Barst
8th December 2007, 20:48
In Gods naam
Romney ligt precies één maand voor de Republikeinse voorverkiezing in New Hampshire voorop in de peilingen. Maar hij zag zich genoodzaakt zijn mormoonse geloof te verdedigen.
Mitt Romney heeft lang getwijfeld of hij zijn lidmaatschap van de kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen tijdens de verkiezingscampagne formeel zou aankaarten in een speech. Deze week heeft hij het toch gedaan. Hij poogde de evangelische protestanten ervan te overtuigen dat hun conservatieve waarden ook de zijne zijn. Voor deze christenen vormen de mormonen een ketterse sekte en velen zeggen niet voor een mormoons politicus te kunnen stemmen. Romneys voornaamste concurrent bij de voorverkiezingen in New Hampshire en Iowa (DS 3 december) is de baptistische dominee Mike Huckabee.
'Gelovigen zijn een belangrijke groep kiezers, vooral in de Republikeinse partij, maar in toenemende mate ook in de Democratische. Zeker de Republikeinse kandidaten kunnen Christelijk Rechts niet negeren', zegt professor Amy Black van Wheaton College, een van de meest prestigieuze protestants-evangelische universiteiten in de VS. Wheaton College, vlakbij Chicago, is de alma mater van Michael Gerson, die als speechschrijver van president George Bush de As van het Kwaad (Iran, Noord-Korea en Syrië) haar naam gaf.
Bush, die als kandidaat en in het begin van zijn presidentschap zijn speeches met bijbelverzen kruidde, was de held van Christelijk Rechts. Hij kreeg dan ook drie vierde van hun stemmen. Nu zijn de christelijke conservatieven op zoek naar een opvolger. En dat ligt moeilijk. De Republikein die in november 2008 het meest kans maakt tegen de Democraten, ex-burgemeester Rudy Giuliani van New York, lijkt hen niet conservatief genoeg. 'De grote strijdpunten voor traditioneel Christelijk Rechts zijn abortus en het homohuwelijk', zegt Black. En Giuliani en Romney zijn niet altijd vurige tegenstanders geweest van het recht op abortus en het homohuwelijk.
Black stelde tijdens haar onderzoek vast dat traditioneel Christelijk Rechts de jongste tijd aan invloed inboet: de inkomsten slabakken en het aantal Congresleden daalt. Het zou echter een grove misrekening zijn om de evangelicals af te schrijven. Ze kunnen tegen een politiek stootje. Ze komen altijd weer. En trouwens: politiek is niet eens hun voornaamste bezigheid. Zoals Michael Lindsay van Rice University in Texas het uitdrukt: 'Ze hebben vuur in de buik'. 'Deze gelovigen vinden dat er iets fundamenteels misloopt met de VS en met de wereld en zij denken te weten hoe dat moet en kan worden geremedieerd.'
Ze voeren al decennia lang een 'cultuuroorlog', een strijd voor conservatieve culturele en maatschappelijke waarden. Ze richten daarvoor drukkingsgroepen, studiecentra, universiteiten, kranten en tv- en radiozenders op. Ze zijn niet langer een vreemd randfenomeen. Ze zijn overal. Ze zijn goed opgeleid en ze hebben de voorbije zeven jaar veel ervaring opgedaan in het Witte Huis en het Congres.
Bij de evangelicals voltrekt zich een generatiewissel, die een verandering van stijl en een verbreding van agenda meebrengt. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Maar ze blijven een macht om rekening mee te houden.
Een andere nieuwigheid is de gretigheid waarmee de Democraten willen aantonen dat zij 'de partij van God' zijn. 'Ze struikelen over zichzelf om te getuigen over hun geloof', zegt Black.
De jongste drie à vier verkiezingen was er duidelijk sprake van een 'God Kloof': de Republikeinen trokken 65 tot 75 procent van de trouwe kerkgangers aan. De Democraten behaalden hun stemmen vooral bij de lauwe gelovigen en de seculieren. 'De Democraten beginnen daar nu pas tegen te reageren', zegt Black, 'al hadden ze dat beter al in 2004 gedaan.'
Het is volgens Black echter nog niet duidelijk of de Democraten in staat zullen zijn gelovigen voor zich te winnen. 'We zien immers nog geen grote, machtige links-christelijke drukkingsgroepen ontstaan. Wellicht wordt 2008 het verkiezingsjaar waarin de Democraten begonnen te praten over God. En misschien staan tegen 2012 of 2016 de organisaties er.'
DS, 08-12-2007 (Evita Neefs)
Romney ligt precies één maand voor de Republikeinse voorverkiezing in New Hampshire voorop in de peilingen. Maar hij zag zich genoodzaakt zijn mormoonse geloof te verdedigen.
Mitt Romney heeft lang getwijfeld of hij zijn lidmaatschap van de kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen tijdens de verkiezingscampagne formeel zou aankaarten in een speech. Deze week heeft hij het toch gedaan. Hij poogde de evangelische protestanten ervan te overtuigen dat hun conservatieve waarden ook de zijne zijn. Voor deze christenen vormen de mormonen een ketterse sekte en velen zeggen niet voor een mormoons politicus te kunnen stemmen. Romneys voornaamste concurrent bij de voorverkiezingen in New Hampshire en Iowa (DS 3 december) is de baptistische dominee Mike Huckabee.
'Gelovigen zijn een belangrijke groep kiezers, vooral in de Republikeinse partij, maar in toenemende mate ook in de Democratische. Zeker de Republikeinse kandidaten kunnen Christelijk Rechts niet negeren', zegt professor Amy Black van Wheaton College, een van de meest prestigieuze protestants-evangelische universiteiten in de VS. Wheaton College, vlakbij Chicago, is de alma mater van Michael Gerson, die als speechschrijver van president George Bush de As van het Kwaad (Iran, Noord-Korea en Syrië) haar naam gaf.
Bush, die als kandidaat en in het begin van zijn presidentschap zijn speeches met bijbelverzen kruidde, was de held van Christelijk Rechts. Hij kreeg dan ook drie vierde van hun stemmen. Nu zijn de christelijke conservatieven op zoek naar een opvolger. En dat ligt moeilijk. De Republikein die in november 2008 het meest kans maakt tegen de Democraten, ex-burgemeester Rudy Giuliani van New York, lijkt hen niet conservatief genoeg. 'De grote strijdpunten voor traditioneel Christelijk Rechts zijn abortus en het homohuwelijk', zegt Black. En Giuliani en Romney zijn niet altijd vurige tegenstanders geweest van het recht op abortus en het homohuwelijk.
Black stelde tijdens haar onderzoek vast dat traditioneel Christelijk Rechts de jongste tijd aan invloed inboet: de inkomsten slabakken en het aantal Congresleden daalt. Het zou echter een grove misrekening zijn om de evangelicals af te schrijven. Ze kunnen tegen een politiek stootje. Ze komen altijd weer. En trouwens: politiek is niet eens hun voornaamste bezigheid. Zoals Michael Lindsay van Rice University in Texas het uitdrukt: 'Ze hebben vuur in de buik'. 'Deze gelovigen vinden dat er iets fundamenteels misloopt met de VS en met de wereld en zij denken te weten hoe dat moet en kan worden geremedieerd.'
Ze voeren al decennia lang een 'cultuuroorlog', een strijd voor conservatieve culturele en maatschappelijke waarden. Ze richten daarvoor drukkingsgroepen, studiecentra, universiteiten, kranten en tv- en radiozenders op. Ze zijn niet langer een vreemd randfenomeen. Ze zijn overal. Ze zijn goed opgeleid en ze hebben de voorbije zeven jaar veel ervaring opgedaan in het Witte Huis en het Congres.
Bij de evangelicals voltrekt zich een generatiewissel, die een verandering van stijl en een verbreding van agenda meebrengt. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Maar ze blijven een macht om rekening mee te houden.
Een andere nieuwigheid is de gretigheid waarmee de Democraten willen aantonen dat zij 'de partij van God' zijn. 'Ze struikelen over zichzelf om te getuigen over hun geloof', zegt Black.
De jongste drie à vier verkiezingen was er duidelijk sprake van een 'God Kloof': de Republikeinen trokken 65 tot 75 procent van de trouwe kerkgangers aan. De Democraten behaalden hun stemmen vooral bij de lauwe gelovigen en de seculieren. 'De Democraten beginnen daar nu pas tegen te reageren', zegt Black, 'al hadden ze dat beter al in 2004 gedaan.'
Het is volgens Black echter nog niet duidelijk of de Democraten in staat zullen zijn gelovigen voor zich te winnen. 'We zien immers nog geen grote, machtige links-christelijke drukkingsgroepen ontstaan. Wellicht wordt 2008 het verkiezingsjaar waarin de Democraten begonnen te praten over God. En misschien staan tegen 2012 of 2016 de organisaties er.'
DS, 08-12-2007 (Evita Neefs)