Barst
26th November 2009, 02:57
Mythes rond BHV
Peter De Roover (POLITIEK SECRETARIS VLAAMSE VOLKSBEWEGING) - ‘“BHV”, de meest gebruikte en vervloekte afkorting', lees ik in de krant (DS 24 november). Het circus draait weer op volle toeren en er wordt geschreven en gewreven dat het een lieve lust is. Alles lijkt gezegd. En toch… BHV is ook een afkorting waarrond een aantal hardnekkige mythes groeien.
Zo wordt voor waarheid verkocht dat de regering zal vallen als de Kamer het Vlaamse voorstel tot splitsing goedkeurt. Klopt niet. De regering valt als de Franstaligen weigeren een parlementaire meerderheidsbeslissing te aanvaarden, omwille van BHV het land actief in een crisis storten en de uitvoerende macht zouden misbruiken om een beslissing van de wetgevende macht af te blokken. Dat laatste moet in ons bestel trouwens een soort staatsgreep genoemd worden. Vreemd toch hoe een normale, democratische parlementaire meerderheidsbeslissing voorgesteld wordt als een daad van onfatsoen en een aangekondigde blokkering van het normale democratische besluitproces als de normaalste zaak van de wereld.
Een nieuwe BHV-mythe steekt deze dagen de kop op. Terugkeren naar de oude kieskringen ‘zonder dat aan de kieskring BHV hoeft te worden geraakt' zou een neutrale oplossing bieden, waarbij iedereen (tijdelijk) het gezicht kan redden en tijd kopen. Toen Verhofstadt in 2002 een nieuwe kieswetgeving invoerde, verdween de oude regeling uiteraard. Wil men kiezen voor een tijdelijke noodwet, dan volstaat het niet de huidige kieswet af te schaffen om de oude situatie automatisch weer uit een soort coma te zien opstaan. Als we morgen het algemeen kiesrecht afschaffen, krijgen we niet automatisch cijnskiesrecht terug. Men kan zich inspireren op oude en voorbije regelingen, maar ook bij een noodwet zal de meerderheid actief een regeling moeten uitwerken.
Dat betekent dat ook zo'n noodwet een keuze inhoudt. Ofwel voert men (tijdelijk) niet-provinciale kieskringen in, waarvan Brussel-Halle-Vilvoorde er één is; ofwel voert men die in waarbij Brussel en Halle-Vilvoorde twee aparte kieskringen zijn. Oeps, daar gaat de zeepbel. Ook in dat noodscenario ligt de prangende vraag even open en bloot op tafel.
Voor alle duidelijkheid. Als deze regering zou beslissen kleine kiesarrondissementen in te voeren mét Brussel-Halle-Vilvoorde, dan betekent dat niet meer of minder dan dat CD&V en Open VLD een wet goedkeuren die actief een kieskring BHV opricht. Niet aan BHV raken is dan een actieve keuze, geen automatisme waarachter ze zich kunnen verschuilen. Ze beloofden BHV te splitsen en zouden beslissen een nieuw BHV op te richten. Tijdelijk, zoals de faciliteiten ooit. Dat is geen vijf minuten politieke moed, dat is vijf minuten politieke zelfverachting.
DS, 25-11-2009
Peter De Roover (POLITIEK SECRETARIS VLAAMSE VOLKSBEWEGING) - ‘“BHV”, de meest gebruikte en vervloekte afkorting', lees ik in de krant (DS 24 november). Het circus draait weer op volle toeren en er wordt geschreven en gewreven dat het een lieve lust is. Alles lijkt gezegd. En toch… BHV is ook een afkorting waarrond een aantal hardnekkige mythes groeien.
Zo wordt voor waarheid verkocht dat de regering zal vallen als de Kamer het Vlaamse voorstel tot splitsing goedkeurt. Klopt niet. De regering valt als de Franstaligen weigeren een parlementaire meerderheidsbeslissing te aanvaarden, omwille van BHV het land actief in een crisis storten en de uitvoerende macht zouden misbruiken om een beslissing van de wetgevende macht af te blokken. Dat laatste moet in ons bestel trouwens een soort staatsgreep genoemd worden. Vreemd toch hoe een normale, democratische parlementaire meerderheidsbeslissing voorgesteld wordt als een daad van onfatsoen en een aangekondigde blokkering van het normale democratische besluitproces als de normaalste zaak van de wereld.
Een nieuwe BHV-mythe steekt deze dagen de kop op. Terugkeren naar de oude kieskringen ‘zonder dat aan de kieskring BHV hoeft te worden geraakt' zou een neutrale oplossing bieden, waarbij iedereen (tijdelijk) het gezicht kan redden en tijd kopen. Toen Verhofstadt in 2002 een nieuwe kieswetgeving invoerde, verdween de oude regeling uiteraard. Wil men kiezen voor een tijdelijke noodwet, dan volstaat het niet de huidige kieswet af te schaffen om de oude situatie automatisch weer uit een soort coma te zien opstaan. Als we morgen het algemeen kiesrecht afschaffen, krijgen we niet automatisch cijnskiesrecht terug. Men kan zich inspireren op oude en voorbije regelingen, maar ook bij een noodwet zal de meerderheid actief een regeling moeten uitwerken.
Dat betekent dat ook zo'n noodwet een keuze inhoudt. Ofwel voert men (tijdelijk) niet-provinciale kieskringen in, waarvan Brussel-Halle-Vilvoorde er één is; ofwel voert men die in waarbij Brussel en Halle-Vilvoorde twee aparte kieskringen zijn. Oeps, daar gaat de zeepbel. Ook in dat noodscenario ligt de prangende vraag even open en bloot op tafel.
Voor alle duidelijkheid. Als deze regering zou beslissen kleine kiesarrondissementen in te voeren mét Brussel-Halle-Vilvoorde, dan betekent dat niet meer of minder dan dat CD&V en Open VLD een wet goedkeuren die actief een kieskring BHV opricht. Niet aan BHV raken is dan een actieve keuze, geen automatisme waarachter ze zich kunnen verschuilen. Ze beloofden BHV te splitsen en zouden beslissen een nieuw BHV op te richten. Tijdelijk, zoals de faciliteiten ooit. Dat is geen vijf minuten politieke moed, dat is vijf minuten politieke zelfverachting.
DS, 25-11-2009