Barst
2nd September 2009, 15:31
Britse meisjes voelen zich misbruikt door hun vriendje
BRUSSEL - Een op drie Britse tienermeisjes voelt zich seksueel misbruikt. Een op vier noemt zich slachtoffer van geweld.
Alleen 'dutsen' hebben het nog niet gedaan op hun zeventiende. Dat blijkt uit een Britse studie, waarin 88 procent van de dertien- tot zeventienjarigen verklaart al een intieme seksuele relatie te hebben gehad. Een op de zes geïnterviewden zegt verplicht te zijn geweest om te vrijen, een op de zestien spreekt van verkrachting.
Vooral de meisjes klagen over gedwongen seks. Een derde van de meisjes zegt dat ze lijden onder het feit dat ze seksuele daden moeten stellen die ze eigenlijk niet willen. Maar liefst een kwart van de meisjes noemt zich het slachtoffer van fysiek geweld: ze kregen een mep of ze werden zwaar afgerammeld.
'Ik ging nog maar een week met hem uit. Toen hij hoorde dat ik geen seks met hem wilde hebben, begon hij me te slaan', vertelde een meisje aan de ondervragers.
De meisjes vinden over het algemeen dat ze geen keuze hebben. Ze durven geen weerstand bieden uit angst voor nog meer geweld of ze zijn bang dat ze hun vriendje zullen verliezen. Vooral meisjes die een relatie met een oudere partner hebben, zijn zeer kwetsbaar: 75 procent onder hen noemde zichzelf een slachtoffer van seksueel misbruik of geweld.
Het is de eerste keer dat in Groot-Brittannië onderzoek wordt gedaan naar tienerrelaties. Daarvoor werden 1.400 jongeren ondervraagd en de resultaten verbijsteren de wetenschappers. 'Het was schokkend om te merken dat seksueel misbruik en geweld al zo vroeg beginnen', zegt professor David Berridge van de Bristol University. 'Dit is een ernstig probleem waaraan politici en beleidsmakers veel meer aandacht moeten besteden.'
www. pspcc.org.uk
Lezersreacties:
Op 02 september 2009 omstreeks 13u17, zei Xanne Huybrecht:
Dit heeft niets te maken met seksuele revolutie maar met de pornoficatie van onze maatschappij. Die jonge meisjes zien weinig andere voorbeelden. Elke vrouw met ook maar een greintje zelfrespect voelt voelt zich beledigd door in de eerste plaats zenders als MTV en dergelijke, maar zelfs op VT4 worden constant reclames getoond met enorme, wiebelende borsten, strakke konten, en niet te vergeten de Cola Zero-reclame 'Break-up as it should be', waar halfnaakte vrouwen langs palen naar beneden komen en de man aanraden zich niet tot één vrouw te beperken. Wanneer jonge tienermeisjes dát voorgeschoteld krijgen als voorbeeld, en weinig tegenvoorbeelden krijgen in de 'geen-verstand'-maatschappij van vandaag, waarin De Beauvoir en consorten al lang weer vergeten zijn, wát kunnen we dan verwachten?
Op 02 september 2009 omstreeks 12u37, zei nanilla amargo:
Als ouders zelf dagelijks over de grenzen van een kind gaan, hoe kan een kind dan weerbaarheid leren? Als mijn kind geen zin heeft in een knuffel, dring ik dat niet op. Hij heeft inzake zijn dagindeling en activiteiten binnen een bepaald kader meestal een keuzemogelijkheid, zodat hij voelt dat zijn mening ertoe doet. Als hij iets niet mooi of leuk vindt, dan zeg ik dat hij dat mag vinden. Dat het niet erg is als we een andere mening hebben. Als hij over mijn grenzen wil gaan, dan herinner ik hem eraan dat ik baas ben over mezelf, net zoals hij en hij begrijpt dat, ook al is hij nog maar 2,5. Je moet daar jong mee beginnen. Ik zie soms ouders die de signalen van hun kinderen gewoon negeren of weglachen. Kinderen die boos zijn of verdrietig moeten dat maar verbijten maar mogen zich niet uiten. Waar denk je dat die emoties naartoe gaan? Leer uw kind HOE het ALLE emoties mag uiten en op welke manier het aanvaardbaar is. Wij hebben een 'zeurzeteltje', 'roephalletje' en 'bokskussen'.
Op 02 september 2009 omstreeks 14u08, zei Steven Winkelmans:
Wat U schrijft kan ik enkel maar bijtreden. Kinderen zijn fantastische wezentjes waar volwassenen eigenlijk evenveel van kunnen leren als omgekeerd. Ik heb er vier, en vind het gewéldig zo'n 'bussel kinderen' te hebben rondlopen. Maar wat U schrijft is meteen van toepassing op de Britse samenleving: de ouders van nu is daar, toen zij nog kind waren, NOOIT geleerd om met emoties om te gaan, en deze ten allen tijde terug te dringen. Het resultaat is een generatie die niet weet om te gaan met de eigen kinderen. Het staat in schril contrast met hoe wij tegenover emoties staan, althans: mijn oudste zoon kan soms héél boos worden, maar als je je in zijn leefwereld kan verplaatsen als ouder vaak vanuit zijn oogpunt helemaal niet onterecht. En zelf vind ik het helemaal geen probleem wanneer mijn kinderen mijn tranen zien als ik het zoveelste artikel onder ogen krijg over schandalig kindermisbruik, of wanneer ik ontroerd ben door een gewéldig overweldigend stuk klassiek op Klara.
DS, 02-09-2009 (hco)
BRUSSEL - Een op drie Britse tienermeisjes voelt zich seksueel misbruikt. Een op vier noemt zich slachtoffer van geweld.
Alleen 'dutsen' hebben het nog niet gedaan op hun zeventiende. Dat blijkt uit een Britse studie, waarin 88 procent van de dertien- tot zeventienjarigen verklaart al een intieme seksuele relatie te hebben gehad. Een op de zes geïnterviewden zegt verplicht te zijn geweest om te vrijen, een op de zestien spreekt van verkrachting.
Vooral de meisjes klagen over gedwongen seks. Een derde van de meisjes zegt dat ze lijden onder het feit dat ze seksuele daden moeten stellen die ze eigenlijk niet willen. Maar liefst een kwart van de meisjes noemt zich het slachtoffer van fysiek geweld: ze kregen een mep of ze werden zwaar afgerammeld.
'Ik ging nog maar een week met hem uit. Toen hij hoorde dat ik geen seks met hem wilde hebben, begon hij me te slaan', vertelde een meisje aan de ondervragers.
De meisjes vinden over het algemeen dat ze geen keuze hebben. Ze durven geen weerstand bieden uit angst voor nog meer geweld of ze zijn bang dat ze hun vriendje zullen verliezen. Vooral meisjes die een relatie met een oudere partner hebben, zijn zeer kwetsbaar: 75 procent onder hen noemde zichzelf een slachtoffer van seksueel misbruik of geweld.
Het is de eerste keer dat in Groot-Brittannië onderzoek wordt gedaan naar tienerrelaties. Daarvoor werden 1.400 jongeren ondervraagd en de resultaten verbijsteren de wetenschappers. 'Het was schokkend om te merken dat seksueel misbruik en geweld al zo vroeg beginnen', zegt professor David Berridge van de Bristol University. 'Dit is een ernstig probleem waaraan politici en beleidsmakers veel meer aandacht moeten besteden.'
www. pspcc.org.uk
Lezersreacties:
Op 02 september 2009 omstreeks 13u17, zei Xanne Huybrecht:
Dit heeft niets te maken met seksuele revolutie maar met de pornoficatie van onze maatschappij. Die jonge meisjes zien weinig andere voorbeelden. Elke vrouw met ook maar een greintje zelfrespect voelt voelt zich beledigd door in de eerste plaats zenders als MTV en dergelijke, maar zelfs op VT4 worden constant reclames getoond met enorme, wiebelende borsten, strakke konten, en niet te vergeten de Cola Zero-reclame 'Break-up as it should be', waar halfnaakte vrouwen langs palen naar beneden komen en de man aanraden zich niet tot één vrouw te beperken. Wanneer jonge tienermeisjes dát voorgeschoteld krijgen als voorbeeld, en weinig tegenvoorbeelden krijgen in de 'geen-verstand'-maatschappij van vandaag, waarin De Beauvoir en consorten al lang weer vergeten zijn, wát kunnen we dan verwachten?
Op 02 september 2009 omstreeks 12u37, zei nanilla amargo:
Als ouders zelf dagelijks over de grenzen van een kind gaan, hoe kan een kind dan weerbaarheid leren? Als mijn kind geen zin heeft in een knuffel, dring ik dat niet op. Hij heeft inzake zijn dagindeling en activiteiten binnen een bepaald kader meestal een keuzemogelijkheid, zodat hij voelt dat zijn mening ertoe doet. Als hij iets niet mooi of leuk vindt, dan zeg ik dat hij dat mag vinden. Dat het niet erg is als we een andere mening hebben. Als hij over mijn grenzen wil gaan, dan herinner ik hem eraan dat ik baas ben over mezelf, net zoals hij en hij begrijpt dat, ook al is hij nog maar 2,5. Je moet daar jong mee beginnen. Ik zie soms ouders die de signalen van hun kinderen gewoon negeren of weglachen. Kinderen die boos zijn of verdrietig moeten dat maar verbijten maar mogen zich niet uiten. Waar denk je dat die emoties naartoe gaan? Leer uw kind HOE het ALLE emoties mag uiten en op welke manier het aanvaardbaar is. Wij hebben een 'zeurzeteltje', 'roephalletje' en 'bokskussen'.
Op 02 september 2009 omstreeks 14u08, zei Steven Winkelmans:
Wat U schrijft kan ik enkel maar bijtreden. Kinderen zijn fantastische wezentjes waar volwassenen eigenlijk evenveel van kunnen leren als omgekeerd. Ik heb er vier, en vind het gewéldig zo'n 'bussel kinderen' te hebben rondlopen. Maar wat U schrijft is meteen van toepassing op de Britse samenleving: de ouders van nu is daar, toen zij nog kind waren, NOOIT geleerd om met emoties om te gaan, en deze ten allen tijde terug te dringen. Het resultaat is een generatie die niet weet om te gaan met de eigen kinderen. Het staat in schril contrast met hoe wij tegenover emoties staan, althans: mijn oudste zoon kan soms héél boos worden, maar als je je in zijn leefwereld kan verplaatsen als ouder vaak vanuit zijn oogpunt helemaal niet onterecht. En zelf vind ik het helemaal geen probleem wanneer mijn kinderen mijn tranen zien als ik het zoveelste artikel onder ogen krijg over schandalig kindermisbruik, of wanneer ik ontroerd ben door een gewéldig overweldigend stuk klassiek op Klara.
DS, 02-09-2009 (hco)