Barst
8th May 2008, 17:42
BHV door een andere bril
Vlamingen en Franstaligen kijken door een totaal verschillende bril naar het dossier BHV. Elke zet of stap wordt dan ook volledig anders geïnterpreteerd: van de vraag of BHV wel moet worden gesplitst tot de discussie over hoe het nu verder moet.
Franstalige bril
Splitsen of niet
Over een zaak zijn alle Franstalige politici het eens, ongeacht hun positie in het politieke spectrum: de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde moet niet worden gesplitst. De kieskring is volgens hen geen anomalie waarbij Franstaligen in Vlaanderen op Franstalige politici kunnen stemmen. Maar het is het gevolg van een politiek onderhandeld compromis. In ruil voor het vastleggen van de taalgrens in de jaren '60, kregen een pak Franstaligen die in Vlaanderen wonen een aantal rechten.
Het Grondwettelijk Hof oordeelde niet dat BHV moet worden gesplitst, maar dat er een einde moet worden gemaakt aan een discriminatie die enkele jaren geleden ontstond toen de paarse regering besliste de provinciale kieskringen in te voeren. Een eenvoudige terugkeer naar de arrondissementele kieskringen lost elk probleem op.
Alle Franstalige partijen hebben zich voor de verkiezingen sterk gemaakt dat de splitsing er niet zou komen.
Manier waarop
Als BHV dan toch eens moet worden gesplitst, zullen de Vlamingen een zware prijs betalen. De klassieke pasmunt is de uitbreiding van Brussel. Afhankelijk van de bron met enkele faciliteitengemeenten, alle faciliteitengemeenten of zelfs een heel stuk van de Vlaamse rand rond Brussel. Sint-Genesius-Rode is een cruciale gemeente, omdat hierlangs de beruchte corridor tussen Brussel en Wallonië kan worden gerealiseerd.
De waaier andere eisen is schier onuitputtelijk. Het gaat van de benoeming van de drie burgemeesters, over een uitbreiding van de faciliteiten tot een inschrijvingsrecht voor Franstaligen uit Vlaams-Brabant.
Afblazen belangenconflict
De beslissing van 24 april om geen belangenconflict meer in te roepen, was een verzoenend gebaar. Als er voor een onderhandelde oplossing wordt gekozen - zoals tijdens de onderhandelingen over een eerste communautaire pakket is afgesproken - valt elke behoefte om nog belangenconflicten in te roepen weg. Het woord zelf van de procedure spreekt voor zich: belangen-conflict.
Het is ook een test. Zetten de Vlamingen het dossier toch op de agenda, dan wordt duidelijk dat hun voornemen om naar een onderhandelde oplossing te zoeken niet oprecht is.
Toch vertragingsmanoeuvre
Nu duidelijk is dat de Vlamingen de uitgestoken hand niet willen aanvaarden, zullen de Franstaligen alles doen om een goedkeuring van de splitsingsvoorstellen te vermijden. Misschien hebben de Vlamingen dat niet goed begrepen, maar dat is altijd de bedoeling geweest.
In zo'n agressief communautair klimaat is het wel uitgesloten dat er verregaande communautaire toegevingen worden gedaan door de Franstaligen. Trop is te veel.
Vlaamse bril
Splitsen of niet
Over een zaak zijn alle Vlaamse politici het eens, ongeacht hun positie in het politieke spectrum: de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde moet worden gesplitst. Dat is vrij logisch. De kieskring is een anomalie. Het Grondwettelijk Hof oordeelde enkele jaren geleden trouwens dat de kieskring in strijd is met de grondwet.
Alle Vlaamse partijen hebben zich voor de verkiezingen sterk gemaakt dat de splitsing er eindelijk zou komen. Het kartel CD&V-N-VA beloofde zelfs niet in een regering te stappen zonder dat BHV gesplitst was.
Manier waarop
Over de manier waarop het dossier BHV moet worden opgelost, bestaat minder eensgezindheid. Vlaams Belang, LDD en N-VA vinden dat onderhandelingen overbodig zijn, een prijs betalen absurd is, en de Vlaamse kamerleden hun meerderheid moeten gebruiken om eindelijk een oplossing voor dit probleem door te drukken. Ook bij CD&V schaart een ruime meerderheid zich achter dit standpunt.
Open VLD verkiest een onderhandelde oplossing waarbij Vlamingen en Franstaligen rond de tafel gaan zitten en het proberen eens te raken. Zo is in het verleden ook altijd gewerkt om stappen vooruit te zetten in de staatshervorming, luidt het.
Als het dossier echter op de agenda komt, zullen de liberalen ook op het groene stemknopje duwen. Net zoals SP.A en Groen! trouwens.
Afblazen belangenconflict
Op 24 april beslisten de Franstalige partijvoorzitters geen belangenconflict meer in te roepen. Daardoor verdween de parlementaire behandeling van de BHV-wetsvoorstellen niet langer in de koelkast. De beslissing was duidelijk een manoeuvre waardoor de Vlamingen in de val werden gelokt.
De Franstaligen wisten maar al te goed dat ze het dossier op de agenda van de Kamer zouden zetten als de vertragingsmanoeuvres werden gestaakt.
Toch vertragingsmanoeuvre
Het voornemen van de Franstaligen om een stemming in elk geval te verhinderen en de uitspraak van PS-vicepremier Laurette Onkelinx - 'Er zal nooit een stemming zijn' - zijn een ontkenning van de democratie.
Blijkbaar was de hele heisa van de voorbije weken gewoon een manier om de druk op de Vlamingen op te voeren. Dat voedt het vermoeden dat de Franstaligen gewoon een verrottingsstrategie hanteren. Wat oorspronkelijk gewoon een formaliteit leek - het starten van een nieuw belangenconflict - is uitgegroeid tot een symbooldiscussie. De prijs die de Vlamingen zullen moeten betalen voor hun 'agressie' - het agenderen van de splitsingsvoorstellen - is dat ze tevreden moeten zijn met nog kleinere stapjes in de staatshervorming. Ze lopen zelfs het risico dat de Franstaligen elke staatshervorming tegengehouden.
DS, 08-08-2008
Vlamingen en Franstaligen kijken door een totaal verschillende bril naar het dossier BHV. Elke zet of stap wordt dan ook volledig anders geïnterpreteerd: van de vraag of BHV wel moet worden gesplitst tot de discussie over hoe het nu verder moet.
Franstalige bril
Splitsen of niet
Over een zaak zijn alle Franstalige politici het eens, ongeacht hun positie in het politieke spectrum: de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde moet niet worden gesplitst. De kieskring is volgens hen geen anomalie waarbij Franstaligen in Vlaanderen op Franstalige politici kunnen stemmen. Maar het is het gevolg van een politiek onderhandeld compromis. In ruil voor het vastleggen van de taalgrens in de jaren '60, kregen een pak Franstaligen die in Vlaanderen wonen een aantal rechten.
Het Grondwettelijk Hof oordeelde niet dat BHV moet worden gesplitst, maar dat er een einde moet worden gemaakt aan een discriminatie die enkele jaren geleden ontstond toen de paarse regering besliste de provinciale kieskringen in te voeren. Een eenvoudige terugkeer naar de arrondissementele kieskringen lost elk probleem op.
Alle Franstalige partijen hebben zich voor de verkiezingen sterk gemaakt dat de splitsing er niet zou komen.
Manier waarop
Als BHV dan toch eens moet worden gesplitst, zullen de Vlamingen een zware prijs betalen. De klassieke pasmunt is de uitbreiding van Brussel. Afhankelijk van de bron met enkele faciliteitengemeenten, alle faciliteitengemeenten of zelfs een heel stuk van de Vlaamse rand rond Brussel. Sint-Genesius-Rode is een cruciale gemeente, omdat hierlangs de beruchte corridor tussen Brussel en Wallonië kan worden gerealiseerd.
De waaier andere eisen is schier onuitputtelijk. Het gaat van de benoeming van de drie burgemeesters, over een uitbreiding van de faciliteiten tot een inschrijvingsrecht voor Franstaligen uit Vlaams-Brabant.
Afblazen belangenconflict
De beslissing van 24 april om geen belangenconflict meer in te roepen, was een verzoenend gebaar. Als er voor een onderhandelde oplossing wordt gekozen - zoals tijdens de onderhandelingen over een eerste communautaire pakket is afgesproken - valt elke behoefte om nog belangenconflicten in te roepen weg. Het woord zelf van de procedure spreekt voor zich: belangen-conflict.
Het is ook een test. Zetten de Vlamingen het dossier toch op de agenda, dan wordt duidelijk dat hun voornemen om naar een onderhandelde oplossing te zoeken niet oprecht is.
Toch vertragingsmanoeuvre
Nu duidelijk is dat de Vlamingen de uitgestoken hand niet willen aanvaarden, zullen de Franstaligen alles doen om een goedkeuring van de splitsingsvoorstellen te vermijden. Misschien hebben de Vlamingen dat niet goed begrepen, maar dat is altijd de bedoeling geweest.
In zo'n agressief communautair klimaat is het wel uitgesloten dat er verregaande communautaire toegevingen worden gedaan door de Franstaligen. Trop is te veel.
Vlaamse bril
Splitsen of niet
Over een zaak zijn alle Vlaamse politici het eens, ongeacht hun positie in het politieke spectrum: de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde moet worden gesplitst. Dat is vrij logisch. De kieskring is een anomalie. Het Grondwettelijk Hof oordeelde enkele jaren geleden trouwens dat de kieskring in strijd is met de grondwet.
Alle Vlaamse partijen hebben zich voor de verkiezingen sterk gemaakt dat de splitsing er eindelijk zou komen. Het kartel CD&V-N-VA beloofde zelfs niet in een regering te stappen zonder dat BHV gesplitst was.
Manier waarop
Over de manier waarop het dossier BHV moet worden opgelost, bestaat minder eensgezindheid. Vlaams Belang, LDD en N-VA vinden dat onderhandelingen overbodig zijn, een prijs betalen absurd is, en de Vlaamse kamerleden hun meerderheid moeten gebruiken om eindelijk een oplossing voor dit probleem door te drukken. Ook bij CD&V schaart een ruime meerderheid zich achter dit standpunt.
Open VLD verkiest een onderhandelde oplossing waarbij Vlamingen en Franstaligen rond de tafel gaan zitten en het proberen eens te raken. Zo is in het verleden ook altijd gewerkt om stappen vooruit te zetten in de staatshervorming, luidt het.
Als het dossier echter op de agenda komt, zullen de liberalen ook op het groene stemknopje duwen. Net zoals SP.A en Groen! trouwens.
Afblazen belangenconflict
Op 24 april beslisten de Franstalige partijvoorzitters geen belangenconflict meer in te roepen. Daardoor verdween de parlementaire behandeling van de BHV-wetsvoorstellen niet langer in de koelkast. De beslissing was duidelijk een manoeuvre waardoor de Vlamingen in de val werden gelokt.
De Franstaligen wisten maar al te goed dat ze het dossier op de agenda van de Kamer zouden zetten als de vertragingsmanoeuvres werden gestaakt.
Toch vertragingsmanoeuvre
Het voornemen van de Franstaligen om een stemming in elk geval te verhinderen en de uitspraak van PS-vicepremier Laurette Onkelinx - 'Er zal nooit een stemming zijn' - zijn een ontkenning van de democratie.
Blijkbaar was de hele heisa van de voorbije weken gewoon een manier om de druk op de Vlamingen op te voeren. Dat voedt het vermoeden dat de Franstaligen gewoon een verrottingsstrategie hanteren. Wat oorspronkelijk gewoon een formaliteit leek - het starten van een nieuw belangenconflict - is uitgegroeid tot een symbooldiscussie. De prijs die de Vlamingen zullen moeten betalen voor hun 'agressie' - het agenderen van de splitsingsvoorstellen - is dat ze tevreden moeten zijn met nog kleinere stapjes in de staatshervorming. Ze lopen zelfs het risico dat de Franstaligen elke staatshervorming tegengehouden.
DS, 08-08-2008