Barst
11th October 2005, 00:34
Zo gaat Marokko met zijn immigranten om
Alsof het hele continent zijn terminale fase is ingegaan. Geplaagd door endemische armoede en honger, ziektes, droogte en tribale oorlogen lijkt Afrika op sterven na dood. Vanuit het Noorden hebben we lang meewarig geobserveerd hoe al die frêle sloepen en medusavloten de golven trotseerden.
Hoe al die drenkelingen op onze stranden aanspoelden, hun longen barstend van het zeewater. Maar nu begint het medelijden om te slaan in een begin van echte paniek. Die handen die zich op de scheermesjes van hoge hekken opensnijden worden steeds talrijker. Evenals de verdronken lijken die op de bodem van de Middellandse Zee rusten. Wat te doen als straks het halve continent richting Europa leegloopt in een wanhopige en voor velen suïcidale poging het gedroomde paradijs te bereiken? De opvangcapaciteit zal vanzelfsprekend nooit toereikend zijn om een volksverhuizing van deze omvang te kanaliseren.
Waarschijnlijk zal het rijke Westen er niet onderuit kunnen komen om een gigantisch hulpplan voor Afrika op te stellen. En als dit niet uit compassie en solidariteit gebeurt, zal het dan maar uit eigenbelang moeten geschieden. Er wordt al heel wat afgegeven op de verharding van het immigratiebeleid in Europa. Maar dit weekeinde is gebleken dat het elders nog veel erger kan: inhumaner, cynischer en zonder welk respect dan ook voor het mensenleven. Wat de Marokkaanse regering met haar transitimmigranten uit diverse Afrikaanse landen heeft geflikt is beneden het laagste niveau van de menselijke waardigheid. Honderden zo niet duizenden illegale migranten zijn geboeid in overvolle en oververhitte bussen afgevoerd en in de woestijn achtergelaten. Zonder een druppel water en een brok voedsel.
Onder de tot een langzame dood veroordeelden bevonden zich ook vrouwen en kinderen. Is dit het soort grensbewakers dat Europa zich wenst? En dat terwijl Marokko nooit de kans laat schieten om Europese landen de les te lezen als het gaat om zijn eigen geëmigreerden. Zo werd integratieminister Rita Verdonk, nog maar vier maanden geleden tijdens een bezoek aan Rabat, door haar ambtgenote Nouzha Chekrouni op de vingers getikt.
De Marokkaanse minister vond dat Nederland de mensenrechten schond (!) door van ’importbruiden’ te eisen dat ze eerst een examen in het Nederlands moesten afleggen. En op gebied van mensenrechten zijn Chekrouni en de regering waarvan ze deel uitmaakt natuurlijk de absolute kampioenen. Dan maar liever 350 euro betalen voor een cursus Nederlands, zou ik zeggen, dan zonder eten en drinken in de Marokkaanse woestijn te moeten creperen. Misschien ligt hier nog een taak voor al die Marokkaanse organisaties die vorige maand in Amsterdam tegen de ’onmenselijkheid’ van Verdonks beleid protesteerden: pak met z’n allen het eerste vliegtuig naar Rabat en ga daar luid en krachtig scanderen ’genoeg-is- genoeg’!
Trouw, 11-10-2005
Alsof het hele continent zijn terminale fase is ingegaan. Geplaagd door endemische armoede en honger, ziektes, droogte en tribale oorlogen lijkt Afrika op sterven na dood. Vanuit het Noorden hebben we lang meewarig geobserveerd hoe al die frêle sloepen en medusavloten de golven trotseerden.
Hoe al die drenkelingen op onze stranden aanspoelden, hun longen barstend van het zeewater. Maar nu begint het medelijden om te slaan in een begin van echte paniek. Die handen die zich op de scheermesjes van hoge hekken opensnijden worden steeds talrijker. Evenals de verdronken lijken die op de bodem van de Middellandse Zee rusten. Wat te doen als straks het halve continent richting Europa leegloopt in een wanhopige en voor velen suïcidale poging het gedroomde paradijs te bereiken? De opvangcapaciteit zal vanzelfsprekend nooit toereikend zijn om een volksverhuizing van deze omvang te kanaliseren.
Waarschijnlijk zal het rijke Westen er niet onderuit kunnen komen om een gigantisch hulpplan voor Afrika op te stellen. En als dit niet uit compassie en solidariteit gebeurt, zal het dan maar uit eigenbelang moeten geschieden. Er wordt al heel wat afgegeven op de verharding van het immigratiebeleid in Europa. Maar dit weekeinde is gebleken dat het elders nog veel erger kan: inhumaner, cynischer en zonder welk respect dan ook voor het mensenleven. Wat de Marokkaanse regering met haar transitimmigranten uit diverse Afrikaanse landen heeft geflikt is beneden het laagste niveau van de menselijke waardigheid. Honderden zo niet duizenden illegale migranten zijn geboeid in overvolle en oververhitte bussen afgevoerd en in de woestijn achtergelaten. Zonder een druppel water en een brok voedsel.
Onder de tot een langzame dood veroordeelden bevonden zich ook vrouwen en kinderen. Is dit het soort grensbewakers dat Europa zich wenst? En dat terwijl Marokko nooit de kans laat schieten om Europese landen de les te lezen als het gaat om zijn eigen geëmigreerden. Zo werd integratieminister Rita Verdonk, nog maar vier maanden geleden tijdens een bezoek aan Rabat, door haar ambtgenote Nouzha Chekrouni op de vingers getikt.
De Marokkaanse minister vond dat Nederland de mensenrechten schond (!) door van ’importbruiden’ te eisen dat ze eerst een examen in het Nederlands moesten afleggen. En op gebied van mensenrechten zijn Chekrouni en de regering waarvan ze deel uitmaakt natuurlijk de absolute kampioenen. Dan maar liever 350 euro betalen voor een cursus Nederlands, zou ik zeggen, dan zonder eten en drinken in de Marokkaanse woestijn te moeten creperen. Misschien ligt hier nog een taak voor al die Marokkaanse organisaties die vorige maand in Amsterdam tegen de ’onmenselijkheid’ van Verdonks beleid protesteerden: pak met z’n allen het eerste vliegtuig naar Rabat en ga daar luid en krachtig scanderen ’genoeg-is- genoeg’!
Trouw, 11-10-2005