Barst
8th May 2008, 18:36
Ceci n'est pas un gouvernement
Dat weten we dan ook alweer. Volgens vice-premier Laurette Onkelinx (PS) komt er nooit, jamais, een stemming van Vlamingen tegen Franstaligen over de splitsing van BHV. Het manoeuvre van de Franstalige partijen om geen belangenconflict tegen dat wetsvoorstel in te roepen en de verantwoordelijkheid voor een ontsporing bij de Vlamingen te leggen, was dus slechts een tactisch spel. Het diende om de spanning binnen het kartel CD&V/N-VA op te drijven en om de afstand tussen premier Leterme en zijn kartel groter te maken. Het grote achterliggende doel was de drempel voor de onderhandelingen over de staatshervorming, waarvoor de deadline op 15 juli ligt, zo hoog mogelijk te leggen. Al die doelstellingen waren gisteren bereikt, zodat het tijd was om het einde van de speeltijd aan te kondigen.
Technisch gezien staan we weer even ver als voordat de Franstaligen onverwacht het geweer van schouder wisselden en de BHV-bom nodeloos op scherp zetten. Maar politiek is alles veranderd. Het machiavellisme dat de Franstalige partijen de jongste twee weken hebben geëtaleerd, toont zonneklaar aan dat alle illusies voor Leterme I moeten worden opgeborgen. Ceci n'est pas un gouvernement. Er bestaat geen basis voor een beleid. Niet voor een communautaire doorbraak, dat is evident. Maar ook niet voor een sociaal-economisch project dat dit land wapent tegen zijn conjuncturele en structurele uitdagingen.
De premier zelf komt zwaar toegetakeld uit deze episode. Hij kreeg nooit greep op de situatie en leek de gebeurtenissen te ondergaan. Een man met 800.000 stemmen en nul ideeën. Gisteren moest hij vaststellen dat drie van zijn vier coalitiepartners complotteurs zijn die slechts op zijn beschadiging uit zijn. De vierde, Open VLD, laat hem grijnzend bungelen, maar probeert er niet de zwarte piet voor te krijgen. Bovendien heeft hij bij zijn pogingen om de crisis te bezweren de indruk gewekt dat hij voor het behoud van zijn zo zwaar bevochten functie, bereid is tot marchanderen waar hij vroeger onverzettelijkheid predikte. Dat moet je als regeringsleider soms doen, maar dan moet je wel resultaat halen. Nu wint hij niets en is hij kwijt wat hij had: geloofwaardigheid
Er zijn er die in zijn houding het bewijs zoeken voor een meesterlijk plan dat slechts tot doel heeft volgend jaar nog eens langs de electorale kassa te passeren. Vooreerst laat niets vermoeden dat hij uitgaat van enig plan. Maar mocht dat toch het geval zijn, dan is wat hij zich de jongste dagen heeft laten aanleunen wel de slechtste manier om het te realiseren.
De enige reden om deze regering te laten voortbestaan lijkt te zijn dat we anders geen regering hebben, terwijl er dringend geregeerd moet worden. Maar de regering die we hebben, is na dit incident volkomen vleugellam. Wat heeft het dan voor zin om dat stervensproces tot 15 juli te rekken?
DS, 08-08-2008 (Bart Sturtewagen)
Dat weten we dan ook alweer. Volgens vice-premier Laurette Onkelinx (PS) komt er nooit, jamais, een stemming van Vlamingen tegen Franstaligen over de splitsing van BHV. Het manoeuvre van de Franstalige partijen om geen belangenconflict tegen dat wetsvoorstel in te roepen en de verantwoordelijkheid voor een ontsporing bij de Vlamingen te leggen, was dus slechts een tactisch spel. Het diende om de spanning binnen het kartel CD&V/N-VA op te drijven en om de afstand tussen premier Leterme en zijn kartel groter te maken. Het grote achterliggende doel was de drempel voor de onderhandelingen over de staatshervorming, waarvoor de deadline op 15 juli ligt, zo hoog mogelijk te leggen. Al die doelstellingen waren gisteren bereikt, zodat het tijd was om het einde van de speeltijd aan te kondigen.
Technisch gezien staan we weer even ver als voordat de Franstaligen onverwacht het geweer van schouder wisselden en de BHV-bom nodeloos op scherp zetten. Maar politiek is alles veranderd. Het machiavellisme dat de Franstalige partijen de jongste twee weken hebben geëtaleerd, toont zonneklaar aan dat alle illusies voor Leterme I moeten worden opgeborgen. Ceci n'est pas un gouvernement. Er bestaat geen basis voor een beleid. Niet voor een communautaire doorbraak, dat is evident. Maar ook niet voor een sociaal-economisch project dat dit land wapent tegen zijn conjuncturele en structurele uitdagingen.
De premier zelf komt zwaar toegetakeld uit deze episode. Hij kreeg nooit greep op de situatie en leek de gebeurtenissen te ondergaan. Een man met 800.000 stemmen en nul ideeën. Gisteren moest hij vaststellen dat drie van zijn vier coalitiepartners complotteurs zijn die slechts op zijn beschadiging uit zijn. De vierde, Open VLD, laat hem grijnzend bungelen, maar probeert er niet de zwarte piet voor te krijgen. Bovendien heeft hij bij zijn pogingen om de crisis te bezweren de indruk gewekt dat hij voor het behoud van zijn zo zwaar bevochten functie, bereid is tot marchanderen waar hij vroeger onverzettelijkheid predikte. Dat moet je als regeringsleider soms doen, maar dan moet je wel resultaat halen. Nu wint hij niets en is hij kwijt wat hij had: geloofwaardigheid
Er zijn er die in zijn houding het bewijs zoeken voor een meesterlijk plan dat slechts tot doel heeft volgend jaar nog eens langs de electorale kassa te passeren. Vooreerst laat niets vermoeden dat hij uitgaat van enig plan. Maar mocht dat toch het geval zijn, dan is wat hij zich de jongste dagen heeft laten aanleunen wel de slechtste manier om het te realiseren.
De enige reden om deze regering te laten voortbestaan lijkt te zijn dat we anders geen regering hebben, terwijl er dringend geregeerd moet worden. Maar de regering die we hebben, is na dit incident volkomen vleugellam. Wat heeft het dan voor zin om dat stervensproces tot 15 juli te rekken?
DS, 08-08-2008 (Bart Sturtewagen)