Barst
13th August 2004, 04:19
Athene / Afghaanse atlete is symbool van strijd tegen onderdrukking
door Rob Velthuis
AMSTERDAM - Als Robina Muqimyar vanavond tijdens de opening van de Olympische Spelen de vlag van haar land het stadion binnendraagt, schrijft ze historie. Medailles zal de sprintster niet winnen; ze symboliseert in Athene vooral een morele triomf voor de onderdrukte Afghaanse vrouw.
Muqimyar (17) en Friba Rzayee (18) zijn de eerste Afghaanse vrouwen die aan Olympische Spelen deelnemen. Zij kregen van het IOC een wildcard om te kunnen deelnemen. Gezien hun sportieve achtergrond zullen ze slechts figureren.
Voor de atlete en judoka is het wennen aan vrij bewegen. Toen ze peuter waren ging hun land gebukt onder oorlog en de bezetting van de Sovjet-Unie. Van 1996 tot 2002 werden vrouwen onder het regime van de Taliban geweerd uit het maatschappelijk leven. Onderwijs voor meisjes was verboden, over sporten werd helemaal niet gesproken. In die zin is de aanwezigheid van de twee in Athene een revolutie.
Dat het land zich langzaam aan de boeien van het verleden ontworstelt, blijkt uit het initiatief van staatshoofd Hamid Karsai. Hij zag een foto van Robina Muqimyar met hoofddoek, en wilde haar als vlagdraagster zien.
Ook de erfenis van de onderdrukking zal op de atletiekbaan en in de judohal zichtbaar zijn. Trainen was tussen de puinhopen in Kabul amper mogelijk. Met steun van de Griekse overheid heeft de Afghaanse ploeg (ook een bokser, een sprinter en een worstelaar nemen deel) zich drie maanden lang op het eiland Lesbos en in Saloniki voorbereid.
In Afghanistan geldt sport als een loos tijdverdrijf; faciliteiten zijn er niet. Sporten voor vrouwen wordt door fundamentalisten ontmoedigd. Muqimyar en Rzayee openen het offensief. ,,De hele wereld kijkt naar ons'', aldus Sayed Dashti, vice-voorzitter van het Afghaanse olympisch comité. ,,Alleen al de symboliek, dat twee vrouwen deelnemen, is positief.''
Het waren vaker eenlingen in de sport die de emancipatie voor vrouwen op gang brachten. De bekendsten braken de ketenen met olympisch goud. De voornaamste was de vorig jaar overleden Fanny Blankers-Koen, die met haar kwartet in 1948 vrouwen over de hele wereld inspireerde. Rosa Mota, marathonkampioen van 1988, bracht de emancipatie in Portugal op gang. En de Algerijnse Hassiba Boulmerka trotseerde in 1992 de fundamentalisten door in Barcelona de 1500 meter te winnen.
Trouw, 13-08-2004
door Rob Velthuis
AMSTERDAM - Als Robina Muqimyar vanavond tijdens de opening van de Olympische Spelen de vlag van haar land het stadion binnendraagt, schrijft ze historie. Medailles zal de sprintster niet winnen; ze symboliseert in Athene vooral een morele triomf voor de onderdrukte Afghaanse vrouw.
Muqimyar (17) en Friba Rzayee (18) zijn de eerste Afghaanse vrouwen die aan Olympische Spelen deelnemen. Zij kregen van het IOC een wildcard om te kunnen deelnemen. Gezien hun sportieve achtergrond zullen ze slechts figureren.
Voor de atlete en judoka is het wennen aan vrij bewegen. Toen ze peuter waren ging hun land gebukt onder oorlog en de bezetting van de Sovjet-Unie. Van 1996 tot 2002 werden vrouwen onder het regime van de Taliban geweerd uit het maatschappelijk leven. Onderwijs voor meisjes was verboden, over sporten werd helemaal niet gesproken. In die zin is de aanwezigheid van de twee in Athene een revolutie.
Dat het land zich langzaam aan de boeien van het verleden ontworstelt, blijkt uit het initiatief van staatshoofd Hamid Karsai. Hij zag een foto van Robina Muqimyar met hoofddoek, en wilde haar als vlagdraagster zien.
Ook de erfenis van de onderdrukking zal op de atletiekbaan en in de judohal zichtbaar zijn. Trainen was tussen de puinhopen in Kabul amper mogelijk. Met steun van de Griekse overheid heeft de Afghaanse ploeg (ook een bokser, een sprinter en een worstelaar nemen deel) zich drie maanden lang op het eiland Lesbos en in Saloniki voorbereid.
In Afghanistan geldt sport als een loos tijdverdrijf; faciliteiten zijn er niet. Sporten voor vrouwen wordt door fundamentalisten ontmoedigd. Muqimyar en Rzayee openen het offensief. ,,De hele wereld kijkt naar ons'', aldus Sayed Dashti, vice-voorzitter van het Afghaanse olympisch comité. ,,Alleen al de symboliek, dat twee vrouwen deelnemen, is positief.''
Het waren vaker eenlingen in de sport die de emancipatie voor vrouwen op gang brachten. De bekendsten braken de ketenen met olympisch goud. De voornaamste was de vorig jaar overleden Fanny Blankers-Koen, die met haar kwartet in 1948 vrouwen over de hele wereld inspireerde. Rosa Mota, marathonkampioen van 1988, bracht de emancipatie in Portugal op gang. En de Algerijnse Hassiba Boulmerka trotseerde in 1992 de fundamentalisten door in Barcelona de 1500 meter te winnen.
Trouw, 13-08-2004