Barst
27th June 2005, 03:25
Jeske is eerste Nederlandse vrouw in Belgische leger
Nederlandse aspirant-militairen vinden in België wat ze in eigen land niet meer hebben: baanzekerheid tot het pensioen. ’Hollanders’ doen het goed in het Belgische leger.
Kapitein-commandant Dirk Vandam legt de telefoon neer en draait zich met een brede glimlach naar Jeske van Rijthoven.
,,Proficiat. U ben niet alleen de eerste maar ook de enige Nederlandse vrouw in het Belgische leger.’’ Soldaat Van Rijthoven (21) straalt, al heeft haar bezoek aan het Defensiehuis in Antwerpen niet opgeleverd waar ze eigenlijk voor kwam: de inschrijving als beroepsvrijwilliger. Dat kan pas in augustus, nadat ze tien maanden in het Belgische leger heeft gediend.
Jeske vouwt de aanbevelingsbrief van haar commandant op en stopt hem weer in de linkerborstzak, met erboven het opschrift BELGIUM. Dat van die tien maanden is even een tegenvaller, maar haar plan verandert niet. Jeske van Rijthoven wil beroepsmilitair voor onbepaalde tijd worden en dan nog het liefst onderofficier. Dat wist ze al toen ze 15 jaar was en nog op de Mavo in het Brabantse Oosterhout zat.
,,Ik ben eerst in Nederland gaan informeren, maar wat me daar tegenstond, was dat de contracten zo kort waren. In België kun je je contract omzetten naar onbepaalde tijd. Mijn opa, die kolonel was bij de Nederlandse luchtmacht, heeft me zelfs aangemoedigd. Hij is me na de opleiding de baret komen opzetten. Supertrots was-ie.’’
De baanzekerheid lokt meer Nederlanders naar het Belgische leger, dat sinds begin 2004 openstaat voor alle EU-onderdanen (zie kader).
Vorig jaar solliciteerden 31 Nederlanders van wie er zeven zijn ingelijfd, zoals de Vlamingen dat noemen. De eerste vijf maanden van dit jaar hebben al 39 Nederlanders gesolliciteerd. Met twee van hen gaat de Belgische krijgsmacht verder. Volgende maand komt een derde Nederlander op, wat het totaal op tien brengt.
Nederlanders krijgen hun militaire basisopleiding van vier maanden in Leopoldsburg, Belgisch Limburg. Voor Jeske van Rijthoven was het behoorlijk wennen en omschakelen. Niet alleen van burger naar militair, maar ook van Nederland naar België.
,,De mentaliteit is hier anders. Ik ben zelf redelijk recht-voor-z’n-raap, maar dat werkt hier niet. Ik heb geleerd dingen anders te brengen met hetzelfde effect. Daar heb ik heel veel profijt van.’’ De reacties op de ’Hollandse’ waren van meet af aan positief. ,,Mensen waren nieuwsgierig. Ze vinden het tof dat je volledig meedraait.’’
Na de basisopleiding is Jeske bij 11 Geniebataljon in Burcht geplaatst. ,,Ik wilde alleen bij de genie en dat is gelukt.’’ De opleiding voor pionier bij de gevechtsgenie duurt ook vier maanden.
Jeske geniet met volle teugen van het leggen of opruimen van mijnen, blokkades en springladingen. ,,De genie is één grote familie. Het is super om daarbij te blijven. Het is echt werk met nut, het heeft betekenis, zeker als je in het buitenland kunt helpen met wederopbouw. Dat lijkt me het mooiste wat er is.’’
Tijdens de basisopleiding heeft Jeske haar vriend Dries leren kennen, met wie ze nu samenwoont in een dorpje bij Gent. Als ze trouwen, krijgt Jeske de Belgische nationaliteit, maar nu heeft ze een tijdelijke verblijfsvergunning moeten aanvragen. ,,Er komt een hele papierwinkel aan te pas voordat je in België kunt wonen en werken. Dat moet je niet onderschatten.’’
Jeske weet inmiddels dat congé vakantie betekent en consigne straf. ,,Dat haalde ik altijd door elkaar.’’ Ze spreekt een grappig mengelmoesje van Brabants en Vlaams. ,,In Brabant zeggen ze: o, je spreekt Vlaams. Hier horen ze direct dat ik een Nederlandse ben. Maar ze hebben het nu wel over ’onze Hollandse’.’’
Trouw, 27-06-2005
Nederlandse aspirant-militairen vinden in België wat ze in eigen land niet meer hebben: baanzekerheid tot het pensioen. ’Hollanders’ doen het goed in het Belgische leger.
Kapitein-commandant Dirk Vandam legt de telefoon neer en draait zich met een brede glimlach naar Jeske van Rijthoven.
,,Proficiat. U ben niet alleen de eerste maar ook de enige Nederlandse vrouw in het Belgische leger.’’ Soldaat Van Rijthoven (21) straalt, al heeft haar bezoek aan het Defensiehuis in Antwerpen niet opgeleverd waar ze eigenlijk voor kwam: de inschrijving als beroepsvrijwilliger. Dat kan pas in augustus, nadat ze tien maanden in het Belgische leger heeft gediend.
Jeske vouwt de aanbevelingsbrief van haar commandant op en stopt hem weer in de linkerborstzak, met erboven het opschrift BELGIUM. Dat van die tien maanden is even een tegenvaller, maar haar plan verandert niet. Jeske van Rijthoven wil beroepsmilitair voor onbepaalde tijd worden en dan nog het liefst onderofficier. Dat wist ze al toen ze 15 jaar was en nog op de Mavo in het Brabantse Oosterhout zat.
,,Ik ben eerst in Nederland gaan informeren, maar wat me daar tegenstond, was dat de contracten zo kort waren. In België kun je je contract omzetten naar onbepaalde tijd. Mijn opa, die kolonel was bij de Nederlandse luchtmacht, heeft me zelfs aangemoedigd. Hij is me na de opleiding de baret komen opzetten. Supertrots was-ie.’’
De baanzekerheid lokt meer Nederlanders naar het Belgische leger, dat sinds begin 2004 openstaat voor alle EU-onderdanen (zie kader).
Vorig jaar solliciteerden 31 Nederlanders van wie er zeven zijn ingelijfd, zoals de Vlamingen dat noemen. De eerste vijf maanden van dit jaar hebben al 39 Nederlanders gesolliciteerd. Met twee van hen gaat de Belgische krijgsmacht verder. Volgende maand komt een derde Nederlander op, wat het totaal op tien brengt.
Nederlanders krijgen hun militaire basisopleiding van vier maanden in Leopoldsburg, Belgisch Limburg. Voor Jeske van Rijthoven was het behoorlijk wennen en omschakelen. Niet alleen van burger naar militair, maar ook van Nederland naar België.
,,De mentaliteit is hier anders. Ik ben zelf redelijk recht-voor-z’n-raap, maar dat werkt hier niet. Ik heb geleerd dingen anders te brengen met hetzelfde effect. Daar heb ik heel veel profijt van.’’ De reacties op de ’Hollandse’ waren van meet af aan positief. ,,Mensen waren nieuwsgierig. Ze vinden het tof dat je volledig meedraait.’’
Na de basisopleiding is Jeske bij 11 Geniebataljon in Burcht geplaatst. ,,Ik wilde alleen bij de genie en dat is gelukt.’’ De opleiding voor pionier bij de gevechtsgenie duurt ook vier maanden.
Jeske geniet met volle teugen van het leggen of opruimen van mijnen, blokkades en springladingen. ,,De genie is één grote familie. Het is super om daarbij te blijven. Het is echt werk met nut, het heeft betekenis, zeker als je in het buitenland kunt helpen met wederopbouw. Dat lijkt me het mooiste wat er is.’’
Tijdens de basisopleiding heeft Jeske haar vriend Dries leren kennen, met wie ze nu samenwoont in een dorpje bij Gent. Als ze trouwen, krijgt Jeske de Belgische nationaliteit, maar nu heeft ze een tijdelijke verblijfsvergunning moeten aanvragen. ,,Er komt een hele papierwinkel aan te pas voordat je in België kunt wonen en werken. Dat moet je niet onderschatten.’’
Jeske weet inmiddels dat congé vakantie betekent en consigne straf. ,,Dat haalde ik altijd door elkaar.’’ Ze spreekt een grappig mengelmoesje van Brabants en Vlaams. ,,In Brabant zeggen ze: o, je spreekt Vlaams. Hier horen ze direct dat ik een Nederlandse ben. Maar ze hebben het nu wel over ’onze Hollandse’.’’
Trouw, 27-06-2005