Wallonië gooit roer om

[Barst]

Wallonië gooit roer om - Nieuwsanalyse


NAMEN - De Waalse regering zet er alles op om de economie vlot te trekken. De volgende vier jaar gaat er maar liefst 1,4miljard euro naar het bedrijfsleven, een verlaging van de fiscale druk en opleidingen.


NIETS dan lachende gezichten gisteren bij de voorstelling van het economische Marshallplan in het Elysette, het hoofdkwartier van de Waalse regering. Nochtans vielen er heel wat uitspraken te horen die amper een jaar geleden als heiligschennis zouden hebben geklonken. ,,Er moet eerst welvaart gecreëerd worden, vooraleer ze verdeeld kan worden'' of ,,anti-economische belastingen worden buiten de wet gesteld'' zijn uitlatingen die eerder verwacht worden op een VLD-verkiezingscongres dan op een persconferentie van een regering die door de PS wordt gedomineerd.

De boodschap van de socialistische en christen-democratische excellenties was duidelijk. Wallonië heeft een nieuwe dynamiek en een cultuuromslag nodig om de economie op het goede spoor te krijgen.

Nauwelijks een half jaar geleden klonk de boodschap nog heel anders. Toen MR-senator Alain Destexhe begin dit jaar de alarmbel luidde over de economische toestand in Franstalig België kreeg hij de hele politieke wereld over zich heen - ook zijn partijgenoten.

Gisteren moest zelfs de Waalse minister-president, Jean-Claude van Cauwenberghe (PS), toegeven dat het Marshallplan er nooit gekomen was zonder de heisa van de voorbije maanden.

Centraal in het plan - met de weinig inspirerende titel 'Onze krachten bundelen' - staan vijf assen: de creatie van activiteiten, het verlagen van de fiscale druk op ondernemingen, meer middelen voor onderzoek en innovatie, investeren in tewerkstelling en ten slotte het creëren van concurrentiepolen.

Vooral dat laatste is cruciaal, aldus minister van Economie Jean-Claude Marcourt (PS). ,,We hebben vijf sectoren geselecteerd waarin Wallonië leider kan worden op Europees of zelfs wereldniveau. Het gaat om de biomedische sector, de voedingsindustrie, mechanische engineering, de logistiek en de luchtvaartindustrie. Per sector moeten ondernemingen, universiteiten en opleidingscentra een partnerschap afsluiten om gemeenschappelijke en innoverende projecten uit te werken.''

Voorts moeten de zeventig Waalse instellingen die de economie stimuleren, samensmelten tot één gewestelijk agentschap. Lokale en provinciale pestbelastingen voor ondernemingen moeten tot het verleden behoren.

Volgens Marcourt bewijst dit plan dat de PS geen antiondernemerspartij is.

Het plan wordt gefinancierd door de verkoop van een aantal overheidsactiva, een strikt budgettair beleid en de extra middelen die de regio's de volgende jaren krijgen. Van Cauwenberghe benadrukte dat de Franstaligen hun eigen boontjes doppen. De Waalse regering vraagt geen geld aan Vlaanderen of de federale overheid. De federale regering wordt wel verzocht hier en daar een handje te helpen.


31/08/2005 Steven Samyn

©Copyright De Standaard

[Pieterjan]

[QUOTE=Barst][U][B]
Van Cauwenberghe benadrukte dat de Franstaligen hun eigen boontjes doppen. De Waalse regering vraagt geen geld aan Vlaanderen of de federale overheid. De federale regering wordt wel verzocht hier en daar een handje te helpen.
/I][/QUOTE]
Hahaha dit moet de grap van het jaar zijn

[Barst]

Haar in Marshall-boter tussen Leterme en Van Cau


BRUSSEL - De Vlaamse minister-president Yves Leterme ontvangt vandaag zijn Waalse collega Jean-Claude Van Cauwenberghe voor een gedachtenwisseling over het Waalse Marshallplan. Maar er zit een haar in de boter. De Vlaamse vice-minister-president Fientje Moerman bewondert de investeringen in het Waalse talenplan.


Minister-presidenten die met elkaar overleggen, het past wel in de visie van Yves Leterme (CD&V). Het is ook niet het eerste gesprek met zijn collega. Er zijn al informele contacten geweest, gisteren nog, telefonisch. Voor vandaag is er maar één formeel gespreksonderwerp: het Waalse Marshall-plan.

Dat werd in Vlaanderen ingehouden positief onthaald. Leterme ziet er één probleem in. Wallonië wil een groot aantal gemeenten tot zone franche verklaren, een zone waar belastingvoordelen gelden die in andere gemeenten niet gelden en in de rest van het land ook niet. In die zones zouden enkele gewestbelastingen worden afgeschaft zoals die op materieel (die Vlaanderen al langer geschrapt heeft) en een reeks gemeentebelastingen. Leterme: ,,Maar Wallonië vraagt de federale overheid ook de vennootschapsbelasting in die gemeenten te verlagen. Er was toch gezegd dat geen federaal geld gevraagd zou worden? En wat is de tegenhanger voor Vlaanderen? Meer fundamenteel is de vraag of het niet consequent zou zijn in te stemmen met de Vlaamse vraag naar een (gedeeltelijke) overheveling van de vennootschapbelasting naar de gewesten? Dan kan ieder gewest zijn eigen politiek voeren. Tot nu waren de Franstalige partijen tegen. Ik ga mijn collega proberen te overtuigen.''

De Vlaamse vice-minister-president, Fientje Moerman (VLD), denkt dat het met dit punt niet zo'n vaart zal lopen. ,,Wallonië beroept zich op de zones franches die nog in Noord-Frankrijk bestaan. Maar het is niet erg zeker dat de Europese Commissie ze aanvaardt'', zegt ze.

Moerman vindt dat de Franstalige partijen beter over een ander thema inspiratie zouden zoeken in Frankrijk. ,,Dat land heeft vorige maand aan zijn arbeidsrecht gesleuteld: het heeft ontslag makkelijker gemaakt in kmo's. Omdat ontslag zo moeilijk en duur is voor bedrijven, nemen ze zo weinig mogelijk nieuwe mensen in dienst. Het wordt tijd dat België het ook aandurft die regels uit het arbeidsrecht te bespreken. Ik zeg: bespreken. Ik ben niet voor sociale afbraak. Wel voor meer werkgelegenheid.''

,,Bijzonder verstandig vind ik dat Wallonië, voor zijn economische relance, investeert in een talenplan. We zouden daaruit lessen moeten trekken.


©02/09/2005 Guy Tegenbos Copyright De Standaard

[Barst]

Een man met een plan

Ze vinden het bij nader inzien zelf toch ook wat gek. Dat ze die enkele maatregelen om Wallonië bij zijn haren uit het moeras te trekken zo hoogdravend een 'Marshallplan' hebben genoemd. Naar de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken George Mar- shall, die na de Tweede Wereldoorlog het idee had om stapels dollars in de West-Europese economie te pompen. Maar het moet toch geleden zijn van vóór de tijd van Léo Collard en André Renard dat Franstalige socialisten in Vlaanderen nog op zo veel bijval konden rekenen. De Vlaamse werkgeversorganisatie stond als eerste op om voorzitter Elio Di Rupo te feliciteren.

De belangrijkste verdienste van de tekst, die in de schoot van de Waalse regering werd geschreven, is dat hij bestaat. Wallonië wil het ondernemerschap ruimte geven. Het wil zijn verloederde en versleten bedrijfsterreinen schoonmaken. Het wil investeren in opleiding en vorming - met de nadruk op de kennis van andere talen dan het Frans. En het wil dat allemaal uit zijn eigen begroting betalen.

Wallonië wil, met andere woorden, de rug rechten. Als de Vlaamse minister-president Yves Leterme op adem is gekomen van zijn tochtje door de Vlaamse Ardennen met enkele Afrikaanse wielrenners, die hier op kosten van de Vlaamse gemeenschap komen leren hoe ze op de fiets een bocht moeten nemen, moet hij daar even over nadenken. Als het ondernemingsklimaat niet verandert, willen veel bedrijfsleiders uit Wallonië weg. Maar dat is in Vlaanderen per slot van rekening niet anders.

Het besef dat Wallonië geen eiland is, zoals de Waalse minister-president Jean-Claude Van Cauwenberghe in De Standaard schreef, komt toch nog behoorlijk onverwacht. Enkele jaren geleden nog keek het hele land gegeneerd de andere kant op, toen een journaliste van de Nederlandse krant NRC Handelsblad in een reportage over de Borinage genadeloos beschreef hoe een groot deel van de bevolking zich van generatie tot generatie van de wieg tot het graf in de werkloosheid schikte - onder het goedkeurende oog van de alom aanwezige Parti Socialiste. Dat soort van cliëntelisme is voor een maatschappij op termijn fataal. Maar critici die daarop wezen, kregen tot begin dit jaar onveranderlijk de hele regio over zich heen.

Wellicht kan toch alleen Elio Di Rupo zelf voor een ommekeer zorgen. De absolute baas van Wallonië toonde zich totnogtoe vooral een meester van de politieke tactiek. Het moment is gekomen om daarnaast ook zin voor staatsmanschap te tonen. De PS geeft met dit plan voor het eerst duidelijk aan dat de partij wil meedrijven op de stroom die de Europese sociaal-democratie heeft gekozen. Die accepteert ondertussen al lang de vrije- markteconomie, waarbij ze zich van andere politieke strekkingen onderscheidt in de manier waarop de verworven rijkdom wordt verdeeld.

Die keuze is niet vanzelfsprekend, omdat ze niet altijd het verhaal vertelt dat de achterban graag wil horen. In Duitsland betaalt Gerhard Schröder de prijs voor de noodzakelijke hervorming van de stroeve Duitse arbeidsmarkt. In Frankrijk riskeert de PS zonder meer uit elkaar te vallen omdat de voormalige premier Laurent Fabius de kant van de extreme linkerzijde heeft gekozen. Die verleidt de bange basis met de boodschap dat er eigenlijk niets aan de hand is. Het is allemaal de schuld van 'het liberalisme'.

De werkelijkheid zit helaas ingewikkelder in elkaar. De opkomst van China, India en een deel van de Sovjet-Unie heeft de arbeidskracht in de wereld verdubbeld. Die ontwikkeling ondergraaft de machtspositie die de arbeidersbeweging had verworven. De Europese sociaal-democratie moet daartegenover een strategie ontwikkelen die sociale afbraak vermijdt en oog blijft hebben voor een sterke publieke dienstverlening. Wie dat overbodig vindt, moet zich de beelden uit New Orleans van vorige week maar voor de geest halen.

Het Waalse Marshallplan leert dat Elio Di Rupo niet noodzakelijk van plan is om de gemakkelijkste weg te volgen. Dat kan vlug blijken in het debat over het einde van de loopbaan, dat deze herfst in Brussel op de agenda staat. Dat is zo'n discussie waaraan socialisten zich een buil kunnen vallen. Het is nodig dat de Belgen langer werken, maar kan dat met alleen maar maatregelen die niemand echt pijn doen? Rond de tafel van dat overleg staat niet alleen de toekomst van de paarse regering op het spel, maar ook die van de partijen die er deel van uitmaken.


Hubert Van Humbeeck, Knack, 07-09-2005