Barst
18th August 2008, 16:49
Brief aan ministers van justitie van Belgie en Nederland
Geachte Heer Vandeurzen,
Geachte Heer Hirsch Ballin,
Als familieleden van veertien Nederlandse gedetineerden in Brussel hebben wij ons verenigd in een comité onder de naam Relief om onze belangen en die van onze gedetineerde familieleden in Brussel te behartigen. Wij vragen uw hulp rond twee problemen, die maken dat wij ons in een volkomen geblokkeerde situatie bevinden.
Ten eerste maakt de overbevolking van de Belgische gevangenissen dat onze familieleden, vele maanden na hun veroordeling, nog steeds onrechtmatig in een huis van arrest verblijven en niet naar een normale gevangenis worden getransfereerd. Zoals u weet, is de gevangenis van Sint-Gillis vooral een arresthuis voor het gerechtelijk arrondissement Brussel. Iedereen die bekend is met de gerechtelijke wereld weet dat het regime in een huis van arrest niet vergelijkbaar is met dat van een gewone gevangenis. Met alle gevolgen vandien.
Ten tweede is er de achterstand van de strafuitvoeringsrechtbank in Brussel Deze achterstand geldt enkel en alleen voor de gevangenissen in Brussel.
Onze gedetineerde familieleden bevinden zich voor de eerste maal in hun leven in een gevangenis. Zij zijn geen geweldcriminelen. Zij heten niet Dutroux of Fourniret. Wij vragen niet om een voorkeursbehandeling, evenmin om een strafvermindering. Maar wij vragen wél dat zij als normale gedetineerden behandeld zouden worden. Wij willen niet langer het slachtoffer zijn van de fouten, de achterstand of van het foute beleid van de overheid inzake justitie. Er worden ons beloftes gedaan die nooit worden nagekomen: men belooft ons hun overplaatsing naar een normale gevangenis ('ze staan op de lijst'), men belooft ons een oplossing voor de grote achterstand inzake de strafuitvoeringsrechtbank. Maar in de praktijk verandert er niets en de tijdsperiodes die wettelijk voorzien zijn voor hun verschijning voor de rechtbank worden stelselmatig overschreden.
Al wat wij vragen is een toepassing van de bestaande wetten en een menselijke oplossing voor onze problemen.
Verblijven in een huis van arrest betekent dat onze familieleden zich permanent in een 'voorlopige situatie' bevinden. Die 'voorlopige situatie' ontzegt hen de rechten en de meer menselijke levensomstandigheden van een normale gedetineerde. In een huis van arrest is niets voorzien van wat wel voorzien is in een normale gevangenis. Onze familieleden zijn er 22 uur op 24 uur opgesloten in een cel, alleen of met twee. Dat doet men zelfs een dier niet aan.
Verblijven in een huis van arrest betekent ook dat er voor onze familieleden op geen enkele manier gewerkt wordt aan hun terugkeer naar de maatschappij, naar de familie, werk en woonst. Begeleiding is een onbestaande zaak. Men vraagt hen getuigschriften over werk en woonst met het oog op een voorlopige invrijheidsstelling, maar in tegenstelling tot de Belgische gevangenen, hebben zij, als 'buitenlanders', geen mogelijkheid op penitentiair verlof om ook effectief werk te zoeken of problemen van werk of woonst op te lossen.
Zoals voor elke familie van een gedetineerde is ons leven er zonder het inkomen van man of zoon, moeilijker op geworden. Maar daarenboven betekent op bezoek gaan naar de gevangenis voor ons een hele dag onderweg zijn. Een reis uit Nederland naar Brussel is duur, net als de telefoon. Ondanks hun vraag om dichter bij de Nederlandse grens te mogen verblijven of om naar een Nederlandse gevangenis te worden overgebracht, blijft de toestand zoals hij is.
In België worden straffen uitgesproken met in het achterhoofd dat men maar een derde of twee derde (in geval van recidive) van zijn straf moet doen. Dit blijkt niet alleen in de praktijk niet waar te zijn, maar bovenop dit alles meldt men ons nu dat hun verschijning voor de strafuitvoeringsrechtbank om te beslissen over een voorlopige invrijheidsstelling, waarvoor zij wettelijk gezien in aanmerking komen, uitgesteld is.
Dan begrijpt u dat de frustratie, de onzekerheid, het wantrouwen, de angst en de boosheid met de dag toenemen. Wij vragen daarom dat u dringend zou tussenbeide komen om een einde te stellen aan deze situatie.
Met hoogachting,
Relief, namens veertien Nederlandse gevangenen in een Brusselse cel
DS, 18-08-2008
Geachte Heer Vandeurzen,
Geachte Heer Hirsch Ballin,
Als familieleden van veertien Nederlandse gedetineerden in Brussel hebben wij ons verenigd in een comité onder de naam Relief om onze belangen en die van onze gedetineerde familieleden in Brussel te behartigen. Wij vragen uw hulp rond twee problemen, die maken dat wij ons in een volkomen geblokkeerde situatie bevinden.
Ten eerste maakt de overbevolking van de Belgische gevangenissen dat onze familieleden, vele maanden na hun veroordeling, nog steeds onrechtmatig in een huis van arrest verblijven en niet naar een normale gevangenis worden getransfereerd. Zoals u weet, is de gevangenis van Sint-Gillis vooral een arresthuis voor het gerechtelijk arrondissement Brussel. Iedereen die bekend is met de gerechtelijke wereld weet dat het regime in een huis van arrest niet vergelijkbaar is met dat van een gewone gevangenis. Met alle gevolgen vandien.
Ten tweede is er de achterstand van de strafuitvoeringsrechtbank in Brussel Deze achterstand geldt enkel en alleen voor de gevangenissen in Brussel.
Onze gedetineerde familieleden bevinden zich voor de eerste maal in hun leven in een gevangenis. Zij zijn geen geweldcriminelen. Zij heten niet Dutroux of Fourniret. Wij vragen niet om een voorkeursbehandeling, evenmin om een strafvermindering. Maar wij vragen wél dat zij als normale gedetineerden behandeld zouden worden. Wij willen niet langer het slachtoffer zijn van de fouten, de achterstand of van het foute beleid van de overheid inzake justitie. Er worden ons beloftes gedaan die nooit worden nagekomen: men belooft ons hun overplaatsing naar een normale gevangenis ('ze staan op de lijst'), men belooft ons een oplossing voor de grote achterstand inzake de strafuitvoeringsrechtbank. Maar in de praktijk verandert er niets en de tijdsperiodes die wettelijk voorzien zijn voor hun verschijning voor de rechtbank worden stelselmatig overschreden.
Al wat wij vragen is een toepassing van de bestaande wetten en een menselijke oplossing voor onze problemen.
Verblijven in een huis van arrest betekent dat onze familieleden zich permanent in een 'voorlopige situatie' bevinden. Die 'voorlopige situatie' ontzegt hen de rechten en de meer menselijke levensomstandigheden van een normale gedetineerde. In een huis van arrest is niets voorzien van wat wel voorzien is in een normale gevangenis. Onze familieleden zijn er 22 uur op 24 uur opgesloten in een cel, alleen of met twee. Dat doet men zelfs een dier niet aan.
Verblijven in een huis van arrest betekent ook dat er voor onze familieleden op geen enkele manier gewerkt wordt aan hun terugkeer naar de maatschappij, naar de familie, werk en woonst. Begeleiding is een onbestaande zaak. Men vraagt hen getuigschriften over werk en woonst met het oog op een voorlopige invrijheidsstelling, maar in tegenstelling tot de Belgische gevangenen, hebben zij, als 'buitenlanders', geen mogelijkheid op penitentiair verlof om ook effectief werk te zoeken of problemen van werk of woonst op te lossen.
Zoals voor elke familie van een gedetineerde is ons leven er zonder het inkomen van man of zoon, moeilijker op geworden. Maar daarenboven betekent op bezoek gaan naar de gevangenis voor ons een hele dag onderweg zijn. Een reis uit Nederland naar Brussel is duur, net als de telefoon. Ondanks hun vraag om dichter bij de Nederlandse grens te mogen verblijven of om naar een Nederlandse gevangenis te worden overgebracht, blijft de toestand zoals hij is.
In België worden straffen uitgesproken met in het achterhoofd dat men maar een derde of twee derde (in geval van recidive) van zijn straf moet doen. Dit blijkt niet alleen in de praktijk niet waar te zijn, maar bovenop dit alles meldt men ons nu dat hun verschijning voor de strafuitvoeringsrechtbank om te beslissen over een voorlopige invrijheidsstelling, waarvoor zij wettelijk gezien in aanmerking komen, uitgesteld is.
Dan begrijpt u dat de frustratie, de onzekerheid, het wantrouwen, de angst en de boosheid met de dag toenemen. Wij vragen daarom dat u dringend zou tussenbeide komen om een einde te stellen aan deze situatie.
Met hoogachting,
Relief, namens veertien Nederlandse gevangenen in een Brusselse cel
DS, 18-08-2008