Barst
5th August 2004, 04:06
Gelijkheid / Expert in menselijkheid
Worden jongetjes agressiever van al die gescheiden werkende moeders, crècheleidsters en schooljuffen? De samenleving tobt ook dezer dagen met veel problemen die onmiskenbaar verband houden met de sociale en individuele emancipatie. Wie lost ze op? Wie spreekt een wijs woord?
Niet dat wij -wij krant, wij Nederland- het zo goed weten. Wel komt er een meewarige moeheid bij het zoveelste document uit het Vaticaan over wat de vrouw vanaf de zesde scheppingsdag tot de Wederkomst is en moet zijn en dus vooral ook niet mag willen. Raakt er wel eens iemand, man of vrouw, door zo'n brief overtuigd, bekeerd? Heeft iemand die zich bij dit scholastieke denken thuisvoelt zo'n rituele herhaling nodig ter bevestiging? Wie weet, maar de oogst lijkt toch schamel.
Wat we wel uitbundig zien na kardinaal Ratzingers recente brief over man-en-vrouw zijn de voorspelbare reacties van ergernis. ,,De Kerk, expert in humaniteit, ...'' zo begint de brief. En vul ze dan maar in: de e-mails, commentaren, borrelpraat: over de oude-mannenclub die vrouwen uitsluit en met kinderen niet te vertrouwen is, het bolwerk van seksuele obsessie en betweterij. In die zin zijn de reacties even fantasieloos als de versjes uit de oude klerikale doos zelf. Het was al niet anders toen kardinaal Simonis zo'n twintig jaar geleden uitlegde hoe het actieve zaadje en het ontvangende eitje heenwezen naar de bestemming van man en vrouw. Als krant vraag je je onder meer af: waarom toch deze gruwelijke hang naar negatieve publiciteit?
In het Vaticaan waren tot 1980 vrouwen maximaal onderklerk, nu zitten er academische vrouwen in de subtop. Dat is snel voor waar de molens langzaam draaien. Ze laten zich zeker gelden, maar even zeker zijn zij eenzijdig geestverwant met de heersende 'corporate identity'.
De Nederlandse bisschoppen schijnen met de bewuste brief iets te moeten. De claim van 'expert in humaniteit' zouden ze in één adem kunnen aanvullen met die van 'leerling' in humaniteit. Als positieve, verraste publiciteit hun lief is, komen ze met een bescheiden boodschap, de oogst van veel luisteren, vooral naar vrouwen en mannen met heel andere ervaringen en woorden dan de hunne. Ze hoeven tenslotte pas over vijf jaar weer op rapport naar Rome. En dan is die Ratzinger al met pensioen.
Trouw, 04-08-2004
Worden jongetjes agressiever van al die gescheiden werkende moeders, crècheleidsters en schooljuffen? De samenleving tobt ook dezer dagen met veel problemen die onmiskenbaar verband houden met de sociale en individuele emancipatie. Wie lost ze op? Wie spreekt een wijs woord?
Niet dat wij -wij krant, wij Nederland- het zo goed weten. Wel komt er een meewarige moeheid bij het zoveelste document uit het Vaticaan over wat de vrouw vanaf de zesde scheppingsdag tot de Wederkomst is en moet zijn en dus vooral ook niet mag willen. Raakt er wel eens iemand, man of vrouw, door zo'n brief overtuigd, bekeerd? Heeft iemand die zich bij dit scholastieke denken thuisvoelt zo'n rituele herhaling nodig ter bevestiging? Wie weet, maar de oogst lijkt toch schamel.
Wat we wel uitbundig zien na kardinaal Ratzingers recente brief over man-en-vrouw zijn de voorspelbare reacties van ergernis. ,,De Kerk, expert in humaniteit, ...'' zo begint de brief. En vul ze dan maar in: de e-mails, commentaren, borrelpraat: over de oude-mannenclub die vrouwen uitsluit en met kinderen niet te vertrouwen is, het bolwerk van seksuele obsessie en betweterij. In die zin zijn de reacties even fantasieloos als de versjes uit de oude klerikale doos zelf. Het was al niet anders toen kardinaal Simonis zo'n twintig jaar geleden uitlegde hoe het actieve zaadje en het ontvangende eitje heenwezen naar de bestemming van man en vrouw. Als krant vraag je je onder meer af: waarom toch deze gruwelijke hang naar negatieve publiciteit?
In het Vaticaan waren tot 1980 vrouwen maximaal onderklerk, nu zitten er academische vrouwen in de subtop. Dat is snel voor waar de molens langzaam draaien. Ze laten zich zeker gelden, maar even zeker zijn zij eenzijdig geestverwant met de heersende 'corporate identity'.
De Nederlandse bisschoppen schijnen met de bewuste brief iets te moeten. De claim van 'expert in humaniteit' zouden ze in één adem kunnen aanvullen met die van 'leerling' in humaniteit. Als positieve, verraste publiciteit hun lief is, komen ze met een bescheiden boodschap, de oogst van veel luisteren, vooral naar vrouwen en mannen met heel andere ervaringen en woorden dan de hunne. Ze hoeven tenslotte pas over vijf jaar weer op rapport naar Rome. En dan is die Ratzinger al met pensioen.
Trouw, 04-08-2004