Barst
20th December 2008, 14:44
Zou u dit niet doen voor uw vrouw?
BOECHOUT - 'Ik heb naar de kabinetschef van premier Leterme gebeld omdat ik razend was, razend over wat er allemaal was gebeurd.'
Jan De Groof, CD&V'er en onder meer regeringscommissaris aan de universiteiten van Antwerpen en Hasselt, staat sinds deze week bekend als de man van Christine Schurmans. Schurmans is de zieke rechter in de zaak-Fortis, die het kabinet van de premier vorige week op de hoogte bracht van een 'dramatische wending' in de zaak. Voor sommigen het bewijs van een manoeuvre om een arrest te voorkomen dat de staat niet goed uitkwam.
De Groof schreeuwt zijn onschuld en verontwaardiging uit. 'Mijn vrouw is ziek. Vorige week woensdag zou ze normalerwijs pas 'savonds laat thuiskomen. Ze had veel werk aan de zaak-Fortis. Tot ze 'smiddags onverwacht al terug was: totaal in shock, ontdaan, op de rand van een inzinking. Ik heb haar verplicht om onmiddellijk een dokter te raadplegen. En dat was nodig. De arts beval onmiddellijk ziekteverlof met het verbod om het huis te verlaten.'
Wat was er gebeurd?
'Ze heeft me een verslag gegeven waar je haren van gaan overeind staan. Woensdag had ze een vergadering met de twee andere rechters van de achttiende kamer van het hof van beroep over de zaak-Fortis. Voorzitter Paul Blondeel heeft de beraadslaging op een bepaald moment eenzijdig en abrupt afgesloten en heeft de twee andere rechters elk naar hun bureau gestuurd. Daarna heeft hij de bedreigingen niet geschuwd. Hoe zou u reageren als iemand tot op twee centimeter van uw gezicht nadert en dan roept: En ge zult tekenen! Dat is agressief!
Daarmee is het niet afgelopen. De volgende dag stuurde eerste voorzitter Guy Delvoie van het hof van beroep verscheidene mails, die ze niet las wegens haar ziekte. Vrijdagmorgen stond de politie zelfs voor de deur om te melden dat de eerste voorzitter haar tevergeefs zocht.'
Waarom tekende ze dan niet?
'Maar mijn vrouw was ziek! Ze was niet in staat om iets te doen, laat staan een moeilijk arrest lezen en beoordelen. Maar neen, ze moest en ze zou tekenen. Ze moest een tekst ondertekenen zonder verder te kunnen beraadslagen over een ontwerp dat haar 'snachts was gemaild. Dat gaat toch niet! Bovendien had niemand haar op de hoogte gebracht van een aanvraag tot heropening van de debatten. Dat heb ik in de krant moeten lezen.'
'Kamervoorzitter Blondeel is zelfs tot bij ons thuis gekomen met de chauffeur van de procureur-generaal. Nooit gezien! Mijn kinderen moesten Blondeel zelfs beletten om binnen te komen. Daarop vroeg hij aan de kinderen mij deze boodschap over te brengen: “Dit zal uw moeder haar carrière kosten en de hoogste instanties zijn gewaarschuwd.,'
'Ik wil dat gerust komen getuigen voor een parlementaire onderzoekscommissie of voor het gerecht. Ik heb er zelfs op aangedrongen om gehoord te worden.'
U belde naar de kabinetschef van Yves Leterme, en daarmee is de heisa begonnen.
'Die systematische druk om toch maar een tekst te tekenen hield een dusdanig grove onregelmatigheid van de procedure in dat ik vond dat ik dat moest melden. Ik heb het initiatief genomen om aan de kabinetschef van de premier te zeggen dat ik razend was. Ik was razend over het verloop van de procedure. Elke samenwerking met voorzitter Blondeel was onmogelijk.'
'Maar ik wou ook vragen of er geen alternatief was. De week daarvoor had de ministerraad een beslissing genomen over het comité-Lamfalussy (een 'Hoog Comité voor een nieuwe Financiële Architectuur', dat de federale regering gaat oprichten om de financiële crisis aan te pakken, red.). Het leek me dat mijn vrouw daar uitstekend voor geschikt zou zijn. Zij kent die materie, ze is er elke dag mee bezig.'
Het lijkt alsof u een deal wou afsluiten: informatie over de zaak-Fortis in ruil voor een andere benoeming.
'Ik begrijp uw vraag. Allicht was dit niet het geschikte moment. Maar van een ruilstrategie was nooit sprake. Het gebeurde uitsluitend op mijn initiatief, mijn vrouw was er zelfs niet van op de hoogte. Kabinetschef Hans D'Hondt heeft me trouwens onmiddellijk gezegd dat het politiek onmogelijk was om haar te benoemen.'
'Het was dus maar een suggestie omdat de werkdruk in de achttiende kamer, zelfs los van de zaak-Fortis, onhoudbaar was geworden. Christine was al langer van plan om haar ontslag in te dienen als de situatie niet verbeterde. In België is er maar één kamer die de bijzonder complexe dossiers van energie, communicatie of mededinging aanpakt. Met zo weinig middelen en personeel was dat niet vol te houden. Ze had dat al verscheidene keren aangeklaagd, maar er gebeurde niets.'
Yves Leterme las in het parlement een berichtje van u voor waarin u zegt dat uw vrouw de hoogste instanties van het hof van cassatie op de hoogte heeft gebracht van 'de ernst van de situatie'.
'Ik heb inderdaad gemeld dat Christine een bezwaar bij het hof van cassatie had ingediend. Het was geen formele klacht en ze is intussen onontvankelijk verklaard. Donderdag heeft ze een nieuwe klacht tegen voorzitter Blondeel ingediend.'
Vindt u dat premier Leterme u heeft laten vallen?
'Och, ik vind dat niet erg relevant. Ik heb daar geen commentaar op.'
Volgens sommigen is uw vrouw diplomatiek 'ziek' geworden omdat dit uw partij, CD&V, goed uitkwam.
'Dat is walgelijk. Ik erger me mateloos aan die haakjes rond “ziek,. Dat is twijfel zaaien over de ernst waarmee zij werkt. Dat pik ik niet. Haar onpartijdigheid en onkreukbaarheid staan buiten kijf. Ik bezweer u dat ze boven elke beïnvloeding staat en dat ook al bewezen heeft. Er is intussen al een controlearts op bezoek geweest om haar te onderzoeken, ook dat nog, ja. Hij zegt dat ze uitgeput is.'
U had het in uw contacten over een dramatische wending in de zaak. Mocht uw vrouw u dat wel vertellen?
'Christine heeft inderdaad gewag gemaakt van een dramatische wending. Zij kan zich ook onafhankelijk opstellen tegenover de druk binnen de magistratuur zelf. Was het voor haar eigen rust niet het eenvoudigst geweest om het arrest simpelweg te tekenen?'
Voor een betrokken partij, zoals het kabinet van de premier, is dat al voldoende om te vermoeden wat er aan de hand is.
'Ik heb alleen gezegd wat ik gezegd heb. En ik heb het op eigen initiatief gedaan omdat ik razend en verontwaardigd was. Ik moest dit melden. Als de magistratuur haar eigen regels niet volgt, mag dat toch? Wel, dat heb ik bewust gedaan. Trouwens, wat ik hier vertel en wat ik aan het kabinet van de premier heb gemeld, heb ik niet alleen meegemaakt. Mijn kinderen waren er getuigen van.'
Nogmaals, mocht uw vrouw u dit wel vertellen? Volgens het hof van cassatie duidelijk niet.
(stilte) 'Als úw vrouw zo zou worden belaagd en ziek naar huis komt, zou u dan niet willen weten wat er aan de hand is? Dat doe je toch, dan dwing je haar toch rust te nemen. Trouwens, op donderdag 11 december heb ik zelf van de eerste voorzitter van het hof van beroep, Guy Delvoie, een e-mail gekregen, met kopie van de e-mail die hij naar Christine had gestuurd en waarin uitdrukkelijk gewag wordt gemaakt van een “moeilijk beraad,. En met de melding dat hij beslist had dat het in het belang van het imago van het hof beter was dat ze zou tekenen.'
'Alstublieft zeg! Het imago van het hof hoeft toch niet gered te worden als de juiste procedures worden gevolgd. Maar daardoor was ik ook door de eerste voorzitter zelf ingelicht over het moeilijke beraad. En mijn vrouw zou me dit niet mogen zeggen?'
De schuld komt nu wel bij haar te liggen.
'In de perceptie wel, maar zij kan zich niet verdedigen. Er loopt een tuchtonderzoek. Maar de schuld op haar afschuiven is wat al te makkelijk.'
U bent nu mee verantwoordelijk voor de val van de regering.
'Dat is mij te veel eer gunnen, denk ik.'
DS, 20-12-2008 (Wim Winckelmans)
BOECHOUT - 'Ik heb naar de kabinetschef van premier Leterme gebeld omdat ik razend was, razend over wat er allemaal was gebeurd.'
Jan De Groof, CD&V'er en onder meer regeringscommissaris aan de universiteiten van Antwerpen en Hasselt, staat sinds deze week bekend als de man van Christine Schurmans. Schurmans is de zieke rechter in de zaak-Fortis, die het kabinet van de premier vorige week op de hoogte bracht van een 'dramatische wending' in de zaak. Voor sommigen het bewijs van een manoeuvre om een arrest te voorkomen dat de staat niet goed uitkwam.
De Groof schreeuwt zijn onschuld en verontwaardiging uit. 'Mijn vrouw is ziek. Vorige week woensdag zou ze normalerwijs pas 'savonds laat thuiskomen. Ze had veel werk aan de zaak-Fortis. Tot ze 'smiddags onverwacht al terug was: totaal in shock, ontdaan, op de rand van een inzinking. Ik heb haar verplicht om onmiddellijk een dokter te raadplegen. En dat was nodig. De arts beval onmiddellijk ziekteverlof met het verbod om het huis te verlaten.'
Wat was er gebeurd?
'Ze heeft me een verslag gegeven waar je haren van gaan overeind staan. Woensdag had ze een vergadering met de twee andere rechters van de achttiende kamer van het hof van beroep over de zaak-Fortis. Voorzitter Paul Blondeel heeft de beraadslaging op een bepaald moment eenzijdig en abrupt afgesloten en heeft de twee andere rechters elk naar hun bureau gestuurd. Daarna heeft hij de bedreigingen niet geschuwd. Hoe zou u reageren als iemand tot op twee centimeter van uw gezicht nadert en dan roept: En ge zult tekenen! Dat is agressief!
Daarmee is het niet afgelopen. De volgende dag stuurde eerste voorzitter Guy Delvoie van het hof van beroep verscheidene mails, die ze niet las wegens haar ziekte. Vrijdagmorgen stond de politie zelfs voor de deur om te melden dat de eerste voorzitter haar tevergeefs zocht.'
Waarom tekende ze dan niet?
'Maar mijn vrouw was ziek! Ze was niet in staat om iets te doen, laat staan een moeilijk arrest lezen en beoordelen. Maar neen, ze moest en ze zou tekenen. Ze moest een tekst ondertekenen zonder verder te kunnen beraadslagen over een ontwerp dat haar 'snachts was gemaild. Dat gaat toch niet! Bovendien had niemand haar op de hoogte gebracht van een aanvraag tot heropening van de debatten. Dat heb ik in de krant moeten lezen.'
'Kamervoorzitter Blondeel is zelfs tot bij ons thuis gekomen met de chauffeur van de procureur-generaal. Nooit gezien! Mijn kinderen moesten Blondeel zelfs beletten om binnen te komen. Daarop vroeg hij aan de kinderen mij deze boodschap over te brengen: “Dit zal uw moeder haar carrière kosten en de hoogste instanties zijn gewaarschuwd.,'
'Ik wil dat gerust komen getuigen voor een parlementaire onderzoekscommissie of voor het gerecht. Ik heb er zelfs op aangedrongen om gehoord te worden.'
U belde naar de kabinetschef van Yves Leterme, en daarmee is de heisa begonnen.
'Die systematische druk om toch maar een tekst te tekenen hield een dusdanig grove onregelmatigheid van de procedure in dat ik vond dat ik dat moest melden. Ik heb het initiatief genomen om aan de kabinetschef van de premier te zeggen dat ik razend was. Ik was razend over het verloop van de procedure. Elke samenwerking met voorzitter Blondeel was onmogelijk.'
'Maar ik wou ook vragen of er geen alternatief was. De week daarvoor had de ministerraad een beslissing genomen over het comité-Lamfalussy (een 'Hoog Comité voor een nieuwe Financiële Architectuur', dat de federale regering gaat oprichten om de financiële crisis aan te pakken, red.). Het leek me dat mijn vrouw daar uitstekend voor geschikt zou zijn. Zij kent die materie, ze is er elke dag mee bezig.'
Het lijkt alsof u een deal wou afsluiten: informatie over de zaak-Fortis in ruil voor een andere benoeming.
'Ik begrijp uw vraag. Allicht was dit niet het geschikte moment. Maar van een ruilstrategie was nooit sprake. Het gebeurde uitsluitend op mijn initiatief, mijn vrouw was er zelfs niet van op de hoogte. Kabinetschef Hans D'Hondt heeft me trouwens onmiddellijk gezegd dat het politiek onmogelijk was om haar te benoemen.'
'Het was dus maar een suggestie omdat de werkdruk in de achttiende kamer, zelfs los van de zaak-Fortis, onhoudbaar was geworden. Christine was al langer van plan om haar ontslag in te dienen als de situatie niet verbeterde. In België is er maar één kamer die de bijzonder complexe dossiers van energie, communicatie of mededinging aanpakt. Met zo weinig middelen en personeel was dat niet vol te houden. Ze had dat al verscheidene keren aangeklaagd, maar er gebeurde niets.'
Yves Leterme las in het parlement een berichtje van u voor waarin u zegt dat uw vrouw de hoogste instanties van het hof van cassatie op de hoogte heeft gebracht van 'de ernst van de situatie'.
'Ik heb inderdaad gemeld dat Christine een bezwaar bij het hof van cassatie had ingediend. Het was geen formele klacht en ze is intussen onontvankelijk verklaard. Donderdag heeft ze een nieuwe klacht tegen voorzitter Blondeel ingediend.'
Vindt u dat premier Leterme u heeft laten vallen?
'Och, ik vind dat niet erg relevant. Ik heb daar geen commentaar op.'
Volgens sommigen is uw vrouw diplomatiek 'ziek' geworden omdat dit uw partij, CD&V, goed uitkwam.
'Dat is walgelijk. Ik erger me mateloos aan die haakjes rond “ziek,. Dat is twijfel zaaien over de ernst waarmee zij werkt. Dat pik ik niet. Haar onpartijdigheid en onkreukbaarheid staan buiten kijf. Ik bezweer u dat ze boven elke beïnvloeding staat en dat ook al bewezen heeft. Er is intussen al een controlearts op bezoek geweest om haar te onderzoeken, ook dat nog, ja. Hij zegt dat ze uitgeput is.'
U had het in uw contacten over een dramatische wending in de zaak. Mocht uw vrouw u dat wel vertellen?
'Christine heeft inderdaad gewag gemaakt van een dramatische wending. Zij kan zich ook onafhankelijk opstellen tegenover de druk binnen de magistratuur zelf. Was het voor haar eigen rust niet het eenvoudigst geweest om het arrest simpelweg te tekenen?'
Voor een betrokken partij, zoals het kabinet van de premier, is dat al voldoende om te vermoeden wat er aan de hand is.
'Ik heb alleen gezegd wat ik gezegd heb. En ik heb het op eigen initiatief gedaan omdat ik razend en verontwaardigd was. Ik moest dit melden. Als de magistratuur haar eigen regels niet volgt, mag dat toch? Wel, dat heb ik bewust gedaan. Trouwens, wat ik hier vertel en wat ik aan het kabinet van de premier heb gemeld, heb ik niet alleen meegemaakt. Mijn kinderen waren er getuigen van.'
Nogmaals, mocht uw vrouw u dit wel vertellen? Volgens het hof van cassatie duidelijk niet.
(stilte) 'Als úw vrouw zo zou worden belaagd en ziek naar huis komt, zou u dan niet willen weten wat er aan de hand is? Dat doe je toch, dan dwing je haar toch rust te nemen. Trouwens, op donderdag 11 december heb ik zelf van de eerste voorzitter van het hof van beroep, Guy Delvoie, een e-mail gekregen, met kopie van de e-mail die hij naar Christine had gestuurd en waarin uitdrukkelijk gewag wordt gemaakt van een “moeilijk beraad,. En met de melding dat hij beslist had dat het in het belang van het imago van het hof beter was dat ze zou tekenen.'
'Alstublieft zeg! Het imago van het hof hoeft toch niet gered te worden als de juiste procedures worden gevolgd. Maar daardoor was ik ook door de eerste voorzitter zelf ingelicht over het moeilijke beraad. En mijn vrouw zou me dit niet mogen zeggen?'
De schuld komt nu wel bij haar te liggen.
'In de perceptie wel, maar zij kan zich niet verdedigen. Er loopt een tuchtonderzoek. Maar de schuld op haar afschuiven is wat al te makkelijk.'
U bent nu mee verantwoordelijk voor de val van de regering.
'Dat is mij te veel eer gunnen, denk ik.'
DS, 20-12-2008 (Wim Winckelmans)