Barst
24th March 2008, 17:47
Toe maar jongens de beuk erin
De jongste maanden krijg ik ongevraagd veel briefwisseling en mails uit hoeken vanwaaruit ik voorheen zelden nieuws kreeg: de sector van de motivational speakers en succes coaches. Yes! En ik moet zeggen dat het al een beetje werkt. Ik ben onderhand heel sterk gemotiveerd om mij met succes uit die kerels hun adressenbestanden te laten schrappen. Niet dat er iets mis is met motivatie, integendeel. Ik heb ook wel eens gehoord van 'de drie m's van het slagen' - motivatie, motivatie en motivatie.
Motivatie doet mensen koersen winnen, deadlines halen, veldslagen winnen, en gerechten proberen te doen lijken op de foto die naast het recept staat. Mij hoort u niet zeggen dat motivatie iets negatiefs is. Dat zou ontmoedigend zijn. Maar die meestal in slecht Nederlands gestelde mailtjes doen vermoeden dat een stel hansworsten veel geld verdient door ons allemaal iets te komen leren waarvan wij eigenlijk niet weten of ze het zelf wel onder de knie hebben.
U hebt er natuurlijk geen boodschap aan dat ik er maar blijf over emmeren dat ik die lefdokters niet vertrouw. Waarom dan, hoor ik u roepen. Wat kan er nu mis zijn met mensen die vanaf een podium kwistig motivatie in het rond doen stuiven? Wel, ik zal het u zeggen. Om te beginnen lijken al die sprekers ongelooflijk sterk op elkaar. Anders gezegd: ze zijn wel van diverse pluimage, maar ze sturen allemaal die ene foto rond waarop ze het meest op Gert Verhulst lijken. Het zou best kunnen dat al die sprekers dezelfde stamvader hebben, maar doe geen moeite om dat uit te zoeken - mocht u op iemand stuiten, dan mag u er zeker van zijn dat die alles zal ontkennen.
Om te herbeginnen hebben de sprekers op die merkwaardige foto's allemaal zo'n piepklein draadloos telefoontje op hun wang gekleefd zoals de nieuwslezers. Nu zijn die kleine spullen uitgevonden om discreet in het beeld op te gaan. Niet om speciaal met die kant van je hoofd naar de camera te gaan staan als iemand een promofoto van je schiet. Zo'n spreker is perfect te fotograferen zonder wangmicrofoon, of indien mét, vanuit een hoek vanwaaruit het ding niet opvalt. Maar neen, allemaal reiken ze de fotograaf de wang aan met de plakker. Zodat u de microfoon niet kunt missen en denkt: tiens, een microfoon. Die kerel is een echte professional.
U krijgt maar één kans om de microfoon toch nog te missen: als u wordt afgeleid door de brede armgebaren des sprekers. Meestal poseert de man in een houding die doet veronderstellen dat hij op een druk kruispunt in het centrum van Oostende staat en daar een kudde aangespoelde potvissen terug de Noordzee in wil drijven. Armen kunnen niet spreken maar ze kunnen wel 'Toe-maar-jongens-de-beuk-erin' zeggen en dat doen de armen van motivational speakers tot de beuk er aan het andere eind uit komt.
Stuk voor stuk zijn de sprekers succesvolle zakenlui die reeds op zeer jonge leeftijd een bloeiende zaak uit de grond hebben gestampt, verkoper van het decennium zijn geworden of iets van die strekking hebben verwezenlijkt. En beroemd zijn ze ook allemaal, dat staat er immers bij. Want u zou zulks wel eens over het hoofd kunnen hebben gezien omdat u, om maar iets te zeggen, nog nooit van ze hebt gehoord. Ze zijn zo beroemd dat ze aan wildvreemde lieden ongevraagd mails moeten sturen om hun zaal vol te krijgen. O wacht, dat is altijd omdat er nog slechts een handvol plaatsen beschikbaar is tegen de vroege boekingsprijs. En ze mailen u nooit zomaar. U hoort altijd bij een bijzonder scherp afgelijnde doelgroep als 'ondernemers, verkopers, voorzitters, politiekers…' - kortom, iedereen is welkom maar het is speciaal voor ú!
De sprekers willen u ook nooit 'iets aanleren', neen, ze willen 'hun geheimen delen met u'. Terwijl een geheim pas echt waardevol blijft als je het bewaart. Als ze daar nu eens over zouden nadenken. Want mijn mailbox zal opgelucht ademhalen als ze die geheimen meenemen in het graf.
Geert Stadeus is de hoofdredacteur van Snoecks.
DS, 22-03-2008
De jongste maanden krijg ik ongevraagd veel briefwisseling en mails uit hoeken vanwaaruit ik voorheen zelden nieuws kreeg: de sector van de motivational speakers en succes coaches. Yes! En ik moet zeggen dat het al een beetje werkt. Ik ben onderhand heel sterk gemotiveerd om mij met succes uit die kerels hun adressenbestanden te laten schrappen. Niet dat er iets mis is met motivatie, integendeel. Ik heb ook wel eens gehoord van 'de drie m's van het slagen' - motivatie, motivatie en motivatie.
Motivatie doet mensen koersen winnen, deadlines halen, veldslagen winnen, en gerechten proberen te doen lijken op de foto die naast het recept staat. Mij hoort u niet zeggen dat motivatie iets negatiefs is. Dat zou ontmoedigend zijn. Maar die meestal in slecht Nederlands gestelde mailtjes doen vermoeden dat een stel hansworsten veel geld verdient door ons allemaal iets te komen leren waarvan wij eigenlijk niet weten of ze het zelf wel onder de knie hebben.
U hebt er natuurlijk geen boodschap aan dat ik er maar blijf over emmeren dat ik die lefdokters niet vertrouw. Waarom dan, hoor ik u roepen. Wat kan er nu mis zijn met mensen die vanaf een podium kwistig motivatie in het rond doen stuiven? Wel, ik zal het u zeggen. Om te beginnen lijken al die sprekers ongelooflijk sterk op elkaar. Anders gezegd: ze zijn wel van diverse pluimage, maar ze sturen allemaal die ene foto rond waarop ze het meest op Gert Verhulst lijken. Het zou best kunnen dat al die sprekers dezelfde stamvader hebben, maar doe geen moeite om dat uit te zoeken - mocht u op iemand stuiten, dan mag u er zeker van zijn dat die alles zal ontkennen.
Om te herbeginnen hebben de sprekers op die merkwaardige foto's allemaal zo'n piepklein draadloos telefoontje op hun wang gekleefd zoals de nieuwslezers. Nu zijn die kleine spullen uitgevonden om discreet in het beeld op te gaan. Niet om speciaal met die kant van je hoofd naar de camera te gaan staan als iemand een promofoto van je schiet. Zo'n spreker is perfect te fotograferen zonder wangmicrofoon, of indien mét, vanuit een hoek vanwaaruit het ding niet opvalt. Maar neen, allemaal reiken ze de fotograaf de wang aan met de plakker. Zodat u de microfoon niet kunt missen en denkt: tiens, een microfoon. Die kerel is een echte professional.
U krijgt maar één kans om de microfoon toch nog te missen: als u wordt afgeleid door de brede armgebaren des sprekers. Meestal poseert de man in een houding die doet veronderstellen dat hij op een druk kruispunt in het centrum van Oostende staat en daar een kudde aangespoelde potvissen terug de Noordzee in wil drijven. Armen kunnen niet spreken maar ze kunnen wel 'Toe-maar-jongens-de-beuk-erin' zeggen en dat doen de armen van motivational speakers tot de beuk er aan het andere eind uit komt.
Stuk voor stuk zijn de sprekers succesvolle zakenlui die reeds op zeer jonge leeftijd een bloeiende zaak uit de grond hebben gestampt, verkoper van het decennium zijn geworden of iets van die strekking hebben verwezenlijkt. En beroemd zijn ze ook allemaal, dat staat er immers bij. Want u zou zulks wel eens over het hoofd kunnen hebben gezien omdat u, om maar iets te zeggen, nog nooit van ze hebt gehoord. Ze zijn zo beroemd dat ze aan wildvreemde lieden ongevraagd mails moeten sturen om hun zaal vol te krijgen. O wacht, dat is altijd omdat er nog slechts een handvol plaatsen beschikbaar is tegen de vroege boekingsprijs. En ze mailen u nooit zomaar. U hoort altijd bij een bijzonder scherp afgelijnde doelgroep als 'ondernemers, verkopers, voorzitters, politiekers…' - kortom, iedereen is welkom maar het is speciaal voor ú!
De sprekers willen u ook nooit 'iets aanleren', neen, ze willen 'hun geheimen delen met u'. Terwijl een geheim pas echt waardevol blijft als je het bewaart. Als ze daar nu eens over zouden nadenken. Want mijn mailbox zal opgelucht ademhalen als ze die geheimen meenemen in het graf.
Geert Stadeus is de hoofdredacteur van Snoecks.
DS, 22-03-2008