Barst
5th November 2009, 13:53
'Verenigde Staten manipuleerden Franse terreurinformatie'
Jean-Louis Bruguière, Ce que je n'ai pas pu dire. Éditions Robert Laffont
PARIJS - De gepensioneerde Franse terreurbestrijder Jean-Louis Bruguière doet een boekje open over radicale moslimjongeren in Europa en de Amerikaanse invasie in Irak.
De Amerikaanse regering heeft in 2003 terreurinformatie van de Franse overheid misbruikt om de invasie in Irak te rechtvaardigen. Dat schrijft Jean-Louis Bruguière, die de voorbije dertig jaar betrokken was bij vrijwel alle internationale onderzoeken naar terreuracties en -organisaties, in een boek dat vandaag verschijnt. 'De Amerikanen kregen geen steun van de internationale gemeenschap. Ze hebben toen de werkelijkheid verdraaid', zegt Bruguière. 'Ze zochten een excuus voor de invasie.'
In februari 2003 toonde de toenmalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Colin Powell, in de VN-Veiligheidsraad 'bewijzen' van Iraakse betrokkenheid bij terrorisme en de terreurbeweging Al-Qaeda. Er werd onder meer een diagram getoond dat terreurgroepen en jihadstrijders uit Frankrijk met elkaar in verband bracht.
'Die informatie hadden wij aan de Amerikanen gegeven', zegt Bruguière. 'Mijn onderzoek had een verband aangetoond tussen (Franse, red.) activisten en het terroristische netwerk van Al-Zarqawi (leider van Al-Qaeda, red.). Maar we hebben nooit Iraakse betrokkenheid vastgesteld. Al-Zarqawi gebruikte wel geregeld het grondgebied van Iran, met medeweten van de autoriteiten in Teheran. Maar dat werd zorgvuldig verzwegen door Powell bij de Verenigde Naties!'
Bruguière noemt het 'manipulatie'. 'En het was al helemaal onaanvaardbaar dat de Amerikanen die informatie gebruikten zonder onze toestemming, terwijl het juridische onderzoek nog liep.'
In zijn boek is Bruguière ook zeer kritisch voor de gevolgen van de oorlog tegen Irak. 'In Parijs, Brussel, Rome en vele andere Europese steden bleven de anti-Amerikaanse gevoelens maar groeien', schrijft de gepensioneerde oud-rechter.
Vooral islamitische jongeren wilden in actie komen of zelfs meevechten tegen de Amerikanen. 'Eind 2002 stelden we al vast dat veel jongeren uit de voorsteden en bepaalde wijken in Parijs radicaliseerden en vertrokken naar de Syrisch-Iraakse grens.'
Ze waren klaar om zelfmoordaanslagen uit te voeren. Bruguière zag hoe één radicale islamitische leider in het noorden van Parijs er in korte tijd in slaagde om vijftig jongeren te ronselen. 'Ze waren bereid om af te reizen naar Irak en daar te sterven.'
Het leek een variant op wat hij tien jaar eerder had gezien. 'Vanaf 1992 werden islamitische strijders getraind in Afghaanse kampen, om daarna terug te keren naar hun vaderland, vooral in Noord-Afrika. Maar ook radicalen uit Frankrijk, Italië, België, Duitsland en Engeland zaten in die kampen.'
Het doel was duidelijk: 'Ze werden opgeleid als (islamitisch) strijder, om daarna in eigen land logistieke bases op te zetten of aanslagen te plegen.' Maar ook in Frankrijk werd 'geoefend'. 'Er vonden trainingen plaats in de Alpen, om de klimaatomstandigheden van Afghanistan goed na te bootsen', schrijft Bruguière. 'Op een dag raakte een groep daar de weg kwijt, toen ze in een sneeuwstorm was terechtgekomen. Hulpverleners hebben hen gered, maar zij wisten natuurlijk niet dat het om jihadstrijders ging die zich aan het voorbereiden waren.'
Volgens Bruguière reisden grote groepen naar Afghanistan af. 'Tussen 1994 en 2001 zijn volgens onze schattingen bijna 1.100 jonge Fransen, moslims of bekeerlingen, naar Kabul vertrokken.'
Bruguière gaat in zijn boek ook uitgebreid in op groepen in andere Europese landen, zoals de arrestatie van een groep rond terreurverdachte Chaouki Baadache in de Rue Wéry in Brussel, in maart 1998. 'De Rue Wéry was slechts één basis van een Belgisch netwerk dat in contact stond met andere terreurnetwerken in Nederland, Engeland en Frankrijk.'
Tijdens het WK voetbal in 1998 was gastland Frankrijk het doelwit van (verijdelde) aanslagen, aldus de rechter. 'Bij het EK in 2000 waren België en Nederland, de twee organiserende landen, dan weer het doelwit.' Er bleken aanslagen te worden georganiseerd vanuit een Franse gevangenis, door een leider die was gearresteerd wegens het voorbereiden van aanslagen bij het WK. 'Euro 2000 is goed verlopen, niemand heeft verder iets van die zaak geweten.'
Jean-Louis Bruguière, Ce que je n'ai pas pu dire. Éditions Robert Laffont
PARIJS - De gepensioneerde Franse terreurbestrijder Jean-Louis Bruguière doet een boekje open over radicale moslimjongeren in Europa en de Amerikaanse invasie in Irak.
De Amerikaanse regering heeft in 2003 terreurinformatie van de Franse overheid misbruikt om de invasie in Irak te rechtvaardigen. Dat schrijft Jean-Louis Bruguière, die de voorbije dertig jaar betrokken was bij vrijwel alle internationale onderzoeken naar terreuracties en -organisaties, in een boek dat vandaag verschijnt. 'De Amerikanen kregen geen steun van de internationale gemeenschap. Ze hebben toen de werkelijkheid verdraaid', zegt Bruguière. 'Ze zochten een excuus voor de invasie.'
In februari 2003 toonde de toenmalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Colin Powell, in de VN-Veiligheidsraad 'bewijzen' van Iraakse betrokkenheid bij terrorisme en de terreurbeweging Al-Qaeda. Er werd onder meer een diagram getoond dat terreurgroepen en jihadstrijders uit Frankrijk met elkaar in verband bracht.
'Die informatie hadden wij aan de Amerikanen gegeven', zegt Bruguière. 'Mijn onderzoek had een verband aangetoond tussen (Franse, red.) activisten en het terroristische netwerk van Al-Zarqawi (leider van Al-Qaeda, red.). Maar we hebben nooit Iraakse betrokkenheid vastgesteld. Al-Zarqawi gebruikte wel geregeld het grondgebied van Iran, met medeweten van de autoriteiten in Teheran. Maar dat werd zorgvuldig verzwegen door Powell bij de Verenigde Naties!'
Bruguière noemt het 'manipulatie'. 'En het was al helemaal onaanvaardbaar dat de Amerikanen die informatie gebruikten zonder onze toestemming, terwijl het juridische onderzoek nog liep.'
In zijn boek is Bruguière ook zeer kritisch voor de gevolgen van de oorlog tegen Irak. 'In Parijs, Brussel, Rome en vele andere Europese steden bleven de anti-Amerikaanse gevoelens maar groeien', schrijft de gepensioneerde oud-rechter.
Vooral islamitische jongeren wilden in actie komen of zelfs meevechten tegen de Amerikanen. 'Eind 2002 stelden we al vast dat veel jongeren uit de voorsteden en bepaalde wijken in Parijs radicaliseerden en vertrokken naar de Syrisch-Iraakse grens.'
Ze waren klaar om zelfmoordaanslagen uit te voeren. Bruguière zag hoe één radicale islamitische leider in het noorden van Parijs er in korte tijd in slaagde om vijftig jongeren te ronselen. 'Ze waren bereid om af te reizen naar Irak en daar te sterven.'
Het leek een variant op wat hij tien jaar eerder had gezien. 'Vanaf 1992 werden islamitische strijders getraind in Afghaanse kampen, om daarna terug te keren naar hun vaderland, vooral in Noord-Afrika. Maar ook radicalen uit Frankrijk, Italië, België, Duitsland en Engeland zaten in die kampen.'
Het doel was duidelijk: 'Ze werden opgeleid als (islamitisch) strijder, om daarna in eigen land logistieke bases op te zetten of aanslagen te plegen.' Maar ook in Frankrijk werd 'geoefend'. 'Er vonden trainingen plaats in de Alpen, om de klimaatomstandigheden van Afghanistan goed na te bootsen', schrijft Bruguière. 'Op een dag raakte een groep daar de weg kwijt, toen ze in een sneeuwstorm was terechtgekomen. Hulpverleners hebben hen gered, maar zij wisten natuurlijk niet dat het om jihadstrijders ging die zich aan het voorbereiden waren.'
Volgens Bruguière reisden grote groepen naar Afghanistan af. 'Tussen 1994 en 2001 zijn volgens onze schattingen bijna 1.100 jonge Fransen, moslims of bekeerlingen, naar Kabul vertrokken.'
Bruguière gaat in zijn boek ook uitgebreid in op groepen in andere Europese landen, zoals de arrestatie van een groep rond terreurverdachte Chaouki Baadache in de Rue Wéry in Brussel, in maart 1998. 'De Rue Wéry was slechts één basis van een Belgisch netwerk dat in contact stond met andere terreurnetwerken in Nederland, Engeland en Frankrijk.'
Tijdens het WK voetbal in 1998 was gastland Frankrijk het doelwit van (verijdelde) aanslagen, aldus de rechter. 'Bij het EK in 2000 waren België en Nederland, de twee organiserende landen, dan weer het doelwit.' Er bleken aanslagen te worden georganiseerd vanuit een Franse gevangenis, door een leider die was gearresteerd wegens het voorbereiden van aanslagen bij het WK. 'Euro 2000 is goed verlopen, niemand heeft verder iets van die zaak geweten.'