Barst
24th February 2009, 16:40
ALFIE
Soms is er nieuws waarvan je onmiddellijk weet dat het zeker zal opduiken in het lijstje van de meest gelezen onderwerpen op de sites van de kranten. Het is het soort nieuws waar wildvreemden elkaar over aanspreken in de wachtzaal, niet zelden afrondend met de vraag in wat voor een wereld wij eigenlijk leven.
Zo was er vorige week de geboorte van Maisie, een Brits meisje dat door vader Alfie op twaalfjarige leeftijd zou verwekt zijn bij zijn veertienjarige vriendin Chantelle. De families van beide kind-ouders lijken te zijn weggelopen uit Theodore Dalrymples Life at the bottom, een beklemmend portret van wat de auteur omschreef als de Britse underclass. Alfie is één van de negen of tien (het precieze aantal blijkt niet geheel duidelijk) kinderen uit de verschillende relaties van vader Dennis, die Alfies moeder liet zitten voor een negentienjarige vriendin van één van zijn dochters. Maisie is niet de eerste kleindochter van Dennis, een andere dochter schonk hem eerder al op dertienjarige leeftijd een kleinkind. De moeder van Alfie moet binnenkort voor de rechter verschijnen om uit te leggen waarom haar zoon al maandenlang niet of nauwelijks nog op school verschijnt. Chantelle komt uit een gezin met zes kinderen. Haar ouders zijn nog samen, maar zitten helaas beiden zonder inkomen. Tenminste zonder inkomen uit arbeid, want al hun uitkeringen samen brengen jaarlijks toch 30.000 pond in het laatje. Vanaf haar zestiende kan Chantelle er haar eigen uitkering aan toevoegen.
De geboorte van Maisie werd aan de tabloid The Sun getipt door een familielid van Alfie. Niet dat het vaderschap van een dertienjarige nog een unicum is, maar het uitzicht van Alfie - de jongen ziet er nauwelijks acht uit en zou je nog niet vertrouwen als babysit, laat staan als vader - kon voor een foto zorgen die de wereld zou rondgaan in de lijstjes van meest aangeklikte onderwerpen. The Sun was bereid er een mooie som voor te betalen. Maar toen de foto leidde tot een ongeziene mediastorm (het Britse hooggerechtshof heeft inmiddels zelfs restricties opgelegd aan de nieuwsgaring rond Alfie), vond vader Dennis het alleszins niet meer genoeg. De man verscheen in de Britse kranten met een bizar duivelsmasker op en een bord in de handen met daarop de boodschap: No Comment Ring Max. De Max in kwestie is niemand minder dan pr-goeroe Max Clifford. Dit is de man die de Britse komiek Freddie Starr in 1986 de nodige publiciteit bezorgde door een verzonnen verhaal over een ruzie tussen Starr en diens vriendin voor waar te slijten aan The Sun: Freddie Starr ate my hamster werd in 2006 nog door de BBC gekozen als één van de meeste memorabele Britse krantenkoppen ooit. Clifford oordeelde dat The Sun minstens 100.000 pond had moeten betalen voor de foto en neemt vanaf nu alle onderhandelingen met de pers voor zijn rekening.
Een overbodige luxe is het niet, want inmiddels zijn er al meer dan tien televisiezenders aan het bieden om een exclusieve reportage te mogen maken over het leven van Alfie. Vader Dennis ziet niets verkeerds in de gang van zaken en redeneerde luidop dat het toch niet fout kan zijn om aangeboden geld aan te nemen. Zijn eigen moeder weigerde iedere commentaar op de geboorte van haar achterkleindochter Maisie omdat ze zich 'niet wilde mengen in de zakelijke belangen van haar zoon'. Mediaspecialisten schatten de mogelijke opbrengst van de exploitatie van Alfie en diens dochter op meer dan een half miljoen pond. Een bedrag dat kennelijk ook anderen tot een gevoel van verantwoordelijkheid heeft geroepen, want er hebben zich inmiddels twee andere tieners gemeld die het vaderschap van Maisie claimen. Bij wijze van reactie werd Alfie daarop uitgedost met een trui met daarop de tekst: I'm the daddy, if not, f*ck you all, I'll still be there.
The Times linkte het verhaal van Alfie aan recente reality-reeksen op de Britse commerciële tv waarin kinderen zonder toezicht in een Big Brotherhuis werden gezet of waarin baby's tijdelijk werden toevertrouwd aan tieners. De krant concludeerde bitter dat we kinderen echt wel moeten haten om hen dit allemaal aan te doen en dat het welzijn van mensen ons kennelijk niet meer interesseert, tenzij om ons te entertainen of om onze genoegendoende verontwaardiging te voeden. De publieke moraal is weggesmolten tot een vrije markt waarin alles zijn prijs heeft, maar niets nog waarde. Zoals altijd zijn zwakkeren, en kinderen in het bijzonder, daarvan de eerste slachtoffers. De financiële crisis noopt ons vandaag om het economisch neoliberalisme achter ons te laten, de spirituele crisis mag voor mij hetzelfde effect hebben op het moreel neoliberalisme.
Bart De Wever is voorzitter N-VA.
DS, 24-02-2009
Soms is er nieuws waarvan je onmiddellijk weet dat het zeker zal opduiken in het lijstje van de meest gelezen onderwerpen op de sites van de kranten. Het is het soort nieuws waar wildvreemden elkaar over aanspreken in de wachtzaal, niet zelden afrondend met de vraag in wat voor een wereld wij eigenlijk leven.
Zo was er vorige week de geboorte van Maisie, een Brits meisje dat door vader Alfie op twaalfjarige leeftijd zou verwekt zijn bij zijn veertienjarige vriendin Chantelle. De families van beide kind-ouders lijken te zijn weggelopen uit Theodore Dalrymples Life at the bottom, een beklemmend portret van wat de auteur omschreef als de Britse underclass. Alfie is één van de negen of tien (het precieze aantal blijkt niet geheel duidelijk) kinderen uit de verschillende relaties van vader Dennis, die Alfies moeder liet zitten voor een negentienjarige vriendin van één van zijn dochters. Maisie is niet de eerste kleindochter van Dennis, een andere dochter schonk hem eerder al op dertienjarige leeftijd een kleinkind. De moeder van Alfie moet binnenkort voor de rechter verschijnen om uit te leggen waarom haar zoon al maandenlang niet of nauwelijks nog op school verschijnt. Chantelle komt uit een gezin met zes kinderen. Haar ouders zijn nog samen, maar zitten helaas beiden zonder inkomen. Tenminste zonder inkomen uit arbeid, want al hun uitkeringen samen brengen jaarlijks toch 30.000 pond in het laatje. Vanaf haar zestiende kan Chantelle er haar eigen uitkering aan toevoegen.
De geboorte van Maisie werd aan de tabloid The Sun getipt door een familielid van Alfie. Niet dat het vaderschap van een dertienjarige nog een unicum is, maar het uitzicht van Alfie - de jongen ziet er nauwelijks acht uit en zou je nog niet vertrouwen als babysit, laat staan als vader - kon voor een foto zorgen die de wereld zou rondgaan in de lijstjes van meest aangeklikte onderwerpen. The Sun was bereid er een mooie som voor te betalen. Maar toen de foto leidde tot een ongeziene mediastorm (het Britse hooggerechtshof heeft inmiddels zelfs restricties opgelegd aan de nieuwsgaring rond Alfie), vond vader Dennis het alleszins niet meer genoeg. De man verscheen in de Britse kranten met een bizar duivelsmasker op en een bord in de handen met daarop de boodschap: No Comment Ring Max. De Max in kwestie is niemand minder dan pr-goeroe Max Clifford. Dit is de man die de Britse komiek Freddie Starr in 1986 de nodige publiciteit bezorgde door een verzonnen verhaal over een ruzie tussen Starr en diens vriendin voor waar te slijten aan The Sun: Freddie Starr ate my hamster werd in 2006 nog door de BBC gekozen als één van de meeste memorabele Britse krantenkoppen ooit. Clifford oordeelde dat The Sun minstens 100.000 pond had moeten betalen voor de foto en neemt vanaf nu alle onderhandelingen met de pers voor zijn rekening.
Een overbodige luxe is het niet, want inmiddels zijn er al meer dan tien televisiezenders aan het bieden om een exclusieve reportage te mogen maken over het leven van Alfie. Vader Dennis ziet niets verkeerds in de gang van zaken en redeneerde luidop dat het toch niet fout kan zijn om aangeboden geld aan te nemen. Zijn eigen moeder weigerde iedere commentaar op de geboorte van haar achterkleindochter Maisie omdat ze zich 'niet wilde mengen in de zakelijke belangen van haar zoon'. Mediaspecialisten schatten de mogelijke opbrengst van de exploitatie van Alfie en diens dochter op meer dan een half miljoen pond. Een bedrag dat kennelijk ook anderen tot een gevoel van verantwoordelijkheid heeft geroepen, want er hebben zich inmiddels twee andere tieners gemeld die het vaderschap van Maisie claimen. Bij wijze van reactie werd Alfie daarop uitgedost met een trui met daarop de tekst: I'm the daddy, if not, f*ck you all, I'll still be there.
The Times linkte het verhaal van Alfie aan recente reality-reeksen op de Britse commerciële tv waarin kinderen zonder toezicht in een Big Brotherhuis werden gezet of waarin baby's tijdelijk werden toevertrouwd aan tieners. De krant concludeerde bitter dat we kinderen echt wel moeten haten om hen dit allemaal aan te doen en dat het welzijn van mensen ons kennelijk niet meer interesseert, tenzij om ons te entertainen of om onze genoegendoende verontwaardiging te voeden. De publieke moraal is weggesmolten tot een vrije markt waarin alles zijn prijs heeft, maar niets nog waarde. Zoals altijd zijn zwakkeren, en kinderen in het bijzonder, daarvan de eerste slachtoffers. De financiële crisis noopt ons vandaag om het economisch neoliberalisme achter ons te laten, de spirituele crisis mag voor mij hetzelfde effect hebben op het moreel neoliberalisme.
Bart De Wever is voorzitter N-VA.
DS, 24-02-2009