Barst
30th January 2008, 20:47
's Avonds Brahim, overdag Bart
Brahim leeft al vijf jaar met twee identiteiten omdat hij anders geen werk vond. 'Boos worden verandert de domheid van de mensen niet.'
Bedrijven nodigen nog altijd sneller een autochtone sollicitant uit voor een gesprek dan iemand van allochtone origine. Dat blijkt uit een steekproef van Animo, de jongerenpartij van SP.A.
Vijftig bedrijven kregen twee identieke sollicitatiebrieven. Het enige verschil was de naam: onder de ene brief stond een allochtone naam, onder de andere een autochtone. De autochtone sollicitanten werden in 60 procent van de gevallen uitgenodigd, de allochtone in 25 procent van de gevallen.
Brahim kan bevestigen dat een moslimnaam niet meteen een troef is op de arbeidsmarkt. De Marokkaanse Belg leeft al vijf jaar met twee identiteiten. Om aan de vooroordelen te ontsnappen, paste hij zijn naam aan. Op het werk is hij Bart, thuis en bij familie, gewoon Brahim. We treffen hem in een Antwerps café. Hij vertelt laconiek over zijn pragmatische aanpak.
'Ik werk in de IT-sector als freelancer en begeleid grote projecten voor multinationals. Als freelancer moet je veel solliciteren en toen het in 2002 minder goed ging in de sector, heb ik mijn naam op mijn curriculum vitae veranderd in Bart. Werk vinden ging sindsdien veel makkelijker. Een multinational die me een half jaar eerder nog geweigerd had, nam me onmiddellijk aan.
Ondertussen werk ik al vijf jaar voor hen, en ben ik gewend aan mijn tweede identiteit. In het begin liep ik wel eens door als ze Bart, Bart! door de gang riepen. Maar ondertussen is het een tweede huid geworden, die ik aantrek als ik naar het werk ga.
Het bedrijf heeft me nooit mijn identiteitskaart gevraagd, en alles op basis van mijn cv gedaan. Alleen enkele zeer nauwe collega's heb ik mijn echte naam verklapt. Als iemand me vraagt over mijn achtergrond zeg ik dat die gemengd is, en meestal is de kous daarmee af.
Grappig werd het toen ik de persoon die me een half jaar tevoren geweigerd had, op de werkvloer tegenkwam. Hij deed of zijn neus bloedde, en ik ook. Niemand wordt graag van racisme beschuldigd. In de afdeling van ons bedrijf werken zo'n 60 mensen. Op één persoon na, ben ik de enige vreemdeling, een verstekeling dan nog. Dat zegt toch iets over een bedrijf in Brussel.
Heb je ooit gedacht aan een officiële naamsverandering?
'Ja. Vooral na een paar vervelende ervaringen op luchthavens, toen ik naar Engeland of Amerika vloog. Je wordt er meteen uitgehaald en zeer grondig gefouilleerd en ondervraagd. Ik heb me toen voorgenomen nooit meer te gaan, maar daar ben ik ondertussen al op terug gekomen. Ik wil mijn naam ook niet veranderen omdat ik nog steeds, thuis, bij vrienden en familie, gewoon Brahim heet.'
Merk je veel verschil nu je twee identiteiten hebt?
'Ik krijg soms zeer verkrampte reacties als ik me als Brahim voorstel. Sommige mensen beginnen gebroken Nederlands te spreken of worden bijzonder voorzichtig. Anderen doen dan weer een beetje neerbuigend. Ik zeg niet dat mensen zich bewust anders opstellen, maar het heeft een grote impact op hoe ze je zien. Als Bart is het veel eenvoudiger om contact met iemand te maken.'
'Ik denk dat ik een vrij atypische Marokkaan ben. Ik heb veel van de wereld gezien en ben pas recent getrouwd, met een Vlaamse. Onze dochter heeft een naam die je in beide culturen tegenkomt. Ze mag van mij zelf het beste van de twee werelden ontdekken, en ik zal ze daarin begeleiden.'
'Mijn vrouw hoeft geen moslim te worden of moslimnaam aan te nemen. Dat heb ik altijd een nogal vreemd gebruik gevonden. Ik drink wel eens een biertje en bid ook niet meer zes keer per dag. Wel doe ik nog elk jaar de Ramadan. Dat is een periode van zuivering en bezinning, die me erg goed doet. Ik zie er een stuk beter uit na een maand vasten, niet roken en niet drinken.'
Je milde houding steekt af tegen de frustratie en woede bij andere moslims.
'Ik begrijp die reacties, en heb ook opstandigheid gevoeld. Als je systematisch geweigerd wordt in discotheken of op de arbeidsmarkt, word je kwaad. Al vrij snel zag ik in dat dit verspilde energie was en de domheid van de mensen niet kan veranderen.'
'Ik heb er wel aan gedacht om naar een ander land te verhuizen, waar je niet zo wordt vastgepind op je achtergrond en naam. Ik kan elke moslim aanraden te doen wat ik deed. Schrijf gewoon een andere voornaam op je cv. Tijdens het sollicitatiegesprek kan je nog uitleggen waarom je het deed. Het gaat erom mensen voorbij de naam te doen kijken, naar je persoonlijkheid en je competenties.'
DS, 30-01-2008 (Bart Van Peel)
Brahim leeft al vijf jaar met twee identiteiten omdat hij anders geen werk vond. 'Boos worden verandert de domheid van de mensen niet.'
Bedrijven nodigen nog altijd sneller een autochtone sollicitant uit voor een gesprek dan iemand van allochtone origine. Dat blijkt uit een steekproef van Animo, de jongerenpartij van SP.A.
Vijftig bedrijven kregen twee identieke sollicitatiebrieven. Het enige verschil was de naam: onder de ene brief stond een allochtone naam, onder de andere een autochtone. De autochtone sollicitanten werden in 60 procent van de gevallen uitgenodigd, de allochtone in 25 procent van de gevallen.
Brahim kan bevestigen dat een moslimnaam niet meteen een troef is op de arbeidsmarkt. De Marokkaanse Belg leeft al vijf jaar met twee identiteiten. Om aan de vooroordelen te ontsnappen, paste hij zijn naam aan. Op het werk is hij Bart, thuis en bij familie, gewoon Brahim. We treffen hem in een Antwerps café. Hij vertelt laconiek over zijn pragmatische aanpak.
'Ik werk in de IT-sector als freelancer en begeleid grote projecten voor multinationals. Als freelancer moet je veel solliciteren en toen het in 2002 minder goed ging in de sector, heb ik mijn naam op mijn curriculum vitae veranderd in Bart. Werk vinden ging sindsdien veel makkelijker. Een multinational die me een half jaar eerder nog geweigerd had, nam me onmiddellijk aan.
Ondertussen werk ik al vijf jaar voor hen, en ben ik gewend aan mijn tweede identiteit. In het begin liep ik wel eens door als ze Bart, Bart! door de gang riepen. Maar ondertussen is het een tweede huid geworden, die ik aantrek als ik naar het werk ga.
Het bedrijf heeft me nooit mijn identiteitskaart gevraagd, en alles op basis van mijn cv gedaan. Alleen enkele zeer nauwe collega's heb ik mijn echte naam verklapt. Als iemand me vraagt over mijn achtergrond zeg ik dat die gemengd is, en meestal is de kous daarmee af.
Grappig werd het toen ik de persoon die me een half jaar tevoren geweigerd had, op de werkvloer tegenkwam. Hij deed of zijn neus bloedde, en ik ook. Niemand wordt graag van racisme beschuldigd. In de afdeling van ons bedrijf werken zo'n 60 mensen. Op één persoon na, ben ik de enige vreemdeling, een verstekeling dan nog. Dat zegt toch iets over een bedrijf in Brussel.
Heb je ooit gedacht aan een officiële naamsverandering?
'Ja. Vooral na een paar vervelende ervaringen op luchthavens, toen ik naar Engeland of Amerika vloog. Je wordt er meteen uitgehaald en zeer grondig gefouilleerd en ondervraagd. Ik heb me toen voorgenomen nooit meer te gaan, maar daar ben ik ondertussen al op terug gekomen. Ik wil mijn naam ook niet veranderen omdat ik nog steeds, thuis, bij vrienden en familie, gewoon Brahim heet.'
Merk je veel verschil nu je twee identiteiten hebt?
'Ik krijg soms zeer verkrampte reacties als ik me als Brahim voorstel. Sommige mensen beginnen gebroken Nederlands te spreken of worden bijzonder voorzichtig. Anderen doen dan weer een beetje neerbuigend. Ik zeg niet dat mensen zich bewust anders opstellen, maar het heeft een grote impact op hoe ze je zien. Als Bart is het veel eenvoudiger om contact met iemand te maken.'
'Ik denk dat ik een vrij atypische Marokkaan ben. Ik heb veel van de wereld gezien en ben pas recent getrouwd, met een Vlaamse. Onze dochter heeft een naam die je in beide culturen tegenkomt. Ze mag van mij zelf het beste van de twee werelden ontdekken, en ik zal ze daarin begeleiden.'
'Mijn vrouw hoeft geen moslim te worden of moslimnaam aan te nemen. Dat heb ik altijd een nogal vreemd gebruik gevonden. Ik drink wel eens een biertje en bid ook niet meer zes keer per dag. Wel doe ik nog elk jaar de Ramadan. Dat is een periode van zuivering en bezinning, die me erg goed doet. Ik zie er een stuk beter uit na een maand vasten, niet roken en niet drinken.'
Je milde houding steekt af tegen de frustratie en woede bij andere moslims.
'Ik begrijp die reacties, en heb ook opstandigheid gevoeld. Als je systematisch geweigerd wordt in discotheken of op de arbeidsmarkt, word je kwaad. Al vrij snel zag ik in dat dit verspilde energie was en de domheid van de mensen niet kan veranderen.'
'Ik heb er wel aan gedacht om naar een ander land te verhuizen, waar je niet zo wordt vastgepind op je achtergrond en naam. Ik kan elke moslim aanraden te doen wat ik deed. Schrijf gewoon een andere voornaam op je cv. Tijdens het sollicitatiegesprek kan je nog uitleggen waarom je het deed. Het gaat erom mensen voorbij de naam te doen kijken, naar je persoonlijkheid en je competenties.'
DS, 30-01-2008 (Bart Van Peel)