Stefan
19th October 2007, 18:24
De Nederlandse schrijver en beeldhouwer Jan Wolkers is vrijdag overleden. Hij was 81 jaar. Dit heeft Onno Blom, de biograaf van Wolkers, namens de familie bevestigd.
De schrijver en beeldend kunstenaar zou volgende week 82 jaar zijn geworden. Hij overleed om 1.30 uur in zijn slaap in zijn woning op Texel. Hij was dinsdag uit het ziekenhuis van Den Helder ontslagen. Hij was daar opgenomen met een ontsteking aan zijn voet. Volgens Blom staat de ontsteking los van het overlijden van de kunstenaar. 'Hij was wel een oude man, maar hij was niet ziek. Zijn geest was nog jong. Hij is toch onverwachts overleden.'
Wolkers debuteerde in 1961 met de verhalenbundel Serpentina's petticoat. De schrijver, schilder en beeldhouwer werd vooral bekend met boeken als 'Kort Amerikaans' (1962), 'Een roos van vlees' (1963) en 'Terug naar oegstgeest'(1965). Zijn bekendste boek in ongetwijfeld 'Turks fruit' (1969), later verfilmd door Paul verhoeven.
Van het boekenweekgeschenk Zomerhitte uit 2005 wordt nu een film gemaakt. Naar eigen zeggen was de veelzijdige Wolkers altijd eerst beeldend kunstenaar en daarna pas schrijver.
Critici waren verbaasd en verdeeld over zijn werk. Wolkers schreef onverbloemd en confronterend over ziekte en dood en zette zijn personages in morbide situaties neer.
Wolkers werd op 26 oktober 1925 geboren in Oegstgeest. Hij groeide op in een kruideniersgezin met elf kinderen. In de oorlog, toen hij wegens de dreigende arbeidsinzet ondergedoken zat, ging Wolkers naar de tekenacademie in Leiden. Wolkers hield zich lange tijd alleen bezig met beeldende kunst en verwierf vele opdrachten. Eind jaren vijftig kwam de schrijfdrang, die hij als puber ook korte tijd had gevoeld, weer opzetten.
In totaal schreef Wolkers ruim dertig boeken. Zijn werk, dat zich kenmerkte door vaak plastisch taalgebruik, doorbrak taboes. Daarin week hij nooit af van zijn thema’s. Steeds terugkerende motieven waren de dood, seksualiteit, verrotting, eenzaamheid, persverse gedachten over dieren en de haat-liefdeverhouding met zijn vader. Na 1980 legde Wolkers zich steeds meer toe op de beeldende kunst. Hij maakte veel glazen monumenten, onder meer het Auschwitz-monument in Amsterdam.
Wolkers zou dit jaar Het Groot Dictee der Nederlandse Taal schrijven en voordragen.
Tijdens een interview met Coen Verbraak op Nederland 2 in februari keek Wolters terug op zijn rijk kunstenaarsleven, waarin de liefde en vooral ook de dood een grote rol gespeeld hebben. 'Wat heb je eraan dat je werk na je dood nog bestaat? De piramides zullen ooit als gemalen nootmuskaat ter aarde liggen. Het is jammer, maar alles verdwijnt', zei hij toen.
SVH
De Standaard, Vrijdag 19 oktober 2007.
De schrijver en beeldend kunstenaar zou volgende week 82 jaar zijn geworden. Hij overleed om 1.30 uur in zijn slaap in zijn woning op Texel. Hij was dinsdag uit het ziekenhuis van Den Helder ontslagen. Hij was daar opgenomen met een ontsteking aan zijn voet. Volgens Blom staat de ontsteking los van het overlijden van de kunstenaar. 'Hij was wel een oude man, maar hij was niet ziek. Zijn geest was nog jong. Hij is toch onverwachts overleden.'
Wolkers debuteerde in 1961 met de verhalenbundel Serpentina's petticoat. De schrijver, schilder en beeldhouwer werd vooral bekend met boeken als 'Kort Amerikaans' (1962), 'Een roos van vlees' (1963) en 'Terug naar oegstgeest'(1965). Zijn bekendste boek in ongetwijfeld 'Turks fruit' (1969), later verfilmd door Paul verhoeven.
Van het boekenweekgeschenk Zomerhitte uit 2005 wordt nu een film gemaakt. Naar eigen zeggen was de veelzijdige Wolkers altijd eerst beeldend kunstenaar en daarna pas schrijver.
Critici waren verbaasd en verdeeld over zijn werk. Wolkers schreef onverbloemd en confronterend over ziekte en dood en zette zijn personages in morbide situaties neer.
Wolkers werd op 26 oktober 1925 geboren in Oegstgeest. Hij groeide op in een kruideniersgezin met elf kinderen. In de oorlog, toen hij wegens de dreigende arbeidsinzet ondergedoken zat, ging Wolkers naar de tekenacademie in Leiden. Wolkers hield zich lange tijd alleen bezig met beeldende kunst en verwierf vele opdrachten. Eind jaren vijftig kwam de schrijfdrang, die hij als puber ook korte tijd had gevoeld, weer opzetten.
In totaal schreef Wolkers ruim dertig boeken. Zijn werk, dat zich kenmerkte door vaak plastisch taalgebruik, doorbrak taboes. Daarin week hij nooit af van zijn thema’s. Steeds terugkerende motieven waren de dood, seksualiteit, verrotting, eenzaamheid, persverse gedachten over dieren en de haat-liefdeverhouding met zijn vader. Na 1980 legde Wolkers zich steeds meer toe op de beeldende kunst. Hij maakte veel glazen monumenten, onder meer het Auschwitz-monument in Amsterdam.
Wolkers zou dit jaar Het Groot Dictee der Nederlandse Taal schrijven en voordragen.
Tijdens een interview met Coen Verbraak op Nederland 2 in februari keek Wolters terug op zijn rijk kunstenaarsleven, waarin de liefde en vooral ook de dood een grote rol gespeeld hebben. 'Wat heb je eraan dat je werk na je dood nog bestaat? De piramides zullen ooit als gemalen nootmuskaat ter aarde liggen. Het is jammer, maar alles verdwijnt', zei hij toen.
SVH
De Standaard, Vrijdag 19 oktober 2007.