetten en met de Palestijnen om de tafel te gaan zitten. Premier Netanyahu reageerde met de aankondiging dat er nog eens 1.600 huizen zullen worden gebouwd op het bezette Palestijnse grondgebied. Hij liet meteen ook duidelijk verstaan dat hij zijn greep niet zal lossen: "Zelfs als de Palestijnse president Abu Mazen ter plaatse een vredesakkoord wil ondertekenen, zullen we de vroegere toestand herstellen." Van een compromis kan geen sprake zijn. Nooit.

Maar hoe staan de Palestijnen daar tegenover? Hun verhaal wordt zo vaak ondergesneeuwd door foute informatie dat het echte verhaal nog ontstellender wordt. Tot de oorlog van 1948 woonden de Palestijnen in hun eigen land. Daarna werden ze verdreven om plaats te maken voor een nieuwe staat voor mensen die op de vlucht waren geslagen voor een Europese genocide. Ze leefden opeengepakt op het kleine stukje grondgebied dat ze mochten houden. En in de oorlog van 1967 werden zelfs die laatste kleine stroken land ingepalmd door tanks en legerpelotons.


Dieren op twee poten

Sindsdien veroveren de fundamentalistische kolonisten ook de rest van Palestina, want "dat is ze door God gegeven". De Palestijnen hoorden de Israëlische premiers verkondigen dat ze niet bestonden, dat ze dieren waren die rondliepen op twee poten. Ze moesten verpletterd en vermorzeld worden als sprinkhanen. Ze boden vreedzaam verzet, hielden sit-indemonstraties en zochten hun heil in burgerlijke ongehoorzaamheid. Daarop gaf Yitzhak Rabin het Israëlische bezettingsleger het bevel "hun botten te breken". Een paar decennia later begonnen ze geweld te gebruiken.


Militaire wurggreep

Momenteel worden de Palestijnen, onder het oog van de westerse overheden, in een permanente militaire wurggreep gehouden. De Gazastrook is volledig ingesloten en de 1,5 miljoen inwoners zitten opeengepakt in een klein betonnen labyrint. Drie jaar lang al blijven ze verstoken van voldoende levensmiddelen. "We hebben de Palestijnen op een dieet gezet", zo liet een Israëlische ambtenaar optekenen. Ook pasta en schoolboeken raken niet meer in Gaza, 70 procent van de bevolking moet het doen met minder dan één dollar per dag, en 60 procent beschikt niet eens over vers drinkwater. Vroeger hadden ze auto"s. Nu beredderen ze zich met ezels.

Op de Westelijke Jordaanoever wordt hun grondgebied verder ingepalmd, en overal worden er controleposten opgericht. Journalist Richard Ben Cramer, die de Pullitzer Prize kreeg, getuigt: "Een schooldirecteur, een waardige man op leeftijd, die elke dag voorbij dezelfde controlepost kwam, werd meermaals verplicht zich uit te kleden. Hij stond naakt langs de kant van de weg terwijl zijn leerlingen er voorbij liepen. Hilariteit alom bij de soldaten van het bezettingsleger."

Maar de oplossing ligt voor de hand: verdeel het grondgebied. Laat de Palestijnen en de Israëli"s elk in hun eigen land wonen en geef de slachtoffers van 1948 een compensatie. De grenzen zijn al vastgelegd in 1967. De Palestijnse autoriteit schaart zich al sinds 1978 achter die oplossing en zelfs de fundamentalisten van Hamas kunnen zich erin vinden. Maar telkens als ze om de tafel gaan zitten, verliezen ze nog meer land.

En het houdt maar niet op. Hele stukken van Oost-Jeruzalem worden uitgeroepen tot bijbelse themaparken en kolonistenwijken die de stad van de Westelijke Jordaanoever afsnijden.


Hoger geboortecijfer

Ik heb lang geloofd dat het Israëlische volk, dat maar al te goed weet wat lijden is, zich uit zichzelf anders zou gaan gedragen. Zij zouden toch niemand voorgoed opsluiten ? Zij zouden toch inzien dat je alleen maar harder terugvecht als je geleidelijk aan wordt gewurgd ? En zij zouden toch beseffen dat de Palestijnen, als gevolg van hun hogere geboortecijfer, de meerderheid zouden uitmaken, en dat de Joodse minderheid niet kan beslissen over het lot van de Palestijnse meerderheid?

Toch zijn de Israëli"s die weerwerk bieden op de vingers van één hand te tellen. Blijkbaar word je alleen maar hardvochtiger en meer paranoïde als je zelf de vreselijkste gruweldaden hebt meegemaakt. Misschien zie je de geest van je moordenaar in je slachtoffers: Adolf Hitler in een Palestijns kind, zeg maar.

De Palestijnen kunnen maar weinig doen om het tij te keren. Ze moeten het immers met een paar raketten en wat katapulten opnemen tegen het op drie na sterkste leger ter wereld. Alleen internationale druk kan soelaas brengen, en daar sturen ze nu op aan. Ze overwegen om eenzijdig de onafhankelijkheid uit te roepen. De bezetting zou niet zomaar ophouden, maar de situatie zou wel duidelijk worden. Ze zijn een volk, en ze verdienen een staat, net zoals welk ander volk ook. Netanyahu is bang dat Israël van de kaart zal worden geveegd, maar de Israëlische tanks en wapens vegen Palestina elke dag een beetje meer van de kaart. Waarom zouden zij een misdadige buitenlandse macht dulden ?

Het Westen staat achter de verdwijning van Palestina. De EU zet haar diplomaten in, levert wapens aan Israël en vormt de grootste afzetmarkt van Israël. Amerika betaalt cash. Een Palestijnse onafhankelijkheidsverklaring zou ze dwingen die houding te verdedigen bij hun kiezers, of het roer om te gooien. Bernard Kouchner, de Franse buitenlandminister, heeft al laten weten dat hij de Palestijnse staat zou erkennen. En zou Obama zijn veto durven te stellen op de VN Veiligheidsraad?


Evenwaardig staatshoofd

Netanyahu is duidelijk in paniek. Hij zou niet langer onderhandelen met een onderworpene, maar met een evenwaardig staatshoofd. Hij heeft al aangekondigd dat de Palestijnen de gevolgen zullen moeten dragen als ze de onafhankelijkheid uitroepen. De Palestijnse onderhandelaar, Saeb Erekat, antwoordde: met die zet willen we alleen maar de hoop levend houden. U hebt al genoeg tijd verspild en wij zijn van oordeel dat u helemaal geen tweestatenoplossing wilt."

De Palestijnen willen, net als de joden destijds, een veilige thuis. Ze kunnen dan ook maar beter de onafhankelijkheid uitroepen. En dan is het aan ons – de zwijgende massa – om onze regeringen onder druk te zetten om de Palestijnse staat ook daadwerkelijk te erkennen.


DM, 13-03-2010
Sectie : De Gedachte