Barst
16th March 2009, 14:48
PORNOFICATIE
De zoveelste nipplegate verveelt me stierlijk. Wat is er onthullend aan een tepel? Omdat die van Britney Spears is, of Janet Jackson of Shakira? En iedere dag opnieuw het bericht welke zangeres nu weer voor Playboy uit de kleren gaat en voor hoeveel geld. Waarom is dat nieuws? En waarom zijn juist dit de meest aangeklikte berichten op krantensites? Puberaal gedrag of de condition humaine? Wat is er onthullend aan een stuk dijbeen? Een al te kort rokje? Waarom is een nieuwslezeres die voor de uitzending met haar borsten in de weer is een hit op Youtube. Wat is dat voor stompzinnige fixatie op het zogenaamde verbodene. En waarom trouwens nooit een bericht over een gulp die openstaat, een tepel van een man, een knoopje van zijn hemd dat is opengesprongen en een navel ontbloot? Dat zou in ieder geval nog nieuws zijn omdat zoiets nooit nieuws is.
Porno in het openbaar vervoer: het kan dus wel. Dat stond er de afgelopen week te lezen op een reclameposter, die de tramhokjes en metrostations van Amsterdam opsierde. In een maatschappij waarin dwangmatig geroepen wordt dat alles moet kunnen, is zo'n slogan een open deur. De poster was een bedenksel van een reclamebureau, dat wilde vertellen dat draadloos internetten sinds kort overal kan. Als gevolg van een klachtenregen van reizigers en trampersoneel werden de posters weggehaald. Een gebeurtenis die door de reclamemakers in de pers flink werd uitgemolken, want opeens waren zij de slachtoffers van een politiestaat. Het geweeklaag van de pruilende reclamemakers: 'Waar gáát dit nog over?! Het is maar een woord? Je ziet helemaal niets! Amsterdam begint langzaam op een politiestaat te lijken, waar niets meer mag.' Het besluit werd door de verantwoordelijke wethouder kort daarop weer teruggedraaid want met het verwijt van repressie win je in een alles-moet-kunnen-wereld altijd.
De pornoficatie van de samenleving is niet te stoppen. De bevrijding van seks leidt er in de 21ste eeuw toe dat mensen zich vrijelijk mogen, nee, moeten spiegelen aan de bonobo's. Mensen die niet de behoefte te hebben als pornoacteurs door het leven te gaan, beginnen langzaam aan zichzelf te twijfelen.
Ik zag laatst een vader met een Men's Health torso rolschaatsend achter een kinderwagen. Op zijn t-shirt stond 'Pornstar' geschreven. Porno is inderdaad alleen maar een woord, maar wat het valselijk oproept is: ultieme vrijheid. Wat wilde die man duidelijk maken. Dat hij ondanks zijn vaderschap wel een seksmachine was gebleven? Zijn onafhanklijkheidsverklaring? Of een manier om met zijn eigen impotentie om te gaan? Misschien betekent porno voor de meeste mensen wel helemaal niets meer. Even weinig als turbo of mega. Misschien is Pornstar wel even weinig betekenend als 'nu nog krachtiger' op een pak waspoeder. Vroeger als we op vakantie gingen zei mijn moeder altijd tegen ons: nu mogen jullie een minuut lang vieze woorden zeggen en daarna is het afgelopen. Na tien seconden waren we al klaar en keken elkaar teleurgesteld aan. De inspiratie was op.
Wat me stoort aan porno is dat het doet alsof het privé en verboden is terwijl het de openbaarheid nodig heeft om te bestaan. Het doet alsof het vrijheid symboliseert maar het is dwangmatig en manipulatief. Het doet alsof het vooruitstrevend is maar het is vooral rolbevestigend. Is 'Alles moet kunnen' niet een gebrek aan ideeën en ethiek? Is het niet het toppunt van verveling? Verveling is een gebrek aan het vermogen om aandacht te geven en kan alleen met de allersterkste prikkels worden bestreden. Nog grotere borsten? Bondage? Poepseks? Seks met bejaarden? Het voordeel van oma is dat ze in ieder geval meerderjarig is. Maar wat als zelfs deze prikkels niet meer werken? Dan moet de mens zelf in actie komen en zich afvragen wat hij nu eigenlijk zelf werkelijk wil. Zal de pornoficatie van de wereld, hoe ergerlijk en verwarrend ook, de mens daarom uiteindelijk seksueel bevrijden?
Wat een geweldig interview stond eergisteren met prins Laurent in deze krant. Persoonlijk en wérkelijk onthullend. De prins die aan een paar studenten journalistiek over zijn naaktheid praat - zijn wie je bent - gaat meer uit de kleren dan een zangeres op de cover van Playboy of een man en een vrouw in een filmpje die elkaar vastbinden en onderpissen. Ver voorbij de pornografie is er de mens die in zich laat kijken en zichzelf met al zijn twijfels openbaart.
DS, 16-03-2009 (Oscar van den Boogaard)
De zoveelste nipplegate verveelt me stierlijk. Wat is er onthullend aan een tepel? Omdat die van Britney Spears is, of Janet Jackson of Shakira? En iedere dag opnieuw het bericht welke zangeres nu weer voor Playboy uit de kleren gaat en voor hoeveel geld. Waarom is dat nieuws? En waarom zijn juist dit de meest aangeklikte berichten op krantensites? Puberaal gedrag of de condition humaine? Wat is er onthullend aan een stuk dijbeen? Een al te kort rokje? Waarom is een nieuwslezeres die voor de uitzending met haar borsten in de weer is een hit op Youtube. Wat is dat voor stompzinnige fixatie op het zogenaamde verbodene. En waarom trouwens nooit een bericht over een gulp die openstaat, een tepel van een man, een knoopje van zijn hemd dat is opengesprongen en een navel ontbloot? Dat zou in ieder geval nog nieuws zijn omdat zoiets nooit nieuws is.
Porno in het openbaar vervoer: het kan dus wel. Dat stond er de afgelopen week te lezen op een reclameposter, die de tramhokjes en metrostations van Amsterdam opsierde. In een maatschappij waarin dwangmatig geroepen wordt dat alles moet kunnen, is zo'n slogan een open deur. De poster was een bedenksel van een reclamebureau, dat wilde vertellen dat draadloos internetten sinds kort overal kan. Als gevolg van een klachtenregen van reizigers en trampersoneel werden de posters weggehaald. Een gebeurtenis die door de reclamemakers in de pers flink werd uitgemolken, want opeens waren zij de slachtoffers van een politiestaat. Het geweeklaag van de pruilende reclamemakers: 'Waar gáát dit nog over?! Het is maar een woord? Je ziet helemaal niets! Amsterdam begint langzaam op een politiestaat te lijken, waar niets meer mag.' Het besluit werd door de verantwoordelijke wethouder kort daarop weer teruggedraaid want met het verwijt van repressie win je in een alles-moet-kunnen-wereld altijd.
De pornoficatie van de samenleving is niet te stoppen. De bevrijding van seks leidt er in de 21ste eeuw toe dat mensen zich vrijelijk mogen, nee, moeten spiegelen aan de bonobo's. Mensen die niet de behoefte te hebben als pornoacteurs door het leven te gaan, beginnen langzaam aan zichzelf te twijfelen.
Ik zag laatst een vader met een Men's Health torso rolschaatsend achter een kinderwagen. Op zijn t-shirt stond 'Pornstar' geschreven. Porno is inderdaad alleen maar een woord, maar wat het valselijk oproept is: ultieme vrijheid. Wat wilde die man duidelijk maken. Dat hij ondanks zijn vaderschap wel een seksmachine was gebleven? Zijn onafhanklijkheidsverklaring? Of een manier om met zijn eigen impotentie om te gaan? Misschien betekent porno voor de meeste mensen wel helemaal niets meer. Even weinig als turbo of mega. Misschien is Pornstar wel even weinig betekenend als 'nu nog krachtiger' op een pak waspoeder. Vroeger als we op vakantie gingen zei mijn moeder altijd tegen ons: nu mogen jullie een minuut lang vieze woorden zeggen en daarna is het afgelopen. Na tien seconden waren we al klaar en keken elkaar teleurgesteld aan. De inspiratie was op.
Wat me stoort aan porno is dat het doet alsof het privé en verboden is terwijl het de openbaarheid nodig heeft om te bestaan. Het doet alsof het vrijheid symboliseert maar het is dwangmatig en manipulatief. Het doet alsof het vooruitstrevend is maar het is vooral rolbevestigend. Is 'Alles moet kunnen' niet een gebrek aan ideeën en ethiek? Is het niet het toppunt van verveling? Verveling is een gebrek aan het vermogen om aandacht te geven en kan alleen met de allersterkste prikkels worden bestreden. Nog grotere borsten? Bondage? Poepseks? Seks met bejaarden? Het voordeel van oma is dat ze in ieder geval meerderjarig is. Maar wat als zelfs deze prikkels niet meer werken? Dan moet de mens zelf in actie komen en zich afvragen wat hij nu eigenlijk zelf werkelijk wil. Zal de pornoficatie van de wereld, hoe ergerlijk en verwarrend ook, de mens daarom uiteindelijk seksueel bevrijden?
Wat een geweldig interview stond eergisteren met prins Laurent in deze krant. Persoonlijk en wérkelijk onthullend. De prins die aan een paar studenten journalistiek over zijn naaktheid praat - zijn wie je bent - gaat meer uit de kleren dan een zangeres op de cover van Playboy of een man en een vrouw in een filmpje die elkaar vastbinden en onderpissen. Ver voorbij de pornografie is er de mens die in zich laat kijken en zichzelf met al zijn twijfels openbaart.
DS, 16-03-2009 (Oscar van den Boogaard)