Hanne VG
2nd May 2008, 09:10
[SIZE=4]Een jaar leven op kleine voet[/SIZE]
Steven Vromman beperkt de ecologische schade die hij aanricht
Eén jaar lang gaat Steven Vromman de aarde zo weinig mogelijk beschadigen. Hij stapt niet meer in de auto, koopt geen kleren meer en haalt de batterijen uit zijn wekker. Gisteren gaf hij de aftrap op een 'low impact'-feestje.
'Wie gaat er met mij de elektriciteit afzetten?' Plots wordt iedereen stil en vormt zich een plechtige kring. De teller van Steven Vromman staat op 11.224,6 kilowattuur en daar mag de komende maanden niet al te veel bijkomen. Het kind dat raadt welk land de grootste ecologische voetafdruk heeft, mag de stoppen overhalen.
Drie, twee, één en het low impact-jaar is begonnen. Steven Vromman gaat op kleine voet leven. 'Je ecologische voetafdruk is de optelsom van alles wat je verbruikt van de aarde. Dat gaat over voeding, transport, verwarming, alles. De gemiddelde Belg gebruikt 5,6 hectare. Dat is teveel. Als iedereen op de wereld zoveel consumeert, hebben we drie planeten zoals de aarde nodig. Ik wil dus een voetafdruk van 1,6 hectare, dat is een eerlijk aandeel.'
Om de aftrap van het jaar te vieren, geeft Vromman een low impact-feestje. Alle vrienden, collega's en klasgenoten van kinderen Adam en Marieke zijn uitgenodigd.
De meeste gasten zijn enthousiast over het idee, maar hebben zich het hoofd gebroken welk cadeautje ze moesten meebrengen. Verpakkingen zijn uit den boze. Het resultaat is een buffet vol zelfgebakken taarten en salades uit eigen tuin. Eén gast bracht eieren van de eigen kip mee, een ander zelf gebrouwen porto.
De glazen zijn allemaal gemerkt met een wasknijper, dat scheelt afwas. De spafles die lonkt, is geen vergissing. 'Er zit gewoon kraantjeswater in, die fles is om het koel te houden.' Als het donker wordt, gaan de oplaadbare zaklampen aan en zorgt de vleugelpiano midden in de kamer voor de muziek.
Voor Steven was het gisteren niet de eerste dag van een verlengd weekend, maar van een half jaar loopbaanonderbreking. 'Ik ga de tijd te nemen om alles uit te zoeken en mijn woning te isoleren. Ik heb zeven jaar lang voor de vzw Ecolife gewerkt, dus ik weet al redelijk wat. Maar het is voor de consument vaak lastig om te weten waar de producten nu precies vandaan komen. Ik ga dus zoveel mogelijk producenten aanschrijven en lezingen geven.'
'Ik ga ook een boek schrijven over mijn belevenissen. Gewoon op de computer, ja. Ik ben niet tegen technologie. Het internet kan heel nuttig zijn. Ik wil gewoon uitkijken dat ik het niet onnodig gebruik, en als het kan op groene energie.'
'Ik wil met mijn experiment laten zien dat je wél goed kunt leven met een kleine voetafdruk. We gaan op vakantie naar Zweden, ik heb geregeld dat we meekunnen op een vrachtschip. Ter plekke zullen we ook met het openbaar vervoer reizen. Ik ga ook nog gewoon naar de film. Ik zal uittesten wat het beste is: thuis naar een dvd kijken, naar de cinema gaan of een concert bezoeken.'
De kinderen zijn aan het overleggen welk spel het meest milieuvriendelijk is, want tv-kijken lijkt ze niet geschikt.
'Eh... jongleren.'
'Met lego spelen of Playmobil.'
'Een watergevecht!'
Het plan kan op algemene bijval rekenen, totdat iemand bedenkt dat dat ook verspilling is.
'Een gevecht met regenwater dan. Gaan we dat doen?'
Het mag allemaal, maar dan moeten ze eerst de regenton aansluiten.
Volgens Vromman zien Adam en Marieke er niet tegenop. 'Door mijn loopbaanonderbreking ga ik veel meer tijd met hen kunnen doorbrengen, daar zijn ze blij mee. En sommige ideeën vinden ze zelf heel spannend. Zo gaan we een energiefiets maken, waar we zelf stroom mee kunnen opwekken. Dus als ze op de computer willen, moeten ze eerst een half uurtje fietsen. Nu vinden ze dat nog leuk, misschien dat dat na een tijdje minder wordt.'
Voor hemzelf zullen er ook een paar lastige momenten komen. 'Ik eet heel graag chocola, maar dat komt van overzee. Dat zal ik dus iets minder moeten kopen. Net als ijs, maar dat kan ik zelf gaan maken.'
Barbara is op zoek naar dipsaus bij de snacks. Niet dat ze nog veel honger heeft, het is haar derde feestje. 'De eerste twee waren ook ecologisch, maar het was nergens zo extreem.' Toch zou ze het zelf wel zien zitten om Steven na te doen. 'Ik zou het wel kunnen, maar het lijkt me lastig om ondertussen te blijven werken. Er kruipt toch veel moeite in.'
Steven kent wel meer van zulke enthousiastelingen. 'Ik krijg tips. Zo vertelde iemand me dat je een waszak kan gebruiken als alternatief voor de wasmachine, zonder dat het zoveel moeite kost als handwassen. Dat wil ik wel eens proberen. Helaas ziet de meerderheid het als een marginaal en extreem project.'
Na de zes maanden gaat Steven weer werken, maar hij wil lowimpactman blijven. Over een jaar gaat hij kijken of het hem gelukt is zijn voetafdruk te minimaliseren. 'Als ik mezelf eenmaal die gewoontes heb aangeleerd, zal het niet moeilijk zijn ze vol te houden. Ik ga volgend jaar niet in een grote auto rondrijden.'
www.lowimpactman.be
Bron: http://www.hetnieuwsblad.be, 2/05/2008
Reactie:
Persoonlijk vind ik dit een heel goed, maar niet te onderschatte initiatief. Het is te hopen dat de man zijn goed gedrag i.v.m. het milieu volhoud, maar het zal niet evident zijn als je anders gewoon bent. Maar de motivatie en moed om eraan te beginnen vind ik al bewonderenswaardig. Daarnaast vind ik het heel goed dat er mensen zijn die zo bekommerd zijn om ons milieu en onze volgende generaties. Moesten dit meer mensen doen, zou dit voor een hemelsbreed verschil kunnen zorgen. Dus voor dit gezin, petje af!
Steven Vromman beperkt de ecologische schade die hij aanricht
Eén jaar lang gaat Steven Vromman de aarde zo weinig mogelijk beschadigen. Hij stapt niet meer in de auto, koopt geen kleren meer en haalt de batterijen uit zijn wekker. Gisteren gaf hij de aftrap op een 'low impact'-feestje.
'Wie gaat er met mij de elektriciteit afzetten?' Plots wordt iedereen stil en vormt zich een plechtige kring. De teller van Steven Vromman staat op 11.224,6 kilowattuur en daar mag de komende maanden niet al te veel bijkomen. Het kind dat raadt welk land de grootste ecologische voetafdruk heeft, mag de stoppen overhalen.
Drie, twee, één en het low impact-jaar is begonnen. Steven Vromman gaat op kleine voet leven. 'Je ecologische voetafdruk is de optelsom van alles wat je verbruikt van de aarde. Dat gaat over voeding, transport, verwarming, alles. De gemiddelde Belg gebruikt 5,6 hectare. Dat is teveel. Als iedereen op de wereld zoveel consumeert, hebben we drie planeten zoals de aarde nodig. Ik wil dus een voetafdruk van 1,6 hectare, dat is een eerlijk aandeel.'
Om de aftrap van het jaar te vieren, geeft Vromman een low impact-feestje. Alle vrienden, collega's en klasgenoten van kinderen Adam en Marieke zijn uitgenodigd.
De meeste gasten zijn enthousiast over het idee, maar hebben zich het hoofd gebroken welk cadeautje ze moesten meebrengen. Verpakkingen zijn uit den boze. Het resultaat is een buffet vol zelfgebakken taarten en salades uit eigen tuin. Eén gast bracht eieren van de eigen kip mee, een ander zelf gebrouwen porto.
De glazen zijn allemaal gemerkt met een wasknijper, dat scheelt afwas. De spafles die lonkt, is geen vergissing. 'Er zit gewoon kraantjeswater in, die fles is om het koel te houden.' Als het donker wordt, gaan de oplaadbare zaklampen aan en zorgt de vleugelpiano midden in de kamer voor de muziek.
Voor Steven was het gisteren niet de eerste dag van een verlengd weekend, maar van een half jaar loopbaanonderbreking. 'Ik ga de tijd te nemen om alles uit te zoeken en mijn woning te isoleren. Ik heb zeven jaar lang voor de vzw Ecolife gewerkt, dus ik weet al redelijk wat. Maar het is voor de consument vaak lastig om te weten waar de producten nu precies vandaan komen. Ik ga dus zoveel mogelijk producenten aanschrijven en lezingen geven.'
'Ik ga ook een boek schrijven over mijn belevenissen. Gewoon op de computer, ja. Ik ben niet tegen technologie. Het internet kan heel nuttig zijn. Ik wil gewoon uitkijken dat ik het niet onnodig gebruik, en als het kan op groene energie.'
'Ik wil met mijn experiment laten zien dat je wél goed kunt leven met een kleine voetafdruk. We gaan op vakantie naar Zweden, ik heb geregeld dat we meekunnen op een vrachtschip. Ter plekke zullen we ook met het openbaar vervoer reizen. Ik ga ook nog gewoon naar de film. Ik zal uittesten wat het beste is: thuis naar een dvd kijken, naar de cinema gaan of een concert bezoeken.'
De kinderen zijn aan het overleggen welk spel het meest milieuvriendelijk is, want tv-kijken lijkt ze niet geschikt.
'Eh... jongleren.'
'Met lego spelen of Playmobil.'
'Een watergevecht!'
Het plan kan op algemene bijval rekenen, totdat iemand bedenkt dat dat ook verspilling is.
'Een gevecht met regenwater dan. Gaan we dat doen?'
Het mag allemaal, maar dan moeten ze eerst de regenton aansluiten.
Volgens Vromman zien Adam en Marieke er niet tegenop. 'Door mijn loopbaanonderbreking ga ik veel meer tijd met hen kunnen doorbrengen, daar zijn ze blij mee. En sommige ideeën vinden ze zelf heel spannend. Zo gaan we een energiefiets maken, waar we zelf stroom mee kunnen opwekken. Dus als ze op de computer willen, moeten ze eerst een half uurtje fietsen. Nu vinden ze dat nog leuk, misschien dat dat na een tijdje minder wordt.'
Voor hemzelf zullen er ook een paar lastige momenten komen. 'Ik eet heel graag chocola, maar dat komt van overzee. Dat zal ik dus iets minder moeten kopen. Net als ijs, maar dat kan ik zelf gaan maken.'
Barbara is op zoek naar dipsaus bij de snacks. Niet dat ze nog veel honger heeft, het is haar derde feestje. 'De eerste twee waren ook ecologisch, maar het was nergens zo extreem.' Toch zou ze het zelf wel zien zitten om Steven na te doen. 'Ik zou het wel kunnen, maar het lijkt me lastig om ondertussen te blijven werken. Er kruipt toch veel moeite in.'
Steven kent wel meer van zulke enthousiastelingen. 'Ik krijg tips. Zo vertelde iemand me dat je een waszak kan gebruiken als alternatief voor de wasmachine, zonder dat het zoveel moeite kost als handwassen. Dat wil ik wel eens proberen. Helaas ziet de meerderheid het als een marginaal en extreem project.'
Na de zes maanden gaat Steven weer werken, maar hij wil lowimpactman blijven. Over een jaar gaat hij kijken of het hem gelukt is zijn voetafdruk te minimaliseren. 'Als ik mezelf eenmaal die gewoontes heb aangeleerd, zal het niet moeilijk zijn ze vol te houden. Ik ga volgend jaar niet in een grote auto rondrijden.'
www.lowimpactman.be
Bron: http://www.hetnieuwsblad.be, 2/05/2008
Reactie:
Persoonlijk vind ik dit een heel goed, maar niet te onderschatte initiatief. Het is te hopen dat de man zijn goed gedrag i.v.m. het milieu volhoud, maar het zal niet evident zijn als je anders gewoon bent. Maar de motivatie en moed om eraan te beginnen vind ik al bewonderenswaardig. Daarnaast vind ik het heel goed dat er mensen zijn die zo bekommerd zijn om ons milieu en onze volgende generaties. Moesten dit meer mensen doen, zou dit voor een hemelsbreed verschil kunnen zorgen. Dus voor dit gezin, petje af!