Barst
24th July 2005, 16:46
's Werelds meest vergeten crisis
Dit weekeinde is het net drie weken geleden dat we op tien plaatsen in de wereld met honderdduizenden vol enthousiasme zongen. Make Poverty History schreeuwden we samen met honderden Live8-artisten. We geloofden dat muziek de G8-leiders ervan zou overtuigen de schulden kwijt te schelden van de armste landen en de hulp aan Afrika te verdubbelen.
In die drie weken zijn tienduizenden mensen van de honger gecrepeerd in Niger, het land dat volgens VN-statistieken het op één na armste land ter wereld is - zelfs de titel ,,armste land'' heeft Niger dus niet. Ruim 3,5 miljoen van de 12 miljoen inwoners van dat land hebben te weinig voedsel. Tienduizenden kinderen dreigen er in de komende dagen en weken te sterven. Moeders proberen er hun kinderen in leven te houden door hen gras en bladeren van bomen te geven. Alles samen dreigen 150.000 mensen van de honger om te komen.
,,De situatie is er veel slechter dan bij de tsoenami van begin dit jaar'', aldus de Franse politicus en oprichter van Artsen Zonder Grenzen, Bernard Kouchner. ,,Alleen zijn er niet de blanke toeristen om de aandacht te trekken.'' Ook Jan Egeland, de VN-coördinator voor Noodhulp sprak bijzonder bitter over de totale onverschilligheid waarin de Nigerezen sterven. ,,De wereld wordt maar wakker als we kinderen zien sterven op televisie.''
Komt deze catastrofe uit de lucht vallen? Neen. Al in 2004 waarschuwden experts dat er een humanitaire ramp zou plaatsvinden in Niger als de internationale gemeenschap niets deed. De droogte van het voorjaar had geleid tot bijzonder schrale gewassen die, tot overmaat van ramp, weggevreten werden door immense sprinkhanenzwermen. De VN en verschillende niet-gouvernementele organisaties vroegen om hulp. Maar van de 16 miljoen dollar die de VN vroegen, kregen ze welgeteld één miljoen toegezegd.
Is de catastrofe de schuld van de Nigerezen? Neen. Er is geen burgeroorlog in Niger waardoor gewassen worden platgebrand. Er zijn geen rebellengroepen die de hulpverlening onmogelijk maken. Hoewel moet opgemerkt worden dat bij de verkiezingen van 2004 honger geen thema was en de regering lange tijd de problemen minimaliseerde, is de honger een gevolg van natuurrampen.
Is de 25 miljoen dollar (20,7 miljoen euro) die de VN nu vragen te veel? Neen. Het is een peulschil. Om nog eens Jan Egeland te citeren: ,,Het is wat de wereld in twintig minuten tijd aan militair materieel spendeert.'' Eerder dit jaar werd in Knokke een lap bouwgrond van 2.000 vierkante meter verkocht voor 13,8 miljoen euro, of tweederde van wat de VN nu vragen. Voor Tsoenami 12-12 werd alleen in ons land 53 miljoen euro opgehaald.
Is het nu te laat? Ja en neen. Intussen stierven duizenden mensen en zijn vele tienduizenden anderen ten dode opgeschreven. Bovendien is de nood veel groter geworden. Eind vorig jaar volstond één schamele euro om een kind te redden. Nu zijn dat er 60.
Niger is de meest vergeten en meest genegeerde crisis in de wereld. Wij, de wereld, wisten maar al te goed dat de catastrofe eraan kwam. Wij, de wereld, waren makkelijk in staat om de hongerdood van tienduizenden mensen te vermijden. Wij, de wereld, hebben besloten om dat niet te doen.
Make Poverty History. Zing dat maar eens in Niger.
23/07/2005 Door Peter Vandermeersch
©Copyright De Standaard
Dit weekeinde is het net drie weken geleden dat we op tien plaatsen in de wereld met honderdduizenden vol enthousiasme zongen. Make Poverty History schreeuwden we samen met honderden Live8-artisten. We geloofden dat muziek de G8-leiders ervan zou overtuigen de schulden kwijt te schelden van de armste landen en de hulp aan Afrika te verdubbelen.
In die drie weken zijn tienduizenden mensen van de honger gecrepeerd in Niger, het land dat volgens VN-statistieken het op één na armste land ter wereld is - zelfs de titel ,,armste land'' heeft Niger dus niet. Ruim 3,5 miljoen van de 12 miljoen inwoners van dat land hebben te weinig voedsel. Tienduizenden kinderen dreigen er in de komende dagen en weken te sterven. Moeders proberen er hun kinderen in leven te houden door hen gras en bladeren van bomen te geven. Alles samen dreigen 150.000 mensen van de honger om te komen.
,,De situatie is er veel slechter dan bij de tsoenami van begin dit jaar'', aldus de Franse politicus en oprichter van Artsen Zonder Grenzen, Bernard Kouchner. ,,Alleen zijn er niet de blanke toeristen om de aandacht te trekken.'' Ook Jan Egeland, de VN-coördinator voor Noodhulp sprak bijzonder bitter over de totale onverschilligheid waarin de Nigerezen sterven. ,,De wereld wordt maar wakker als we kinderen zien sterven op televisie.''
Komt deze catastrofe uit de lucht vallen? Neen. Al in 2004 waarschuwden experts dat er een humanitaire ramp zou plaatsvinden in Niger als de internationale gemeenschap niets deed. De droogte van het voorjaar had geleid tot bijzonder schrale gewassen die, tot overmaat van ramp, weggevreten werden door immense sprinkhanenzwermen. De VN en verschillende niet-gouvernementele organisaties vroegen om hulp. Maar van de 16 miljoen dollar die de VN vroegen, kregen ze welgeteld één miljoen toegezegd.
Is de catastrofe de schuld van de Nigerezen? Neen. Er is geen burgeroorlog in Niger waardoor gewassen worden platgebrand. Er zijn geen rebellengroepen die de hulpverlening onmogelijk maken. Hoewel moet opgemerkt worden dat bij de verkiezingen van 2004 honger geen thema was en de regering lange tijd de problemen minimaliseerde, is de honger een gevolg van natuurrampen.
Is de 25 miljoen dollar (20,7 miljoen euro) die de VN nu vragen te veel? Neen. Het is een peulschil. Om nog eens Jan Egeland te citeren: ,,Het is wat de wereld in twintig minuten tijd aan militair materieel spendeert.'' Eerder dit jaar werd in Knokke een lap bouwgrond van 2.000 vierkante meter verkocht voor 13,8 miljoen euro, of tweederde van wat de VN nu vragen. Voor Tsoenami 12-12 werd alleen in ons land 53 miljoen euro opgehaald.
Is het nu te laat? Ja en neen. Intussen stierven duizenden mensen en zijn vele tienduizenden anderen ten dode opgeschreven. Bovendien is de nood veel groter geworden. Eind vorig jaar volstond één schamele euro om een kind te redden. Nu zijn dat er 60.
Niger is de meest vergeten en meest genegeerde crisis in de wereld. Wij, de wereld, wisten maar al te goed dat de catastrofe eraan kwam. Wij, de wereld, waren makkelijk in staat om de hongerdood van tienduizenden mensen te vermijden. Wij, de wereld, hebben besloten om dat niet te doen.
Make Poverty History. Zing dat maar eens in Niger.
23/07/2005 Door Peter Vandermeersch
©Copyright De Standaard