Barst
7th November 2007, 15:07
Wat is de alarmbelprocedure?
De alarmbelprocedure moet beletten dat een taalgroep, Franstaligen of Vlamingen, eenzijdig een wetsvoorstel of -ontwerp kan doordrukken. Ze is ontstaan na de wijziging van de Belgische Grondwet bij de eerste staatshervorming, in 1970.
De taalgroep die zich benadeeld voelt, kan aan de spreekwoordelijke alarmbel trekken. Daarmee wordt de wetgevingsprocedure opgeschort.
De taalgroep die zich benadeeld voelt, moet een motie indienen in het parlement. Dat moet gebeuren nadat het verslag over het wetsontwerp of -voorstel is ingediend, en vóór de eindstemming in de Kamer. Belangrijk is dat drievierde van de parlementsleden van die taalgroep de motie ondertekent. In de huidige situatie valt daarbij op te merken dat het een paar dagen kan duren eer gedrukte verslag van de commissie Binnenlandse Zaken - die over het wetsvoorstel voor de splitsing kan stemmen - ingediend is.
Als er een motie is ingediend, moet de regering binnen de dertig dagen haar advies geven. Dat advies kan een amendering van het voorstel zijn of een ander wetsontwerp. Als er geen consensus gevonden wordt, dan valt de federale regering.
Maar een probleem in de huidige situatie is nu net dat er op dit moment eigenlijk helemaal geen regering is. De ontslagnemende paarse regering bevindt zich in lopende zaken. Beslissingen als deze kan zij niet nemen. Bovendien verhindert het probleem net de vorming van een nieuwe regering. Een alarmbelprocedure zou dus leiden tot een totale patstelling.
Goed om weten is ook dat de alarmbelprocedure maar eenmaal kan worden toegepast door de leden van een taalgroep voor eenzelfde wetsontwerp of -voorstel.
De alarmbelprocedure is tot nu toe slechts eenmaal toegepast. Dat gebeurde bij de integratie van de Economische Hogeschool Limburg in het Limburgs Universitair Centrum in 1985. Maar dat was slechts een onrechtstreeks communautair geladen dossier en bovendien van ondergeschikt belang.
In 1997 werd er in het federale parlement en de senaat mee gedreigd, toen het Vlaams Parlement het ‘decreet Suykerbuyk’, dat de schadeloosstelling van de slachtoffers van de repressie en epuratie regelt, aangenomen had. Uiteindelijk werd het decreet door het toenmalige Arbitragehof (nu Grondwettelijk Hof) vernietigd.
DS, 07-11-2007
De alarmbelprocedure moet beletten dat een taalgroep, Franstaligen of Vlamingen, eenzijdig een wetsvoorstel of -ontwerp kan doordrukken. Ze is ontstaan na de wijziging van de Belgische Grondwet bij de eerste staatshervorming, in 1970.
De taalgroep die zich benadeeld voelt, kan aan de spreekwoordelijke alarmbel trekken. Daarmee wordt de wetgevingsprocedure opgeschort.
De taalgroep die zich benadeeld voelt, moet een motie indienen in het parlement. Dat moet gebeuren nadat het verslag over het wetsontwerp of -voorstel is ingediend, en vóór de eindstemming in de Kamer. Belangrijk is dat drievierde van de parlementsleden van die taalgroep de motie ondertekent. In de huidige situatie valt daarbij op te merken dat het een paar dagen kan duren eer gedrukte verslag van de commissie Binnenlandse Zaken - die over het wetsvoorstel voor de splitsing kan stemmen - ingediend is.
Als er een motie is ingediend, moet de regering binnen de dertig dagen haar advies geven. Dat advies kan een amendering van het voorstel zijn of een ander wetsontwerp. Als er geen consensus gevonden wordt, dan valt de federale regering.
Maar een probleem in de huidige situatie is nu net dat er op dit moment eigenlijk helemaal geen regering is. De ontslagnemende paarse regering bevindt zich in lopende zaken. Beslissingen als deze kan zij niet nemen. Bovendien verhindert het probleem net de vorming van een nieuwe regering. Een alarmbelprocedure zou dus leiden tot een totale patstelling.
Goed om weten is ook dat de alarmbelprocedure maar eenmaal kan worden toegepast door de leden van een taalgroep voor eenzelfde wetsontwerp of -voorstel.
De alarmbelprocedure is tot nu toe slechts eenmaal toegepast. Dat gebeurde bij de integratie van de Economische Hogeschool Limburg in het Limburgs Universitair Centrum in 1985. Maar dat was slechts een onrechtstreeks communautair geladen dossier en bovendien van ondergeschikt belang.
In 1997 werd er in het federale parlement en de senaat mee gedreigd, toen het Vlaams Parlement het ‘decreet Suykerbuyk’, dat de schadeloosstelling van de slachtoffers van de repressie en epuratie regelt, aangenomen had. Uiteindelijk werd het decreet door het toenmalige Arbitragehof (nu Grondwettelijk Hof) vernietigd.
DS, 07-11-2007