Barst
26th December 2007, 16:08
Koninklijk oef-gevoel
Het was kantje boordje. Naarmate de dagen van 2007 korter werden en de politieke impasse dieper, zag het er steeds meer naar uit dat de traditionele kerstboodschap van de koning over de opwarming van de aarde, het wereldwijde vluchtelingenprobleem of de uitputting van de grondstoffen zou moeten gaan. Maar kijk, op de allerkortste dag legde dan toch een federale regering de eed af en dus kon de koninklijke entourage zich alsnog aan het schrijven zetten van een toespraak die politieker van inhoud was dan iedereen kort voordien voor mogelijk had gehouden.
De aanhef van de koninklijke boodschap ademde een sterk oef-gevoel uit: Het land heeft politiek een 'harde periode' gekend, maar uiteindelijk hebben 'creativiteit, gezond verstand en zin voor compromis' - eigenschappen die Albert als typisch Belgisch omschreef - het gehaald. Kennelijk heersten voordien on-Belgische kwalen als ideeënloosheid, bekrompenheid en onvermogen. De vingerwijzing kan de tenoren van de mislukte formatie niet zijn ontgaan.
De vorst stipte aan dat er, naast de behandeling van dringende problemen, een 'hervorming en modernisering' van 'onze federale staat' op stapel wordt gezet. Vooral het epitheton 'federale' heeft gewicht. Twee jaar geleden waarschuwde Albert nog voor 'al dan niet omzwachteld separatisme', nu dankte hij iedereen die tot de afwending van dat gevaar heeft bijgedragen. Dat hij daar lange tijd een hard hoofd in had, bewijst een citaat van zijn voorganger Boudewijn uit 1981: 'Ik geloof rotsvast in de toekomst van ons land omdat ik vertrouwen stel in het kunnen van de Belgen wanneer ze in het nauw worden gedreven.' Dat laatste was blijkbaar de voorbije maanden het geval.
Als we de onderlinge communicatie verbeteren, ons toeleggen op de kennis van andere landstalen en werk maken van interculturele, armoedebestrijdende en Europese projecten, dan zijn we volgens de koning op de goede weg. We kunnen tegelijk Vlaming of Waal, Belg en Europeaan zijn, als we maar willen.
Een bevreemdende passus ging over 'collectieve onrechtvaardigheden' die in onze geschiedenis zijn voorgekomen. Ze sloegen wonden die we te boven moeten komen door ons te verzoenen. De koning lijkt te menen dat de Vlamingen, getekend door generatielange achterstelling, verschanst zitten in een anti-Belgische kramp. Het is een stelling die in Franstalige kringen vaker te horen valt. Misschien leeft dat gevoel inderdaad nog in een kleine 'Belgiekse nikske'-subcultuur. Maar het is onzin te denken dat het communautaire spanningsveld daartoe te reduceren valt.
Dit gaat niet over het verleden, maar over de toekomst. De Vlamingen zijn niet nukkig om wat hen vroeger is overkomen, ze maken zich zorgen over hoe ze nu en straks bestuurd worden. Ze stellen zich van de 'modernisering' van de federale staat iets meer voor dan een cosmetische oefening.
DS, 26-12-2007 (Bart Sturtewagen)
Het was kantje boordje. Naarmate de dagen van 2007 korter werden en de politieke impasse dieper, zag het er steeds meer naar uit dat de traditionele kerstboodschap van de koning over de opwarming van de aarde, het wereldwijde vluchtelingenprobleem of de uitputting van de grondstoffen zou moeten gaan. Maar kijk, op de allerkortste dag legde dan toch een federale regering de eed af en dus kon de koninklijke entourage zich alsnog aan het schrijven zetten van een toespraak die politieker van inhoud was dan iedereen kort voordien voor mogelijk had gehouden.
De aanhef van de koninklijke boodschap ademde een sterk oef-gevoel uit: Het land heeft politiek een 'harde periode' gekend, maar uiteindelijk hebben 'creativiteit, gezond verstand en zin voor compromis' - eigenschappen die Albert als typisch Belgisch omschreef - het gehaald. Kennelijk heersten voordien on-Belgische kwalen als ideeënloosheid, bekrompenheid en onvermogen. De vingerwijzing kan de tenoren van de mislukte formatie niet zijn ontgaan.
De vorst stipte aan dat er, naast de behandeling van dringende problemen, een 'hervorming en modernisering' van 'onze federale staat' op stapel wordt gezet. Vooral het epitheton 'federale' heeft gewicht. Twee jaar geleden waarschuwde Albert nog voor 'al dan niet omzwachteld separatisme', nu dankte hij iedereen die tot de afwending van dat gevaar heeft bijgedragen. Dat hij daar lange tijd een hard hoofd in had, bewijst een citaat van zijn voorganger Boudewijn uit 1981: 'Ik geloof rotsvast in de toekomst van ons land omdat ik vertrouwen stel in het kunnen van de Belgen wanneer ze in het nauw worden gedreven.' Dat laatste was blijkbaar de voorbije maanden het geval.
Als we de onderlinge communicatie verbeteren, ons toeleggen op de kennis van andere landstalen en werk maken van interculturele, armoedebestrijdende en Europese projecten, dan zijn we volgens de koning op de goede weg. We kunnen tegelijk Vlaming of Waal, Belg en Europeaan zijn, als we maar willen.
Een bevreemdende passus ging over 'collectieve onrechtvaardigheden' die in onze geschiedenis zijn voorgekomen. Ze sloegen wonden die we te boven moeten komen door ons te verzoenen. De koning lijkt te menen dat de Vlamingen, getekend door generatielange achterstelling, verschanst zitten in een anti-Belgische kramp. Het is een stelling die in Franstalige kringen vaker te horen valt. Misschien leeft dat gevoel inderdaad nog in een kleine 'Belgiekse nikske'-subcultuur. Maar het is onzin te denken dat het communautaire spanningsveld daartoe te reduceren valt.
Dit gaat niet over het verleden, maar over de toekomst. De Vlamingen zijn niet nukkig om wat hen vroeger is overkomen, ze maken zich zorgen over hoe ze nu en straks bestuurd worden. Ze stellen zich van de 'modernisering' van de federale staat iets meer voor dan een cosmetische oefening.
DS, 26-12-2007 (Bart Sturtewagen)