Straatgeweld verjaagt studenten

[Barst]

Straatgeweld verjaagt studenten


ANDERLECHT - Na een golf van overvallen verhuisde de industriële hogeschool haar lessen van Anderlecht naar de Koningstraat in Brussel.


De directie van het Institut Supérieur Industriel de Bruxelles (Isib) in de Grondelstraat in Anderlecht heeft de lessen van haar 250 ingenieursstudenten naar de campus in de Koningsstraat verhuisd. In Anderlecht was de onveiligheid te groot. Al sinds begin december worden de studenten lastiggevallen door straatcriminelen. Ze worden klemgezet, afgeperst en bestolen. De boefjes zetten hen geregeld een mes op de keel, met soms steekwonden als gevolg. ‘Racketeering' heet dat.

Ze maken de studenten gsm's, iPods en geld afhandig. Een student die al beroofd was, moest kort daarna aan een andere overvaller ook zijn hoed en zijn bril afgeven. De feiten gebeuren op weg van of naar het Zuidstation of metrostation Clemenceau. Ondanks de slechte naam van de wijk, Kuregem, is het pas recentelijk zo erg geworden. ‘De afgelopen vijfentwintig jaar heb ik drie gevallen van geweld meegemaakt, de jongste weken waren dat er tot zes per week', zegt François Debast, de directeur van het Isib.

‘Praktijklessen gebeuren nog in de labs in Anderlecht, maar de gewone cursussen hebben op de campus Koningsstraat plaats, hoewel die te klein is. De trip naar de campus Anderlecht met het openbaar vervoer gebeurt alleen nog in groep', zegt Debast.

Het begon met één dader, dat werden er drie, de laatste keer werden er acht tot tien geteld, meestal jonge Noord- of Zwart-Afrikanen, sommigen geen zestien jaar oud. ‘De politie en het gemeentebestuur doen wat ze kunnen,' zegt Debast, ‘er patrouilleren meer agenten en preventiewerkers. Maar dan verplaatst het geweld zich.'

De politie kon een eerste verdachte oppakken maar die werd na verhoor weer vrijgelaten. Hij zou een alibi gehad hebben. Slachtoffers zagen hem de dagen daarop opnieuw actief als dader.

Maandag werden drie verdachten opgepakt, onder wie twee minderjarigen, allen uit Anderlecht. Bij de minderjarigen werd een mes aangetroffen. De meerderjarige werd formeel herkend door de slachtoffers. Vandaag beslist het parket over zijn lot.

Het is opmerkelijk dat de jongste studenten, achttien- en negentienjarigen, geviseerd worden. De oudere en de docenten laten ze met rust. ‘Er is meer aan de hand,' meent Debast, ‘deze feiten passen in de analyse van veel waarnemers. Misdaadbendes creëren in Anderlecht een klimaat van angst om pottenkijkers weg te houden van hun lucratieve, illegale bezigheden.'

Ook de burgemeester van Anderlecht, Gaëtan Van Goidsenhoven (MR), ziet het zo. ‘Alles wat overheid is, is de vijand. Zelfs gemeentearbeiders ervaren intimidaties. Ik hoop dat het gerecht optreedt. Er mag geen straffeloosheid ontstaan. Onze politiemensen doen goed werk, ze willen daar het resultaat van zien.'


Blog DS, 28-01-2010

[Evelien Snels]

Na het lezen van dit artikel heb ik de volledige twee minuten in verbijstering naar het computerscherm gestaard. Dit is echt wansmakelijk in mijn ogen, hoe erg moet de situatie wel niet zijn als een hogeschool op eigen initiatief beslist om een bepaalde kant van een stad te vermijden ook al zijn hun overige lokalen daar niet op voorzien. Ik hoop dat de daders, zoals het artikel zelf ook aangeeft, hier niet ongestraft mee wegkomen. Hier moet strikt opgetreden worden anders gaat het enkel uit de hand lopen. Het verhuizen van de lessen en het mijden van een bepaalde buurt van een stad is een tijdelijke oplossing maar zeker geen permanente. Men gaat moeten opletten met deze buurt want als men dat niet doet krijgt men toestanden zoals in Borgerhout, waar er een bepaalde buurt is- de naam ontglipt me even - waar de politie weinig meer te zeggen heeft. De inwoners van die buurt leven volgens de regels die de plaatselijke criminele groep heeft opgesteld.

[Barst]

Total tolerance in Anderlecht


Luckas Vander Taelen legt uit waarom de leerlingen van een technische school in Anderlecht wegvluchten. En vraagt aan de Brusselse politici om nu eindelijk eens iets te doen.


Het Institut Supérieur Industriel de Bruxelles, kortweg Isib, is een technische school die twee vestigingen heeft, in Anderlecht en in Schaarbeek. Nu heeft de directie besloten om de site aan de Anderlechtse rue des Goujons te verlaten en alle lessen te geven in de Koningstraat. Dat is absoluut niet prettig voor de leerlingen, zei directeur Debast gisteren in Le Soir: ‘Er zijn niet genoeg stoelen, de leerlingen moeten op de radiatoren zitten en we moeten labo's omvormen tot klaslokalen. Maar we hebben geen keuze.'

De directie is tot die drastische beslissing overgegaan omdat sinds enige maanden de leerlingen tussen het Zuidstation en de school systematisch afgedreigd worden door jeugdbendes. Ze krijgen een mes op de keel en moeten hun gsm en hun portefeuille afgeven. Dat gebeurt al weken lang, elke dag. De politie is op de hoogte, er zijn klachten over 25 gevallen van agressie ingediend, maar tot meer dan één aanhouding is het nog niet gekomen. De arrestant werd meteen weer vrijgelaten en viel een dag later opnieuw studenten lastig. Sinds kort is er ook een tweede, nog gewelddadiger bende actief, en ook die heeft het volgens de directie ‘op studenten van Europese origine' gemunt. De maat is vol voor de school en naar Anderlecht komen de leerlingen nog maar één keer per week, voor praktijkvakken. Dan gebeuren de verplaatsingen om veiligheidsredenen in groep.

In dezelfde buurt zijn de afgelopen weken ook enkele verkrachtingen gebeurd door jeugdbendes, die ook niet door de politie zijn vervolgd. De Anderlechtse burgemeester Gaëtan Van Goidsenhoven (MR) erkent het probleem, maar hij beweert er niets te kunnen aan doen, omdat zijn agenten teveel administratief werk hebben, het verkeer rond het voetbalstadion regelen of gevangenen moeten vervoeren.

Diezelfde burgemeester hield kort geleden met zijn achttien Brusselse collega's een opmerkelijk pleidooi tegen de oprichting van één politiezone voor het Brusselse Gewest. Binnen deze eerbiedwaardige ‘Conferentie van de Brusselse Burgemeesters' wordt er zelfs gepleit voor een terugkeer naar negentien gemeentelijke korpsen. Net voor Nieuwjaar had de Brusselse minister-president al gemeld dat er bij de ‘interne staatshervorming' van het Brussels Gewest zeker geen revolutionaire veranderingen moesten verwacht worden. En dezelfde Charles Picqué zwaaide een paar dagen geleden triomfantelijk met een universitaire studie waaruit volgens hem bleek dat de negentien gemeentediensten het niet slechter doen dan hun collega's in de rest van het land. Dat is een terechte pluim voor de hard werkende gemeentelijke diensten, maar het doet niets af aan de bedenking dat Brussel niet langer een verzameling is van gemeenten, maar een metropool met problemen die de gemeenten overstijgen en die een grootstedelijke aanpak nodig hebben. De problematische wijk rond het Zuidstation grenst aan maar liefst vijf gemeenten en drie politiezones.

Maar dat chaotisch kluwen lijkt de partij van de burgemeester van Anderlecht niet te deren: de MR blijft net als de PS om overduidelijke electorale redenen gekant tegen een sterk Gewest en heeft het liever over de uitbreiding van Brussel. Om er nog een aantal gemeentelijke baronieën bij te nemen.

Hoelang nog gaan de Franstalige Brusselse politici zich blijven opsluiten in hun kortzichtig communalisme? Hun liefde voor de gemeentelijke autonomie begint op kortzichtigheid of zelfs blindheid te lijken. Delen van Brussel worden meer en meer no-gozones, een soort Bronx waar het gezag van gemeente en politie langzaam maar zeker afgebrokkeld is. In New York is er een einde gemaakt aan de almacht van gewelddadige bendes door een politiek van ‘zero tolerance'. In Brussel worden bij dat begrip nog steeds veel weldenkende wenkbrauwen gefronst. Maar als het zelfs niet meer mogelijk is de veiligheid van schoolgaande jeugd te garanderen, is er in Brussel een absoluut dieptepunt bereikt: een situatie van ‘total tolerance', waarbij alles lijkt te kunnen en te mogen. Politici bij wie de beslissing van het Isib geen alarmbel doet rinkelen, kan men beginnen te verdenken van onbekwaamheid, onverschilligheid en schuldig verzuim.


DS, 28-01-2010 (Luckas Vander Taelen)

[Barst]

Bespuwd


Hoelang nog moeten de Brusselse ouders bang zijn dat ze, een half uur nadat hun kinderen naar school zijn vertrokken, telefoon krijgen dat hun kind nog maar eens aangevallen is door jonge allochtonen? Op donderdag 28 januari is mijn zoon voor de derde keer in twee jaar tijd op weg naar school overvallen in het Elisabethpark. Mijn zoon werd bespuwd, in de buik en het kruis gestampt en onthaald op verbale agressie in de stijl van 'Je vriendin is een hoer', 'Ga je vriendin neuken', 'Vuile Vlaming'. Terwijl mijn zoon de politie belde, vertelden de vijf allochtone delinquenten fier dat ze 14 jaar oud waren en dat de politie hen niets kon doen. Tegelijkertijd kreeg mijn zoon via zijn gsm van die politie te horen dat ze machteloos staan en dat het een politiek probleem is.

Moeten er dan echt doden vallen eer deze problematiek door de politici aangepakt wordt? Ik denk dat de tijd van politiek correct zijn voorbij is en dat deze ontaarde situatie open en bloot moet worden besproken en vooral opgelost, zonder dat je daardoor voor racist uitgemaakt wordt. Wanneer gaat de moslimgemeenschap op een actieve manier deze rotte appels eruit halen in plaats van te schermen met het cliché 'dat dit gedrag niets met de islam te maken heeft'?


DS, 30-01-2010 (naam bekend bij DS-redactie)

[Evelien Peeters]

Een grootstad kan zo mooi zijn; tal van prachtige monumenten, een groot netwerk aan openbaar vervoer, talloze idyllische winkeltjes en regelmatige grootste projecten die haast het hele volk bijeen kunnen brengen.
Jammer genoeg heeft de stad ook een donker kantje. De overvloed aan culturen kan mooi zijn en veel losmaken bij de mensen, maar het kan ook botsen en dat zie je in onderstaand artikel. Uiteraard mag dit niet blijven duren, al vrees ik dat je daar niet veel aan kan doen. Iedereen raken kan je toch niet. Ik begrijp het standpunt van die allochtonen ook wel gedeeltelijk. Zij zijn zowel hier als in eigen land niet aanvaard en dan kan het wel eens de klippen oplopen. Maar langs de andere kant gebeurt er in België al heel veel ten voordele van de buitenlanders die hier komen wonen. Wij moeten maar eens proberen in hun land ons zeggetje te doen, laat staan een vinger naar de plaatselijke bevolking uit te steken. We zullen het heel snel geweten hebben...