Barst
14th February 2009, 14:34
Doe dat dan zeker toch goed, aub
De financiële crisis trof ook vele kleine en middelgrote spaarders zwaar; velen zijn het appeltje voor de pensioendorst kwijt dat ze hadden bijeengespaard.
Professor Wim Moesen merkt vandaag in deze krant op dat de gevolgen van deze crisis voor de pensioenen bij ons minder erg zijn dan in landen met een kapitalisatiestelsel in de pensioenen: in Nederland is dat voor de helft zo, in Groot-Brittannië bijna volledig. Daar zijn sommigen de helft of meer van hun pensioen kwijt. Bij ons zijn enkel de aanvullingen op het wettelijk pensioen aangetast, het wettelijk pensioen zelf niet.
De crisis is wel voelbaar in een aantal bedrijfspensioenfondsen - de 'tweede pijler' - en ook in een reeks formules van individueel pensioensparen - de 'derde pijler'. Maar dat zijn aanvullingen. Het wettelijk pensioen staat pal: dat steunt hier niet op kapitalisatie en beleggingen, maar op repartitie: de pensioenen van vandaag worden betaald met de sociale bijdragen van de actieven van vandaag. Zo'n stelsel is in tijden van financiële en beurscrisissen of van hoge inflatie veel robuuster dan kapitalisatiestelsels.
Hoera dus voor ons wettelijk pensioenstelsel? Ja zeker, maar toch zijn er enkele stevige 'maren'.
Want het is het zwakste onder de repartitiestelsels in Europa. Het keert - behalve aan de ambtenaren - zowat de laagste pensioenen uit in vergelijking met de in ons land geldende lonen. Het aantal arme gepensioneerden ligt in België ook heel hoog. Bovendien is een repartitiestelsel zéér gevoelig voor de vergrijzing. Daarom werd het Zilverfonds opgericht. De vorige regeringen zouden daarin in de goede jaren een spaarpotje aanleggen. Ze deden dat nauwelijks. De SP.A die toen meeregeerde en nu in de oppositie zit, zegt vandaag dat in 2011 al 50 miljard te weinig gestort zal zijn in het Zilverfonds.
Alle Europese landen hebben hun pensioenstelsels de afgelopen twee decennia hervormd, op één land na: België. Laat ons dit positief bekijken: België kan nu profiteren van de ervaring die de andere landen hebben opgedaan. Minister van Pensioenen Marie Arena heeft een grote Nationale Pensioenconferentie in de steigers staan. Brengt die de redding? Het moèt.
Daar moet beslist worden om de wettelijke pensioenen welvaartsvast te maken, zodat ze opnieuw boven een armoede-uitkering uitstijgen. Dat kan alleen maar als meer mensen flink wat langer gaan werken. Daar moet ook beslist worden dat de groei van de inkomsten van de sociale zekerheid niet meer helemaal mag worden opgeslokt door de gezondheidszorg. En dat we flink moeten gaan sparen in het Zilverfonds zodra de economie wat herleeft.
In veel domeinen is de federale staat België niet meer in staat deftig te besturen. Daarom moet ze bevoegdheden overdragen aan de deelstaten. De bevoegdheid over de pensioenen wil de federale overheid zeker behouden. Ze vindt dit een van haar kerntaken.
Wel, dat ze dat dan ook goed doet. Het is trouwens vrijwel de enige sector waarin Walen, Brusselaars en Vlamingen zich nog echt gelijk en verbonden kunnen voelen; de gepensioneerdengroep telt zowel in Vlaanderen als in Wallonië en in Brussel 23 procent armen, bijna een Europees record.
DS, 14-02-2009 (Guy Tegenbos)
De financiële crisis trof ook vele kleine en middelgrote spaarders zwaar; velen zijn het appeltje voor de pensioendorst kwijt dat ze hadden bijeengespaard.
Professor Wim Moesen merkt vandaag in deze krant op dat de gevolgen van deze crisis voor de pensioenen bij ons minder erg zijn dan in landen met een kapitalisatiestelsel in de pensioenen: in Nederland is dat voor de helft zo, in Groot-Brittannië bijna volledig. Daar zijn sommigen de helft of meer van hun pensioen kwijt. Bij ons zijn enkel de aanvullingen op het wettelijk pensioen aangetast, het wettelijk pensioen zelf niet.
De crisis is wel voelbaar in een aantal bedrijfspensioenfondsen - de 'tweede pijler' - en ook in een reeks formules van individueel pensioensparen - de 'derde pijler'. Maar dat zijn aanvullingen. Het wettelijk pensioen staat pal: dat steunt hier niet op kapitalisatie en beleggingen, maar op repartitie: de pensioenen van vandaag worden betaald met de sociale bijdragen van de actieven van vandaag. Zo'n stelsel is in tijden van financiële en beurscrisissen of van hoge inflatie veel robuuster dan kapitalisatiestelsels.
Hoera dus voor ons wettelijk pensioenstelsel? Ja zeker, maar toch zijn er enkele stevige 'maren'.
Want het is het zwakste onder de repartitiestelsels in Europa. Het keert - behalve aan de ambtenaren - zowat de laagste pensioenen uit in vergelijking met de in ons land geldende lonen. Het aantal arme gepensioneerden ligt in België ook heel hoog. Bovendien is een repartitiestelsel zéér gevoelig voor de vergrijzing. Daarom werd het Zilverfonds opgericht. De vorige regeringen zouden daarin in de goede jaren een spaarpotje aanleggen. Ze deden dat nauwelijks. De SP.A die toen meeregeerde en nu in de oppositie zit, zegt vandaag dat in 2011 al 50 miljard te weinig gestort zal zijn in het Zilverfonds.
Alle Europese landen hebben hun pensioenstelsels de afgelopen twee decennia hervormd, op één land na: België. Laat ons dit positief bekijken: België kan nu profiteren van de ervaring die de andere landen hebben opgedaan. Minister van Pensioenen Marie Arena heeft een grote Nationale Pensioenconferentie in de steigers staan. Brengt die de redding? Het moèt.
Daar moet beslist worden om de wettelijke pensioenen welvaartsvast te maken, zodat ze opnieuw boven een armoede-uitkering uitstijgen. Dat kan alleen maar als meer mensen flink wat langer gaan werken. Daar moet ook beslist worden dat de groei van de inkomsten van de sociale zekerheid niet meer helemaal mag worden opgeslokt door de gezondheidszorg. En dat we flink moeten gaan sparen in het Zilverfonds zodra de economie wat herleeft.
In veel domeinen is de federale staat België niet meer in staat deftig te besturen. Daarom moet ze bevoegdheden overdragen aan de deelstaten. De bevoegdheid over de pensioenen wil de federale overheid zeker behouden. Ze vindt dit een van haar kerntaken.
Wel, dat ze dat dan ook goed doet. Het is trouwens vrijwel de enige sector waarin Walen, Brusselaars en Vlamingen zich nog echt gelijk en verbonden kunnen voelen; de gepensioneerdengroep telt zowel in Vlaanderen als in Wallonië en in Brussel 23 procent armen, bijna een Europees record.
DS, 14-02-2009 (Guy Tegenbos)