Barst
6th November 2007, 17:42
‘Een jas van 19.000 euro, niet duur’
Aan de rand van Moskou, vlakbij de residentie van de Russische president, ligt een nieuw winkelcentrum. Voor de rijken. Als het druk is zijn er wel vijftig klanten.
Moskou, 6 nov. „Weet u wanneer het hier het mooist is?” vraagt Aleksandr Ribok met een brutale blik in zijn ogen. „Als Poetin hier langsrijdt. Want dan wordt de weg afgesloten en is het hier zo stil dat je de vogels kunt horen fluiten.”
De 39-jarige computeringenieur Aleksandr Ribok is een van de topmanagers van het detailhandelsconcern Mercury, eigenaar van het luxueuze warenhuis Tsoem en de boetieks en autosalons in de witte, neoclassicistische Tretjakovskij-passage in het centrum van Moskou. Gekleed in spijkerbroek en sportief Engels jasje staat hij nu te midden van zijn jongste trots: het Barviga Luxury Village op de Roebljovo-Oespenski-straatweg in Roebljovo.
In dit dorp aan de groene rand van Moskou staan de villa’s van de rijken met hun ijzeren hekken en videobewaking. Als je doorrijdt, kom je bij de residentie van de Russische president. Nergens in Moskou is zoveel politiecontrole per vierkante kilometer als hier. „Aan de overkant van deze weg wonen zo’n 150.000 mensen die alles kunnen kopen wat ze willen”, zegt Ribok. „Zij zijn onze doelgroep.”
Als we langs de winkels van Ralph Lauren, Yves Saint Laurent, Giorgio Armani, Tiffany & Co, Tod’s, Bulgari, Chopard, Ermenegildo Zegna, Brioni, Graff, Kiton, Marni, Roberto Cavalli lopen en de bezoeker opmerkt dat er helemaal geen klanten maar wel veel verkopers te zien zijn, zegt Ribok verontwaardigd: „Hoezo weinig klanten? Ziet u die auto’s daar op de parkeerplaats? Het zijn er zo’n vijftig. Dat betekent dat er op dit moment minstens vijftig mensen aan het winkelen zijn. En ieder koopt hier voor enkele tienduizenden euro’s aan kleren, schoenen en diamanten.”
In het ‘filiaal’ van Dolce & Gabbana begroet het personeel hem nederig als hij op zijn suède schoenen doorloopt naar de knusse VIP-room, waar klanten zich in alle privacy kunnen laten bedienen. Hij haalt een met bont afgezette winterjas uit het rek, kijkt naar het prijskaartje en zegt: „Hmm, 675.000 roebel (19.000 euro). Niet duur.”
Vier jaar geleden kocht Mercury een weiland evenwijdig aan de straatweg van zo’n 600 bij 100 meter. Van Canadees hardhout werden er 36 grote houten kubussen gebouwd. Aaneengeschakeld omzomen ze een rechthoekig winkelplein. „De klinkers waarop u loopt zijn door een Nederlands bedrijf gebakken en aangelegd”, zegt Ribok.
In het midden van het plein, waar eeuwige muzak klinkt, staat een glazen showroom met de nieuwste modellen uit de stallen van Bentley en Maserati. Pronkstuk is een lichtblauwe Bentley-cabriolet van 275.000 euro. Even verderop huizen de Ferrari- en de Harley-Davidson-dealer. Zijn de verkopers bij de automerken en in de kledingwinkels elegante verschijningen, bij Harley-Davidson zijn het ruige types die je in hun zwartleren broeken en houthakkershemden zo op een motor ziet wegrijden.
„Tijdens topdrukte lopen er hier altijd zo’n 150 klanten rond. En dagelijks wordt wel een Bentley verkocht. We hebben alle modellen in huis”, zegt Ribok.
Zijn onderneming exploiteert de winkels, die van binnen weliswaar het corporate design hebben en de bijbehorende merkproducten verkopen maar verder gewoon van hem zijn, zegt hij.
We lopen de supermarkt Globus Gourmet binnen, waar de voedselprijzen niet veel verschillen van die in gewone Moskouse supermarkten, maar waar de gebraden en gerookte kippen vanuit de fastfoodafdeling smakelijk naar je lonken. Alleen de drankafdeling blinkt uit in bijzondere prijzen. Ribok wijst op een vitrine met de Armagnac-collectie, waarin een fles staat van 56.850 roebel (1.600 euro). „De mensen die hier komen willen ervaren en genieten”, zegt Ribok tevreden.
Het Mercury-concern, dat inmiddels 5.000 man personeel telt, begon vijftien jaar geleden, toen het ‘wilde kapitalisme’ in de uiteengevallen Sovjet-Unie op gang kwam, met het opzetten van een markt die tot dan toe in Rusland niet bestond: die van de detailhandel in luxeproducten. Het bedrijf verkocht aanvankelijk alleen juwelen en horloges, maar breidde zijn assortiment al gauw uit met luxe kleding en schoenen. Inmiddels verkoopt het producten van meer dan duizend merken in de duurdere prijscategorie.
Met de exploitatie van warenhuis Tsoem moet volgens Ribok over een paar jaar een omzet worden behaald van 500 miljoen euro per jaar. „Onze officiële cijfers zijn geheim, want we zijn een besloten vennootschap.”
In Tsoem, waar net als in het Barviga-winkelcentrum nooit veel klanten te zien zijn en het personeel de meerderheid van het publiek uitmaakt, lijken de zaken zo goed te gaan dat het winkeloppervlak onlangs met 70.000 vierkante meter is verdubbeld. Maar Barviga – waar nu een klein Tsoem-filiaal wordt ingericht achter een gevel met enorme foto’s van een reclamecampagne met Naomi Campbell – doet het nog veel beter: volgens onafhankelijke bronnen wordt er jaarlijks voor 1 miljard euro omgezet. „Barviga Luxury Village is uniek in de wereld”, zegt Ribok. „Er bestaat alleen iets vergelijkbaars op Long Island in Amerika. De rijkste mensen van dit land wonen nu eenmaal in Moskou. En wij hebben natuurlijk een mentaliteit van uitgeven, ook onder de gewone Russen. Een Nederlander zal bijvoorbeeld nooit een jas van 10.000 euro kopen als hij die jas niet meteen kan betalen. Een Rus zal daarentegen 5.000 euro contant betalen en de rest lenen.”
De rondleiding voert nu naar de ondergrondse garage die onder de gehele lengteas van het complex loopt en daardoor eindeloos lang lijkt. Overal staan Bentley’s geparkeerd, in alle types en afmetingen. „We beschikken over de grootste Bentley-opslag ter wereld. Het is tenslotte de ideale auto voor een zakenman.”
Ook voor de kunstminnende zakenman blijkt Barviga een ideaal oord om zijn geld uit te geven. Want in een van de gebouwen huist op dezelfde verdieping als de zakenclub van de Alpha-bank een enorme galerie. Niet het minste werk van Damien Hirst, Roy Liechtenstein, Picasso, Miro, Willem de Kooning, Jeff Koons, Ed Rusha is er in een museale omgeving tentoongesteld. Prijskaartjes ontbreken. „Er hangt hier voor zo’n 100 miljoen”, zegt Ribok. „En weet u wat? Bijna alles is verkocht.”
Binnenkort heeft Barviga ook een hotel, gebouwd door de beroemde Italiaanse architect Antonio Citterio, en een concertzaal waar duizend mensen in kunnen. „Het podium is straks makkelijk om te bouwen tot een catwalk voor modeshows en grote feesten”, zegt Ribok. „Maar we willen ook dat de zaal in een schaatsbaan kan worden veranderd.”
Even later zien we in het Franse restaurant La Manche de l’Avenue, dat uitkijkt op de autoshowroom, de eerste klanten zitten: drie vrouwen van eind veertig, gekleed in zwart plastic en bont. Bij hen op tafel staat een schaal met een forse drol kostbare zwarte kaviaar. Het is inmiddels twee uur ’s middags. „Nu begint het op gang te komen”, zegt Ribok tevreden. „Nu zijn ze opgestaan en gaan ze de straat op. Ze willen overigens niet gefotografeerd worden, want ze zijn hier in hun vrije tijd en daarom hebben ze zich niet opgemaakt zoals anders.”
Ook buiten zijn nu drie zwaaropgemaakte vrouwen te signaleren. Gucci-tassen bungelen aan hun armen. Ze lijken van de ene winkel naar de andere te walsen, waar beleefd personeel hen soms al urenlang vanachter de etalageruiten staat op te wachten. Gevraagd hoe je een miljonair van een multimiljonair kunt onderscheiden, zegt Ribok: „Een multimiljonair herken je meteen: die draagt geen pak, maar loopt er casual bij.” In een spijkerbroek en een Engels sportjasje, bijvoorbeeld.
„Maar als u wilt zien wie onze verdere klanten zijn, dan moet u vanavond om acht uur naar de Tsoem komen”, zegt Ribok nu. „Een kennis van mij opent daar een boetiek met haar eigen lijn. Het wordt een heel bijzondere party. Als ze u niet toelaten dan belt u mij maar en zorg ik dat alles in orde komt.” Dan gaat zijn mobiele telefoon en enkele minuten later snelt hij naar een volgende afspraak.
Die avond hebben zich op de derde verdieping van de Tsoem-nieuwbouw in de Petrovkastraat zo’n honderd vertegenwoordigers van de Russische jetset verenigd. Te midden van enorme vazen met Engelse drop worden zoete garnalen, Martini-cocktails en roze champagne uitgedeeld aan een fractie van jong, mooi, rijk en beroemd Moskou. Iedereen vergaapt zich even aan de zojuist gelanceerde rubberen hotpants en boerenspijkerbroeken van het merk Kova & T van Dasja Zjoekova, ex-fotomodel en liefje van oligarch Roman Abramovitsj. Hoogtepunt in de collectie zijn de met sm-riemen en glitterend metaal versierde uniformen van twee bepoederde fotomodellen die alles doen om de aandacht van de televisiecamera’s te vangen. Fotografen dartelen rond zwaar opgemaakte twintigers, die de tijd nemen om uitgebreid voor hen te poseren. Allen zijn gekleed in de herkenbare merkkleding uit Barviga Luxury Village. Hun programma voor de volgende dag lijkt overduidelijk, eerst uitslapen tot aan het begin van de middag, dan shoppen.
NRC, 06-11-2007
Aan de rand van Moskou, vlakbij de residentie van de Russische president, ligt een nieuw winkelcentrum. Voor de rijken. Als het druk is zijn er wel vijftig klanten.
Moskou, 6 nov. „Weet u wanneer het hier het mooist is?” vraagt Aleksandr Ribok met een brutale blik in zijn ogen. „Als Poetin hier langsrijdt. Want dan wordt de weg afgesloten en is het hier zo stil dat je de vogels kunt horen fluiten.”
De 39-jarige computeringenieur Aleksandr Ribok is een van de topmanagers van het detailhandelsconcern Mercury, eigenaar van het luxueuze warenhuis Tsoem en de boetieks en autosalons in de witte, neoclassicistische Tretjakovskij-passage in het centrum van Moskou. Gekleed in spijkerbroek en sportief Engels jasje staat hij nu te midden van zijn jongste trots: het Barviga Luxury Village op de Roebljovo-Oespenski-straatweg in Roebljovo.
In dit dorp aan de groene rand van Moskou staan de villa’s van de rijken met hun ijzeren hekken en videobewaking. Als je doorrijdt, kom je bij de residentie van de Russische president. Nergens in Moskou is zoveel politiecontrole per vierkante kilometer als hier. „Aan de overkant van deze weg wonen zo’n 150.000 mensen die alles kunnen kopen wat ze willen”, zegt Ribok. „Zij zijn onze doelgroep.”
Als we langs de winkels van Ralph Lauren, Yves Saint Laurent, Giorgio Armani, Tiffany & Co, Tod’s, Bulgari, Chopard, Ermenegildo Zegna, Brioni, Graff, Kiton, Marni, Roberto Cavalli lopen en de bezoeker opmerkt dat er helemaal geen klanten maar wel veel verkopers te zien zijn, zegt Ribok verontwaardigd: „Hoezo weinig klanten? Ziet u die auto’s daar op de parkeerplaats? Het zijn er zo’n vijftig. Dat betekent dat er op dit moment minstens vijftig mensen aan het winkelen zijn. En ieder koopt hier voor enkele tienduizenden euro’s aan kleren, schoenen en diamanten.”
In het ‘filiaal’ van Dolce & Gabbana begroet het personeel hem nederig als hij op zijn suède schoenen doorloopt naar de knusse VIP-room, waar klanten zich in alle privacy kunnen laten bedienen. Hij haalt een met bont afgezette winterjas uit het rek, kijkt naar het prijskaartje en zegt: „Hmm, 675.000 roebel (19.000 euro). Niet duur.”
Vier jaar geleden kocht Mercury een weiland evenwijdig aan de straatweg van zo’n 600 bij 100 meter. Van Canadees hardhout werden er 36 grote houten kubussen gebouwd. Aaneengeschakeld omzomen ze een rechthoekig winkelplein. „De klinkers waarop u loopt zijn door een Nederlands bedrijf gebakken en aangelegd”, zegt Ribok.
In het midden van het plein, waar eeuwige muzak klinkt, staat een glazen showroom met de nieuwste modellen uit de stallen van Bentley en Maserati. Pronkstuk is een lichtblauwe Bentley-cabriolet van 275.000 euro. Even verderop huizen de Ferrari- en de Harley-Davidson-dealer. Zijn de verkopers bij de automerken en in de kledingwinkels elegante verschijningen, bij Harley-Davidson zijn het ruige types die je in hun zwartleren broeken en houthakkershemden zo op een motor ziet wegrijden.
„Tijdens topdrukte lopen er hier altijd zo’n 150 klanten rond. En dagelijks wordt wel een Bentley verkocht. We hebben alle modellen in huis”, zegt Ribok.
Zijn onderneming exploiteert de winkels, die van binnen weliswaar het corporate design hebben en de bijbehorende merkproducten verkopen maar verder gewoon van hem zijn, zegt hij.
We lopen de supermarkt Globus Gourmet binnen, waar de voedselprijzen niet veel verschillen van die in gewone Moskouse supermarkten, maar waar de gebraden en gerookte kippen vanuit de fastfoodafdeling smakelijk naar je lonken. Alleen de drankafdeling blinkt uit in bijzondere prijzen. Ribok wijst op een vitrine met de Armagnac-collectie, waarin een fles staat van 56.850 roebel (1.600 euro). „De mensen die hier komen willen ervaren en genieten”, zegt Ribok tevreden.
Het Mercury-concern, dat inmiddels 5.000 man personeel telt, begon vijftien jaar geleden, toen het ‘wilde kapitalisme’ in de uiteengevallen Sovjet-Unie op gang kwam, met het opzetten van een markt die tot dan toe in Rusland niet bestond: die van de detailhandel in luxeproducten. Het bedrijf verkocht aanvankelijk alleen juwelen en horloges, maar breidde zijn assortiment al gauw uit met luxe kleding en schoenen. Inmiddels verkoopt het producten van meer dan duizend merken in de duurdere prijscategorie.
Met de exploitatie van warenhuis Tsoem moet volgens Ribok over een paar jaar een omzet worden behaald van 500 miljoen euro per jaar. „Onze officiële cijfers zijn geheim, want we zijn een besloten vennootschap.”
In Tsoem, waar net als in het Barviga-winkelcentrum nooit veel klanten te zien zijn en het personeel de meerderheid van het publiek uitmaakt, lijken de zaken zo goed te gaan dat het winkeloppervlak onlangs met 70.000 vierkante meter is verdubbeld. Maar Barviga – waar nu een klein Tsoem-filiaal wordt ingericht achter een gevel met enorme foto’s van een reclamecampagne met Naomi Campbell – doet het nog veel beter: volgens onafhankelijke bronnen wordt er jaarlijks voor 1 miljard euro omgezet. „Barviga Luxury Village is uniek in de wereld”, zegt Ribok. „Er bestaat alleen iets vergelijkbaars op Long Island in Amerika. De rijkste mensen van dit land wonen nu eenmaal in Moskou. En wij hebben natuurlijk een mentaliteit van uitgeven, ook onder de gewone Russen. Een Nederlander zal bijvoorbeeld nooit een jas van 10.000 euro kopen als hij die jas niet meteen kan betalen. Een Rus zal daarentegen 5.000 euro contant betalen en de rest lenen.”
De rondleiding voert nu naar de ondergrondse garage die onder de gehele lengteas van het complex loopt en daardoor eindeloos lang lijkt. Overal staan Bentley’s geparkeerd, in alle types en afmetingen. „We beschikken over de grootste Bentley-opslag ter wereld. Het is tenslotte de ideale auto voor een zakenman.”
Ook voor de kunstminnende zakenman blijkt Barviga een ideaal oord om zijn geld uit te geven. Want in een van de gebouwen huist op dezelfde verdieping als de zakenclub van de Alpha-bank een enorme galerie. Niet het minste werk van Damien Hirst, Roy Liechtenstein, Picasso, Miro, Willem de Kooning, Jeff Koons, Ed Rusha is er in een museale omgeving tentoongesteld. Prijskaartjes ontbreken. „Er hangt hier voor zo’n 100 miljoen”, zegt Ribok. „En weet u wat? Bijna alles is verkocht.”
Binnenkort heeft Barviga ook een hotel, gebouwd door de beroemde Italiaanse architect Antonio Citterio, en een concertzaal waar duizend mensen in kunnen. „Het podium is straks makkelijk om te bouwen tot een catwalk voor modeshows en grote feesten”, zegt Ribok. „Maar we willen ook dat de zaal in een schaatsbaan kan worden veranderd.”
Even later zien we in het Franse restaurant La Manche de l’Avenue, dat uitkijkt op de autoshowroom, de eerste klanten zitten: drie vrouwen van eind veertig, gekleed in zwart plastic en bont. Bij hen op tafel staat een schaal met een forse drol kostbare zwarte kaviaar. Het is inmiddels twee uur ’s middags. „Nu begint het op gang te komen”, zegt Ribok tevreden. „Nu zijn ze opgestaan en gaan ze de straat op. Ze willen overigens niet gefotografeerd worden, want ze zijn hier in hun vrije tijd en daarom hebben ze zich niet opgemaakt zoals anders.”
Ook buiten zijn nu drie zwaaropgemaakte vrouwen te signaleren. Gucci-tassen bungelen aan hun armen. Ze lijken van de ene winkel naar de andere te walsen, waar beleefd personeel hen soms al urenlang vanachter de etalageruiten staat op te wachten. Gevraagd hoe je een miljonair van een multimiljonair kunt onderscheiden, zegt Ribok: „Een multimiljonair herken je meteen: die draagt geen pak, maar loopt er casual bij.” In een spijkerbroek en een Engels sportjasje, bijvoorbeeld.
„Maar als u wilt zien wie onze verdere klanten zijn, dan moet u vanavond om acht uur naar de Tsoem komen”, zegt Ribok nu. „Een kennis van mij opent daar een boetiek met haar eigen lijn. Het wordt een heel bijzondere party. Als ze u niet toelaten dan belt u mij maar en zorg ik dat alles in orde komt.” Dan gaat zijn mobiele telefoon en enkele minuten later snelt hij naar een volgende afspraak.
Die avond hebben zich op de derde verdieping van de Tsoem-nieuwbouw in de Petrovkastraat zo’n honderd vertegenwoordigers van de Russische jetset verenigd. Te midden van enorme vazen met Engelse drop worden zoete garnalen, Martini-cocktails en roze champagne uitgedeeld aan een fractie van jong, mooi, rijk en beroemd Moskou. Iedereen vergaapt zich even aan de zojuist gelanceerde rubberen hotpants en boerenspijkerbroeken van het merk Kova & T van Dasja Zjoekova, ex-fotomodel en liefje van oligarch Roman Abramovitsj. Hoogtepunt in de collectie zijn de met sm-riemen en glitterend metaal versierde uniformen van twee bepoederde fotomodellen die alles doen om de aandacht van de televisiecamera’s te vangen. Fotografen dartelen rond zwaar opgemaakte twintigers, die de tijd nemen om uitgebreid voor hen te poseren. Allen zijn gekleed in de herkenbare merkkleding uit Barviga Luxury Village. Hun programma voor de volgende dag lijkt overduidelijk, eerst uitslapen tot aan het begin van de middag, dan shoppen.
NRC, 06-11-2007