Barst
25th October 2008, 18:55
Gezonde seks tegen verzuring
Het is nooit verstandig om alle problemen tegelijk te willen oplossen, en dus buigen we ons nogmaals over een van de meest urgente: de toestand van het Vlaamse socialisme. Met vreugde kan ik u melden dat er voorzichtige, maar hoopvolle signalen van een renaissance zijn. Kathleen Van Brempt, Vlaams minister van Gelijke Kansen, maakte bijvoorbeeld deze week bekend dat ze vaderschapsverlof voor lesbische partners wil. Bij ABVV Metaal zijn ze blij dat er eindelijk ook nog eens aan hen wordt gedacht.
Het is misschien een tikkeltje ironisch dat uitgerekend Frank Vandenbroucke (zie ook onder de trefwoorden 'Agusta', 'smeergeld' en 'verbranden') aankondigde dat hij de Vlaamse jeugd weer wil leren omgaan met geld. Dat maakt de maatregel van de minister van Onderwijs in deze tijden van koopkrachtvermindering en schuldbemiddeling niet minder nuttig. Met een verplicht lessenpakket zullen scholieren herinnerd worden aan de echte waarde van geld. Er wordt meer bepaald gedacht aan basisregels van budgetbeheer, die tegenwoordig niet alleen bij de jeugd maar zelfs tot op het hoogste beleidsniveau los over het hoofd worden gezien: 'Het strekt tot aanbeveling als je het eerst hebt, vooraleer je het uitgeeft.'
Ongetwijfeld zitten er ook vandaag toekomstige bankiers en verzekeraars op de schoolbanken. Zij kunnen beter vroeg dan laat leren dat het niet betaamt om te woekeren met de spaarcentjes van anderen. Socialistische kopstukken van de toekomst kunnen nu al uit het lessenpakket opsteken dat het altijd riskant blijft om bij te klussen in het bestuur van een bank of verzekering, vooral als je niet over een minimum aan financiële expertise beschikt. Bovenal ligt er een wijze les te wachten voor de zonen en dochters van de dompelaars die nu al hun rekeningen niet meer kunnen betalen: wees tevreden met wat je hebt. Kortom, een prima initiatief van VDB.
Het zit wel snor met de wederopstanding van de SP.A. Nu al groeit de indruk dat de kameraden hun tweede adem gevonden hebben. Misschien dat we nog niet mogen gewagen van een echt gecoördineerd offensief, maar het vermetele plan van de partijleiding om ook de mindere goden eens hun mening te laten zeggen, levert al verfrissende ideeën op. Meer gezonde seks als wapen tegen verzuring, bijvoorbeeld. Deze vondst komt uit de koker van Frank Keunen, schepen in Diepenbeek. 'Mocht ik voorzitter van de SP.A zijn, ik zou zeker gaan voor een maatschappij waar de mens opnieuw zichzelf kan worden. Ontstressen en gezonde seks zouden zeker twee thema's zijn die ik in het verkiezingsprogramma zou opnemen', liet Keunen via zijn website weten.
Nu is deze sympathieke man geen voorzitter van de SP.A, en dat kan mogelijk aangestipt worden als een zwak punt in zijn hele redenering. Niettemin respecteren we zijn opvatting dat er geen beter middel bestaat tegen pijnlijke gevolgen van globalisering, privatisering en verrechtsing dan een stevig potje rampetampen. Let wel, we hebben het over gezonde seks. Dat betekent dus seks zonder hulpstukken en bij voorkeur binnen het huwelijk.
Volgens Keunen moet een en ander immers op termijn leiden tot 'minder echtscheidingen en tot de geboorte van meer kinderen, die instaan voor een verzekerde economische toekomst'. Het zou bovendien al flink tegen de wetten van de genetica moeten indruisen als die kinderen dan vervolgens niet ook rood zouden stemmen. Alles hangt altijd met alles samen, constateren we nog maar eens een keer. Gratis seks valt in deze buiten beschouwing, want als we de SP.A- voorzitster vorige zondag op het partijcongres bezig hoorden, begrepen we dat de tijd van het populistische gratisverhaal bij de socialisten definitief verleden tijd is. (Bij Ethias trouwens ook, maar dat is een andere kwestie).
Gezonde, socialistisch verantwoorde seks kan ook in het kader van een gepassioneerde liefde. Hoe precies, dat lazen we deze week in Story en zelfs Terzake deed een Dag Allemaal-nummertje. 'Ik zag hem, voelde een zindering, schrok van mezelf. Wat is dit?' zegt Maya Detiège, SP.A- volksvertegenwoordiger en lid van het partijbureau over haar eerste ontmoeting met Chris Dusauchoit, haar ridder op het witte paard. De presentator van Dieren in nesten en De grote oversteek houdt het bij 'een coup de foudre'. Mogelijk dat de hartstocht mede geïnstigeerd werd door een prikkelende fotoreportage van Detiège in Het Laatste Nieuws, enkele maanden geleden. Maya in bikini, dat was zonder meer basissocialisme.
Het was geleden van het 2BE-realityprogramma 71° Noord (waarin we de volksvertegenwoordiger onder meer zagen rendieren hoeden en rauwe vissen afkluiven) dat we haar nog eens zo voordelig in beeld hadden gezien. Ik lieg: vorige week, op de vooravond van het SP.A-congres, stak ze ook nog eens het bevallige neusje aan het venster om erop te wijzen dat volgens haar het kartel met Vl.Pro geen zoden aan de dijk brengt. Daar is natuurlijk iets voor te zeggen. Hoe lang is het geleden dat Vl.Pro-voorzitter Bettina Geysen nog eens met haar lief in de Story heeft gestaan, al dan niet in bikini?
Dat brengt ons (bijna) bij misschien wel de meest heikele kwestie binnen de SP.A. Hoe vaker wordt herhaald dat er geen enkel probleem is met het leiderschap van voorzitster Caroline Gennez, hoe groter het probleem bijgevolg wordt. Hoewel iedereen weet dat het absoluut niet waar is, kun je steeds vaker horen dat het haar ontbreekt aan bezieling en assertiviteit.
Wat velen weigeren in te zien, is dat Gennez op lange termijn werkt om het vertrouwen van de traditionele achterban te herwinnen. Wie haar kent, heeft er alle vertrouwen dat haar dat ook zal lukken, en misschien wel veel eerder dan haar streefdatum (het tweede eeuwfeest van de Belgische Werklieden Partij). Helaas krijgt Caroline af te rekenen met een van de grote kwalen van deze tijd: ongeduld. Sommigen zouden in de vaart der volkeren graag enkele bochten afsnijden. Voeg daarbij een menselijke tekortkoming die van alle tijden is: nijd en afgunst. Meer bepaald: vrouwelijke nijd en afgunst.
Sta me toe niet dieper in te gaan op wat Anissa Temsamani vorig weekend in de wandelgangen van het SP.A-congres over de jurk van Caroline te melden had. Terecht, maar daar gaat het hier niet om. Marleen Temmerman zat dan weer hevig verongelijkt te knarsetanden toen ze op het podium hoorde verkondigen dat haar roep om 'om een rode Dedecker' zowat even achterlijk was als het oorspronkelijke idee van Hannibal om de Alpen per ligfiets over te steken. Freya Van den Bossche zei niets, maar liet achteraf haar pa plaatsvervangend grommen dat het allemaal prutsers waren. Natuurlijk dragen dergelijke meningsverschillen niet altijd bij tot een eendrachtig en strijdbaar socialisme, maar ze zijn evenmin van aard om een standvastige jongedame als Gennez wankelmoedig te stemmen, laat staan dat ze zou overwegen om de handdoek in de ring te gooien. Per slot van rekening hoort het nog altijd tot de traditionele privileges van de voorzitter om zo nodig de leden te verzoeken om hun klep te houden. Wie zou het er overigens, de ouwe Tobback even buiten beschouwing gelaten, beter afbrengen dan zij?
Op deze vraag wist alvast één iemand het antwoord. Alleen vond Bettina Geysen het gezien de huidige ietwat gevoelige verhoudingen binnen het kartel niet opportuun om dat aan de grote klok te hangen. Een paar discrete telefoontjes hadden echter evenveel effect. Over de toekomst van haar eigen Vl.Pro (prognose 0,6%, maar een peiling is slechts een peiling) maakt Bettina zich allerminst zorgen. Maar ze wil ook niet dat de stuurloze socialisten haar mee de dieperik in trekken. 'Geen slecht woord over Caroline, maar ik ken iemand die ook heel geschikt zou zijn als SP.A-voorzitter. Iemand met charisma, media-ervaring en managerscapaciteiten. Ze irriteert, pardon inspireert zowel man als vrouw. Ze is goed gedraaid van oren en poten, en heeft zelfs haar eigen blad. Ik weet toevallig dat ze momenteel zonder werk zit, maar als je wilt, vraag ik onze Aimé weleens naar haar telefoonnummer.'
Goedele Liekens wenste voorlopig niet te reageren.
DS, 25-10-2008 (Jo Van Damme)
Het is nooit verstandig om alle problemen tegelijk te willen oplossen, en dus buigen we ons nogmaals over een van de meest urgente: de toestand van het Vlaamse socialisme. Met vreugde kan ik u melden dat er voorzichtige, maar hoopvolle signalen van een renaissance zijn. Kathleen Van Brempt, Vlaams minister van Gelijke Kansen, maakte bijvoorbeeld deze week bekend dat ze vaderschapsverlof voor lesbische partners wil. Bij ABVV Metaal zijn ze blij dat er eindelijk ook nog eens aan hen wordt gedacht.
Het is misschien een tikkeltje ironisch dat uitgerekend Frank Vandenbroucke (zie ook onder de trefwoorden 'Agusta', 'smeergeld' en 'verbranden') aankondigde dat hij de Vlaamse jeugd weer wil leren omgaan met geld. Dat maakt de maatregel van de minister van Onderwijs in deze tijden van koopkrachtvermindering en schuldbemiddeling niet minder nuttig. Met een verplicht lessenpakket zullen scholieren herinnerd worden aan de echte waarde van geld. Er wordt meer bepaald gedacht aan basisregels van budgetbeheer, die tegenwoordig niet alleen bij de jeugd maar zelfs tot op het hoogste beleidsniveau los over het hoofd worden gezien: 'Het strekt tot aanbeveling als je het eerst hebt, vooraleer je het uitgeeft.'
Ongetwijfeld zitten er ook vandaag toekomstige bankiers en verzekeraars op de schoolbanken. Zij kunnen beter vroeg dan laat leren dat het niet betaamt om te woekeren met de spaarcentjes van anderen. Socialistische kopstukken van de toekomst kunnen nu al uit het lessenpakket opsteken dat het altijd riskant blijft om bij te klussen in het bestuur van een bank of verzekering, vooral als je niet over een minimum aan financiële expertise beschikt. Bovenal ligt er een wijze les te wachten voor de zonen en dochters van de dompelaars die nu al hun rekeningen niet meer kunnen betalen: wees tevreden met wat je hebt. Kortom, een prima initiatief van VDB.
Het zit wel snor met de wederopstanding van de SP.A. Nu al groeit de indruk dat de kameraden hun tweede adem gevonden hebben. Misschien dat we nog niet mogen gewagen van een echt gecoördineerd offensief, maar het vermetele plan van de partijleiding om ook de mindere goden eens hun mening te laten zeggen, levert al verfrissende ideeën op. Meer gezonde seks als wapen tegen verzuring, bijvoorbeeld. Deze vondst komt uit de koker van Frank Keunen, schepen in Diepenbeek. 'Mocht ik voorzitter van de SP.A zijn, ik zou zeker gaan voor een maatschappij waar de mens opnieuw zichzelf kan worden. Ontstressen en gezonde seks zouden zeker twee thema's zijn die ik in het verkiezingsprogramma zou opnemen', liet Keunen via zijn website weten.
Nu is deze sympathieke man geen voorzitter van de SP.A, en dat kan mogelijk aangestipt worden als een zwak punt in zijn hele redenering. Niettemin respecteren we zijn opvatting dat er geen beter middel bestaat tegen pijnlijke gevolgen van globalisering, privatisering en verrechtsing dan een stevig potje rampetampen. Let wel, we hebben het over gezonde seks. Dat betekent dus seks zonder hulpstukken en bij voorkeur binnen het huwelijk.
Volgens Keunen moet een en ander immers op termijn leiden tot 'minder echtscheidingen en tot de geboorte van meer kinderen, die instaan voor een verzekerde economische toekomst'. Het zou bovendien al flink tegen de wetten van de genetica moeten indruisen als die kinderen dan vervolgens niet ook rood zouden stemmen. Alles hangt altijd met alles samen, constateren we nog maar eens een keer. Gratis seks valt in deze buiten beschouwing, want als we de SP.A- voorzitster vorige zondag op het partijcongres bezig hoorden, begrepen we dat de tijd van het populistische gratisverhaal bij de socialisten definitief verleden tijd is. (Bij Ethias trouwens ook, maar dat is een andere kwestie).
Gezonde, socialistisch verantwoorde seks kan ook in het kader van een gepassioneerde liefde. Hoe precies, dat lazen we deze week in Story en zelfs Terzake deed een Dag Allemaal-nummertje. 'Ik zag hem, voelde een zindering, schrok van mezelf. Wat is dit?' zegt Maya Detiège, SP.A- volksvertegenwoordiger en lid van het partijbureau over haar eerste ontmoeting met Chris Dusauchoit, haar ridder op het witte paard. De presentator van Dieren in nesten en De grote oversteek houdt het bij 'een coup de foudre'. Mogelijk dat de hartstocht mede geïnstigeerd werd door een prikkelende fotoreportage van Detiège in Het Laatste Nieuws, enkele maanden geleden. Maya in bikini, dat was zonder meer basissocialisme.
Het was geleden van het 2BE-realityprogramma 71° Noord (waarin we de volksvertegenwoordiger onder meer zagen rendieren hoeden en rauwe vissen afkluiven) dat we haar nog eens zo voordelig in beeld hadden gezien. Ik lieg: vorige week, op de vooravond van het SP.A-congres, stak ze ook nog eens het bevallige neusje aan het venster om erop te wijzen dat volgens haar het kartel met Vl.Pro geen zoden aan de dijk brengt. Daar is natuurlijk iets voor te zeggen. Hoe lang is het geleden dat Vl.Pro-voorzitter Bettina Geysen nog eens met haar lief in de Story heeft gestaan, al dan niet in bikini?
Dat brengt ons (bijna) bij misschien wel de meest heikele kwestie binnen de SP.A. Hoe vaker wordt herhaald dat er geen enkel probleem is met het leiderschap van voorzitster Caroline Gennez, hoe groter het probleem bijgevolg wordt. Hoewel iedereen weet dat het absoluut niet waar is, kun je steeds vaker horen dat het haar ontbreekt aan bezieling en assertiviteit.
Wat velen weigeren in te zien, is dat Gennez op lange termijn werkt om het vertrouwen van de traditionele achterban te herwinnen. Wie haar kent, heeft er alle vertrouwen dat haar dat ook zal lukken, en misschien wel veel eerder dan haar streefdatum (het tweede eeuwfeest van de Belgische Werklieden Partij). Helaas krijgt Caroline af te rekenen met een van de grote kwalen van deze tijd: ongeduld. Sommigen zouden in de vaart der volkeren graag enkele bochten afsnijden. Voeg daarbij een menselijke tekortkoming die van alle tijden is: nijd en afgunst. Meer bepaald: vrouwelijke nijd en afgunst.
Sta me toe niet dieper in te gaan op wat Anissa Temsamani vorig weekend in de wandelgangen van het SP.A-congres over de jurk van Caroline te melden had. Terecht, maar daar gaat het hier niet om. Marleen Temmerman zat dan weer hevig verongelijkt te knarsetanden toen ze op het podium hoorde verkondigen dat haar roep om 'om een rode Dedecker' zowat even achterlijk was als het oorspronkelijke idee van Hannibal om de Alpen per ligfiets over te steken. Freya Van den Bossche zei niets, maar liet achteraf haar pa plaatsvervangend grommen dat het allemaal prutsers waren. Natuurlijk dragen dergelijke meningsverschillen niet altijd bij tot een eendrachtig en strijdbaar socialisme, maar ze zijn evenmin van aard om een standvastige jongedame als Gennez wankelmoedig te stemmen, laat staan dat ze zou overwegen om de handdoek in de ring te gooien. Per slot van rekening hoort het nog altijd tot de traditionele privileges van de voorzitter om zo nodig de leden te verzoeken om hun klep te houden. Wie zou het er overigens, de ouwe Tobback even buiten beschouwing gelaten, beter afbrengen dan zij?
Op deze vraag wist alvast één iemand het antwoord. Alleen vond Bettina Geysen het gezien de huidige ietwat gevoelige verhoudingen binnen het kartel niet opportuun om dat aan de grote klok te hangen. Een paar discrete telefoontjes hadden echter evenveel effect. Over de toekomst van haar eigen Vl.Pro (prognose 0,6%, maar een peiling is slechts een peiling) maakt Bettina zich allerminst zorgen. Maar ze wil ook niet dat de stuurloze socialisten haar mee de dieperik in trekken. 'Geen slecht woord over Caroline, maar ik ken iemand die ook heel geschikt zou zijn als SP.A-voorzitter. Iemand met charisma, media-ervaring en managerscapaciteiten. Ze irriteert, pardon inspireert zowel man als vrouw. Ze is goed gedraaid van oren en poten, en heeft zelfs haar eigen blad. Ik weet toevallig dat ze momenteel zonder werk zit, maar als je wilt, vraag ik onze Aimé weleens naar haar telefoonnummer.'
Goedele Liekens wenste voorlopig niet te reageren.
DS, 25-10-2008 (Jo Van Damme)