Barst
3rd February 2010, 22:02
Afzegging Obama moet signaal zijn
Herman Van Rompuy zal nog een tijd moeten wachten voor hij aan tafel zit met de Amerikaanse president Barack Obama. Nog voor het nieuws officieel was, moesten ze in Brussel via de Amerikaanse kranten vernemen dat Obama eind mei niet naar Spanje komt voor de topontmoeting VS-EU.
Al die moeite voor niets: er was al heel veel water naar de zee gestroomd voor er op Europees niveau een compromis gevonden was over het protocol: Zapatero, de premier van Spanje, zou als roterend EU-voorzitter Obama de hand drukken, maar tijdens het diner zou Van Rompuy als voorzitter van de Europese Raad recht tegenover hem zitten. Soft diplomacy van de bovenste plank, dus. Maar compleet overbodig. Zonde van al die uren vergaderen.
Natuurlijk komt Obama niet naar Madrid, omdat hij in eigen land andere katten te geselen heeft: na de nederlaag van de Democraten voor de vrijgekomen senaatszetel in Massachusetts is het alle hens aan dek. Niet alleen de verkiezingen voor het Congres dit najaar, maar ook het presidentschap zelf zijn in het geding. De nieuwe prioriteit wordt samengevat in drie woorden: jobs, jobs, jobs. Rustige vastheid is niet aan Obama besteed.
Toch is het ondenkbaar dat Obama, zelfs in deze omstandigheden, een topontmoeting met China afgezegd zou hebben. Of met India of Brazilië.
Waarom zou de Amerikaanse president in mei ook het vliegtuig richting Madrid genomen hebben? Zou hij iets vernomen hebben dat hij nog niet wist? Had Van Rompuy – of Zapatero, of Commissievoorzitter Barroso – hem iets hebben kunnen vertellen over een gemeenschappelijk economisch beleid van de EU om de fragiele relance te versterken? Over de Europese houding tegenover de nieuwe Chinese ‘zelfverzekerde agressiviteit', waar ook Washington meer en meer mee af te rekenen krijgt?
Neen dus. Bronnen in Brussel vermoeden dat Obama niet naar Spanje komt omdat het in Washington nog niet duidelijk is wie nu wat te zeggen heeft in de nieuwe Lissabon-structuur.
De afzegging zou een alarm moeten doen afgaan in Brussel. In deze snel veranderende, post-Amerikaanse wereld dreigt de EU steeds vaker naar de zijlijn verwezen te worden. Obama's afzegging voor Madrid staat niet alleen: op de klimaattop liet hij de ambitieuze Europeanen al in de gang staan, terwijl hij samen met China, Brazilië en India een afgietsel van een akkoord in elkaar bokste. Om in Formule 1-termen te spreken: terwijl Europa in de pits blijft sleutelen aan de afstelling van de motor, rijden op het circuit de Chinese, Indiase en Braziliaanse bolides steeds snellere rondjes.
Alleen als Europa met één stem gaat spreken, zal het ernstig genomen worden. Anders dreigt op termijn de irrelevantie.
DS, 03-02-2010 (Bart Beirlant)
Herman Van Rompuy zal nog een tijd moeten wachten voor hij aan tafel zit met de Amerikaanse president Barack Obama. Nog voor het nieuws officieel was, moesten ze in Brussel via de Amerikaanse kranten vernemen dat Obama eind mei niet naar Spanje komt voor de topontmoeting VS-EU.
Al die moeite voor niets: er was al heel veel water naar de zee gestroomd voor er op Europees niveau een compromis gevonden was over het protocol: Zapatero, de premier van Spanje, zou als roterend EU-voorzitter Obama de hand drukken, maar tijdens het diner zou Van Rompuy als voorzitter van de Europese Raad recht tegenover hem zitten. Soft diplomacy van de bovenste plank, dus. Maar compleet overbodig. Zonde van al die uren vergaderen.
Natuurlijk komt Obama niet naar Madrid, omdat hij in eigen land andere katten te geselen heeft: na de nederlaag van de Democraten voor de vrijgekomen senaatszetel in Massachusetts is het alle hens aan dek. Niet alleen de verkiezingen voor het Congres dit najaar, maar ook het presidentschap zelf zijn in het geding. De nieuwe prioriteit wordt samengevat in drie woorden: jobs, jobs, jobs. Rustige vastheid is niet aan Obama besteed.
Toch is het ondenkbaar dat Obama, zelfs in deze omstandigheden, een topontmoeting met China afgezegd zou hebben. Of met India of Brazilië.
Waarom zou de Amerikaanse president in mei ook het vliegtuig richting Madrid genomen hebben? Zou hij iets vernomen hebben dat hij nog niet wist? Had Van Rompuy – of Zapatero, of Commissievoorzitter Barroso – hem iets hebben kunnen vertellen over een gemeenschappelijk economisch beleid van de EU om de fragiele relance te versterken? Over de Europese houding tegenover de nieuwe Chinese ‘zelfverzekerde agressiviteit', waar ook Washington meer en meer mee af te rekenen krijgt?
Neen dus. Bronnen in Brussel vermoeden dat Obama niet naar Spanje komt omdat het in Washington nog niet duidelijk is wie nu wat te zeggen heeft in de nieuwe Lissabon-structuur.
De afzegging zou een alarm moeten doen afgaan in Brussel. In deze snel veranderende, post-Amerikaanse wereld dreigt de EU steeds vaker naar de zijlijn verwezen te worden. Obama's afzegging voor Madrid staat niet alleen: op de klimaattop liet hij de ambitieuze Europeanen al in de gang staan, terwijl hij samen met China, Brazilië en India een afgietsel van een akkoord in elkaar bokste. Om in Formule 1-termen te spreken: terwijl Europa in de pits blijft sleutelen aan de afstelling van de motor, rijden op het circuit de Chinese, Indiase en Braziliaanse bolides steeds snellere rondjes.
Alleen als Europa met één stem gaat spreken, zal het ernstig genomen worden. Anders dreigt op termijn de irrelevantie.
DS, 03-02-2010 (Bart Beirlant)