Barst
9th March 2009, 03:19
Eén miljoen dollar van Israël voor Blair: "poedel" zijn brengt op
De voormalige Britse premier Tony Blair, ook bekend als "poedel Blair" wegens zijn onwankelbare trouw aan Washington, incasseert in mei 1 miljoen dollar van de in Tel Aviv (Israël) gevestigde Stichting Dan David. De prijs wordt hem uitgereikt voor "zijn buitengewoon leiderschap en standvastige vastberadenheid in het helpen bij het tot stand komen van overeenkomsten en voor het smeden van duurzame oplossingen voor conflictgebieden".
Wie dit leest kan niet anders dan zijn ogen uitwrijven om zeker te zijn dat hij niet droomt. Het lijkt er eerder op dat Blair geld krijgt toegeschoven omdat hij niets gedaan heeft. Zo werd Blair in 2007, toen hij zijn eerste ministerschap van Groot-Brittannië opgaf, tot gezant van het Kwartet benoemd. Dit Kwartet (de Verenigde Staten, de Europese Unie, Rusland en de Verenigde Naties), had de Palestijnen al in 2003 een "voorlopige" staat beloofd, die tegen eind 2005 definitief zou zijn. Daarna beweerde de Amerikaanse president George Bush dat die er nog vóór het einde van zijn ambtstermijn in januari jl. zou zijn…
Sedert zijn aantreden heeft Blair wel druk gedaan, maar niets gerealiseerd. Wat waarschijnlijk zijn bedoeling was. De Palestijnse staat is er nog steeds niet. Er wordt eigenlijk niet meer over gesproken. Laat staan een jaartal vooropgesteld. De kolonisatie van de Palestijnse gebieden is gewoon voortgegaan, zonder enig publiek protest van Blair, alhoewel dat tegen de afspraken is – en gaat nog steeds door: aftredend premier Ehud Olmert heeft in februari opdracht gegeven om nieuwe woningen voor joodse kolonisten te bouwen op een in beslag genomen terrein van 172 hectare dichtbij de nederzetting Efrat.
Van de bommencampagne die Israël op 27 december tegen de Gazastrook begon en op 12 januari werd gevolgd door een regelrechte invasie, heeft Blair toegegeven dat hij ze zag aankomen. Maar er iets tegen doen? Natuurlijk niet. Bovendien legt hij de schuld gewoonweg bij de islamitische bevrijdingsbeweging Hamas. Zo zei hij in een interview (zie Timesonline van 31.01.09: http://www.timesonline.co.uk/tol/news/politics/article5593565.ece) dat Israël er niet wou aan beginnen, "maar het was Hamas dat het bestand niet vernieuwde en het was Hamas dat begon met het afvuren van raketten". We kunnen aannemen dat Blair wel iets van het dossier kent en dat zijn verklaring dus een regelrechte leugen is. Hij stelde zich ook recht achter Israël op door te verklaren dat er slechts een bestand kon komen als de tunnels tussen Gaza en Egypte zouden zijn vernield. Op geen enkel ogenblik enige blijk van medeleven met de Palestijnse slachtoffers. Blair heeft trouwens totnogtoe geen voet in Gaza gezet. In juli vorig jaar had hij, naar eigen zeggen, wel plannen in die zin, maar blies ze af omdat de Israëlische geheime diensten hem zegden dat er een moordaanslag op hem gepland werd.
Zo slaafs de Amerikaanse en Israëlische politiek volgen verdiende natuurlijk wel eens een fikse "bonus". Het is geen geheim dat Blair op geld uit is, grof geld zelfs – zelf zegt hij dat hij Downing Street 10, de ambtswoning van de Britse premier, met schulden heeft verlaten. Sedert zijn aftreden zou hij al miljoenen ponden geïncasseerd hebben. Zo schuift de Amerikaanse bank JP Morgan Chase hem jaarlijks twee miljoen pond toe. Waarvoor eigenlijk? En in het Amerikaanse lezingencircuit vraagt hij 250.000 dollar voor een toespraak van 45 minuten. Meer nog de Britse dienst die nagaat welke lonen voormalige ministers incasseren is er in februari op uit gekomen dat Blair een zakelijke onderneming, "Tony Blair Associates", heeft opgericht die politiek, commercieel en economische advies verkoopt.
De vraag is of die commerciële activiteiten en zijn uitgesproken pro-Israëlische houding verenigbaar zijn met zijn gezantschap voor het Kwartet. Dat trouwens nog niets heeft opgeleverd voor de Palestijnen. Er wordt zelfs geen vage schijn van onpartijdigheid meer opgehouden. Ook niet door de EU trouwens. Tijdens de Israëlische verkiezingscampagne werd op meetings door vele aanwezigen "Dood aan de Arabieren" gescandeerd en zelfs "mainstream"- politici zoals Tzipi Livni, praatten openlijk over verdere uitdrijving van de Palestijnen. Dit leverde geen enkele boze reactie of commentaar op van de VS, de EU, de VN noch Rusland – en zeker niet van Blair. Voor hen valt dat blijkbaar onder onschuldige "vrije meningsuiting" en niet onder de noemer "haat zaaien" tussen bevolkingsgroepen en oproepen tot geweld tegen de Palestijnen.
Uitpers, nr. 107, 10de jg., maart 2009 (Paul Vanden Bavière)
De voormalige Britse premier Tony Blair, ook bekend als "poedel Blair" wegens zijn onwankelbare trouw aan Washington, incasseert in mei 1 miljoen dollar van de in Tel Aviv (Israël) gevestigde Stichting Dan David. De prijs wordt hem uitgereikt voor "zijn buitengewoon leiderschap en standvastige vastberadenheid in het helpen bij het tot stand komen van overeenkomsten en voor het smeden van duurzame oplossingen voor conflictgebieden".
Wie dit leest kan niet anders dan zijn ogen uitwrijven om zeker te zijn dat hij niet droomt. Het lijkt er eerder op dat Blair geld krijgt toegeschoven omdat hij niets gedaan heeft. Zo werd Blair in 2007, toen hij zijn eerste ministerschap van Groot-Brittannië opgaf, tot gezant van het Kwartet benoemd. Dit Kwartet (de Verenigde Staten, de Europese Unie, Rusland en de Verenigde Naties), had de Palestijnen al in 2003 een "voorlopige" staat beloofd, die tegen eind 2005 definitief zou zijn. Daarna beweerde de Amerikaanse president George Bush dat die er nog vóór het einde van zijn ambtstermijn in januari jl. zou zijn…
Sedert zijn aantreden heeft Blair wel druk gedaan, maar niets gerealiseerd. Wat waarschijnlijk zijn bedoeling was. De Palestijnse staat is er nog steeds niet. Er wordt eigenlijk niet meer over gesproken. Laat staan een jaartal vooropgesteld. De kolonisatie van de Palestijnse gebieden is gewoon voortgegaan, zonder enig publiek protest van Blair, alhoewel dat tegen de afspraken is – en gaat nog steeds door: aftredend premier Ehud Olmert heeft in februari opdracht gegeven om nieuwe woningen voor joodse kolonisten te bouwen op een in beslag genomen terrein van 172 hectare dichtbij de nederzetting Efrat.
Van de bommencampagne die Israël op 27 december tegen de Gazastrook begon en op 12 januari werd gevolgd door een regelrechte invasie, heeft Blair toegegeven dat hij ze zag aankomen. Maar er iets tegen doen? Natuurlijk niet. Bovendien legt hij de schuld gewoonweg bij de islamitische bevrijdingsbeweging Hamas. Zo zei hij in een interview (zie Timesonline van 31.01.09: http://www.timesonline.co.uk/tol/news/politics/article5593565.ece) dat Israël er niet wou aan beginnen, "maar het was Hamas dat het bestand niet vernieuwde en het was Hamas dat begon met het afvuren van raketten". We kunnen aannemen dat Blair wel iets van het dossier kent en dat zijn verklaring dus een regelrechte leugen is. Hij stelde zich ook recht achter Israël op door te verklaren dat er slechts een bestand kon komen als de tunnels tussen Gaza en Egypte zouden zijn vernield. Op geen enkel ogenblik enige blijk van medeleven met de Palestijnse slachtoffers. Blair heeft trouwens totnogtoe geen voet in Gaza gezet. In juli vorig jaar had hij, naar eigen zeggen, wel plannen in die zin, maar blies ze af omdat de Israëlische geheime diensten hem zegden dat er een moordaanslag op hem gepland werd.
Zo slaafs de Amerikaanse en Israëlische politiek volgen verdiende natuurlijk wel eens een fikse "bonus". Het is geen geheim dat Blair op geld uit is, grof geld zelfs – zelf zegt hij dat hij Downing Street 10, de ambtswoning van de Britse premier, met schulden heeft verlaten. Sedert zijn aftreden zou hij al miljoenen ponden geïncasseerd hebben. Zo schuift de Amerikaanse bank JP Morgan Chase hem jaarlijks twee miljoen pond toe. Waarvoor eigenlijk? En in het Amerikaanse lezingencircuit vraagt hij 250.000 dollar voor een toespraak van 45 minuten. Meer nog de Britse dienst die nagaat welke lonen voormalige ministers incasseren is er in februari op uit gekomen dat Blair een zakelijke onderneming, "Tony Blair Associates", heeft opgericht die politiek, commercieel en economische advies verkoopt.
De vraag is of die commerciële activiteiten en zijn uitgesproken pro-Israëlische houding verenigbaar zijn met zijn gezantschap voor het Kwartet. Dat trouwens nog niets heeft opgeleverd voor de Palestijnen. Er wordt zelfs geen vage schijn van onpartijdigheid meer opgehouden. Ook niet door de EU trouwens. Tijdens de Israëlische verkiezingscampagne werd op meetings door vele aanwezigen "Dood aan de Arabieren" gescandeerd en zelfs "mainstream"- politici zoals Tzipi Livni, praatten openlijk over verdere uitdrijving van de Palestijnen. Dit leverde geen enkele boze reactie of commentaar op van de VS, de EU, de VN noch Rusland – en zeker niet van Blair. Voor hen valt dat blijkbaar onder onschuldige "vrije meningsuiting" en niet onder de noemer "haat zaaien" tussen bevolkingsgroepen en oproepen tot geweld tegen de Palestijnen.
Uitpers, nr. 107, 10de jg., maart 2009 (Paul Vanden Bavière)