Barst
3rd October 2008, 18:55
Poetsman is niet welkom bij klanten poetsdienst
MECHELEN - Ondanks de ellenlange wachtlijsten voor schoonmaakhulp wordt poetsman Simon De Coninck (29) uit Mechelen vaak geweigerd. 'Is er echt geen vrouw', vragen klanten aan de poetsdienst. Hij wordt met dezelfde vooroordelen geconfronteerd als allochtone poetsvrouwen.
De vraag naar poetshulp blijft ontzettend groot, wachtlijsten zijn veeleer regel dan uitzondering. Maar als zich dan een mannelijke kandidaat aandient, reageren veel mensen erg sceptisch zodra ze horen dat het een man is. 'Je hoort er zuchten aan de andere kant van de lijn', zegt Samira Bersoul, manager bij B&G Jobconsult, dat een poetsdienst met dienstencheques heeft. 'En dan komen de commentaren. Goh, ne man, is er niemand anders? Die kan dat toch niet zo goed als een vrouw? In een aantal gevallen is Simon gewoonweg geweigerd.'
B&G heeft 140 poetsers, onder wie één man. Simon De Coninck zit er niet erg mee. 'Ik kom uit de industriële schoonmaak, poetsen van kantoorruimtes met andere woorden', zegt hij. 'De meerderheid van mijn collega's daar waren mannen. Een keer per week moest ik ook toen al enkele uren in een gewoon huis poetsen.'
Door de verhuizing van zijn werkgever moest hij op zoek naar een nieuwe job. Hij is elektricien van opleiding, maar in die sector zoekt hij niet meer. 'Ik ben er al te lang uit', zegt hij. 'Als ik opnieuw zou willen beginnen, moet ik een opleiding volgen bij de VDAB en dus gaan stempelen. Dat zie ik niet zitten. In het poetsen kan ik mijn energie kwijt. Ik hou van mijn job, het is afwisselend werk, je komt elke dag andere mensen tegen.'
Elke keer opnieuw krijgt De Coninck dezelfde vragen: waarom hij dit werk doet, hoe hij erin terecht is gekomen.
'Ik begrijp eigenlijk niet goed waarom er altijd vragen zijn', zegt Simon. 'Uiteindelijk is het toch het resultaat dat telt. En mensen mogen best streng zijn, want ze vertrouwen mij hun woning toe.'
In sommige gevallen is het bovendien handiger dat de poetshulp een man is. 'Als er zware meubels moeten worden verplaatst bijvoorbeeld. Waarmee ik niet gezegd wil hebben dat vrouwen dat niet zouden kunnen. Ik werk heel graag samen met vrouwen, liever zelfs dan met mannen. Toen ik via een uitzendkantoor aan het werk was, vroeg ik altijd naar een vrouwelijke baas. Die zijn veel begripvoller als je met een probleem zit.'
Simon De Coninck heeft intussen zes vaste adressen.
'En ze zijn tevreden', meent hij. 'Allez, ik heb toch nog geen klachten gehoord.'
De vooroordelen die er hangen rond een poetsman, gaan ook op voor schoonmaaksters van vreemde origine, zo blijkt.
'We krijgen hier hetzelfde verhaal', zegt Samira Bersoul. 'Zodra ze de naam horen, vragen mensen of er niemand anders is. Ze hebben er al eens eentje gehad en dat ging niet, klinkt het dan. Spijtig, want elke mens is uniek.'
B&G werkt wel aan een attitudetraining voor het personeel. 'In de Afrikaanse cultuur bijvoorbeeld is het de normaalste zaak dat, wanneer iemand je de sleutel van zijn huis geeft, je ook eten mag nemen uit de ijskast', zegt Bersoul. 'Dat kan uiteraard niet. Wij maken de mensen duidelijk dat zoiets in onze cultuur niet opgaat, dat ze zelf hun eten moeten meebrengen. De eerste keren gaat er overigens altijd iemand van ons kantoor mee om de mensen te begeleiden. Het is ook belangrijk tegenover de klant, het breekt een barrière.'
DS, 03-10-2008 (Renilde Bleys)
MECHELEN - Ondanks de ellenlange wachtlijsten voor schoonmaakhulp wordt poetsman Simon De Coninck (29) uit Mechelen vaak geweigerd. 'Is er echt geen vrouw', vragen klanten aan de poetsdienst. Hij wordt met dezelfde vooroordelen geconfronteerd als allochtone poetsvrouwen.
De vraag naar poetshulp blijft ontzettend groot, wachtlijsten zijn veeleer regel dan uitzondering. Maar als zich dan een mannelijke kandidaat aandient, reageren veel mensen erg sceptisch zodra ze horen dat het een man is. 'Je hoort er zuchten aan de andere kant van de lijn', zegt Samira Bersoul, manager bij B&G Jobconsult, dat een poetsdienst met dienstencheques heeft. 'En dan komen de commentaren. Goh, ne man, is er niemand anders? Die kan dat toch niet zo goed als een vrouw? In een aantal gevallen is Simon gewoonweg geweigerd.'
B&G heeft 140 poetsers, onder wie één man. Simon De Coninck zit er niet erg mee. 'Ik kom uit de industriële schoonmaak, poetsen van kantoorruimtes met andere woorden', zegt hij. 'De meerderheid van mijn collega's daar waren mannen. Een keer per week moest ik ook toen al enkele uren in een gewoon huis poetsen.'
Door de verhuizing van zijn werkgever moest hij op zoek naar een nieuwe job. Hij is elektricien van opleiding, maar in die sector zoekt hij niet meer. 'Ik ben er al te lang uit', zegt hij. 'Als ik opnieuw zou willen beginnen, moet ik een opleiding volgen bij de VDAB en dus gaan stempelen. Dat zie ik niet zitten. In het poetsen kan ik mijn energie kwijt. Ik hou van mijn job, het is afwisselend werk, je komt elke dag andere mensen tegen.'
Elke keer opnieuw krijgt De Coninck dezelfde vragen: waarom hij dit werk doet, hoe hij erin terecht is gekomen.
'Ik begrijp eigenlijk niet goed waarom er altijd vragen zijn', zegt Simon. 'Uiteindelijk is het toch het resultaat dat telt. En mensen mogen best streng zijn, want ze vertrouwen mij hun woning toe.'
In sommige gevallen is het bovendien handiger dat de poetshulp een man is. 'Als er zware meubels moeten worden verplaatst bijvoorbeeld. Waarmee ik niet gezegd wil hebben dat vrouwen dat niet zouden kunnen. Ik werk heel graag samen met vrouwen, liever zelfs dan met mannen. Toen ik via een uitzendkantoor aan het werk was, vroeg ik altijd naar een vrouwelijke baas. Die zijn veel begripvoller als je met een probleem zit.'
Simon De Coninck heeft intussen zes vaste adressen.
'En ze zijn tevreden', meent hij. 'Allez, ik heb toch nog geen klachten gehoord.'
De vooroordelen die er hangen rond een poetsman, gaan ook op voor schoonmaaksters van vreemde origine, zo blijkt.
'We krijgen hier hetzelfde verhaal', zegt Samira Bersoul. 'Zodra ze de naam horen, vragen mensen of er niemand anders is. Ze hebben er al eens eentje gehad en dat ging niet, klinkt het dan. Spijtig, want elke mens is uniek.'
B&G werkt wel aan een attitudetraining voor het personeel. 'In de Afrikaanse cultuur bijvoorbeeld is het de normaalste zaak dat, wanneer iemand je de sleutel van zijn huis geeft, je ook eten mag nemen uit de ijskast', zegt Bersoul. 'Dat kan uiteraard niet. Wij maken de mensen duidelijk dat zoiets in onze cultuur niet opgaat, dat ze zelf hun eten moeten meebrengen. De eerste keren gaat er overigens altijd iemand van ons kantoor mee om de mensen te begeleiden. Het is ook belangrijk tegenover de klant, het breekt een barrière.'
DS, 03-10-2008 (Renilde Bleys)