Barst
15th February 2008, 23:18
Meer stiptheid en respect op de schoolbanken
BRUSSEL/HALLE - Vlaams parlementslid Laurence Libert (Open VLD) stelt voor dat scholen hun leerlingen meer respect en stiptheid bijbrengen. 'Werkgevers klagen over de attitude van jongeren.'
'De jeugd van tegenwoordig' ligt niet goed bij veel werkgevers. Jongeren zouden te laat komen, te weinig respect voor hun oversten tonen en moeite hebben met hiërarchie.
'Wanneer ik met bedrijfsleiders praat, is dat een vaak gehoorde klacht', aldus Laurence Libert. Daarom stelt het jonge parlementslid voor dat scholen de sociale vaardigheden van hun leerlingen strenger opvolgen. 'Dat staat nu al in de eindtermen, maar ik vraag me af of de scholen dat in de praktijk ook doen.'
Die vraag stelde ze gisteren ook in het Vlaams Parlement aan de minister van Onderwijs, Frank Vandenbroucke (SP.A). Die verwees in zijn antwoord naar de herziening van alle vakoverschrijdende eindtermen later dit jaar.
'Voor mij gaat het er vooral om dat iedereen zijn verantwoordelijkheid opneemt', aldus Libert. 'Zo is het belangrijk dat ouders in hun opvoeding normen meegeven. Je moet bijvoorbeeld niet door het rood licht stappen met je kind erbij. Maar ook de scholen kunnen misschien wat meer hun steentje bijdragen?'
'Wij geven nu al voldoende structuur en duidelijkheid, maar de ouders moeten mee willen', reageert Wim Verdeyen, pedagogisch directeur van de technische middelbare school Don Bosco in Halle. 'Als er buiten de schoolmuren een algemene normvervaging is, dan staan wij machteloos. Wie treedt nog op tegen spuwen? Of tegen brutaliteit? Op den duur is de school de enige die daartegen nog reageert.'
'Het wordt helemaal erg wanneer sommige ouders ons tegenwerken', vult godsdienstlerares Lut Testaert aan. 'Zo vertrekken sommige leerlingen al op vrijdagmiddag naar een skigebied of naar Tenerife, met het hele gezin. Maar ouders moeten zich ook aan de norm houden, en de norm is 16.25uur.'
De omgangsvormen onder de 1.700 tieners van deze technische school zijn misschien ruwer geworden, over hun inzet klagen de leraars niet. 'Vooral de leerlingen uit de beroepsrichtingen zijn echte werkers', aldus Testaert. 'Je merkt dat ze niet willen stilzitten, en het beroepsonderwijs geeft hen veel kansen om te werken. Als stagiair zijn ze zeer gegeerd bij bedrijven. Werkgevers vragen leerlingen in het zesde jaar vaak hun zevende jaar niet meer te doen, en bij hen te komen werken.'
Een negatievere evolutie stelt Testaert in het derde en vierde jaar TSO vast, waar de richtingen theoretischer zijn. 'De leerlingen zijn vaak slim genoeg, maar ze hebben gewoon geen zin meer. Eigenlijk zijn zij het slachtoffer van de leerplicht tot 18 jaar. Sommigen zitten op die leeftijd echt op een dieptepunt, ze leven niet van maandag tot vrijdag.'
Op de arbeidsmarkt klinken gelijkaardige signalen, bijvoorbeeld bij Colruyt. 'Ik hoor chefs wel eens klagen over de houding van jongeren', zegt personeelsdirecteur Tony Verlinden. 'Sommige chefs hebben het gevoel dat zij taken uitvoeren die normaal op school of thuis gebeuren.'
'Dan weerklinkt heimwee naar de legerdienst, waar stiptheid en respect voor de hiërarchie werden bijgebracht. Neem bijvoorbeeld het bijbrengen van de regels. In het leger leerde je de regels te aanvaarden, zonder uitleg. Nu kom je daar op de werkvloer niet meer mee weg. Jongeren vragen waarom een bepaalde regel geldt, en ze willen de achtergrond daarvan weten.'
Verlinden zelf deelt het heimwee naar de legerdienst niet. 'Ik vind het goed dat jongeren kritischer zijn geworden', zegt hij. 'Dat heeft ook te maken met de veranderende omstandigheden. Vroeger moesten sollicitanten vragen om een job. Nu is het omgekeerd, werkgevers vragen sollicitanten om alstublieft bij hen te komen werken.'
En er is volgens Tony Verlinden nog iets anders belangrijks veranderd. 'Jonge mensen zoeken nu veel meer een evenwicht tussen leven en werken. Terwijl voor ons vroeger bijvoorbeeld een promotie het hoogste was, wegen jonge collega's af of dat niet te veel op het gezinsleven weegt. Als het betekent dat ze op zaterdag moeten werken, weigeren sommigen. En eigenlijk kan ik ze geen ongelijk geven. Dit is geen slechte evolutie.'
Dat zegt ook de voormalige algemeen directeur van DHL, Frank Beuselinck. 'Mijn grootmoeder zei ook al dat het vroeger beter was. Eigenlijk vind ik dat de Belgische werknemers zeer gemotiveerd zijn, als je ziet hoe zwaar de arbeid wordt belast.'
Beuselinck ziet niet zozeer een attitudeprobleem van leerlingen. 'Wel is er een probleem van flexibiliteit en mobiliteit. Het kost moeite om jongeren zover te krijgen dat ze zich vijf kilometer naar het werk verplaatsen. Dat heeft voor een stuk te maken met de kloof tussen onderwijs en bedrijfsleven. Scholen kennen de wereld van de bedrijven niet. Leraars zijn inhoudelijk heel sterk, maar hun houding sluit niet aan bij de arbeidssituatie in een privébedrijf.'
DS, 15-02-2008 (Pieter Lesaffer)
BRUSSEL/HALLE - Vlaams parlementslid Laurence Libert (Open VLD) stelt voor dat scholen hun leerlingen meer respect en stiptheid bijbrengen. 'Werkgevers klagen over de attitude van jongeren.'
'De jeugd van tegenwoordig' ligt niet goed bij veel werkgevers. Jongeren zouden te laat komen, te weinig respect voor hun oversten tonen en moeite hebben met hiërarchie.
'Wanneer ik met bedrijfsleiders praat, is dat een vaak gehoorde klacht', aldus Laurence Libert. Daarom stelt het jonge parlementslid voor dat scholen de sociale vaardigheden van hun leerlingen strenger opvolgen. 'Dat staat nu al in de eindtermen, maar ik vraag me af of de scholen dat in de praktijk ook doen.'
Die vraag stelde ze gisteren ook in het Vlaams Parlement aan de minister van Onderwijs, Frank Vandenbroucke (SP.A). Die verwees in zijn antwoord naar de herziening van alle vakoverschrijdende eindtermen later dit jaar.
'Voor mij gaat het er vooral om dat iedereen zijn verantwoordelijkheid opneemt', aldus Libert. 'Zo is het belangrijk dat ouders in hun opvoeding normen meegeven. Je moet bijvoorbeeld niet door het rood licht stappen met je kind erbij. Maar ook de scholen kunnen misschien wat meer hun steentje bijdragen?'
'Wij geven nu al voldoende structuur en duidelijkheid, maar de ouders moeten mee willen', reageert Wim Verdeyen, pedagogisch directeur van de technische middelbare school Don Bosco in Halle. 'Als er buiten de schoolmuren een algemene normvervaging is, dan staan wij machteloos. Wie treedt nog op tegen spuwen? Of tegen brutaliteit? Op den duur is de school de enige die daartegen nog reageert.'
'Het wordt helemaal erg wanneer sommige ouders ons tegenwerken', vult godsdienstlerares Lut Testaert aan. 'Zo vertrekken sommige leerlingen al op vrijdagmiddag naar een skigebied of naar Tenerife, met het hele gezin. Maar ouders moeten zich ook aan de norm houden, en de norm is 16.25uur.'
De omgangsvormen onder de 1.700 tieners van deze technische school zijn misschien ruwer geworden, over hun inzet klagen de leraars niet. 'Vooral de leerlingen uit de beroepsrichtingen zijn echte werkers', aldus Testaert. 'Je merkt dat ze niet willen stilzitten, en het beroepsonderwijs geeft hen veel kansen om te werken. Als stagiair zijn ze zeer gegeerd bij bedrijven. Werkgevers vragen leerlingen in het zesde jaar vaak hun zevende jaar niet meer te doen, en bij hen te komen werken.'
Een negatievere evolutie stelt Testaert in het derde en vierde jaar TSO vast, waar de richtingen theoretischer zijn. 'De leerlingen zijn vaak slim genoeg, maar ze hebben gewoon geen zin meer. Eigenlijk zijn zij het slachtoffer van de leerplicht tot 18 jaar. Sommigen zitten op die leeftijd echt op een dieptepunt, ze leven niet van maandag tot vrijdag.'
Op de arbeidsmarkt klinken gelijkaardige signalen, bijvoorbeeld bij Colruyt. 'Ik hoor chefs wel eens klagen over de houding van jongeren', zegt personeelsdirecteur Tony Verlinden. 'Sommige chefs hebben het gevoel dat zij taken uitvoeren die normaal op school of thuis gebeuren.'
'Dan weerklinkt heimwee naar de legerdienst, waar stiptheid en respect voor de hiërarchie werden bijgebracht. Neem bijvoorbeeld het bijbrengen van de regels. In het leger leerde je de regels te aanvaarden, zonder uitleg. Nu kom je daar op de werkvloer niet meer mee weg. Jongeren vragen waarom een bepaalde regel geldt, en ze willen de achtergrond daarvan weten.'
Verlinden zelf deelt het heimwee naar de legerdienst niet. 'Ik vind het goed dat jongeren kritischer zijn geworden', zegt hij. 'Dat heeft ook te maken met de veranderende omstandigheden. Vroeger moesten sollicitanten vragen om een job. Nu is het omgekeerd, werkgevers vragen sollicitanten om alstublieft bij hen te komen werken.'
En er is volgens Tony Verlinden nog iets anders belangrijks veranderd. 'Jonge mensen zoeken nu veel meer een evenwicht tussen leven en werken. Terwijl voor ons vroeger bijvoorbeeld een promotie het hoogste was, wegen jonge collega's af of dat niet te veel op het gezinsleven weegt. Als het betekent dat ze op zaterdag moeten werken, weigeren sommigen. En eigenlijk kan ik ze geen ongelijk geven. Dit is geen slechte evolutie.'
Dat zegt ook de voormalige algemeen directeur van DHL, Frank Beuselinck. 'Mijn grootmoeder zei ook al dat het vroeger beter was. Eigenlijk vind ik dat de Belgische werknemers zeer gemotiveerd zijn, als je ziet hoe zwaar de arbeid wordt belast.'
Beuselinck ziet niet zozeer een attitudeprobleem van leerlingen. 'Wel is er een probleem van flexibiliteit en mobiliteit. Het kost moeite om jongeren zover te krijgen dat ze zich vijf kilometer naar het werk verplaatsen. Dat heeft voor een stuk te maken met de kloof tussen onderwijs en bedrijfsleven. Scholen kennen de wereld van de bedrijven niet. Leraars zijn inhoudelijk heel sterk, maar hun houding sluit niet aan bij de arbeidssituatie in een privébedrijf.'
DS, 15-02-2008 (Pieter Lesaffer)