Barst
16th August 2005, 01:48
’Scholen doen te weinig tegen pesten’
Nog steeds zijn er veel scholen die pesten onvoldoende serieus nemen. Zoals de school waar de drieling uit Hoofddorp werd gepest, zegt pestdeskundige Bob van der Meer.
Van der Meer, auteur van verscheidene boeken over pesten, reageert op de uitspraak van de rechter in het kort geding dat onlangs door een drieling uit Hoofddorp tegen het Herbert Vissers College uit Nieuw-Vennep was aangespannen.
De drieling, die al anderhalf jaar thuiszit, eiste van de school dat zij een advies aan andere scholen zou intrekken. Deze school raadde andere scholen aan om de drieling niet tegelijk aan te nemen.
De rechter gaf de school op alle punten gelijk. Bob van der Meer bestudeerde het vonnis en betreurt het dat de drieling zó in de kou is komen te staan. „Het is de drieling die is gepest. Die drie leerlingen zijn het slachtoffer, de daders komen goed weg.”
De drieling, die al maandenlang werd gepest, zit thuis na een vechtpartij in maart 2004. Eerder had de school de drie meisjes aangeraden ’geen conflicten aan te gaan’. Volgens de school, en andere hulpverleners, versterken de drie tieners elkaar in ongewenst gedrag.
Zelfs als dat zo zou zijn, becommentarieert Van der Meer, dan nog had de school professioneler tegen het pesten moeten optreden.
„De school bevestigt dat 42 leerlingen de drieling intimideren en daarbij soms lichamelijk geweld gebruiken. ’Deze conflicten escaleren omdat uw dochters zichzelf verdedigen’, schrijft de school aan de vader. Hoe kan de school dat zeggen? Een kind in het nauw mag toch voor zichzelf opkomen?”
De pestdeskundige gruwelt ook als hij leest dat de school de drieling aanraadt om een sociale vaardigheidstraining bij jeugdzorg te gaan volgen. „Dit is de zoveelste school die met zo’n oplossing aankomt”, zucht Van der Meer. „Het slachtoffer moet van de school naar de jeugdzorg, de daders niet.” Hij noemt het ’onethisch’ dat de bureaus jeugdzorg zich daarvoor lenen. Soms vraagt hij aan de trainers waarom ze wel sociale vaardigheidscursussen hebben voor kinderen die gepest worden, maar niet voor de pesters. „’Dat is een goed idee’, kreeg ik laatst als antwoord. Ik vind dat schrijnend.”
Van der Meer erkent dat de school actie tegen het pesten heeft ondernomen. Dit blijkt uit de afspraken tussen school en ouders die in het vonnis staan. Zo is met elk van de 42 pesters uitgebreid gesproken. Ook kregen de mentoren de opdracht te zorgen voor een goede sfeer. „Maar ik lees niets over een van de meest cruciale maatregelen tegen het pesten, namelijk het mobiliseren van alle klas- en schoolgenoten. Bij andere scholen zie ik dit ook: docenten en mentoren richten zich op slachtoffers en daders, terwijl juist de omstanders voor de preventie zo belangrijk zijn.”
Mentoren zouden met hun leerlingen regels moeten afspreken waaraan ieder zich heeft te houden, adviseert Van der Meer. „Als er dan toch gepest wordt, heeft iedere leerling het recht en de plicht dit bij de mentor te melden - dat is dan geen klikken. Dan is het niet alleen het slachtoffer dat de pester aangeeft.”
’Ouders kunnen moeilijk winnen’
Voor ouders van gepeste kinderen blijkt het moeilijk om rechtszaken tegen scholen te winnen, zegt T. van Tilborg van de Stichting Stop het Pesten in Almere. Haar eigen zaak was bijna nog het meest succesvol, zij het dat deze nooit echt voor de rechter is gekomen. Uiteindelijk hebben ouders en school overeenstemming bereikt over een schikking van 8200 euro. De scholengemeenschap het Baken in Almere keerde dit bedrag in 2003 uit nadat twee kinderen lange tijd door medeleerlingen waren gepest. Een van de kinderen ging daarom naar een school in Bussum. Deze jongen kreeg psychologische hulp en maakte veel reiskosten. Een familie in Amerongen verloor een kort geding in 2002. Een zoon uit groep acht van de basisschool werd door een medeleerling gepest. De vader eiste dat de school iedere schooldag permanent toezicht op de pester zou houden. Volgens de rechter zou dit te diep in de persoonlijke levenssfeer van deze leerling ingrijpen.
Trouw, 16-08-2005
Nog steeds zijn er veel scholen die pesten onvoldoende serieus nemen. Zoals de school waar de drieling uit Hoofddorp werd gepest, zegt pestdeskundige Bob van der Meer.
Van der Meer, auteur van verscheidene boeken over pesten, reageert op de uitspraak van de rechter in het kort geding dat onlangs door een drieling uit Hoofddorp tegen het Herbert Vissers College uit Nieuw-Vennep was aangespannen.
De drieling, die al anderhalf jaar thuiszit, eiste van de school dat zij een advies aan andere scholen zou intrekken. Deze school raadde andere scholen aan om de drieling niet tegelijk aan te nemen.
De rechter gaf de school op alle punten gelijk. Bob van der Meer bestudeerde het vonnis en betreurt het dat de drieling zó in de kou is komen te staan. „Het is de drieling die is gepest. Die drie leerlingen zijn het slachtoffer, de daders komen goed weg.”
De drieling, die al maandenlang werd gepest, zit thuis na een vechtpartij in maart 2004. Eerder had de school de drie meisjes aangeraden ’geen conflicten aan te gaan’. Volgens de school, en andere hulpverleners, versterken de drie tieners elkaar in ongewenst gedrag.
Zelfs als dat zo zou zijn, becommentarieert Van der Meer, dan nog had de school professioneler tegen het pesten moeten optreden.
„De school bevestigt dat 42 leerlingen de drieling intimideren en daarbij soms lichamelijk geweld gebruiken. ’Deze conflicten escaleren omdat uw dochters zichzelf verdedigen’, schrijft de school aan de vader. Hoe kan de school dat zeggen? Een kind in het nauw mag toch voor zichzelf opkomen?”
De pestdeskundige gruwelt ook als hij leest dat de school de drieling aanraadt om een sociale vaardigheidstraining bij jeugdzorg te gaan volgen. „Dit is de zoveelste school die met zo’n oplossing aankomt”, zucht Van der Meer. „Het slachtoffer moet van de school naar de jeugdzorg, de daders niet.” Hij noemt het ’onethisch’ dat de bureaus jeugdzorg zich daarvoor lenen. Soms vraagt hij aan de trainers waarom ze wel sociale vaardigheidscursussen hebben voor kinderen die gepest worden, maar niet voor de pesters. „’Dat is een goed idee’, kreeg ik laatst als antwoord. Ik vind dat schrijnend.”
Van der Meer erkent dat de school actie tegen het pesten heeft ondernomen. Dit blijkt uit de afspraken tussen school en ouders die in het vonnis staan. Zo is met elk van de 42 pesters uitgebreid gesproken. Ook kregen de mentoren de opdracht te zorgen voor een goede sfeer. „Maar ik lees niets over een van de meest cruciale maatregelen tegen het pesten, namelijk het mobiliseren van alle klas- en schoolgenoten. Bij andere scholen zie ik dit ook: docenten en mentoren richten zich op slachtoffers en daders, terwijl juist de omstanders voor de preventie zo belangrijk zijn.”
Mentoren zouden met hun leerlingen regels moeten afspreken waaraan ieder zich heeft te houden, adviseert Van der Meer. „Als er dan toch gepest wordt, heeft iedere leerling het recht en de plicht dit bij de mentor te melden - dat is dan geen klikken. Dan is het niet alleen het slachtoffer dat de pester aangeeft.”
’Ouders kunnen moeilijk winnen’
Voor ouders van gepeste kinderen blijkt het moeilijk om rechtszaken tegen scholen te winnen, zegt T. van Tilborg van de Stichting Stop het Pesten in Almere. Haar eigen zaak was bijna nog het meest succesvol, zij het dat deze nooit echt voor de rechter is gekomen. Uiteindelijk hebben ouders en school overeenstemming bereikt over een schikking van 8200 euro. De scholengemeenschap het Baken in Almere keerde dit bedrag in 2003 uit nadat twee kinderen lange tijd door medeleerlingen waren gepest. Een van de kinderen ging daarom naar een school in Bussum. Deze jongen kreeg psychologische hulp en maakte veel reiskosten. Een familie in Amerongen verloor een kort geding in 2002. Een zoon uit groep acht van de basisschool werd door een medeleerling gepest. De vader eiste dat de school iedere schooldag permanent toezicht op de pester zou houden. Volgens de rechter zou dit te diep in de persoonlijke levenssfeer van deze leerling ingrijpen.
Trouw, 16-08-2005