Barst
16th September 2009, 03:16
Moeder aller comebacks
Je moet al een behoorlijke cynicus zijn om niet weg te smelten bij de beelden van Kim Clijsters en dochtertje Jada. 'Maman Championne' titelde de Franse sportkrant L'Equipe. 'Mama Clijsters feiert Super-Sieg mit Tochter Jada' klonk het wat omslachtiger in de Duitse krant Bild. 'Trionfa mamma Clijsters' meldde La Gazetta dello Sport, maar de prijs voor de beste titel (die we graag even overnemen) gaat naar The Sun. 'Kim is mother of all comebacks'.
De beschouwingen over de zege van Kim Clijsters gaan haast nauwelijks over haar tennisspel. Ze gaan over haar moederschap en hoe zeldzaam het is om als moeder een grand slam te winnen. De laatste was Evonne Goolagong, op Wimbledon in 1980. En haar werd toen verteld dat zij de eerste mama was sinds Dorothea Douglass Chambers in 1914. Maar dat waren andere tijden. De titelverdedigster moest toen op Wimbledon slechts één match spelen: de finale.
Een beetje bevreemdend zijn ze natuurlijk wel, al die bespiegelingen over het moederschap. Alsof het moederschap één of andere ziekte is waarna je niet meer voluit kan sporten. Nochtans zijn er voorbeelden genoeg van straffe mama's-sporters. Zo won Paula Radcliffe in 2007 en 2008 de marathon van New York, ook al was ze in januari 2007 als 33-jarige mama geworden. De Russische atlete Irina Privalova werd moeder in 1988 (20 jaar was ze toen) waarna ze nog een rist titels en wereldrecords bijeenliep.
Veel dichter bij huis is er natuurlijk Marleen Renders. De loopster zette in 1993 een dochter op de wereld en liep daarna nog de mooiste wedstrijden uit haar carrière. In april van dit jaar sprak ze in De Standaard over de comeback van Kim Clijsters. Profetische woorden, zo blijkt nu.
'Ik schat haar kansen hoog in, heel hoog. Waarschijnlijk is ze nog sterker dan voor haar bevalling. Ik voelde me na mijn zwangerschappen in elk geval veel beter. Een vrouw komt daar sterker uit. Je wordt volwassener, je bent niet meer uitsluitend met je sport bezig. Je eigenwaarde moet je niet meer alleen uit je carrière halen, want je hebt ook een gezin. Je kunt stress en tegenslagen beter van je afzetten.' En er is meer. 'Je wordt ook lichamelijk sterker door een zwangerschap op voorwaarde dat je met je sport bezig blijft.'
Dat laatste klopt misschien niet helemaal bij Kim Clijsters. Naar eigen zeggen heeft ze flink afgezien bij de trainingen voor haar comeback. 'Vooral de kracht terugkrijgen in mijn buik en lage rug, was niet evident. Ik speel tennis sinds ik vijf jaar ben. Die spieren zijn altijd sterk geweest. Maar na mijn zwangerschap waren ze weg. Je moet die spieren als het ware terug de bewegingen aanleren. Ze moeten samentrekken als ze moeten samentrekken.'
'Het waren vreselijk vervelende oefeningen, die ik toen moest doen. Maar ik voelde dat het moest - en dus deed ik het.'
Gelukkige vrouw
Maar dat is dus niet het hele verhaal. Psychologisch is het moederschap een ongelooflijke zegen geweest voor de tennisspeelster. Want laat ons eerlijk zijn: de carrière van Clijsters leek soms een net-niet-carrière. Veel sterke prestaties, maar slechts één grandslamtitel. In de finales, op de momenten die er echt toe deden, leek haar tennisspel wel eens te blokkeren. Omdat ze te graag wou?
Zelf denkt ze van wel. 'Ik wou winnen, misschien wou ik wel te graag winnen. Alles draaide altijd rond tennis. 24 uur per dag, zeven dagen op zeven. Als ik nu thuiskom na een dag trainen of spelen, kom ik thuis bij mijn echtgenoot en mijn dochter. Voor hen is het niet belangrijk of ik nu won of niet. En dat is een fijn gevoel. Ik ben mommy voor Jada en dat is het enige wat telt voor haar.'
Daarnaast is er ook gewoon het feit dat Kim Clijsters een gelukkige vrouw is. Daar bestaat een psychologische term voor: het spillover-effect. Als het thuis goed gaat, presteer je doorgaans beter op het werk. Een stabiele achtergrond helpt om minder stabiele zaken aan te kunnen: een tennismatch op topniveau bijvoorbeeld.
En natuurlijk helpt het ook dat Kim Clijsters op jonge leeftijd mama is geworden. Op je 25ste kun je je trainingsachterstand, ook al bedraagt die dan zowat twee jaar, makkelijker inhalen dan op je 30ste. Daarbij komt dat Kim Clijsters behoorlijk blessuregevoelig was. De rustperiode heeft haar goed gedaan. Tennisspecialisten vermoeden dat wel veel speelsters baat zouden hebben bij een minder druk tennisprogramma.
Blog DS, 16-09-2009 (Bart Dobbelaere )
Je moet al een behoorlijke cynicus zijn om niet weg te smelten bij de beelden van Kim Clijsters en dochtertje Jada. 'Maman Championne' titelde de Franse sportkrant L'Equipe. 'Mama Clijsters feiert Super-Sieg mit Tochter Jada' klonk het wat omslachtiger in de Duitse krant Bild. 'Trionfa mamma Clijsters' meldde La Gazetta dello Sport, maar de prijs voor de beste titel (die we graag even overnemen) gaat naar The Sun. 'Kim is mother of all comebacks'.
De beschouwingen over de zege van Kim Clijsters gaan haast nauwelijks over haar tennisspel. Ze gaan over haar moederschap en hoe zeldzaam het is om als moeder een grand slam te winnen. De laatste was Evonne Goolagong, op Wimbledon in 1980. En haar werd toen verteld dat zij de eerste mama was sinds Dorothea Douglass Chambers in 1914. Maar dat waren andere tijden. De titelverdedigster moest toen op Wimbledon slechts één match spelen: de finale.
Een beetje bevreemdend zijn ze natuurlijk wel, al die bespiegelingen over het moederschap. Alsof het moederschap één of andere ziekte is waarna je niet meer voluit kan sporten. Nochtans zijn er voorbeelden genoeg van straffe mama's-sporters. Zo won Paula Radcliffe in 2007 en 2008 de marathon van New York, ook al was ze in januari 2007 als 33-jarige mama geworden. De Russische atlete Irina Privalova werd moeder in 1988 (20 jaar was ze toen) waarna ze nog een rist titels en wereldrecords bijeenliep.
Veel dichter bij huis is er natuurlijk Marleen Renders. De loopster zette in 1993 een dochter op de wereld en liep daarna nog de mooiste wedstrijden uit haar carrière. In april van dit jaar sprak ze in De Standaard over de comeback van Kim Clijsters. Profetische woorden, zo blijkt nu.
'Ik schat haar kansen hoog in, heel hoog. Waarschijnlijk is ze nog sterker dan voor haar bevalling. Ik voelde me na mijn zwangerschappen in elk geval veel beter. Een vrouw komt daar sterker uit. Je wordt volwassener, je bent niet meer uitsluitend met je sport bezig. Je eigenwaarde moet je niet meer alleen uit je carrière halen, want je hebt ook een gezin. Je kunt stress en tegenslagen beter van je afzetten.' En er is meer. 'Je wordt ook lichamelijk sterker door een zwangerschap op voorwaarde dat je met je sport bezig blijft.'
Dat laatste klopt misschien niet helemaal bij Kim Clijsters. Naar eigen zeggen heeft ze flink afgezien bij de trainingen voor haar comeback. 'Vooral de kracht terugkrijgen in mijn buik en lage rug, was niet evident. Ik speel tennis sinds ik vijf jaar ben. Die spieren zijn altijd sterk geweest. Maar na mijn zwangerschap waren ze weg. Je moet die spieren als het ware terug de bewegingen aanleren. Ze moeten samentrekken als ze moeten samentrekken.'
'Het waren vreselijk vervelende oefeningen, die ik toen moest doen. Maar ik voelde dat het moest - en dus deed ik het.'
Gelukkige vrouw
Maar dat is dus niet het hele verhaal. Psychologisch is het moederschap een ongelooflijke zegen geweest voor de tennisspeelster. Want laat ons eerlijk zijn: de carrière van Clijsters leek soms een net-niet-carrière. Veel sterke prestaties, maar slechts één grandslamtitel. In de finales, op de momenten die er echt toe deden, leek haar tennisspel wel eens te blokkeren. Omdat ze te graag wou?
Zelf denkt ze van wel. 'Ik wou winnen, misschien wou ik wel te graag winnen. Alles draaide altijd rond tennis. 24 uur per dag, zeven dagen op zeven. Als ik nu thuiskom na een dag trainen of spelen, kom ik thuis bij mijn echtgenoot en mijn dochter. Voor hen is het niet belangrijk of ik nu won of niet. En dat is een fijn gevoel. Ik ben mommy voor Jada en dat is het enige wat telt voor haar.'
Daarnaast is er ook gewoon het feit dat Kim Clijsters een gelukkige vrouw is. Daar bestaat een psychologische term voor: het spillover-effect. Als het thuis goed gaat, presteer je doorgaans beter op het werk. Een stabiele achtergrond helpt om minder stabiele zaken aan te kunnen: een tennismatch op topniveau bijvoorbeeld.
En natuurlijk helpt het ook dat Kim Clijsters op jonge leeftijd mama is geworden. Op je 25ste kun je je trainingsachterstand, ook al bedraagt die dan zowat twee jaar, makkelijker inhalen dan op je 30ste. Daarbij komt dat Kim Clijsters behoorlijk blessuregevoelig was. De rustperiode heeft haar goed gedaan. Tennisspecialisten vermoeden dat wel veel speelsters baat zouden hebben bij een minder druk tennisprogramma.
Blog DS, 16-09-2009 (Bart Dobbelaere )