actualiteitsforums - Getuigenis Haïti

Barst

16th January 2010, 04:15

[COLOR=Red][SIZE=3][FONT=Trebuchet MS]"Jacques, een student, geraakte niet op tijd weg toen het gebouw van de universiteit instortte omdat twee zetels de doorgang versperden. Zeven lange uren heeft hij onder de restanten van het gebouw doorgebracht. Naast hem lag zijn vriend, zonder hoofd. Hij vermoedt dat van de 182 studenten er maar 5 de aardbeving hebben overleefd. Hij werd naar het ziekenhuis gebracht, waar hij sindsdien op medische hulp wacht. Zijn vader, die de hele nacht radeloos naar zijn zoon heeft gezocht, vond hem woensdagochtend. Het is zijn vader die het eerste en tot nu toe enige verband rond zijn gebroken knie heeft gebonden. Nu is zijn vader op zoek naar eten voor zijn zoon, die sinds dinsdagmiddag niet meer heeft gegeten, de flesjes water zijn bijna uitgeput. En thuis wacht hem ook niets meer. Zijn ouderlijke huis, dat in een van de armere wijken van Port-au-Prince stond, is ingestort. De vierkante meter op het grasveld voor het ziekenhuis is voorlopig zijn enige thuis."[/FONT][/SIZE][/COLOR]
Getuigenis Haïti

Barst

19th January 2010, 01:48

Toch blijven geven

De omvang van de ramp in Haïti wordt almaar duidelijker. Maar de omvang en de gruwel ervan blijken zo groot te zijn dat ze zelfs niet meer te vatten zijn.

Tienduizenden lijken zijn al geteld op de kleine oppervlakte die Port-au-Prince heet of heette. En nog eens tienduizenden liggen nog onder het onontwarbare kluwen van brokstukken.

Intussen dolen honderdduizenden al dagen rond in die woestenij waar niets meer is: geen dak, geen voedsel, geen water, geen gezondheidszorg. En geen ordehandhaving. Die was al zwak en is nu, samen met de rest van de zwakke en kaduke staat, ingestort.

Waardoor het bijvoorbeeld kon dat een Belgisch hulpteam door CNN werd terechtgewezen omdat het zijn veldhospitaal en de patiënten 's nachts had verlaten omdat er geen beveiliging was. Onze overheid had dit niet voorzien. En moest dit gisteren rechtzetten door een aanvullend troepenteam te sturen. De les is hopelijk geleerd voor een volgende missie.

Ofschoon er onder de slachtoffers ontroerende taferelen van menselijke hulpvaardigheid voorkomen, laat de strijd om te overleven ook niet altijd de mooiste kant van de mens zien. De sterksten staan vooraan als ergens voedsel of water bedeeld wordt. Hulppakketten worden nadien ook afgepakt. En er ontstaan gevechten als te veel mensen aanschuiven voor te weinig hulp. Warenhuizen, maar niet enkel warenhuizen, worden geplunderd en niet alleen voor voedsel en drank. Onder de ronddolenden zitten ook ontsnapte gevangen en mensen die in een normale staat al lang in de gevangenis hadden moeten zitten.

De hulpverleners zitten met de handen in het haar. Zo'n chaos hebben ze nog nooit meegemaakt. Die maakt het werken bijzonder moeilijk. Hulp blijft letterlijk in de lucht hangen en raakt niet ter plekke. Dat komt ten dele door de omvang van de ramp, maar evenzeer door de bestuurlijke chaos en het gebrek aan goed beleid dat voordien al heerste in Haïti.

En de weinige infrastructuur die er was, onder meer de kleine haven, is dan nog ingestort ook.

Wie snel ontmoedigd raakt, kan in de beelden en de verslaggeving van de komende dagen excuses vinden om te besluiten niet meer te geven.

Niet doen alsjeblief. Blijf geven. Blijf storten op de nummers 1212, 6060 en 65 66 67.

We weten dat in zo'n chaos niet elke euro voor 100 procent benut kan worden en dat niet altijd de meest behoeftige het eerst wordt geholpen. Maar hoe meer er beschikbaar is, hoe minder dit zal voorkomen. Hoe groter de slagkracht van de hulpverleners, hoe kleiner de kans op ontsporing en hoe groter de kans dat de internationale overheden hun verantwoordelijkheid opnemen. Benadruk tegelijk, zoals hier vrijdag al betoogd is, dat er niet alleen noodhulp moet zijn, maar ook dat er op lange termijn gewerkt moet worden aan de heropbouw van een beter Haïti. Van onderen uit.

DS, 18-01-2010 (Guy Tegenbos)