Britt Janssens
7th March 2010, 18:16
'Vlaanderen is oerwoud van borden'
Nederlander Roger Seetsen kiekte bijna elk stukje Vlaams asfalt
De Nederlander Roger Seetsen heeft in zijn lichtgrijze Opel Corsa de laatste twee jaar bijna elk stukje asfalt in Vlaanderen gezien en gefotografeerd. Hij legt in opdracht van de Vlaamse overheid een databank aan van verkeersborden - naar schatting zo'n 5 miljoen stuks. Eline Bergmans
Bliep. Een kort signaal wijst Roger Seetsen erop dat hij net door een kuil is gereden. Dat betekent dat de camera's die op zijn lichtgrijze Opel Corsa gemonteerd zijn, mogelijk een onscherp beeld hebben gemaakt.
Roger, die voor de Nederlandse firma Cyclomedia werkt, rijdt al bijna twee jaar alle Vlaamse wegen af om voor de Vlaamse overheid een verkeersbordendatabank aan te leggen.
Een monnikenwerk, dat hij met drie andere collega's uitvoert. Dat is niet overdreven, want naar schatting staan er drie tot vijf miljoen borden neergepoot in het Vlaamse landschap. In totaal moet 62.000 kilometer aan verharde wegen ingegeven worden.
Alles automatisch
Op het dak van de Opel Corsa zijn vier camera's gemonteerd. Twee camera's bovenaan maken een panoramisch beeld van 360 graden (de zogenaamde cyclorama's) en twee onderaan zorgen voor de detailopnames.
Normaal gesproken schiet Roger Seetsen rijdend in zijn auto elke vijf meter een beeld. Per dag verzamelt hij gemiddeld twintigduizend foto's.
'Op de kinderkopjes in Kortessem haal ik maar vier kilometer per uur,' zegt de Nederlander. 'Als ik vlugger rijd, zijn de foto's niet bruikbaar. Maar op snellere wegen haalt mijn opnamewagen tot 80 kilometer per uur.'
Niet alleen het wegdek heeft een invloed op de werksnelheid, ook de weersomstandigheden zijn belangrijk. 'Als het bewolkt is of regent, zijn de foto's niet bruikbaar. Dan moeten we aan de kant blijven wachten. Dat is soms vervelend. Dinsdag heb ik zes afleveringen van Baantjer na elkaar bekeken op de pechstrook.'
In de koffer zit de verwerkingsapparatuur, goed voor drie terabyte ofwel 3.000 gigabyte. Dat is nodig, want voor 62.000 kilometer wegen zijn er 12 miljoen beelden nodig.
Alles gaat automatisch, maar soms neemt Roger Seetsen ook aantekeningen in zijn schrift. 'In Maaseik heb ik op een kruispunt 27 verkeersborden geteld, waarvan er dertien overbodig waren. Dat was een absoluut hoogtepunt.'
'Maar eigenlijk kijk ik elke dag mijn ogen uit in jullie oerwoud van verkeersborden. Er staan er niet alleen veel. Ze staan ook vaak verkeerd. Hoog tijd dat de Vlaamse regering daar eens in snoeit.'
Mooie plekjes
Roger Seetsen heeft vijf jaar ervaring bij Cyclomedia en reed de eerste jaren vooral in Duitsland en Nederland rond.
'Meestal staan er in Nederland drie borden langs de weg: eentje in het begin, eentje in het midden en eentje op het einde. In Vlaanderen staan er soms vijftig op één weg.'
Naast zijn zoektocht naar verkeersborden geniet Roger Seetsen ook van het landschap. 'Het leuke aan mijn beroep is dat iedere dag anders is. Ik bepaal zelf welke route ik die dag neem.'
'Soms kies ik de drukke dorpskern en op een andere dag zie ik alleen afgelegen bospaadjes. Ik ben al een paar keer op heuse pareltjes gebotst, zoals een visvijver in Bilzen. Daar rijd ik zeker nog een keer naar toe met mijn zoontje.'
Roger Seetsen heeft al zeventig gemeenten in kaart gebracht. De foto's worden manueel bekeken en ieder verkeersbord wordt beschreven. Daarna worden de verkeersborden op luchtfoto's en blinde kaarten geplaatst.
Naar Saoedi-Arabië
'In juni hopen we klaar te zijn met de Vlaamse verkeersbordendatabase', zegt Roger Seetsen. 'Daarna trek ik naar Saoedi-Arabië om er het wegennet in beeld te brengen. Benieuwd hoe die verkeersborden eruitzien.'
bron: www.nieuwsblad.be, 26/02/2010
Onlangs stond er nog een ander artikel in Het Nieuwsblad waarin het probleem van de vele verkeersborden in Vlaanderen werd aangekaart, maar dit vind ik niet meer terug. Dat artikel uitte nog beter wat ook ik al jaren denk: er zijn veel te veel verkeersborden in België. Elke keer als ik mij op de openbare weg begeef, maak ik deze bedenking. Straten waar een paal staat met daaraan een bord dat de zone 50 gedaan is, en daaronder (aan dezelfde paal!!!) een bord waarop aangekondigd wordt dat de zone 50 begint. Mijn reactie is elke keer dezelfde: "Dit is iets dat enkel in België kan". Wat is het nut hiervan?
Bij het andere artikel in Het Nieuwsblad stond een foto van een willekeurige straat in Vlaanderen. Op slechts enkele meters afstand stonden minstens 15 verkeersborden. Dit is niet alleen onnuttig en geldverspilling, maar ook erg verwarrend. Het wordt moeilijker en moeilijker om te weten wat de maximumsnelheid op bepaalde plaatsen is. 30, 50, 70, 90: het wordt erg moeilijk te bepalen met die vele borden.
Nederlander Roger Seetsen kiekte bijna elk stukje Vlaams asfalt
De Nederlander Roger Seetsen heeft in zijn lichtgrijze Opel Corsa de laatste twee jaar bijna elk stukje asfalt in Vlaanderen gezien en gefotografeerd. Hij legt in opdracht van de Vlaamse overheid een databank aan van verkeersborden - naar schatting zo'n 5 miljoen stuks. Eline Bergmans
Bliep. Een kort signaal wijst Roger Seetsen erop dat hij net door een kuil is gereden. Dat betekent dat de camera's die op zijn lichtgrijze Opel Corsa gemonteerd zijn, mogelijk een onscherp beeld hebben gemaakt.
Roger, die voor de Nederlandse firma Cyclomedia werkt, rijdt al bijna twee jaar alle Vlaamse wegen af om voor de Vlaamse overheid een verkeersbordendatabank aan te leggen.
Een monnikenwerk, dat hij met drie andere collega's uitvoert. Dat is niet overdreven, want naar schatting staan er drie tot vijf miljoen borden neergepoot in het Vlaamse landschap. In totaal moet 62.000 kilometer aan verharde wegen ingegeven worden.
Alles automatisch
Op het dak van de Opel Corsa zijn vier camera's gemonteerd. Twee camera's bovenaan maken een panoramisch beeld van 360 graden (de zogenaamde cyclorama's) en twee onderaan zorgen voor de detailopnames.
Normaal gesproken schiet Roger Seetsen rijdend in zijn auto elke vijf meter een beeld. Per dag verzamelt hij gemiddeld twintigduizend foto's.
'Op de kinderkopjes in Kortessem haal ik maar vier kilometer per uur,' zegt de Nederlander. 'Als ik vlugger rijd, zijn de foto's niet bruikbaar. Maar op snellere wegen haalt mijn opnamewagen tot 80 kilometer per uur.'
Niet alleen het wegdek heeft een invloed op de werksnelheid, ook de weersomstandigheden zijn belangrijk. 'Als het bewolkt is of regent, zijn de foto's niet bruikbaar. Dan moeten we aan de kant blijven wachten. Dat is soms vervelend. Dinsdag heb ik zes afleveringen van Baantjer na elkaar bekeken op de pechstrook.'
In de koffer zit de verwerkingsapparatuur, goed voor drie terabyte ofwel 3.000 gigabyte. Dat is nodig, want voor 62.000 kilometer wegen zijn er 12 miljoen beelden nodig.
Alles gaat automatisch, maar soms neemt Roger Seetsen ook aantekeningen in zijn schrift. 'In Maaseik heb ik op een kruispunt 27 verkeersborden geteld, waarvan er dertien overbodig waren. Dat was een absoluut hoogtepunt.'
'Maar eigenlijk kijk ik elke dag mijn ogen uit in jullie oerwoud van verkeersborden. Er staan er niet alleen veel. Ze staan ook vaak verkeerd. Hoog tijd dat de Vlaamse regering daar eens in snoeit.'
Mooie plekjes
Roger Seetsen heeft vijf jaar ervaring bij Cyclomedia en reed de eerste jaren vooral in Duitsland en Nederland rond.
'Meestal staan er in Nederland drie borden langs de weg: eentje in het begin, eentje in het midden en eentje op het einde. In Vlaanderen staan er soms vijftig op één weg.'
Naast zijn zoektocht naar verkeersborden geniet Roger Seetsen ook van het landschap. 'Het leuke aan mijn beroep is dat iedere dag anders is. Ik bepaal zelf welke route ik die dag neem.'
'Soms kies ik de drukke dorpskern en op een andere dag zie ik alleen afgelegen bospaadjes. Ik ben al een paar keer op heuse pareltjes gebotst, zoals een visvijver in Bilzen. Daar rijd ik zeker nog een keer naar toe met mijn zoontje.'
Roger Seetsen heeft al zeventig gemeenten in kaart gebracht. De foto's worden manueel bekeken en ieder verkeersbord wordt beschreven. Daarna worden de verkeersborden op luchtfoto's en blinde kaarten geplaatst.
Naar Saoedi-Arabië
'In juni hopen we klaar te zijn met de Vlaamse verkeersbordendatabase', zegt Roger Seetsen. 'Daarna trek ik naar Saoedi-Arabië om er het wegennet in beeld te brengen. Benieuwd hoe die verkeersborden eruitzien.'
bron: www.nieuwsblad.be, 26/02/2010
Onlangs stond er nog een ander artikel in Het Nieuwsblad waarin het probleem van de vele verkeersborden in Vlaanderen werd aangekaart, maar dit vind ik niet meer terug. Dat artikel uitte nog beter wat ook ik al jaren denk: er zijn veel te veel verkeersborden in België. Elke keer als ik mij op de openbare weg begeef, maak ik deze bedenking. Straten waar een paal staat met daaraan een bord dat de zone 50 gedaan is, en daaronder (aan dezelfde paal!!!) een bord waarop aangekondigd wordt dat de zone 50 begint. Mijn reactie is elke keer dezelfde: "Dit is iets dat enkel in België kan". Wat is het nut hiervan?
Bij het andere artikel in Het Nieuwsblad stond een foto van een willekeurige straat in Vlaanderen. Op slechts enkele meters afstand stonden minstens 15 verkeersborden. Dit is niet alleen onnuttig en geldverspilling, maar ook erg verwarrend. Het wordt moeilijker en moeilijker om te weten wat de maximumsnelheid op bepaalde plaatsen is. 30, 50, 70, 90: het wordt erg moeilijk te bepalen met die vele borden.