Barst
21st October 2008, 13:13
Barack Obama has a dream
BRUSSEL - De Democratische presidentskandidaat Barack Obama kan uitgroeien tot een nieuwe John Kennedy. 'Hij heeft het redenaarstalent en hij heeft een missie', zegt Koert Debeuf, de man die de speeches van Verhofstadt schreef.
'Als Obama de nieuwe president van de Verenigde Staten wordt, dan kunnen we nog mooie speeches verwachten. De man heeft redenaarstalent en hij kan zeer goede toespraken schrijven.'
Koert Debeuf, de man die jarenlang de speeches van oud-premier Guy Verhofstadt schreef, is enthousiast over de manier waarop Barack Obama zijn publiek bespeelt. 'Hij heeft een visie, een droom en hij slaagt erin die aan zijn toehoorders over te brengen.'
Debeuf vergelijkt Obama met John Kennedy. Allebei hebben ze zich vrij jong kandidaat gesteld voor het presidentschap, allebei zijn ze outcasts. Kennedy, de katholiek en Obama, de zwarte. 'In zo'n positie heeft het weinig zin om je als een vechter voor te stellen. Daarmee kun je alleen je eigen achterban overtuigen, maar kun je moeilijk een groot deel van de bevolking enthousiasmeren. Om uit het harnas van de buitenstaander te komen, heb je een brede maatschappijvisie nodig, een droom', zegt Debeuf. Hij voegt er onmiddellijk aan toe dat John McCain ook wel een maatschappijvisie heeft. 'De senator zit al jarenlang in de politiek en is voorzitter van de Republikeinse denktank, maar hij draagt geen boodschap van hoop uit zoals Obama.'
Volgens Debeuf kun je in de meeste speeches van de twee presidentskandidaten een vast stramien en thema ontwaren, dat het beste tot uiting is gekomen in hun aanvaardingsspeeches op hun partijcongressen. Obama spreekt over hoop en verandering, McCain wil vechten voor het geluk van de Amerikanen.
'De stijl van de aanvaardingsspeech van Obama was veel ouderwetser en moeilijker dan die van McCain. Hij gebruikt veel langere zinnen en hij bouwt een redenering op. Zijn teksten zien er op papier moeilijk uit, terwijl ze uitgesproken heel eenvoudig lijken. Dat is alleen een goede redenaar gegeven. Ook de manier waarop Obama pauzes in zijn tekst laat vallen, zou McCain niet kunnen', meent Debeuf. 'McCains speeches zijn vooral sterke oneliners waarvoor het publiek na bijna elke zin kan applaudisseren. Hij spreekt in turbotaal.' Debeuf ziet gelijkenis tussen de toespraken van president George Bush en die van John McCain. 'Korte zinnen, wachten op applaus, een mitraillette van quotes.'
'McCains speeches zijn weliswaar zeer goed', zegt Debeuf, 'maar ze stijgen niet boven het niveau uit van campagnespeeches. Hij is een militair, die een eenvoudige taal gebruikt, zonder emotioneel te worden. Hij praat vaak over het verleden. Zijn boodschap is die van een generaal die niet opgeeft, die zijn hele leven heeft gevochten en nu voor de Amerikanen zal strijden.'
Het enige moment dat McCain voluit de kaart van de emoties trok, was tijdens zijn aanvaardingsspeech op 4 september. Debeuf denkt dat de Republikeinse presidentskandidaat op dat moment moest reageren op het beeld dat Obama van hem had geschetst, namelijk van een man die geen voeling met de gewone mensen heeft. McCain vertelde voor het eerst uitgebreid over zijn verleden in Vietnam. 'Niet als een held, maar als een man die besefte dat hij zwak was en alleen met de hulp van anderen de oorlog kon overleven. Ik ben ook maar een mens, was de boodschap.'
Het is Debeuf ook opgevallen dat McCain vooral in de ik-vorm spreekt, terwijl Obama een wij-gevoel wil overbrengen. In de aanvaardingsspeech heeft McCain maar liefst 142 keer ik gezegd, waarschijnlijk om aan zijn partijleden, die op dat moment nog aan het twijfelen waren, te benadrukken dat hij wel degelijk geschikt is voor de job.
In tegenstelling tot McCain spreekt Obama over de toekomst. Hij verkondigt, net als de zwarte leider Martin Luther King, een boodschap van hoop. Debeuf denkt dat we nog prachtige speeches mogen verwachten als hij de nieuwe president zou worden. 'Kennedy had met zijn strijd voor de burgerrechten voor de Afrikaanse Amerikanen een issue, en Obama krijgt een soortgelijke opportuniteit. Nu de wereld - na acht jaar Bush - de VS uitspuugt, ligt er terrein braak voor Obama. Hij kan Amerika opnieuw positief op de kaart zetten.'
DS, 21-10-2008 (Corry Hancké)
BRUSSEL - De Democratische presidentskandidaat Barack Obama kan uitgroeien tot een nieuwe John Kennedy. 'Hij heeft het redenaarstalent en hij heeft een missie', zegt Koert Debeuf, de man die de speeches van Verhofstadt schreef.
'Als Obama de nieuwe president van de Verenigde Staten wordt, dan kunnen we nog mooie speeches verwachten. De man heeft redenaarstalent en hij kan zeer goede toespraken schrijven.'
Koert Debeuf, de man die jarenlang de speeches van oud-premier Guy Verhofstadt schreef, is enthousiast over de manier waarop Barack Obama zijn publiek bespeelt. 'Hij heeft een visie, een droom en hij slaagt erin die aan zijn toehoorders over te brengen.'
Debeuf vergelijkt Obama met John Kennedy. Allebei hebben ze zich vrij jong kandidaat gesteld voor het presidentschap, allebei zijn ze outcasts. Kennedy, de katholiek en Obama, de zwarte. 'In zo'n positie heeft het weinig zin om je als een vechter voor te stellen. Daarmee kun je alleen je eigen achterban overtuigen, maar kun je moeilijk een groot deel van de bevolking enthousiasmeren. Om uit het harnas van de buitenstaander te komen, heb je een brede maatschappijvisie nodig, een droom', zegt Debeuf. Hij voegt er onmiddellijk aan toe dat John McCain ook wel een maatschappijvisie heeft. 'De senator zit al jarenlang in de politiek en is voorzitter van de Republikeinse denktank, maar hij draagt geen boodschap van hoop uit zoals Obama.'
Volgens Debeuf kun je in de meeste speeches van de twee presidentskandidaten een vast stramien en thema ontwaren, dat het beste tot uiting is gekomen in hun aanvaardingsspeeches op hun partijcongressen. Obama spreekt over hoop en verandering, McCain wil vechten voor het geluk van de Amerikanen.
'De stijl van de aanvaardingsspeech van Obama was veel ouderwetser en moeilijker dan die van McCain. Hij gebruikt veel langere zinnen en hij bouwt een redenering op. Zijn teksten zien er op papier moeilijk uit, terwijl ze uitgesproken heel eenvoudig lijken. Dat is alleen een goede redenaar gegeven. Ook de manier waarop Obama pauzes in zijn tekst laat vallen, zou McCain niet kunnen', meent Debeuf. 'McCains speeches zijn vooral sterke oneliners waarvoor het publiek na bijna elke zin kan applaudisseren. Hij spreekt in turbotaal.' Debeuf ziet gelijkenis tussen de toespraken van president George Bush en die van John McCain. 'Korte zinnen, wachten op applaus, een mitraillette van quotes.'
'McCains speeches zijn weliswaar zeer goed', zegt Debeuf, 'maar ze stijgen niet boven het niveau uit van campagnespeeches. Hij is een militair, die een eenvoudige taal gebruikt, zonder emotioneel te worden. Hij praat vaak over het verleden. Zijn boodschap is die van een generaal die niet opgeeft, die zijn hele leven heeft gevochten en nu voor de Amerikanen zal strijden.'
Het enige moment dat McCain voluit de kaart van de emoties trok, was tijdens zijn aanvaardingsspeech op 4 september. Debeuf denkt dat de Republikeinse presidentskandidaat op dat moment moest reageren op het beeld dat Obama van hem had geschetst, namelijk van een man die geen voeling met de gewone mensen heeft. McCain vertelde voor het eerst uitgebreid over zijn verleden in Vietnam. 'Niet als een held, maar als een man die besefte dat hij zwak was en alleen met de hulp van anderen de oorlog kon overleven. Ik ben ook maar een mens, was de boodschap.'
Het is Debeuf ook opgevallen dat McCain vooral in de ik-vorm spreekt, terwijl Obama een wij-gevoel wil overbrengen. In de aanvaardingsspeech heeft McCain maar liefst 142 keer ik gezegd, waarschijnlijk om aan zijn partijleden, die op dat moment nog aan het twijfelen waren, te benadrukken dat hij wel degelijk geschikt is voor de job.
In tegenstelling tot McCain spreekt Obama over de toekomst. Hij verkondigt, net als de zwarte leider Martin Luther King, een boodschap van hoop. Debeuf denkt dat we nog prachtige speeches mogen verwachten als hij de nieuwe president zou worden. 'Kennedy had met zijn strijd voor de burgerrechten voor de Afrikaanse Amerikanen een issue, en Obama krijgt een soortgelijke opportuniteit. Nu de wereld - na acht jaar Bush - de VS uitspuugt, ligt er terrein braak voor Obama. Hij kan Amerika opnieuw positief op de kaart zetten.'
DS, 21-10-2008 (Corry Hancké)