Barst
19th July 2008, 04:08
Vlaamse regering importeert spanningen
BRUSSEL - Als de Vlaamse regering een actieve rol gaat spelen in communautaire onderhandelingen, haalt ze zich een hoop problemen op de hals en importeert ze spanningen. Zelfs de vraag óf ze die rol opneemt, creëerde al spanning.
Kris Peeters, maar ook Frank Vandenbroucke en andere Vlaamse ministers lijken happig om - als de voorwaarden vervuld zijn - een actieve rol te spelen in de communautaire dialoog. Als die dialoog er ooit komt - velen betwijfelen het - halen ze zich wel een hoop problemen op de hals. Ze importeren dan vijf spanningsvelden in hun coalitie. Kris Peeters mag dan een talent zijn, hij zal het moeilijk hebben.
1.Kartel. Het idee van de deelstatendialoog was nog maar net opgedoken, of het was al hommeles. Nog voor de Vlaamse regering de zaak besproken had, verklaarde minister Geert Bourgeois (N-VA) dat hij er geen heil in zag. Hij vertrok van wat hij gehoord had over de samenstelling van de groep. En dat was al geen dialoog van deelstaat tot deelstaat meer. Ook Bert Anciaux (VlaamsProgressieven) zei zoiets.
Regeringsleider Kris Peeters (CD&V), die toen nog op het spoor zat van de 'zuivere' dialoog van deelstaat tot deelstaat, was erg boos over die uitspraak omdat die viel vóór de ministerraad. Even was er zelfs sprake van dat Bourgeois en de N-VA de Vlaamse regering zouden verlaten.
Zover kwam het niet. Bourgeois zei dat hij gesproken had als partijman, niet als minister. De plooien werden gladgestreken. Maar de spanning tussen CD&V en N-VA blijft natuurlijk. En als de Vlaamse regering ooit een rol speelt in de communautaire discussies - en moet beslissen over de aanvaardbaarheid van een BHV-compromis, en élk BHV-compromis is lelijk - zullen die groot worden. Ze zullen zich dan ook voordoen binnen de CD&V in de Vlaamse regering en in en tussen de andere coalitiepartijen.
2.SP.A. Maar ook rond de SP.A kunnen spanningen groeien. Twee soorten. Die partij neemt deel aan de Vlaamse coalitie, maar zit federaal in de oppositie, terwijl Open VLD en CD&V - vooralsnog - federaal meeregeren. Oppositiewerk leveren op het ene niveau, en regeerverantwoordelijkheid dragen op het andere, het gaat, maar het is niet gemakkelijk.
Verder is de SP.A ook niet meer wild van de 'vijf Vlaamse resoluties' die de basis vormen van het Vlaamse regeerakkoord. Het SP.A-kopstuk Johan Vande Lanotte zweert openlijk de resolutie over de splitsing van de gezondheidszorg af. Het zachte alternatief dat Carine Boonen voor die zorgsector ontwikkelde voor Kris Peeters, laat ruimte voor compromissen met de SP.A. Maar spanningen zullen er zeker zijn.
3.Open VLD is vaak de minst principiële partij in communautaire zaken. Ze is geen trekker daarin, doorgaans volgt ze daarin CD&V, maar ze wil wel eens wat vlugger toegeven. Dat zint de harden in CD&V en de N-VA'ers niet. Tussen Geert Bourgeois (N-VA, Buitenlands Beleid) en Patricia Ceysens (Open VLD, Buitenlandse Handel) is het dossiermatig niet altijd koek en ei.
4.Sterkere federatie. Frank Vandenbroucke (SP.A) en verschillende andere ministers verkondigen wel eens dat de staatshervorming ook moet leiden tot een financiële versterking van de - qua bevoegdheden af te slanken - federale staat. Die laatste moet zijn kernopdrachten, zoals het betalen van de pensioenen, beter kunnen vervullen, luidt het dan. Dat leidt naar stellingen als 'bevoegdheden overhevelen zonder het geld ervoor' die Vlaamse politici principieel wel kunnen delen, tót dat knabbelt aan hun eigen budget. Dan hebben ze een budgettair Nimby-syndroom: not in my backyard.
De Serv, de Sociaal-Economische Raad van Vlaanderen, deed al interessante oefeningen: hij berekende wat de gevolgen zouden zijn als Vlaanderen de helft van de pensioenlasten van zijn ambtenaren en leraren zelf zou moeten betalen. De vrije beleidsmarge krimpt dan aanzienlijk.
5.Tijdsbesteding. Als de Vlaamse regering een belangrijke rol zou spelen in de communautaire dialoog, duikt nog een vijfde spanning op. De Waalse minister-president Rudy Demotte (PS) stipte ze eerder deze week ook al aan in zijn interne nota over de deelstaatdialoog. Communautaire discussies zijn geen makkie en vergen tijd. De gewone taken van de Vlaamse ministers zullen dan in het gedrang komen.
DS, 19-07-2008 (Guy Tegenbos)
BRUSSEL - Als de Vlaamse regering een actieve rol gaat spelen in communautaire onderhandelingen, haalt ze zich een hoop problemen op de hals en importeert ze spanningen. Zelfs de vraag óf ze die rol opneemt, creëerde al spanning.
Kris Peeters, maar ook Frank Vandenbroucke en andere Vlaamse ministers lijken happig om - als de voorwaarden vervuld zijn - een actieve rol te spelen in de communautaire dialoog. Als die dialoog er ooit komt - velen betwijfelen het - halen ze zich wel een hoop problemen op de hals. Ze importeren dan vijf spanningsvelden in hun coalitie. Kris Peeters mag dan een talent zijn, hij zal het moeilijk hebben.
1.Kartel. Het idee van de deelstatendialoog was nog maar net opgedoken, of het was al hommeles. Nog voor de Vlaamse regering de zaak besproken had, verklaarde minister Geert Bourgeois (N-VA) dat hij er geen heil in zag. Hij vertrok van wat hij gehoord had over de samenstelling van de groep. En dat was al geen dialoog van deelstaat tot deelstaat meer. Ook Bert Anciaux (VlaamsProgressieven) zei zoiets.
Regeringsleider Kris Peeters (CD&V), die toen nog op het spoor zat van de 'zuivere' dialoog van deelstaat tot deelstaat, was erg boos over die uitspraak omdat die viel vóór de ministerraad. Even was er zelfs sprake van dat Bourgeois en de N-VA de Vlaamse regering zouden verlaten.
Zover kwam het niet. Bourgeois zei dat hij gesproken had als partijman, niet als minister. De plooien werden gladgestreken. Maar de spanning tussen CD&V en N-VA blijft natuurlijk. En als de Vlaamse regering ooit een rol speelt in de communautaire discussies - en moet beslissen over de aanvaardbaarheid van een BHV-compromis, en élk BHV-compromis is lelijk - zullen die groot worden. Ze zullen zich dan ook voordoen binnen de CD&V in de Vlaamse regering en in en tussen de andere coalitiepartijen.
2.SP.A. Maar ook rond de SP.A kunnen spanningen groeien. Twee soorten. Die partij neemt deel aan de Vlaamse coalitie, maar zit federaal in de oppositie, terwijl Open VLD en CD&V - vooralsnog - federaal meeregeren. Oppositiewerk leveren op het ene niveau, en regeerverantwoordelijkheid dragen op het andere, het gaat, maar het is niet gemakkelijk.
Verder is de SP.A ook niet meer wild van de 'vijf Vlaamse resoluties' die de basis vormen van het Vlaamse regeerakkoord. Het SP.A-kopstuk Johan Vande Lanotte zweert openlijk de resolutie over de splitsing van de gezondheidszorg af. Het zachte alternatief dat Carine Boonen voor die zorgsector ontwikkelde voor Kris Peeters, laat ruimte voor compromissen met de SP.A. Maar spanningen zullen er zeker zijn.
3.Open VLD is vaak de minst principiële partij in communautaire zaken. Ze is geen trekker daarin, doorgaans volgt ze daarin CD&V, maar ze wil wel eens wat vlugger toegeven. Dat zint de harden in CD&V en de N-VA'ers niet. Tussen Geert Bourgeois (N-VA, Buitenlands Beleid) en Patricia Ceysens (Open VLD, Buitenlandse Handel) is het dossiermatig niet altijd koek en ei.
4.Sterkere federatie. Frank Vandenbroucke (SP.A) en verschillende andere ministers verkondigen wel eens dat de staatshervorming ook moet leiden tot een financiële versterking van de - qua bevoegdheden af te slanken - federale staat. Die laatste moet zijn kernopdrachten, zoals het betalen van de pensioenen, beter kunnen vervullen, luidt het dan. Dat leidt naar stellingen als 'bevoegdheden overhevelen zonder het geld ervoor' die Vlaamse politici principieel wel kunnen delen, tót dat knabbelt aan hun eigen budget. Dan hebben ze een budgettair Nimby-syndroom: not in my backyard.
De Serv, de Sociaal-Economische Raad van Vlaanderen, deed al interessante oefeningen: hij berekende wat de gevolgen zouden zijn als Vlaanderen de helft van de pensioenlasten van zijn ambtenaren en leraren zelf zou moeten betalen. De vrije beleidsmarge krimpt dan aanzienlijk.
5.Tijdsbesteding. Als de Vlaamse regering een belangrijke rol zou spelen in de communautaire dialoog, duikt nog een vijfde spanning op. De Waalse minister-president Rudy Demotte (PS) stipte ze eerder deze week ook al aan in zijn interne nota over de deelstaatdialoog. Communautaire discussies zijn geen makkie en vergen tijd. De gewone taken van de Vlaamse ministers zullen dan in het gedrang komen.
DS, 19-07-2008 (Guy Tegenbos)