Barst
10th December 2008, 00:53
Pensioensparen via energiesparen
Laat de rijken de crisis betalen, was ooit een verkiezingsslogan van de kleine marxistische Partij van de Arbeid (PvdA), jaren geleden. Ze heeft deze keer gelijk gekregen.
De recessie treft de gewone man die zijn koopkracht aangetast ziet, die niet moet hopen op een flukse loonsverhoging, die integendeel meer kans maakt om zijn job te verliezen en die misschien een stevige hap heeft zien verdwijnen uit het appeltje voor de dorst dat hij bijeengespaard had. En hij zal de crisis nog meer voelen als de staat straks de rekening moet betalen van de oplopende staatsschuld en van de ingrepen die gebeurden om de banken te redden.
Maar zijn verlies is doorgaans kleiner dan het verlies dat vele rijken geleden hebben.
Het grootste deel van de 125 miljard euro vermogen die de Belgen kwijtgeraakt zijn - volgens de berekeningen van de gouverneur van de Nationale Bank - is vooral verdwenen uit de portefeuille van de vermogenden. Gemiddeld zijn ze 15 procent kwijt, maar sommigen zouden tot 85 procent van hun vermogen verloren hebben.
Moeten we medelijden hebben met hen? Laat dat een individuele keuze zijn. Belangrijk is wat dit gaat betekenen voor de nationale economie. De al zwakke financiële verankering van onze bedrijven takelt alleszins verder af. Fortis zijn we kwijt. In Inbev verliezen we gewicht. Te vrezen is dat onze vermogenden straks vooral geen geld hebben om te investeren in de innovatieve bedrijven in de milieu- en schone-energietechnologie die we broodnodig hebben.
De politieke aandacht gaat intussen terecht vooral naar de gewone man. Zijn spaarcenten, en zijn koopkracht. Met die koopkracht is het wellicht al bij al niet zó slecht gesteld. De gezondheidsindex houdt geen rekening met de dalende energieprijzen. Dat speelt deze dagen in het voordeel van de consument. En het interprofessioneel akkoord dat nakend is, zal de koopkracht ook wel wat ondersteunen.
De vraag die opduikt, is of het herstelbeleid dan ook nog op koopkracht gericht moet zijn. Er circuleren voorstellen voor een btw-verlaging, vooral op energie. Zeker dat laatste zou een historische vergissing zijn. Energieverbruik aanmoedigen is fout.
Het herstelbeleid moet vooral gericht zijn op investeringen. De overheden, vooral de deelstaten, moeten investeren in infrastructuur en vooral in onderzoek en nieuwe technologieën. En ze moeten de burgers ook aanzetten tot investeren.
Die gaan, door de toegenomen onzekerheid, meer sparen, als ze kunnen. De overheid moet dat aanmoedigen en hen vooral leren dat de beste manier om vandaag te sparen is: investeren in energiebesparing en in schone energie. De beste vorm van pensioensparen is nu investeren in de eigen energiebesparing. Dat brengt meer op dan een spaarboekje of een staatsbon. En dat helpt het milieu en onze milieu-industrie.
DS, 09-12-2008 (Guy Tegenbos)
Laat de rijken de crisis betalen, was ooit een verkiezingsslogan van de kleine marxistische Partij van de Arbeid (PvdA), jaren geleden. Ze heeft deze keer gelijk gekregen.
De recessie treft de gewone man die zijn koopkracht aangetast ziet, die niet moet hopen op een flukse loonsverhoging, die integendeel meer kans maakt om zijn job te verliezen en die misschien een stevige hap heeft zien verdwijnen uit het appeltje voor de dorst dat hij bijeengespaard had. En hij zal de crisis nog meer voelen als de staat straks de rekening moet betalen van de oplopende staatsschuld en van de ingrepen die gebeurden om de banken te redden.
Maar zijn verlies is doorgaans kleiner dan het verlies dat vele rijken geleden hebben.
Het grootste deel van de 125 miljard euro vermogen die de Belgen kwijtgeraakt zijn - volgens de berekeningen van de gouverneur van de Nationale Bank - is vooral verdwenen uit de portefeuille van de vermogenden. Gemiddeld zijn ze 15 procent kwijt, maar sommigen zouden tot 85 procent van hun vermogen verloren hebben.
Moeten we medelijden hebben met hen? Laat dat een individuele keuze zijn. Belangrijk is wat dit gaat betekenen voor de nationale economie. De al zwakke financiële verankering van onze bedrijven takelt alleszins verder af. Fortis zijn we kwijt. In Inbev verliezen we gewicht. Te vrezen is dat onze vermogenden straks vooral geen geld hebben om te investeren in de innovatieve bedrijven in de milieu- en schone-energietechnologie die we broodnodig hebben.
De politieke aandacht gaat intussen terecht vooral naar de gewone man. Zijn spaarcenten, en zijn koopkracht. Met die koopkracht is het wellicht al bij al niet zó slecht gesteld. De gezondheidsindex houdt geen rekening met de dalende energieprijzen. Dat speelt deze dagen in het voordeel van de consument. En het interprofessioneel akkoord dat nakend is, zal de koopkracht ook wel wat ondersteunen.
De vraag die opduikt, is of het herstelbeleid dan ook nog op koopkracht gericht moet zijn. Er circuleren voorstellen voor een btw-verlaging, vooral op energie. Zeker dat laatste zou een historische vergissing zijn. Energieverbruik aanmoedigen is fout.
Het herstelbeleid moet vooral gericht zijn op investeringen. De overheden, vooral de deelstaten, moeten investeren in infrastructuur en vooral in onderzoek en nieuwe technologieën. En ze moeten de burgers ook aanzetten tot investeren.
Die gaan, door de toegenomen onzekerheid, meer sparen, als ze kunnen. De overheid moet dat aanmoedigen en hen vooral leren dat de beste manier om vandaag te sparen is: investeren in energiebesparing en in schone energie. De beste vorm van pensioensparen is nu investeren in de eigen energiebesparing. Dat brengt meer op dan een spaarboekje of een staatsbon. En dat helpt het milieu en onze milieu-industrie.
DS, 09-12-2008 (Guy Tegenbos)