Barst
24th July 2005, 04:48
Echt feest vieren de Belgen niet
Feest is een groot woord voor de viering van de 175ste verjaardag van België. Zelfs de koning hield zijn feestrede met een doodernstig gezicht.
Bij het militaire defilé voor de koning op het Paleizenplein in Brussel bleven gisteren zelfs honderden stoelen voor genodigden leeg. Elders in de stad trokken draaimolens, oude ambachten en braadworst volk aan. Maar een echt feest wilde het niet worden.
Aan de vooravond van de nationale dag dreigde het al mis te gaan. Als vrolijke noot hadden de organisatoren bedacht om het wereldrecord fanfaremuziek te breken. Er zouden meer dan 11578 muzikanten nodig zijn om een Japans record te overtreffen. Maar de teller op het Brusselse Rogierplein bleef triest hangen bij twaalfhonderd blazers en trommelaars, militaire kapellen inbegrepen.
Voor Belgische evenementen komen de mensen maar moeilijk op de been. De zes miljoen Vlamingen en vier miljoen Walen leven volstrekt langs elkaar heen. Ze vragen zich af hoe lang ze het nog met elkaar zullen uithouden binnen de Belgische staat.
Veel gemeenschappelijk hebben ze niet meer. Koning en krijgsmacht, belastingen en sociale zaken, daar is het zo ongeveer mee gezegd. Zo willen de Belgen dat. Tegelijk met het 175-jarig bestaan, vieren ze 25 jaar federalisme: de spreiding van de staatsmacht over de gewesten.
De federale regering heeft steeds minder te doen, doordat de ene bevoegdheid na de andere wordt overgedragen aan de gewestelijke regeringen van Vlaanderen, Wallonië en Brussel. Zelfs aan de buitenlandse politiek, dat traditioneel een federale zaak is, wordt geknabbeld. Ontwikkelingshulp en buitenlandse handel zijn al grotendeels overgedragen aan de gewesten.
Kranten en tv melden nauwelijks iets over wat er aan de andere kant van de taalgrens gebeurt. Zelfs fileberichten op de radio zijn beperkt tot het eigen landsdeel, ook al staan de opstoppingen tot over de grens.
Koning Albert ziet de bui hangen. In een feestrede op tv, waarin hij zelfs geen spoor van een glimlach toont, zegt hij dat de eenheid van België het ’Leitmotiv’ is in al zijn contacten in het land. Hij put hoop uit een opiniepeiling die volgens hem leert dat 87 procent van de Belgen de staat bijeen wil houden. ,,Alhoewel dertien procent het tegenovergestelde denkt, en dat soms luidruchtig te kennen geeft, mag men toch niet vergeten dat de overgrote meerderheid van onze bevolking de eenheid aankleeft”, zegt de koning die pleit voor een ’federale modelstaat’.
Of die federale modelstaat nog wat te doen zal hebben, is de vraag. Aan de ene kant hollen de gewesten de staat uit, aan de andere kant dringt de Europese Unie zich op. De EU mag van federaal premier Guy Verhofstadt nog veel verder gaan. Hij is een van de weinige regeringsleiders die nog geestdriftig spreekt over een Europese federatie. Dat is doorgedrongen tot in het staatsritueel. Aan het eind van het koninklijk defilé gisteren klonk niet alleen het Belgische volkslied ’Brabançonne’, ook de EU-hymne ’Alle Menschen werden Brüder’ werd aangeheven.
De koning stond voor beide op. Dat durft zijn Europees gezinde collega Beatrix hem nog niet na te doen op Koninginnedag.
Trouw, 22-07-2005
Feest is een groot woord voor de viering van de 175ste verjaardag van België. Zelfs de koning hield zijn feestrede met een doodernstig gezicht.
Bij het militaire defilé voor de koning op het Paleizenplein in Brussel bleven gisteren zelfs honderden stoelen voor genodigden leeg. Elders in de stad trokken draaimolens, oude ambachten en braadworst volk aan. Maar een echt feest wilde het niet worden.
Aan de vooravond van de nationale dag dreigde het al mis te gaan. Als vrolijke noot hadden de organisatoren bedacht om het wereldrecord fanfaremuziek te breken. Er zouden meer dan 11578 muzikanten nodig zijn om een Japans record te overtreffen. Maar de teller op het Brusselse Rogierplein bleef triest hangen bij twaalfhonderd blazers en trommelaars, militaire kapellen inbegrepen.
Voor Belgische evenementen komen de mensen maar moeilijk op de been. De zes miljoen Vlamingen en vier miljoen Walen leven volstrekt langs elkaar heen. Ze vragen zich af hoe lang ze het nog met elkaar zullen uithouden binnen de Belgische staat.
Veel gemeenschappelijk hebben ze niet meer. Koning en krijgsmacht, belastingen en sociale zaken, daar is het zo ongeveer mee gezegd. Zo willen de Belgen dat. Tegelijk met het 175-jarig bestaan, vieren ze 25 jaar federalisme: de spreiding van de staatsmacht over de gewesten.
De federale regering heeft steeds minder te doen, doordat de ene bevoegdheid na de andere wordt overgedragen aan de gewestelijke regeringen van Vlaanderen, Wallonië en Brussel. Zelfs aan de buitenlandse politiek, dat traditioneel een federale zaak is, wordt geknabbeld. Ontwikkelingshulp en buitenlandse handel zijn al grotendeels overgedragen aan de gewesten.
Kranten en tv melden nauwelijks iets over wat er aan de andere kant van de taalgrens gebeurt. Zelfs fileberichten op de radio zijn beperkt tot het eigen landsdeel, ook al staan de opstoppingen tot over de grens.
Koning Albert ziet de bui hangen. In een feestrede op tv, waarin hij zelfs geen spoor van een glimlach toont, zegt hij dat de eenheid van België het ’Leitmotiv’ is in al zijn contacten in het land. Hij put hoop uit een opiniepeiling die volgens hem leert dat 87 procent van de Belgen de staat bijeen wil houden. ,,Alhoewel dertien procent het tegenovergestelde denkt, en dat soms luidruchtig te kennen geeft, mag men toch niet vergeten dat de overgrote meerderheid van onze bevolking de eenheid aankleeft”, zegt de koning die pleit voor een ’federale modelstaat’.
Of die federale modelstaat nog wat te doen zal hebben, is de vraag. Aan de ene kant hollen de gewesten de staat uit, aan de andere kant dringt de Europese Unie zich op. De EU mag van federaal premier Guy Verhofstadt nog veel verder gaan. Hij is een van de weinige regeringsleiders die nog geestdriftig spreekt over een Europese federatie. Dat is doorgedrongen tot in het staatsritueel. Aan het eind van het koninklijk defilé gisteren klonk niet alleen het Belgische volkslied ’Brabançonne’, ook de EU-hymne ’Alle Menschen werden Brüder’ werd aangeheven.
De koning stond voor beide op. Dat durft zijn Europees gezinde collega Beatrix hem nog niet na te doen op Koninginnedag.
Trouw, 22-07-2005