Barst
20th October 2008, 21:32
Gemiddelde student is tevreden student
De duizend studenten uit de enquête geven hun opleidingen een grote onderscheiding.
De studenten geven hun hogescholen en universiteiten meer punten dan zijzelf meestal van die hogescholen en universiteiten krijgen. Bijna één op de zes ondervraagden geeft zijn studierichting negen op tien, bijna vier op de tien geeft een acht, en nog eens een kwart kent zijn opleiding zeven op tien toe. De andere scores tussen 0 en 10 komen maar van heel kleine groepjes. Allemaal samen zijn de studenten goed voor een gemiddelde van 8,7 op tien, een grote onderscheiding.
Ook over enkele specifieke aspecten van het lesgeven zijn de studenten eerder tevreden. Zo zijn de meesten te spreken over de individuele begeleiding die ze tijdens hun studieparcours krijgen. Wanneer de gegevens verder opgesplitst worden, blijkt er wel een duidelijk verschil tussen de hogescholen en universiteiten. Hogeschoolstudenten zijn over het algemeen meer tevreden dan hun collega's aan de universiteit. Een verrassing is dat niet, aangezien de hogescholen over het algemeen studentgerichter werken dan de universiteiten.
Maar op dat vlak is het tij aan de universiteiten wel aan het keren. De voorbije jaren is er enorm veel geïnvesteerd in studentenbegeleiders, monitoraten en dergelijke. En dat zou de komende jaren normaal gezien nog veel meer het geval moeten zijn. De nieuwe manier van subsidiëring die de minister van Onderwijs, Frank Vandenbroucke (SP.A), heeft uitgetekend, zet de universiteiten daar namelijk toe aan.
Voor de studenten die vanaf het tweede jaar niet meer slagen, krijgt de hogeschool of universiteit in kwestie in het vervolg geen geld meer. Alleen geslaagde studenten leveren subsidies op. Dus doen de instellingen er goed aan hun studenten zo goed mogelijk te begeleiden, zodat hun slaagkansen zo groot mogelijk zijn.
Het grootste pijnpunt in veel universitaire richtingen blijft de grootte van de groep eerstejaars. Bomvolle auditoria zijn geen geschikte omgeving om aan individuele begeleiding te doen. Dat de helft van de studenten de klip van het eerste jaar niet halen, is dan ook niet verwonderlijk.
Over de praktijkgerichtheid van de opleidingen zijn er globaal niet veel klachten. Maar ook hier zijn de universiteitsstudenten minder tevreden dan de hogeschoolstudenten. Drie op de tien studenten aan de universiteiten vinden dat hun opleiding te weinig praktijkgericht is.
Nochtans is ook op dat vlak het onderwijs aan de Vlaamse universiteiten in volle beweging. Onder invloed van de Europese hervormingen zijn verschillende opleidingen veel praktijkgerichter geworden. Bijvoorbeeld de politieke en sociale wetenschappen in Gent en de rechten in Antwerpen organiseren stages voor hun studenten.
Die beroepsgerichtheid is door de nieuwe structuur van bachelors en masters belangrijker geworden. Vroeger waren de kandidaturen (eerste twee jaar) geen einddiploma. De academische bachelor (eerste drie jaar) die in de plaats is gekomen, is dat in principe wel. Dus dat betekent dat de studenten al na drie jaar voldoende gevormd zijn om op de arbeidsmarkt te komen - en dus meer geleerd hebben dan de algemene vakken.
Ook over e-learning ten slotte zijn de studenten over het algemeen niet ontevreden. Al is er ook hier een verschil tussen de universiteiten en hogescholen. De universiteitsstudenten blijken over het algemeen meer tevreden dan de hogeschoolstudenten.
Het Vlaamse hoger onderwijs is op dat vlak stilaan uit de overgangsfase aan het komen. De plastieken slides beginnen nu wel echt een curiosum te worden. Ook is de fase stilaan voorbij dat het van de goodwill van de docenten afhangt in hoeverre interactieve toepassingen worden gebruikt. E-learning geraakt ingebed in het onderwijssysteem.
De bekendste 'elektronische leeromgevingen' zijn Blackboard en Toledo: 'studenten en docenten ontmoeten er elkaar virtueel en wisselen informatie uit.
DS, 20-10-2008 (pl)
De duizend studenten uit de enquête geven hun opleidingen een grote onderscheiding.
De studenten geven hun hogescholen en universiteiten meer punten dan zijzelf meestal van die hogescholen en universiteiten krijgen. Bijna één op de zes ondervraagden geeft zijn studierichting negen op tien, bijna vier op de tien geeft een acht, en nog eens een kwart kent zijn opleiding zeven op tien toe. De andere scores tussen 0 en 10 komen maar van heel kleine groepjes. Allemaal samen zijn de studenten goed voor een gemiddelde van 8,7 op tien, een grote onderscheiding.
Ook over enkele specifieke aspecten van het lesgeven zijn de studenten eerder tevreden. Zo zijn de meesten te spreken over de individuele begeleiding die ze tijdens hun studieparcours krijgen. Wanneer de gegevens verder opgesplitst worden, blijkt er wel een duidelijk verschil tussen de hogescholen en universiteiten. Hogeschoolstudenten zijn over het algemeen meer tevreden dan hun collega's aan de universiteit. Een verrassing is dat niet, aangezien de hogescholen over het algemeen studentgerichter werken dan de universiteiten.
Maar op dat vlak is het tij aan de universiteiten wel aan het keren. De voorbije jaren is er enorm veel geïnvesteerd in studentenbegeleiders, monitoraten en dergelijke. En dat zou de komende jaren normaal gezien nog veel meer het geval moeten zijn. De nieuwe manier van subsidiëring die de minister van Onderwijs, Frank Vandenbroucke (SP.A), heeft uitgetekend, zet de universiteiten daar namelijk toe aan.
Voor de studenten die vanaf het tweede jaar niet meer slagen, krijgt de hogeschool of universiteit in kwestie in het vervolg geen geld meer. Alleen geslaagde studenten leveren subsidies op. Dus doen de instellingen er goed aan hun studenten zo goed mogelijk te begeleiden, zodat hun slaagkansen zo groot mogelijk zijn.
Het grootste pijnpunt in veel universitaire richtingen blijft de grootte van de groep eerstejaars. Bomvolle auditoria zijn geen geschikte omgeving om aan individuele begeleiding te doen. Dat de helft van de studenten de klip van het eerste jaar niet halen, is dan ook niet verwonderlijk.
Over de praktijkgerichtheid van de opleidingen zijn er globaal niet veel klachten. Maar ook hier zijn de universiteitsstudenten minder tevreden dan de hogeschoolstudenten. Drie op de tien studenten aan de universiteiten vinden dat hun opleiding te weinig praktijkgericht is.
Nochtans is ook op dat vlak het onderwijs aan de Vlaamse universiteiten in volle beweging. Onder invloed van de Europese hervormingen zijn verschillende opleidingen veel praktijkgerichter geworden. Bijvoorbeeld de politieke en sociale wetenschappen in Gent en de rechten in Antwerpen organiseren stages voor hun studenten.
Die beroepsgerichtheid is door de nieuwe structuur van bachelors en masters belangrijker geworden. Vroeger waren de kandidaturen (eerste twee jaar) geen einddiploma. De academische bachelor (eerste drie jaar) die in de plaats is gekomen, is dat in principe wel. Dus dat betekent dat de studenten al na drie jaar voldoende gevormd zijn om op de arbeidsmarkt te komen - en dus meer geleerd hebben dan de algemene vakken.
Ook over e-learning ten slotte zijn de studenten over het algemeen niet ontevreden. Al is er ook hier een verschil tussen de universiteiten en hogescholen. De universiteitsstudenten blijken over het algemeen meer tevreden dan de hogeschoolstudenten.
Het Vlaamse hoger onderwijs is op dat vlak stilaan uit de overgangsfase aan het komen. De plastieken slides beginnen nu wel echt een curiosum te worden. Ook is de fase stilaan voorbij dat het van de goodwill van de docenten afhangt in hoeverre interactieve toepassingen worden gebruikt. E-learning geraakt ingebed in het onderwijssysteem.
De bekendste 'elektronische leeromgevingen' zijn Blackboard en Toledo: 'studenten en docenten ontmoeten er elkaar virtueel en wisselen informatie uit.
DS, 20-10-2008 (pl)