Barst
19th January 2010, 22:43
BYE BYE BHV
Drie jaar geleden veroorzaakte het beruchte RTBF-programma Bye Bye Belgium een van de grootste polemieken van de laatste jaren. 'On en a marre!' schreef Peter Vandermeersch toen in een vurig commentaar. Vlaanderen was de karikatuur beu. De algemeen hoofdredacteur van deze krant haalde scherp uit naar de journalisten van de Franstalige openbare omroep die een actieve rol hadden gespeeld in deze controversiële uitzending. Wat niet belette dat twee van die usual suspects nadien een column kregen in De Standaard. Gelukkig zijn er nog volgelingen van Voltaire, die ervoor zorgen dat dissidente meningen gehoord kunnen worden.
Noodzakelijkerwijze werd deze uitzending maandenlang in alle stilte voorbereid. Discretie heerst vandaag ook rond het voorbereiden van een nieuwe show die wel eens Bye Bye BHV zou kunnen heten. Toch zou Bye Bye BHV veel minder negatieve reacties kunnen uitlokken. Laten we eerlijk zijn: 'BHV, on en a TOUS marre!' Al veertig jaar zijn verscheidene generaties politici er niet in geslaagd om de knoop door te hakken. Ondertussen is de Zuid-Afrikaanse apartheid weggewerkt, de Muur van Berlijn is gevallen en in de VS maakten de African-Americans het van de achterbanken van de bussen tot het Witte Huis.
'Het is een soap geworden', hoor je vaak. Geen verkeerde vergelijking, niet alleen door de duur, maar ook door de setting: een straat of een wijk. In Engeland hebben ze Coronation Street (ITV, 49 jaar) en Eastenders (BBC, 25 jaar). In België hebben we BHV. Toch is de belangstelling volgens een recente opiniepeiling van La Libre zeer gering. Een tv-zender zou het programma al lang afgeschaft hebben. Bye Bye BHV zou de laatste episode kunnen zijn. Het is hoog tijd.
Maar er is hoop! Zelfs volgens Franstalige politici is de splitsing van BHV onafwendbaar geworden. Er is weinig enthousiasme, maar het is toch een stap in de richting van een concrete oplossing. De vraag is niet meer of er een probleem is, maar hoe je een oplossing vindt en welke.
De echte hoop gaat echter veel verder dan het mogelijke succes van een nieuwe oefening in Belgische institutionele loodgieterij. Brussel-Halle-Vilvoorde wordt vaak bestempeld als een symbooldossier. Juist daarom is het zo pijnlijk en ingewikkeld, heet het. Het zou misschien verdienstelijk zijn het symbool frontaal aan te pakken in plaats van voordurend te proberen het te omzeilen. Als je een spook wilt overwinnen moet je eerst weten waar hij vandaan komt.
Bye Bye BHV zou beide gemeenschappen een unieke kans bieden om eindelijk de spoken van het verleden van België definitief te verjagen en tot verzoening te komen. Het wordt hoog tijd dat alle Franstaligen begrijpen waarom de Vlamingen zo gevoelig zijn voor het respect voor hun taal, cultuur en grondgebied. De manier waarop het Noorden in het verleden door Belgische machthebbers onderdrukt is, blijft een smet op onze geschiedenis en het creëert vandaag nog misverstanden. Ook Franstalige politici moeten dat toegeven in plaats van de 'Vlaamse arrogantie' aan de kaak te stellen.
Vlamingen zouden dan eindelijk komaf moeten maken met het verleden en toegeven dat de Walen en de Brusselaars van 2010 niet schuldig zijn aan de poging van de regerende klasse van de 19de eeuw om van België een eentalig Franstalig land te maken. De eerste slachtoffers van de revanchistische doctrine die Wallonië wil laten knielen, zijn juist de zwaksten in onze samenleving. Blijkbaar is de academicus die deze doctrine zijn naam gaf de etymologie van het woord 'universiteit' vergeten.
Het probleem-BHV is een anachronisme in een wereld die te kampen heeft met globale financiële of milieucrisissen. Het zou een teken van volwassen zelfvertrouwen zijn als beide gemeenschappen de weg zouden inslaan van een nieuw partnerschap, zoals het tussen buren hoort. Daarvoor moet je de frustraties van het verleden te boven komen en een gezamenlijke toekomst bouwen. Daar zijn we nog lang niet.
Elke week krijg je groteske voorbeelden die aantonen dat het oude conflictmodel standhoudt. Als de Vlaamse regering de vervuiling van de Zenne terecht aan de kaak stelt, beweert de voorzitster van Ecolo dat Vlaanderen de communautaire kaart speelt. In Kraainem spraken de Vlaamse gemeenteraadsleden onlangs dan weer Frans om nadien een klacht in te dienen tegen zichzelf en de besluiten te laten vernietigen. Worden zij ook gestraft, zoals de drie niet-benoemde burgemeesters van de Rand?
Wie echt wil dat Bye Bye Belgium een fictie blijft, moet ervoor zorgen dat Bye Bye BHV onverwijld werkelijkheid wordt.
Alain Gerlache is mediawatcher voor de RTBF
DS, 19-01-2010
Drie jaar geleden veroorzaakte het beruchte RTBF-programma Bye Bye Belgium een van de grootste polemieken van de laatste jaren. 'On en a marre!' schreef Peter Vandermeersch toen in een vurig commentaar. Vlaanderen was de karikatuur beu. De algemeen hoofdredacteur van deze krant haalde scherp uit naar de journalisten van de Franstalige openbare omroep die een actieve rol hadden gespeeld in deze controversiële uitzending. Wat niet belette dat twee van die usual suspects nadien een column kregen in De Standaard. Gelukkig zijn er nog volgelingen van Voltaire, die ervoor zorgen dat dissidente meningen gehoord kunnen worden.
Noodzakelijkerwijze werd deze uitzending maandenlang in alle stilte voorbereid. Discretie heerst vandaag ook rond het voorbereiden van een nieuwe show die wel eens Bye Bye BHV zou kunnen heten. Toch zou Bye Bye BHV veel minder negatieve reacties kunnen uitlokken. Laten we eerlijk zijn: 'BHV, on en a TOUS marre!' Al veertig jaar zijn verscheidene generaties politici er niet in geslaagd om de knoop door te hakken. Ondertussen is de Zuid-Afrikaanse apartheid weggewerkt, de Muur van Berlijn is gevallen en in de VS maakten de African-Americans het van de achterbanken van de bussen tot het Witte Huis.
'Het is een soap geworden', hoor je vaak. Geen verkeerde vergelijking, niet alleen door de duur, maar ook door de setting: een straat of een wijk. In Engeland hebben ze Coronation Street (ITV, 49 jaar) en Eastenders (BBC, 25 jaar). In België hebben we BHV. Toch is de belangstelling volgens een recente opiniepeiling van La Libre zeer gering. Een tv-zender zou het programma al lang afgeschaft hebben. Bye Bye BHV zou de laatste episode kunnen zijn. Het is hoog tijd.
Maar er is hoop! Zelfs volgens Franstalige politici is de splitsing van BHV onafwendbaar geworden. Er is weinig enthousiasme, maar het is toch een stap in de richting van een concrete oplossing. De vraag is niet meer of er een probleem is, maar hoe je een oplossing vindt en welke.
De echte hoop gaat echter veel verder dan het mogelijke succes van een nieuwe oefening in Belgische institutionele loodgieterij. Brussel-Halle-Vilvoorde wordt vaak bestempeld als een symbooldossier. Juist daarom is het zo pijnlijk en ingewikkeld, heet het. Het zou misschien verdienstelijk zijn het symbool frontaal aan te pakken in plaats van voordurend te proberen het te omzeilen. Als je een spook wilt overwinnen moet je eerst weten waar hij vandaan komt.
Bye Bye BHV zou beide gemeenschappen een unieke kans bieden om eindelijk de spoken van het verleden van België definitief te verjagen en tot verzoening te komen. Het wordt hoog tijd dat alle Franstaligen begrijpen waarom de Vlamingen zo gevoelig zijn voor het respect voor hun taal, cultuur en grondgebied. De manier waarop het Noorden in het verleden door Belgische machthebbers onderdrukt is, blijft een smet op onze geschiedenis en het creëert vandaag nog misverstanden. Ook Franstalige politici moeten dat toegeven in plaats van de 'Vlaamse arrogantie' aan de kaak te stellen.
Vlamingen zouden dan eindelijk komaf moeten maken met het verleden en toegeven dat de Walen en de Brusselaars van 2010 niet schuldig zijn aan de poging van de regerende klasse van de 19de eeuw om van België een eentalig Franstalig land te maken. De eerste slachtoffers van de revanchistische doctrine die Wallonië wil laten knielen, zijn juist de zwaksten in onze samenleving. Blijkbaar is de academicus die deze doctrine zijn naam gaf de etymologie van het woord 'universiteit' vergeten.
Het probleem-BHV is een anachronisme in een wereld die te kampen heeft met globale financiële of milieucrisissen. Het zou een teken van volwassen zelfvertrouwen zijn als beide gemeenschappen de weg zouden inslaan van een nieuw partnerschap, zoals het tussen buren hoort. Daarvoor moet je de frustraties van het verleden te boven komen en een gezamenlijke toekomst bouwen. Daar zijn we nog lang niet.
Elke week krijg je groteske voorbeelden die aantonen dat het oude conflictmodel standhoudt. Als de Vlaamse regering de vervuiling van de Zenne terecht aan de kaak stelt, beweert de voorzitster van Ecolo dat Vlaanderen de communautaire kaart speelt. In Kraainem spraken de Vlaamse gemeenteraadsleden onlangs dan weer Frans om nadien een klacht in te dienen tegen zichzelf en de besluiten te laten vernietigen. Worden zij ook gestraft, zoals de drie niet-benoemde burgemeesters van de Rand?
Wie echt wil dat Bye Bye Belgium een fictie blijft, moet ervoor zorgen dat Bye Bye BHV onverwijld werkelijkheid wordt.
Alain Gerlache is mediawatcher voor de RTBF
DS, 19-01-2010