Barst
4th March 2008, 14:22
Onbemand en onmachtig
Vorige week kon je nog het gevoel hebben dat het met de komende federale regering weliswaar nog niet snor zat, maar dat de kaap van Pasen toch zonder veel formaliteiten zou kunnen worden gerond. Er was een akkoordje over een staatshervorminkje en er was zelfs een soortement begroting. Exit Verhofstadt, enter Leterme op 20 maart en dan op naar midden juli voor de nieuwe grote communautaire botsing. Hoe zeker kunnen we, met 17 dagen te gaan, nog van dat scenario zijn?
De vanzelfsprekendheid van een naadloze overgang krijgt de jongste dagen de ene knauw na de andere. Tegelijk neemt de absurditeit van het spektakel hand over hand toe. We zien een kartel CD&V/N-VA dat met een been in en met een ander buiten de nieuwe regering blijft. De twee geledingen van de kiesvereniging communiceren per megafoon met elkaar, in plaats van binnenskamers een gezamenlijke strategie af te timmeren.
MR-voorman en premier-in-het-diepst-van-zijn-gedachten Didier Reynders legt zich duidelijk nog steeds niet neer bij de stokwissel Verhofstadt-Leterme. Terwijl zijn medestanders zich zorgelijk afvragen wat de strategie van hun leider zou mogen zijn, praat die met partijen die niet in de regering zitten en dat ook helemaal niet ambiëren, over het sociaal-economische luik ván die regering.
Het wordt met de dag waarschijnlijker dat LetermeI van start moet zonder meerderheid aan Vlaamse kant, zonder regeerakkoord en zonder enig zicht op een echte hervorming van de staat. Over de splitsing van BHV spreken we al helemaal niet meer. Als u niet meer kunt volgen: wees getroost, u bent niet alleen.
Het onheilspellende is dat voortdurend het bewijs wordt geleverd dat verkiezingen in dit land niet bepalen welk beleid zal worden gevoerd. De twee winnaars van 10 juni 2007 - CD&V/N-VA en MR - zijn met lege handen uit negen maanden formatie gekomen. Verliezers als Open VLD en PS zijn onverminderd aan de macht. De kiezer, die oranje-blauw in de steigers zette, moet toezien hoe de relatie tussen de twee grootste bouwstenen van die coalitie helemaal verzuurd is geraakt. Die komen niet meer verder dan elkaar de schuld te geven voor de mislukking van een regering die nog gevormd moet worden.
Intussen wordt ook elke dag het bewijs geleverd voor de irrelevantie van het Belgische beleidsniveau. De Vlaams arbeidsmarkt is compleet oververhit. Minder dan vijf procent van de mannen en minder dan zeven procent van de vrouwen is werkloos. Een vijfde van de vacante banen blijft openstaan. In vele regio's is de volledige tewerkstelling bereikt. Er zijn dus dringend maatregelen nodig om te voorkomen dat die situatie de groei hypothekeert. Maar Vlaanderen is niet bevoegd om ze te nemen. Het federale België is dat wel, maar is onbemand en onmachtig om zichzelf opnieuw uit te vinden.
DS, 04-03-2008 (Bart Sturtewagen)
Vorige week kon je nog het gevoel hebben dat het met de komende federale regering weliswaar nog niet snor zat, maar dat de kaap van Pasen toch zonder veel formaliteiten zou kunnen worden gerond. Er was een akkoordje over een staatshervorminkje en er was zelfs een soortement begroting. Exit Verhofstadt, enter Leterme op 20 maart en dan op naar midden juli voor de nieuwe grote communautaire botsing. Hoe zeker kunnen we, met 17 dagen te gaan, nog van dat scenario zijn?
De vanzelfsprekendheid van een naadloze overgang krijgt de jongste dagen de ene knauw na de andere. Tegelijk neemt de absurditeit van het spektakel hand over hand toe. We zien een kartel CD&V/N-VA dat met een been in en met een ander buiten de nieuwe regering blijft. De twee geledingen van de kiesvereniging communiceren per megafoon met elkaar, in plaats van binnenskamers een gezamenlijke strategie af te timmeren.
MR-voorman en premier-in-het-diepst-van-zijn-gedachten Didier Reynders legt zich duidelijk nog steeds niet neer bij de stokwissel Verhofstadt-Leterme. Terwijl zijn medestanders zich zorgelijk afvragen wat de strategie van hun leider zou mogen zijn, praat die met partijen die niet in de regering zitten en dat ook helemaal niet ambiëren, over het sociaal-economische luik ván die regering.
Het wordt met de dag waarschijnlijker dat LetermeI van start moet zonder meerderheid aan Vlaamse kant, zonder regeerakkoord en zonder enig zicht op een echte hervorming van de staat. Over de splitsing van BHV spreken we al helemaal niet meer. Als u niet meer kunt volgen: wees getroost, u bent niet alleen.
Het onheilspellende is dat voortdurend het bewijs wordt geleverd dat verkiezingen in dit land niet bepalen welk beleid zal worden gevoerd. De twee winnaars van 10 juni 2007 - CD&V/N-VA en MR - zijn met lege handen uit negen maanden formatie gekomen. Verliezers als Open VLD en PS zijn onverminderd aan de macht. De kiezer, die oranje-blauw in de steigers zette, moet toezien hoe de relatie tussen de twee grootste bouwstenen van die coalitie helemaal verzuurd is geraakt. Die komen niet meer verder dan elkaar de schuld te geven voor de mislukking van een regering die nog gevormd moet worden.
Intussen wordt ook elke dag het bewijs geleverd voor de irrelevantie van het Belgische beleidsniveau. De Vlaams arbeidsmarkt is compleet oververhit. Minder dan vijf procent van de mannen en minder dan zeven procent van de vrouwen is werkloos. Een vijfde van de vacante banen blijft openstaan. In vele regio's is de volledige tewerkstelling bereikt. Er zijn dus dringend maatregelen nodig om te voorkomen dat die situatie de groei hypothekeert. Maar Vlaanderen is niet bevoegd om ze te nemen. Het federale België is dat wel, maar is onbemand en onmachtig om zichzelf opnieuw uit te vinden.
DS, 04-03-2008 (Bart Sturtewagen)