Barst
4th September 2008, 23:50
De paradox van rijk en gelukkig
Rijk maakt mensen gelukkiger dan arm. Maar rijke samenlevingen zijn niet gelukkiger dan arme. Dat fenomeen is beschreven als de Easterlin Paradox.
In de verzameling thesissen, documenten en artikels bracht de FOD Economie The Economics of Happiness uit 1974 terug op de voorgrond. Dat is een artikel van de hand van Richard Easterlin van het Institute for the Study of Labor.
Een van de meest merkwaardige conclusies van de toen nog jonge studie van de economie van het geluk is de Easterlin paradox. De paradox bestaat uit de tegenstelling van drie vaststellingen. Eén: in een samenleving zijn de rijke mensen meestal gelukkiger dan de arme. Twee: Rijke samenlevingen zijn meestal niet gelukkiger dan arme, of toch niet veel. Drie: Landen die rijker worden, worden niet gelukkiger.
Easterlin schoof een duidelijke verklaring naar voor, door te stellen dat het relatieve inkomen er toe doet als het op geluk aankomt, niet het absolute. Andere verklaringen verwijzen soms naar de hedonistische loopmolen, waarin we zouden moeten blijven consumeren om hetzelfde niveau van geluk te behouden. In beide verklaringen zijn de implicaties van de paradox aanzienlijk, want zij impliceren dat economische groei het geluk niet noodzakelijk bevordert.
FOD Economie, 04-09-2008 http://www.statbel.fgov.be/studies/thesis_nl.asp?n=1021
Rijk maakt mensen gelukkiger dan arm. Maar rijke samenlevingen zijn niet gelukkiger dan arme. Dat fenomeen is beschreven als de Easterlin Paradox.
In de verzameling thesissen, documenten en artikels bracht de FOD Economie The Economics of Happiness uit 1974 terug op de voorgrond. Dat is een artikel van de hand van Richard Easterlin van het Institute for the Study of Labor.
Een van de meest merkwaardige conclusies van de toen nog jonge studie van de economie van het geluk is de Easterlin paradox. De paradox bestaat uit de tegenstelling van drie vaststellingen. Eén: in een samenleving zijn de rijke mensen meestal gelukkiger dan de arme. Twee: Rijke samenlevingen zijn meestal niet gelukkiger dan arme, of toch niet veel. Drie: Landen die rijker worden, worden niet gelukkiger.
Easterlin schoof een duidelijke verklaring naar voor, door te stellen dat het relatieve inkomen er toe doet als het op geluk aankomt, niet het absolute. Andere verklaringen verwijzen soms naar de hedonistische loopmolen, waarin we zouden moeten blijven consumeren om hetzelfde niveau van geluk te behouden. In beide verklaringen zijn de implicaties van de paradox aanzienlijk, want zij impliceren dat economische groei het geluk niet noodzakelijk bevordert.
FOD Economie, 04-09-2008 http://www.statbel.fgov.be/studies/thesis_nl.asp?n=1021