Barst
9th October 2009, 19:24
Kerktoren staat in de weg
Aan de grootte ligt het niet. University College London heeft met zijn 22.000 studenten de schaalgrootte van een gemiddelde Vlaamse universiteit.
Hoe is deze Britse universiteit dan kunnen opklimmen tot de op drie na beste universiteit van de wereld? De Times Higher Education heeft gisteren zijn gezaghebbende universitaire ranking voor 2009 bekendgemaakt, en maakt een analyse van deze opvallende stijger.
Naast verwachte verklaringen, zoals meer centen, een kwaliteitsselectie van studenten voor ze binnenkomen en een hoog aantal buitenlandse onderzoekers en studenten, geeft Times Higher Education nog drie 'succesfactoren'.
Aanwerving van 'coördinerend personeel'
'We hebben niet te veel professoren nodig', is het uitgangspunt van de University College London. 'Wel hebben we tijd nodig. We willen de professoren tijd geven om na te denken en briljant te zijn.' Het universiteitsbestuur investeert daarom fors in 'coördinerend personeel'. Deze medewerkers moeten de administratieve taken van onderzoekers overnemen - zonder dat ze zelf aan onderzoek doen. De bureaucratie mag wetenschappers niet hinderen bij hun werk.
Spreek in Vlaanderen eens een willekeurige docent of hoogleraar aan. De kans is groot dat de bureaucratisering zijn of haar eerste klacht is. Het tempo waarin vergaderingen op de universiteiten elkaar opvolgen, is bij momenten absurd.
Focus op de grote uitdagingen
De University College London heeft vier grote thema's gekozen: gezondheid, duurzame steden, interculturele dialoog en welbevinden. De universiteit vindt dat de 'grote uitdagingen' van de wereld, en investeert daar zo veel mogelijk in.
Ook de Vlaamse universiteiten maken keuzes, en moedigen bepaalde thema's aan. Zo is er het stamcelonderzoek in Leuven en de biotechnologie in Gent. Maar die keuzes zijn vooral op toevalligheden gebaseerd. Toevallig hebben KU Leuven en Universiteit Gent onderzoekers in huis die in die domeinen internationaal scoren. Mochten diezelfde mensen op dezelfde manier in de robotica of politieke wetenschappen excelleren, dan kregen zij van het universiteitsbestuur dezelfde steun.
Met andere woorden, veel visie zit er niet achter deze keuzes, en zeker geen visie op de wereldwijde uitdagingen die op ons afkomen. Op academische openingen gaat het er nochtans vaak genoeg over. Maar tot nu heeft geen enkele Vlaamse universiteit haar focus scherp gesteld op de uitdagingen die er volgens haar echt toe doen.
Interdisciplinaire samenwerking
Werk niet alleen rond de grote uitdagingen, werk ook samen met mensen van andere disciplines. Dat geeft de University College London als richtlijn aan de onderzoekers. 'Wanneer je eenzelfde uitdaging vanuit verschillende disciplines bekijkt, is je impact groter.'
In Vlaanderen heeft de KU Leuven het Metaforum opgericht, dat actuele thema's op een interdisciplinaire manier wil aanpakken. Het is voorlopig nog afwachten of wetenschappers van divers pluimage met elkaar kunnen communiceren - en of ze uit partijpolitiek vaarwater kunnen blijven. Maar het is in ieder geval een lovenswaardig initiatief, dat bovendien aansluit bij de filosofie van University College London.
DS, 09-10-2009 (Pieter Lesaffer)
Aan de grootte ligt het niet. University College London heeft met zijn 22.000 studenten de schaalgrootte van een gemiddelde Vlaamse universiteit.
Hoe is deze Britse universiteit dan kunnen opklimmen tot de op drie na beste universiteit van de wereld? De Times Higher Education heeft gisteren zijn gezaghebbende universitaire ranking voor 2009 bekendgemaakt, en maakt een analyse van deze opvallende stijger.
Naast verwachte verklaringen, zoals meer centen, een kwaliteitsselectie van studenten voor ze binnenkomen en een hoog aantal buitenlandse onderzoekers en studenten, geeft Times Higher Education nog drie 'succesfactoren'.
Aanwerving van 'coördinerend personeel'
'We hebben niet te veel professoren nodig', is het uitgangspunt van de University College London. 'Wel hebben we tijd nodig. We willen de professoren tijd geven om na te denken en briljant te zijn.' Het universiteitsbestuur investeert daarom fors in 'coördinerend personeel'. Deze medewerkers moeten de administratieve taken van onderzoekers overnemen - zonder dat ze zelf aan onderzoek doen. De bureaucratie mag wetenschappers niet hinderen bij hun werk.
Spreek in Vlaanderen eens een willekeurige docent of hoogleraar aan. De kans is groot dat de bureaucratisering zijn of haar eerste klacht is. Het tempo waarin vergaderingen op de universiteiten elkaar opvolgen, is bij momenten absurd.
Focus op de grote uitdagingen
De University College London heeft vier grote thema's gekozen: gezondheid, duurzame steden, interculturele dialoog en welbevinden. De universiteit vindt dat de 'grote uitdagingen' van de wereld, en investeert daar zo veel mogelijk in.
Ook de Vlaamse universiteiten maken keuzes, en moedigen bepaalde thema's aan. Zo is er het stamcelonderzoek in Leuven en de biotechnologie in Gent. Maar die keuzes zijn vooral op toevalligheden gebaseerd. Toevallig hebben KU Leuven en Universiteit Gent onderzoekers in huis die in die domeinen internationaal scoren. Mochten diezelfde mensen op dezelfde manier in de robotica of politieke wetenschappen excelleren, dan kregen zij van het universiteitsbestuur dezelfde steun.
Met andere woorden, veel visie zit er niet achter deze keuzes, en zeker geen visie op de wereldwijde uitdagingen die op ons afkomen. Op academische openingen gaat het er nochtans vaak genoeg over. Maar tot nu heeft geen enkele Vlaamse universiteit haar focus scherp gesteld op de uitdagingen die er volgens haar echt toe doen.
Interdisciplinaire samenwerking
Werk niet alleen rond de grote uitdagingen, werk ook samen met mensen van andere disciplines. Dat geeft de University College London als richtlijn aan de onderzoekers. 'Wanneer je eenzelfde uitdaging vanuit verschillende disciplines bekijkt, is je impact groter.'
In Vlaanderen heeft de KU Leuven het Metaforum opgericht, dat actuele thema's op een interdisciplinaire manier wil aanpakken. Het is voorlopig nog afwachten of wetenschappers van divers pluimage met elkaar kunnen communiceren - en of ze uit partijpolitiek vaarwater kunnen blijven. Maar het is in ieder geval een lovenswaardig initiatief, dat bovendien aansluit bij de filosofie van University College London.
DS, 09-10-2009 (Pieter Lesaffer)