Barst
9th April 2009, 21:55
Stop de hondenterreur
De hond is veel te heilig in onze samenleving, vindt Isabel Albers . Wanneer stopt iemand de terreur van de niet zo familievriendelijke 'canis familiaris'?
Vorige zondag, in Vielsalm. Een kruising van een beagle bijt de hele linkerwang van de driejarige Lola weg. Het kind was met de hond aan het spelen op een barbecue bij haar tante. Het is nog niet duidelijk wat er met het dier gaat gebeuren, maar het zag er niet naar uit dat het afgemaakt zou worden.
Enkele dagen voordien, in Willebroek. De Staffordshire terriër Senna takelt een peuter akelig zwaar toe. Even wordt er zelfs gevreesd voor het leven van het kindje. De hond had eerder al de baby gebeten, maar nog laten de ouders Senna niet inslapen. Hij gaat naar een asiel.
Diezelfde week, in de categorie 'moeten we nu lachen of huilen'. BV Betty neemt na een inbraak twee honden in huis, is er zelf bang van en kent blijkbaar niet eens het ras.
Of neem enkele 'onschuldiger' taferelen, dagelijkse kost. De zevenjarige Lucas durft geen balletje meer te trappen in de tuin sinds twee honden in de tuin ernaast bij elke beweging angstaanjagend blaffen. Joggers durven niet meer lopen in een park waar honden losgelaten worden. Blaffende honden staan op nummer twee in Vlaanderen als bron voor de grootste lawaaihinder. 'Ach, daarover gaan we toch niet zeuren, zeker. Als mensen al geen hondje meer mogen houden, waar gaan we dan naar toe?'
De hond is heilig. Welopgevoed of niet, gevaarlijk of niet, hondenbaasjes beschouwen hun hond als deel van hun familie en deel van hun identiteit. O wee wie daar durft aan te raken.
In ons parlement zijn ooit wetsvoorstellen ingediend om het bezit van gevaarlijk geachte honden te regelen. Ze liggen er te vergelen. Senator Alain Destexhe (MR) is één van de weinige politici die zich het thema jarenlang aantrok. 'Durf één ding te zeggen over het aan banden leggen van honden, en je mailbox puilt uit. Meer dan over welk ander politiek onderwerp ook. Ongelooflijk. Mensen verdedigen hun recht op een hond tot in het absurde', zegt hij.
Nochtans is het probleem niet min. Er worden in België jaarlijks zo'n 100.000 mensen gebeten door een hond. Twee van de drie hondenbeten zijn thuis gebeurd. 94 procent van de slachtoffers, meestal kinderen, wordt gebeten door een dier dat het slachtoffer goed kende. Er worden over grotere pietluttigheden in het parlement uren- en dagenlange debatten gevoerd.
In buurlanden worden wel, met vallen en opstaan, initiatieven genomen om het gevaar te proberen aan banden te leggen, van de Dangerous Dog Act in Engeland tot de 'Regeling agressieve dieren' in Nederland - intussen wel een deel teruggeschroefd - over de Franse wet die de politie meer bevoegdheden heeft.
In ons land is er in de jaren negentig een poging geweest om een lijst met 13 gevaarlijke hondenrassen op te stellen. De raad van state vernietigde die lijst wegens 'discriminerend'. Sindsdien is het stil. Een gemeente- of politiereglement over gevaarlijke honden - het verplicht muilkorven van bepaalde rassen op openbare plaatsen bijvoorbeeld - kan wel. Maar waarom kan je dan met een hond in Zichen-Zussen-Bolder wel vrij lopen en in pakweg Zwevezele niet?
De Federale overheidsdienst Volksgezondheid wijst erop dat niet bewezen is dat bepaalde hondenrassen meer bijtwonden veroorzaken dan andere. 'Iedereen die een hond, van welk ras dan ook, heeft, moet zijn dier te allen tijde onder controle hebben.' Een nobele algemene verplichting, maar niet ieder baasje heeft het zo begrepen.
Sinds begin dit jaar is de reglementering op het kweken en verhandelen van puppies wel verstrengd. Zo verkleint hopelijk het aantal gevallen waarin kindjes een winkel binnenstappen voor een goudvis of een hamster en buitenkomen met een o zo lief hondje. Een dier dat, als het niet goed opgevoed wordt, kan veranderen in een bijtmachine. In asielen alleen al worden jaarlijks 6.000 honden geëuthanaseerd omdat niemand er nog weg mee kan.
Natuurlijk, hondenoverlast en gevaarlijke honden kan je nooit voor honderd procent voorkomen. 'De enige maatregel die incidenten volledig zou uitsluiten is eenvoudigweg het verbieden van honden, want honderd procent veilig bestaat niet, maar dat is natuurlijk uitgesloten', zegt dierenarts Els Vanautrijve.
Uiteraard is het uitgesloten dat we nu ineens honden gaan verbieden. Er zijn meer dan 1 miljoen honden in België en daarvan levert het merendeel geen probleem op. Maar daarom hoeven we er ons toch niet zomaar bij neer te leggen dat incidenten met honden nu eenmaal altijd zullen gebeuren. Onder dat mom zijn 100.000 bijtincidenten gewoon geen thema. Politici denken wel tweemaal na. Wie hondenbezitters ambeteert, krijgt meteen een massaal deel van de bevolking over zich heen en krijgt het etiket van regelneef opgespeld.
Die storende mentaliteit bij een deel - let wel, een deel - van de hondenbaasjes dat het heilig huisdier heer en meester mag zijn van de buurt, de orde mag verstoren en angst mag aanjagen, lijkt onuitroeibaar. De mentaliteit dat we een puppie kopen en dan zien we wel. Als een mens al geen hondje meer mag houden. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat die mensen nooit getekend worden voor het leven door 'o zo'n schattig hondje'.
Isabel Albers is redactrice Wetstraat.
DS, 09-04-2009
De hond is veel te heilig in onze samenleving, vindt Isabel Albers . Wanneer stopt iemand de terreur van de niet zo familievriendelijke 'canis familiaris'?
Vorige zondag, in Vielsalm. Een kruising van een beagle bijt de hele linkerwang van de driejarige Lola weg. Het kind was met de hond aan het spelen op een barbecue bij haar tante. Het is nog niet duidelijk wat er met het dier gaat gebeuren, maar het zag er niet naar uit dat het afgemaakt zou worden.
Enkele dagen voordien, in Willebroek. De Staffordshire terriër Senna takelt een peuter akelig zwaar toe. Even wordt er zelfs gevreesd voor het leven van het kindje. De hond had eerder al de baby gebeten, maar nog laten de ouders Senna niet inslapen. Hij gaat naar een asiel.
Diezelfde week, in de categorie 'moeten we nu lachen of huilen'. BV Betty neemt na een inbraak twee honden in huis, is er zelf bang van en kent blijkbaar niet eens het ras.
Of neem enkele 'onschuldiger' taferelen, dagelijkse kost. De zevenjarige Lucas durft geen balletje meer te trappen in de tuin sinds twee honden in de tuin ernaast bij elke beweging angstaanjagend blaffen. Joggers durven niet meer lopen in een park waar honden losgelaten worden. Blaffende honden staan op nummer twee in Vlaanderen als bron voor de grootste lawaaihinder. 'Ach, daarover gaan we toch niet zeuren, zeker. Als mensen al geen hondje meer mogen houden, waar gaan we dan naar toe?'
De hond is heilig. Welopgevoed of niet, gevaarlijk of niet, hondenbaasjes beschouwen hun hond als deel van hun familie en deel van hun identiteit. O wee wie daar durft aan te raken.
In ons parlement zijn ooit wetsvoorstellen ingediend om het bezit van gevaarlijk geachte honden te regelen. Ze liggen er te vergelen. Senator Alain Destexhe (MR) is één van de weinige politici die zich het thema jarenlang aantrok. 'Durf één ding te zeggen over het aan banden leggen van honden, en je mailbox puilt uit. Meer dan over welk ander politiek onderwerp ook. Ongelooflijk. Mensen verdedigen hun recht op een hond tot in het absurde', zegt hij.
Nochtans is het probleem niet min. Er worden in België jaarlijks zo'n 100.000 mensen gebeten door een hond. Twee van de drie hondenbeten zijn thuis gebeurd. 94 procent van de slachtoffers, meestal kinderen, wordt gebeten door een dier dat het slachtoffer goed kende. Er worden over grotere pietluttigheden in het parlement uren- en dagenlange debatten gevoerd.
In buurlanden worden wel, met vallen en opstaan, initiatieven genomen om het gevaar te proberen aan banden te leggen, van de Dangerous Dog Act in Engeland tot de 'Regeling agressieve dieren' in Nederland - intussen wel een deel teruggeschroefd - over de Franse wet die de politie meer bevoegdheden heeft.
In ons land is er in de jaren negentig een poging geweest om een lijst met 13 gevaarlijke hondenrassen op te stellen. De raad van state vernietigde die lijst wegens 'discriminerend'. Sindsdien is het stil. Een gemeente- of politiereglement over gevaarlijke honden - het verplicht muilkorven van bepaalde rassen op openbare plaatsen bijvoorbeeld - kan wel. Maar waarom kan je dan met een hond in Zichen-Zussen-Bolder wel vrij lopen en in pakweg Zwevezele niet?
De Federale overheidsdienst Volksgezondheid wijst erop dat niet bewezen is dat bepaalde hondenrassen meer bijtwonden veroorzaken dan andere. 'Iedereen die een hond, van welk ras dan ook, heeft, moet zijn dier te allen tijde onder controle hebben.' Een nobele algemene verplichting, maar niet ieder baasje heeft het zo begrepen.
Sinds begin dit jaar is de reglementering op het kweken en verhandelen van puppies wel verstrengd. Zo verkleint hopelijk het aantal gevallen waarin kindjes een winkel binnenstappen voor een goudvis of een hamster en buitenkomen met een o zo lief hondje. Een dier dat, als het niet goed opgevoed wordt, kan veranderen in een bijtmachine. In asielen alleen al worden jaarlijks 6.000 honden geëuthanaseerd omdat niemand er nog weg mee kan.
Natuurlijk, hondenoverlast en gevaarlijke honden kan je nooit voor honderd procent voorkomen. 'De enige maatregel die incidenten volledig zou uitsluiten is eenvoudigweg het verbieden van honden, want honderd procent veilig bestaat niet, maar dat is natuurlijk uitgesloten', zegt dierenarts Els Vanautrijve.
Uiteraard is het uitgesloten dat we nu ineens honden gaan verbieden. Er zijn meer dan 1 miljoen honden in België en daarvan levert het merendeel geen probleem op. Maar daarom hoeven we er ons toch niet zomaar bij neer te leggen dat incidenten met honden nu eenmaal altijd zullen gebeuren. Onder dat mom zijn 100.000 bijtincidenten gewoon geen thema. Politici denken wel tweemaal na. Wie hondenbezitters ambeteert, krijgt meteen een massaal deel van de bevolking over zich heen en krijgt het etiket van regelneef opgespeld.
Die storende mentaliteit bij een deel - let wel, een deel - van de hondenbaasjes dat het heilig huisdier heer en meester mag zijn van de buurt, de orde mag verstoren en angst mag aanjagen, lijkt onuitroeibaar. De mentaliteit dat we een puppie kopen en dan zien we wel. Als een mens al geen hondje meer mag houden. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat die mensen nooit getekend worden voor het leven door 'o zo'n schattig hondje'.
Isabel Albers is redactrice Wetstraat.
DS, 09-04-2009