Barst
29th May 2009, 01:21
Foto van een generatie
Hoe goed of slecht gaat het met de adolescenten van vandaag? Een keur van specialisten schetst een groepsportret.
1. Meesten doen het goed.
Volgens de Franse onderzoekster Marie Choqet, die al jarenlang lief en leed van adolescenten in beeld probeert te brengen, ervaart 55 procent van de jongeren geen enkele crisis of probleem. Tien procent wel, en dat stemt overeen met de cijfers die jeugdpsychiaters hanteren.
Choqet zegt echter ook dat er een tussengroep is, die volgens haar meer aandacht nodig heeft. Een vaststelling waar de Leuvense jeugdpsychiater Peter Adriaenssens zich bij aansluit: hij verklaarde eerder dat het aantal jongeren met problemen toeneemt, en landde op 30 procent. 'Het is die groep die voor toenemende onrust in de scholen zorgt. Maar daarom zijn ze niet allemaal voer voor de psychiatrie', beklemtoont hij. 'De samenleving en de politiek moeten betere keuzes maken: één CLB-medewerker per duizend leerlingen is veel te weinig en klassen zouden niet meer dan 12 leerlingen mogen tellen.'
2. Relatie met ouders.
Het populaire idee is dat ouders het laten afweten, waardoor jongeren almaar meer ontsporen. Klopt niet, zegt Cloquet. 'Jongeren zelf rapporteren juist dat de controle die hun ouders uitoefenen, nog vrij groot is.' Tienermeisjes gaan volgens haar meer in conflict met hun vader, en in mindere mate ook met hun moeder.
'Jongeren hebben vandaag betere ouders dan vroeger', meent de Franse jeugdpsychiater Marcel Rufo. 'Ouders die meer met ze praten, die democratischer zijn en hen beter proberen te begrijpen. Het klassieke generatieconflict bestaat bijgevolg niet meer, hoewel juist dat conflict de jeugd van vroeger hielp om hun eigen weg te zoeken.'
3. Internetgeneratie.
Toen de jongeren van vandaag geboren werden, stond het internet nog in zijn kinderschoenen. Nu hebben ze honderden vrienden op het netwerksites en dragen ze allemaal een gsm mee, waarmee sommigen foto's kunnen maken, muziek downloaden en op het internet gaan. 'Wat bij hun geboorte nog sciencefiction leek, is nu werkelijkheid en we begrijpen nu nog lang niet hoe dit de huidige generatie zal tekenen', meent de Waalse jeugdpsychiater Philippe van Meerbeeck. Volgens sommigen hinderen de oppervlakkige contacten van Facebook het echte engagement en er is ook bezorgdheid over het toenemende fenomeen van de internetverslaving.
4. Mondiger.
Ze zijn mondiger en hebben veel capaciteiten, meer dan vroegere generaties. Daarom is het contrast met wat ze nog niet kunnen, of met de stommiteiten die ze begaan, soms erg groot. Ze kunnen leuke hobby's hebben, fijne vrienden, en toch ineens een uitbarsting van geweld vertonen, die niemand had zien aankomen. 'Je moet als ouder een beetje geluk hebben, maar in elk geval hebben jongeren recht op een moeilijk parcours', zegt Adriaenssens.
5. Eenzaam.
Ze gaan met duizenden dansen en met 30.000 naar een muziekfestival, maar dat is slechts de oppervlakte, zegt Ann d'Alacantara, jongerenpsychiater in Brussel. 'De meeste ouders kunnen zich niet voorstellen dat hun kinderen eenzaam zijn. Toch is het iets wat we vaak van jongeren horen.' Jongeren krijgen volgens haar te weinig de kans om met volwassenen te spreken: 'Ze leven in hun eigen gettoachtige wereld. Adolescentie is nochtans maar mogelijk in het spanningsveld tussen twee generaties.'
Blog DS, 29-05-2009 (vbr)
Hoe goed of slecht gaat het met de adolescenten van vandaag? Een keur van specialisten schetst een groepsportret.
1. Meesten doen het goed.
Volgens de Franse onderzoekster Marie Choqet, die al jarenlang lief en leed van adolescenten in beeld probeert te brengen, ervaart 55 procent van de jongeren geen enkele crisis of probleem. Tien procent wel, en dat stemt overeen met de cijfers die jeugdpsychiaters hanteren.
Choqet zegt echter ook dat er een tussengroep is, die volgens haar meer aandacht nodig heeft. Een vaststelling waar de Leuvense jeugdpsychiater Peter Adriaenssens zich bij aansluit: hij verklaarde eerder dat het aantal jongeren met problemen toeneemt, en landde op 30 procent. 'Het is die groep die voor toenemende onrust in de scholen zorgt. Maar daarom zijn ze niet allemaal voer voor de psychiatrie', beklemtoont hij. 'De samenleving en de politiek moeten betere keuzes maken: één CLB-medewerker per duizend leerlingen is veel te weinig en klassen zouden niet meer dan 12 leerlingen mogen tellen.'
2. Relatie met ouders.
Het populaire idee is dat ouders het laten afweten, waardoor jongeren almaar meer ontsporen. Klopt niet, zegt Cloquet. 'Jongeren zelf rapporteren juist dat de controle die hun ouders uitoefenen, nog vrij groot is.' Tienermeisjes gaan volgens haar meer in conflict met hun vader, en in mindere mate ook met hun moeder.
'Jongeren hebben vandaag betere ouders dan vroeger', meent de Franse jeugdpsychiater Marcel Rufo. 'Ouders die meer met ze praten, die democratischer zijn en hen beter proberen te begrijpen. Het klassieke generatieconflict bestaat bijgevolg niet meer, hoewel juist dat conflict de jeugd van vroeger hielp om hun eigen weg te zoeken.'
3. Internetgeneratie.
Toen de jongeren van vandaag geboren werden, stond het internet nog in zijn kinderschoenen. Nu hebben ze honderden vrienden op het netwerksites en dragen ze allemaal een gsm mee, waarmee sommigen foto's kunnen maken, muziek downloaden en op het internet gaan. 'Wat bij hun geboorte nog sciencefiction leek, is nu werkelijkheid en we begrijpen nu nog lang niet hoe dit de huidige generatie zal tekenen', meent de Waalse jeugdpsychiater Philippe van Meerbeeck. Volgens sommigen hinderen de oppervlakkige contacten van Facebook het echte engagement en er is ook bezorgdheid over het toenemende fenomeen van de internetverslaving.
4. Mondiger.
Ze zijn mondiger en hebben veel capaciteiten, meer dan vroegere generaties. Daarom is het contrast met wat ze nog niet kunnen, of met de stommiteiten die ze begaan, soms erg groot. Ze kunnen leuke hobby's hebben, fijne vrienden, en toch ineens een uitbarsting van geweld vertonen, die niemand had zien aankomen. 'Je moet als ouder een beetje geluk hebben, maar in elk geval hebben jongeren recht op een moeilijk parcours', zegt Adriaenssens.
5. Eenzaam.
Ze gaan met duizenden dansen en met 30.000 naar een muziekfestival, maar dat is slechts de oppervlakte, zegt Ann d'Alacantara, jongerenpsychiater in Brussel. 'De meeste ouders kunnen zich niet voorstellen dat hun kinderen eenzaam zijn. Toch is het iets wat we vaak van jongeren horen.' Jongeren krijgen volgens haar te weinig de kans om met volwassenen te spreken: 'Ze leven in hun eigen gettoachtige wereld. Adolescentie is nochtans maar mogelijk in het spanningsveld tussen twee generaties.'
Blog DS, 29-05-2009 (vbr)