Barst
9th June 2008, 21:07
'Nagelbijten, kettingroken, koffie drinken'
Ann-Sophie Van Linden (22), Eerste master Geschiedenis, Universiteit Antwerpen
'Ik ben nogal onzeker en verlegen van aard, maar tijdens de examens heb ik weinig last van stress. Ik presteer zelfs beter onder druk. Het is vooral de pre-examenstress die me elk jaar weer verlamt. Ik kan dan niets anders doen dan tv kijken, met mijn vriendinnen bellen of spelletjes spelen. Ik heb er dan op voorhand al genoeg van en zie het allemaal niet meer zitten. Totdat het moment daar is: als ik nú niet in actie schiet, heb ik tweede zit. Rust is essentieel, dus ik sluit me op en kom niet meer buiten totdat het voorbij is.
Ik studeer elke dag van acht tot vier uur in de namiddag, aan één stuk door. Ik neem nooit pauzes, want dan geraak ik uit mijn ritme. Ik leer altijd hardop en drink liters koffie. Ik bijt ook op mijn nagels, hoewel ik dat walgelijk vind. En ik rook mezelf voorbij. Natuurlijk lukt die strategie niet elke dag. Dan ga ik uithuilen bij mijn vriend of moeder.
Zeuren aan de telefoon helpt ook. De telefoonrekening schiet tijdens de examenperiode de hoogte in. Of heel hard meekwelen met liedjes op de radio, dat kan ook deugd doen.
Sommige vriendinnen nemen een klavertjevier mee naar een examen, maar daar geloof ik niet in. Ik zorg er gewoon voor dat ik genoeg slaap. Een nachtje doorblokken doe ik nooit. Het liefst leg ik mijn examens mondeling af, want op papier twijfel ik voortdurend aan mijn formulering en spelling.
De eerste jaren van mijn studie heb ik hard naar mezelf gezocht. Ik had weinig sociale contacten en wist niet wat ik waard was. Goede cijfers in de geschiedenis behalen heeft me vooruit geholpen. Voor mijn vriend is studeren een noodzakelijk kwaad, iets waardoor je later een goede job krijgt. Maar voor mij is studeren zoveel meer. Het gevoel dat je iets graag doet en kunt, dat kan toch wonderen doen met een mens? Ik ben trots dat ik hier al geraakt ben. Nog even, en dat diploma geschiedenis is van mij!'
DS, 09-06-2008
Ann-Sophie Van Linden (22), Eerste master Geschiedenis, Universiteit Antwerpen
'Ik ben nogal onzeker en verlegen van aard, maar tijdens de examens heb ik weinig last van stress. Ik presteer zelfs beter onder druk. Het is vooral de pre-examenstress die me elk jaar weer verlamt. Ik kan dan niets anders doen dan tv kijken, met mijn vriendinnen bellen of spelletjes spelen. Ik heb er dan op voorhand al genoeg van en zie het allemaal niet meer zitten. Totdat het moment daar is: als ik nú niet in actie schiet, heb ik tweede zit. Rust is essentieel, dus ik sluit me op en kom niet meer buiten totdat het voorbij is.
Ik studeer elke dag van acht tot vier uur in de namiddag, aan één stuk door. Ik neem nooit pauzes, want dan geraak ik uit mijn ritme. Ik leer altijd hardop en drink liters koffie. Ik bijt ook op mijn nagels, hoewel ik dat walgelijk vind. En ik rook mezelf voorbij. Natuurlijk lukt die strategie niet elke dag. Dan ga ik uithuilen bij mijn vriend of moeder.
Zeuren aan de telefoon helpt ook. De telefoonrekening schiet tijdens de examenperiode de hoogte in. Of heel hard meekwelen met liedjes op de radio, dat kan ook deugd doen.
Sommige vriendinnen nemen een klavertjevier mee naar een examen, maar daar geloof ik niet in. Ik zorg er gewoon voor dat ik genoeg slaap. Een nachtje doorblokken doe ik nooit. Het liefst leg ik mijn examens mondeling af, want op papier twijfel ik voortdurend aan mijn formulering en spelling.
De eerste jaren van mijn studie heb ik hard naar mezelf gezocht. Ik had weinig sociale contacten en wist niet wat ik waard was. Goede cijfers in de geschiedenis behalen heeft me vooruit geholpen. Voor mijn vriend is studeren een noodzakelijk kwaad, iets waardoor je later een goede job krijgt. Maar voor mij is studeren zoveel meer. Het gevoel dat je iets graag doet en kunt, dat kan toch wonderen doen met een mens? Ik ben trots dat ik hier al geraakt ben. Nog even, en dat diploma geschiedenis is van mij!'
DS, 09-06-2008