Barst
29th October 2008, 03:55
Belg blijft milieu verspillen
BRUSSEL - De ecologische voetafdruk van België blijft stijgen en ons land is daarmee een van de slechtste leerlingen van Europa. Nochtans bewijst Duitsland dat economische groei perfect samengaat met een dalende voetafdruk.
'Met het milieu doen we net hetzelfde als wat de financiële instellingen hebben gedaan op economisch vlak: we willen zo snel mogelijk voldoening en kijken helemaal niet naar de gevolgen op langere termijn', zegt Sabien Leemans van de milieuorganisatie WWF.
Uit het Living Planet Report, dat om de twee jaar een stand van zaken van de aarde geeft, blijkt dat de ecologische voetafdruk van de mens - de oppervlakte die nodig is om al onze grondstoffen te produceren en ons afval te verwerken - blijft stijgen.
Gemiddeld heeft elke mens 2,7hectare nodig, terwijl elk van ons eigenlijk maar 2,1 hectare ter beschikking heeft. De voetafdruk van de Belg bedraagt zelfs 5,1 hectare. Daarmee staat België op de 17de plaats in de wereld (zie grafiek). De lijst wordt aangevoerd door de Verenigde Arabische Emiraten en de VS, beide een voetafdruk van 9,4 hectare per persoon. De voet van de Afrikaan is het kleinst, 1,4 hectare.
Tegenover de ecologische voetafdruk staat de biocapaciteit van de aarde: visgronden, akkerland, bebouwde oppervlakte waar kantoren en huizen op staan en wegen op liggen, weiden waar de dieren in grazen, bossen voor hout en voor de opname van broeikasgassen zoals CO2.
Voor België is de ecologische voetafdruk meer dan vier keer zo groot als de beschikbare biocapaciteit (1,1 hectare per persoon). Dat wil zeggen dat we sterk van het buitenland afhankelijk zijn voor onze consumptiegoederen. Wat dat betreft is trouwens heel West-Europa in hetzelfde bedje ziek. En als we aan hetzelfde tempo blijven groeien, zullen we tegen het midden van de jaren 2030 twee planeten nodig hebben om onze levensstijl te kunnen aanhouden.
In Europa en Noord-Amerika wordt de overmatig grote voetafdruk per persoon veroorzaakt door een overconsumptie van natuurlijke hulpbronnen en aan de enorme CO2-uitstoot per inwoner. 'Die situatie wordt meestal gerechtvaardigd door en voor de groei van de economie, die als onontbeerlijk voor ons welzijn wordt beschouwd', zegt Jan Derom van WWF.
De meeste economieën vertonen het verwachte profiel: een aanhoudende groei van de ecologische voetafdruk per persoon die samengaat met een toename van het bruto binnenlands product (BBP) per persoon - dé indicator bij uitstek van economische groei. Ook België vertoont voor een groot deel dat profiel. De ecologische voetafdruk en het BBP verliepen simultaan in stijgende lijn tot het midden van de jaren zeventig. Daarna bleef de voetafdruk ongeveer constant, maar sinds het midden van de jaren negentig gaat economische groei opnieuw gepaard met een stijgende voetafdruk.
'Terwijl Duitsland bewijst dat het ook anders kan', legt Derom uit. 'Sinds de jaren tachtig daalt de ecologische voetafdruk per inwoner (van 6 hectare in 1997 naar 4,2 in 2005 of een daling met 29 procent), terwijl wel tegelijk het BBP per inwoner bleef toenemen. Dat komt door de Duitse hereniging die zorgde voor een versneld afstappen van de steenkoolindustrie, maar ook omdat in Duitsland heel wat vroeger en drastischer dan elders algemene milieumaatregelen werden ingevoerd zoals een betere isolatie van gebouwen en een grote inzet van alternatieve energieën zoals wind- en zonne-energie. Duitsland bewijst dus dat economische groei niet per definitie moet samengaan met een hoger verbruik van natuurlijke rijkdommen.'
'De financiële crisis is een kans om een duurzame wereld op te bouwen', besluit Leemans. 'Als de mens echt wil, kunnen we binnen de limieten van één planeet leven en tegelijkertijd ervoor zorgen dat de mens voldoende welzijn heeft én dat de ecosystemen waarvan we afhankelijk zijn, blijven voortbestaan.'
www.footprintnetwork.org
www.wwf.be
DS, 29-10-2008 (Inge Ghijs)
BRUSSEL - De ecologische voetafdruk van België blijft stijgen en ons land is daarmee een van de slechtste leerlingen van Europa. Nochtans bewijst Duitsland dat economische groei perfect samengaat met een dalende voetafdruk.
'Met het milieu doen we net hetzelfde als wat de financiële instellingen hebben gedaan op economisch vlak: we willen zo snel mogelijk voldoening en kijken helemaal niet naar de gevolgen op langere termijn', zegt Sabien Leemans van de milieuorganisatie WWF.
Uit het Living Planet Report, dat om de twee jaar een stand van zaken van de aarde geeft, blijkt dat de ecologische voetafdruk van de mens - de oppervlakte die nodig is om al onze grondstoffen te produceren en ons afval te verwerken - blijft stijgen.
Gemiddeld heeft elke mens 2,7hectare nodig, terwijl elk van ons eigenlijk maar 2,1 hectare ter beschikking heeft. De voetafdruk van de Belg bedraagt zelfs 5,1 hectare. Daarmee staat België op de 17de plaats in de wereld (zie grafiek). De lijst wordt aangevoerd door de Verenigde Arabische Emiraten en de VS, beide een voetafdruk van 9,4 hectare per persoon. De voet van de Afrikaan is het kleinst, 1,4 hectare.
Tegenover de ecologische voetafdruk staat de biocapaciteit van de aarde: visgronden, akkerland, bebouwde oppervlakte waar kantoren en huizen op staan en wegen op liggen, weiden waar de dieren in grazen, bossen voor hout en voor de opname van broeikasgassen zoals CO2.
Voor België is de ecologische voetafdruk meer dan vier keer zo groot als de beschikbare biocapaciteit (1,1 hectare per persoon). Dat wil zeggen dat we sterk van het buitenland afhankelijk zijn voor onze consumptiegoederen. Wat dat betreft is trouwens heel West-Europa in hetzelfde bedje ziek. En als we aan hetzelfde tempo blijven groeien, zullen we tegen het midden van de jaren 2030 twee planeten nodig hebben om onze levensstijl te kunnen aanhouden.
In Europa en Noord-Amerika wordt de overmatig grote voetafdruk per persoon veroorzaakt door een overconsumptie van natuurlijke hulpbronnen en aan de enorme CO2-uitstoot per inwoner. 'Die situatie wordt meestal gerechtvaardigd door en voor de groei van de economie, die als onontbeerlijk voor ons welzijn wordt beschouwd', zegt Jan Derom van WWF.
De meeste economieën vertonen het verwachte profiel: een aanhoudende groei van de ecologische voetafdruk per persoon die samengaat met een toename van het bruto binnenlands product (BBP) per persoon - dé indicator bij uitstek van economische groei. Ook België vertoont voor een groot deel dat profiel. De ecologische voetafdruk en het BBP verliepen simultaan in stijgende lijn tot het midden van de jaren zeventig. Daarna bleef de voetafdruk ongeveer constant, maar sinds het midden van de jaren negentig gaat economische groei opnieuw gepaard met een stijgende voetafdruk.
'Terwijl Duitsland bewijst dat het ook anders kan', legt Derom uit. 'Sinds de jaren tachtig daalt de ecologische voetafdruk per inwoner (van 6 hectare in 1997 naar 4,2 in 2005 of een daling met 29 procent), terwijl wel tegelijk het BBP per inwoner bleef toenemen. Dat komt door de Duitse hereniging die zorgde voor een versneld afstappen van de steenkoolindustrie, maar ook omdat in Duitsland heel wat vroeger en drastischer dan elders algemene milieumaatregelen werden ingevoerd zoals een betere isolatie van gebouwen en een grote inzet van alternatieve energieën zoals wind- en zonne-energie. Duitsland bewijst dus dat economische groei niet per definitie moet samengaan met een hoger verbruik van natuurlijke rijkdommen.'
'De financiële crisis is een kans om een duurzame wereld op te bouwen', besluit Leemans. 'Als de mens echt wil, kunnen we binnen de limieten van één planeet leven en tegelijkertijd ervoor zorgen dat de mens voldoende welzijn heeft én dat de ecosystemen waarvan we afhankelijk zijn, blijven voortbestaan.'
www.footprintnetwork.org
www.wwf.be
DS, 29-10-2008 (Inge Ghijs)